اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

من نه خود میروم او مرا میکشد
کاه سرگشته را کهربا میکشد
دست و پا میزنم میرباید سرم
سر رها میکنم دست و پا میکشد

.
.
.
.

و چون زندگي بدين گونه است،
برايت آرزومندم كه دشمن نيز داشته باشي...
نه كم و نه زياد . . . درست به اندازه،
تا گاهي باورهايت را مورد پرسش قرار دهند،
كه دست كم يكي از آنها اعتراضش به حق باشد...
تا كه زياده به خود غره نشوي.

ناخنـــــــک نزن خیالـــــم را
هی تلنــــــگر نزن به رویایم
لحظه ها را اگر که بفروشـید
با شما ها کنــــــــــار می آیم

عقربکها چقدر بـــــی رحمید
کــــــــاش لحظه ای نگهدارید
از سر و وضع رقصتان پیداست
بی شک از التماس بیزاریـــد


یک دقیقه مـــــخالفت می کرد
ثــــــانیه فرصتی به من می داد
تـــــوی این هیرو بیر و بل بشو
ساعت از روی دست من افتاد


ســـــاعت صفر باشکوهی شد
وقتی از پیچ و تــــــاب افتادند
ثانیه با دقیقه و ســـــــــــــاعت
تا که از التهـــــــــــــاب افتادند

چشمهــا را کمی که می بندم
باغی از ستـــــــــاره می بینم
با سبد از درخت رویـــــــاها
یک بغل ســــــــتاره می چینم

باصدای زنگ یک ســــــاعت
لحظه ها یکی یکی مـــــــردند
ساعتم را نــــــــــــگاه می کردم
عقربکها مرا کــــــــجا بردند؟

---------- Post added at 09:20 AM ---------- Previous post was at 09:19 AM ----------

وقتی مردم مرا در قبری تاريک پنهان نسازيد
مثل لکه ننگی که از صفحه زمين می زداييد ،
تنم روزی آغوشی گرم بود برای کسی که دوستش داشتم
و چشمانم تصويری از تمامی احساساتم ... تبلور سایه روشن های زندگیم
دستانم ستايشگرين نوازشگران
و قلبم عصاره ای از عشق ؛
عريانم نسازيد
من از هم آغوشی با تن سرد خاک می هراسم
اشک هايتان ارزانيتان
و ناله های بيهوده تان ...
خوب می دانم سه بار که خورشيد غروب کند
من برای هميشه در خاطره هاتان غروب می کنم
خروارها خاک سرد برای من
بسترتان هميشه گرم ...
می دانم خدا مرا خاک خوبی خواهد کرد
تا روزی اندام شما را در آغوش گيرم
روزی که دير نخواهد بود ...

کنار پنجره می آیم
نسیم تبسم تو جاریست
قاصدکها آمده اند
در رقص باد و یاد
سبز
سپید
سرخ...
و این آخرین قاصدک
چقدر شبیه لبخند خداحافظی توست!

ای سینه، امشب از غمش فریاد کن فریـاد کن
وی ديـــده، اندر ماتمش بيــــداد كن بيــــدادكن

ای پنجه بر در سینه را، دل را از او بیـرون بکش
ایـن صید در خــــــــــون غرقه را آزاد کن آزاد کن

ای عشق غمگین خاطــرم، در دل بیفکن آذرم
ویرانه‌ام را از کرم آبــــــــــــاد كن آبــــــــــــاد کن

آزرده‌ام خواهی چرا!؟ آخر شـــــــــبی از در درآ
اين عاشــق دلخسته را دلشاد كن دلشاد كن

با ستاره ها – شعر از سيمين بهبهانی – با صداي همايون شجريان بشنويد!

ای آدمها این را میدانید

همه مرده اید و در خاک
نوایی از پچ پچ تان میپیچد
که کر میکند گوش مرا
و دلم میخواهد انگشتانم را
تا جایی که نفس دارند فرو برم در گوشم
تا نیاید صدایی از حرفهای شما
پچ پچ میکنید اما
حرفهایتان کر میکند گوش فلک را
بس است دیگر صدایتان را بند کنید در دهانتان
گوشم کر شده از این همه زخم زبان

مانده ام در حســـرت بالا بلایی روز و شب
جان دهم از دوری دیر آشنایی، روز و شب

هر سحر نام تو را با ســـوز دل سر داده ام
تا مگر بر تو رسد از من صدایی، روز و شب

عاشقانه كو به كو شهر شما را گشته ام
تا بیابم شـــــاید از تو رد پایی، روز و شب

دلخوشم با خاطـــــــــرات هر شب تو روزها
بی تو دارم با دل خود ماجرایی، روز و شب

پاییز – شعر از سهیل محمودی – با صدای علیرضا افتخاری بشنوید!

از همون لحظه که گفتی میرم اما برمی گردم

می دونستم که یهعمری باید دنبالت بگردم

چه خیال باطلی بود دل به عشق توسپردن

شبا با یاد و خیالت تا به هر سپیدهمردن

می دونستم رفتن تو دیگه برگشتی نداره

شب بی تو بودن مندیگه فردایی نداره

تو رو تو قصه نوشتن تو رو تو غزل سرودن

از تو گفتن از توخوندن با تو بودن از تو سرودن

با تو از همه بریدن با تو به فردا رسیدن

از لبات عشقو شنیدنبا تو لحظه ها رو دیدن

شب که می‌رسد
از کـنـاره‌ ها
گـریـه مـی‌کـنـم
بـا سـتـاره‌ ها

وای اگر شبـی
ز آستیـن جان
بــر نــیــاورم
دســت چـــاره ‌ها

همچـو خامشان
بسته‌ام زبان
حـرف مـن بـخـوان
از اشـاره ‌ها

ما ز اسـب و اصـل
اوفــتـاده‌ایم
مـا پـیـــاده‌ایـــم
ای ســواره ‌ها

ای لـهـیـب غــم
آتـشــم مـزن
خــرمـنـم مســوز
از شــراره ‌ها

با ستاره ها – شعر از حسين منزوی – با صدای همايون شجريان بشنويد!

تو رفتی
اورفت
کسی دیگر
داشت خداحافظی می کرد
و من در میان این تنهایی
گوشه ای غبار می گرفتم
مثل مجسمه ای شکسته!!

من
برمی‌خیزم!

چراغی در دست، چراغی در دل‌ام.
زنگار ِ روح‌ام را صیقل می‌زنم.
آینه‌ئی برابر ِ آینه‌ات می‌گذارم

تا با تو


ابدیتی بسازم.