اشعـار عاشقـانـه

بگذار هر روز، دلیلی باشد در دست

بگذار هر روز، عشقی باشد در دل

بگذار هر روز، دلیلی باشد برای زندگی

امشب هم فراموش كرد، مثل همه شبهایی كه پشت پنجره او را به انتظار می نشستم و او نمی آمد

آه ... صبح نزدیك است

صدای خنده مستانه اش آمد، اما پنجره‌ام دیگر گشوده نخواهد شد

چرا كه دیگر از این پنجره خت كه انتظارم را به تمسخر می‌گیرند بی زارم

خوش باش كه من عمری ست به شنیدن خنده ی سر خوش و مستانه ات، به نگاهی دزددانه از پس پنجره دلخوشم ....

در گذر زمان،

عشق ها می میرند و فقط خاطره‌هاست كه شیرین و تلخ، دست نخورده به جای می مانند.

چشم هایت
حرف می زنند
و لب هایت
پلک
کدام را ببینم؟
کدام را ببوسم؟

گفت
نشنیدم
نگفتم
شنید

وقتی به توفکر می کنم اشکام میشن روونه
از یادت آتیش میگیره باز این دل دیوونه
چند روزیه که بدجوری دلم هواتو کرده
توخاطرات ذهن من دنبال تو می گرده
دنبال تو با خنده هات،دنبال مهربونیات
میاد ولی نمی رسه،نمی رسه به گرده پات
تو آسمون هرشبم تو مثل تک ستاره ای
واسه گلهای نیمه جون تولد دوباره ای
خدا کنه یه روزی بازتوروکنارم ببینم
بازازوجودسبزت گلهای شادی بچینم
بازم بگیم بخندونیم پشت وپناه هم باشیم
واسه روزای بی کسی شاهد آه هم باشیم
تو مثل اسم طاهرت،پاکی وصاف ومهربون
تنگه دلم برای تو قد هزار تا آسمون

پنجره ها رو وا کنین که عشقم از سفر میاد
برای غربت شبم مژده ای از سحر میاد
صدای پاشو می شنوم تو کوچه ها قدم زنون
پر می کشه دلم براش به سوی ماه تو آسمون
آهای آهای ستاره ها فانوس راه اون بشین
بگین بیاد از این سفر تو این شب ستاره چین
پنجره ها رو وا کنین گل بریزین سبد سبد
میاد که پیشم بمونه گفته نمی ره تا ابد
ستاره ها بهش بگین جدایی و سفر بسه

گريه کردم گريه کردم
اما دردمو نگفتم

تکيه دادم به غرورم
تا ديگه از پا نيفتم

چه ترانه بي اثر بود
مثل مشت زدن به ديوار

اولين فصل شکستن
آخرين خدانگهدار

من به قله ميرسيدم
اگه هم ترانه بودي

صد تا سرو و مي شکستم
اگه تو بهانه بودي

اگه هم ترانه بودي
اگه تو بهانه بودي

گريه کردم گريه کردم
اما دردمو نگفتم

با تو فانوس ترانه
يه چراغ شعله ور بود

لحظه ها چه عاشقانه
قاصدک چه خوش خبر بود

کوچه ها بدون بن بست
آسمون پر از ستاره

شبا گلخونه ي خورشيد
واژه ها شعر دوباره

دست تکون دادن آخر
توي اون کوچه خلوت

بغض بي وقفه ي آواز
گريه هاي بي نهايت

خاطره

چلچراغ دل من
دیدنت خاطره بود
مثل لبخند بهار
مثل آهنگ نسیم
مثل آن نور امیدی که به من بخشیدی
دیدمت ساقه ناز
مثل یک شاخه سرو
مثل یک حله ابر
مثل یک هاله ماه
مثل آن چشمه نوری که به من
روح دگر بخشید

چلچراغ دل من
رفتنت خاطره بود

کریمه ولی نادری

بهار
نوبهار آمد و گل سر زده از عارض یار
ای گل تازه مبارک به تو این تازه بهار
روز عید آمد و هنگام بهار است امروز
بوسه ای ده ای گل نورسته ، که عید است و بهار
گل و بلبل همه در بوس و کنارند ز عشق
گل من ، سر مکش از عاشقی و بوس و کنار
خلق گیرند ز هم عیدی اگر موقع عید
جای عیدی، تو به من بوسه ده ای لاله عذار

رهی معیری

یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را
ای وای اگر نداند، قدر محبتم را
رهی معیری

دستت به دست ما بود
دل را به که سپردی ؟
ما را شکستی ، امّا
رفتی و غم نخوردی

ای وای از این دو رنگی
بر باد رفته پیمان
پوسیده کلبۀ عشق
با خاک گشته یکسان

سودای ما عبث بود
بر آب تکیه دادیم
قربانی صداقت
محکوم اعتمادیم

گل پشت و رو ندارد
یکرنگ و لایق است او
افسوس آن گل ما
هم پشت داشت ، هم رو

آن گل تویی ، تویی ، تو
دل بستنت ریا بود
دستت به دست ما بود
امّا دلت جدا بود

خوش باوران عالم
این است رسم دنیا
ما دل به او سپردیم
او دل بُرید از ما

مجتبی عبدی