Printable View
دل ز دستم رفت و جان هم، بی دل و جان چون کنم!؟
سـرّ عشـــــــقت آشـــــــکارا گشت، پنهان چون کنم!؟
هر کَسَم گوید که درمانـــــــــی کن آخـــــــــــــر، درد را
چون به دردم دائما مشغول، درمان چون کنــــــــــــم!؟
چون خروشم بشنود هر بی خبر، گوید خمــــــــــوش!
می طپد دل در برم، می ســــــوزدم جان، چون کنم!؟
عالَمــــــــــی در دست من، من همچو مویی در بَرَش
در میانِ این و آن درمانده، حیــــــــــــــران، چون کنم!؟
ساز خاموش – شعر از عطار – با صدای محمد رضا شجریان بشنوید!
سلام ...
دل من يه روز به دريا زد و رفت
پشت پا به رسم دنيا زد و رفت
پاشنه‌ی كفش فرار و ور كشيد
آستين همت و بالا زد و رفت
يه دفعه بچه شد و تنگ غروب
سنگ توی شيشه‌ی فردا زد و رفت
حيوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
دفتر گذشته‌ها رو پاره كرد
نامه‌ی فرداها رو تا زد و رفت
زنده‌ها خيلی براش كهنه بودن
خودشو تو مرده‌ها جا زد و رفت
هوای تازه دلش میخواست ولی
آخرش توی غبــــارا زد و رفت
دنبال كليد خوشبختی می گشت
خودشم قفلی رو قفلا زد و رفت
( شاعر : آقای محمد علی بهمنی )
.
ای آدمها این را میدانید
همه مرده اید و در خاک
نوایی از پچ پچ تان میپیچد
که کر میکند گوش مرا
و دلم میخواهد انگشتانم را
تا جایی که نفس دارند فرو برم در گوشم
تا نیاید صدایی از حرفهای شما
پچ پچ میکنید اما
حرفهایتان کر میکند گوش فلک را
بس است دیگر صدایتان را بند کنید در دهانتان
گوشم کر شده از این همه زخم زبان
یکی بود یکی نبود
دل من شکسته بود
زیر بارون تو خزون
قدمام چه خسته بود
تویه لحظه های من
سایه ی سیاهه غم
با تمومه وجودش
یه نفس نشسته بود
گلای خزون زده
برگایه زرد ،تویه باغ
قصه یه سخت عبور
از همه خاطره ها
سرد و بی روح و سیاه
خنده ی تلخه لبام
غم شده همخونمو
بویه مرگ تو کوچه ها...
عقربه های شکسته ساعت
گاه تکانی می خورد
و دوباره
در مقابل چشمان منتظرم
می ایستند
دلتنگم
دلتنگ ، دلتنگ
نه لب گشایدم از گل نه دل کشد به نبید
چه بی نشـاط بهاری که بی رخ تو رسید
نشان داغ دل ماست لاله ای که شکفت
به سوگواری زلـــــف تو این بنفشه دمید
بیاد زلف نگونسار شـاهدان چمن
ببین در آینه ی جویبار گریه ی بید
بیا که خـــــاک رهت لاله زار خواهد شد
ز بس که خون دل از چشم انتظار چکید
چه جای من که در این روزگار بی فریاد
ز دست جور تو ناهید بر فلــــــک نالید!
به دور ما که همه خون دل به ســـاغرها ست
زچشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید؟
گذشت عمر و به دل عشوه می‌خریم هنوز
که هست در پی شام سیاه، صبـــح سپید
راز دل / به یاد عارف – شعر از هوشنگ ابتهاج – با صدای محمد رضا شجریان بشنوید!
کجای این جنگل ِ شب
پنهون می شی خورشیدکم!؟
پشت ِ کدوم سد ِ سکوت
پَر می کشی چکاوکم!؟
چرا به من شک می کنی!؟
من که منم، برای تو!
لبریزم از عشق ِ تو و
سرشارم از هوای تو
دست ِ کدوم غزل بدم؛
نبض ِ دل ِ عاشقمو!؟
پشت ِ کدوم بهونه باز
پنهون کنم هق هقمو!؟
گریه نمی کنم، نرو!
آه نمی کشم، بشین!
حرف نمی زنم، بمون!
بغض نمی کنم، ببین!
سفر نکن، خورشیدکم
ترک نکن منو، نرو!
نبودنت مرگ ِ منه
راهی ِ این سفر نشو!
نذار که عشق ِ من و تو
اینجا به آخر برسه
بری تو و مرگ ِ من از
رفتن ِ تو سر برسه!
نوازشم کن و ببین؛
عشق می ریزه از صدام!
صدام کن و ببین که باز
غنچه می دن ترانه هام!
اگرچه من به چشم ِ تو
کَمم، قدیمی ام، گـُمم!
آتشفشان ِ عشقم و
دریای پُر تلاطمم
چكاوك - شعر از ايرج جنتی عطايی - با صدای داريوش بشنويد!
خاک میخواند مرا هر دم به خویش
میرسند از راه که در خاکم نهند
آه شاید عاشقانم نیمه شب
گل به روی گور غمناکم نهند
می رهم از خویش و میمانم ز خویش
هر چه بر جا مانده ویران میشود
روح من چون بادبان قایقی
در افق های دور پنهان میشود
داره اون روز مي‌رسه، كه ديگه بايد برم
موندني‌ها همه رفتن، آره من مسافرم
ياد روزهايي مي‌افتم، توي سبزه‌زار سبز
من و حرفاي قشنگت، وقتي كه گفتي گلم
دل من خيلي گرفته، اشكمم در نمي‌آد
ديگه از گريه گذشته، كار و بار اين دلم
اي رفيق، اي مهربونم، دل تو خوش باشه
مي‌دونم تو هم مي‌ري، برو، منم مسافرم