Printable View
مستي و ديوانگي آسان ندادندي به كس
هستيش را سوختند و عقل بردند از كفش
جام مي از كف نهاد و پر كشيد از اين ديار
رفت آنجا كس نمي پرسد از او كو دين و عقل
بگذر از اين حال كاين هم بگذرد
برگشا بند قبا تا روح بتوان پر كشد
از ديار خوبرويان آه ماند و حسرتي
حافظا فرياد كو آن خوبرويان حرم
چشم بگشا و ببين آمد خزان عمر تو
هان نشسته برف و سرما و بر دل و بر قلب تو
رفت و با خود برد مهر از دل برون اما كجا ؟
مهر نه دل برد با خود بي خبر تا ناكجا
علی رغم این تقویم
در آستان تو
چگونه ایمان بیاورم
به آغاز فصل سرد..؟؟
خورشید میداند
چرا آفتابگردانها
کنار تو
او را به جا نمی آورند ..
از اینکه به اتاقم بیای
و در را باز کنی
هراس ندارم
فقط قبل از آمدن تماس بگیر
شاید کمی پیر شده باشم…
سرت را بالا بگیر ،
سینه سپر کن ،
صدایت را ته حلقت بینداز و
فریاد بزن : " من فراموشش کردم ! "
.... و بعد نوک بینی ات را بگیر و
تا ته بی نهایت برو !
پینوکیوی بیچاره !
تو نیستی و پاییز
از چشمهای مرد عاشقی
شروع شده است که
تمام درختان را گریسته است
در سوگ رفتنت.
برنگرد،
که بر نمی گردی تو هیچوقت
نمی خواهمم داشته باشمت،نترس
فقط بیا
در خزان خواسته هام
کمی قدم بزن
تا ببینمت
دلم برای راه رفتنت تنگ شده است...
نوشدارو
لبان تو اگر باشد
سهراب ،
یکی دو تا نیست !!!
می پرسند رو به راهی؟
آری!
اگر بدانم از کدام راه می آید!!
بر دریچه‌ای تاریک
گلدانی بودم
به هنگامی که هر پگاه و هر پسین
رویای برگ‌های سوخته‌ام
نوازش انگشتانِ تو بود
بر دریچه در آمدی
پاییز بود
من از دست‌هایت سبز شدم
خانه خلوت است
کوچه خلوت است
شهر خلوت است
در جهان کسی نفس نمی کشد
من چرا در انتظار او نشسته ام؟…