Printable View
تا چند اسير عقل هر روزه شويم
در دهر چه صد روزه چه صد ساله شويم
درده تو به كاسه مي از آن پيش كه ما
در كارگه كوزه گران كوزه شويم
====================
كاش منم ميتونستم جلو اشعاري كه مينويسم يه پرانتز باز كنم و بنويسم خودم ! :sad: شعر گفتن خيلي قشنگه .
كاش ...
خوشحالم كه يه شاعر تو جمعمون داريم
تبريك ميگم helia خانوم اميدوارم كه هميشه موفق باشيد
...................
من اينجا ایستاده ام در کنـــار ِ يک بيد ِ مجنون٫ که با موهايش صورت ِ زمين را٫ بوســـه می زند ...
من اينجا ایستاده ام به انتــــظار ِ ديدار ِ تــــو٫ در آغوش ِ يک نسيم که می دهد ياد و بوی تــــو را زير ِ لای شب...
من اينجا ایستاده ام مَست در خيال بوســه هايت در قوص يک هوس که نالهای عاشقانه تـــــو را زير ِ رگبار ِ بوسه هايم به صدا در آورم ...
من اينجا ایستاده ام زير ِ ناف ِ عشـــق و زير ِ اسرار ِ دل به اين آرزو که چشم ِ تـــــو نقش ِ مـــرا به خود پيوند زند ...
« مـــــــن اينجا ایستاده ام٫ در انتظــــــار ِ تــــــــو »
...
واعظ شهر که از طول قیامت می گفت----------------غافل از قامت آن سرو سهی بالا بود
در اين دنياي بي حاصل چرا مغرور ميگردي ؟
سليمان گر شوي آخر خوراك مور ميگردي .
يك پنجره براي ديدن
يك پنجره براي شنيدن
يك پنجره كه مثل حلقه ي چاهي
در انتهاي خود به قلب زمين ميرسد
و باز ميشود به سوي وسعت اين مهرباني مكرر آبي رنگ
يك پنجره كه دست هاي كوچك تنهايي را
از بخشش شبانه ي عطر ستاره هاي كريم
سرشار ميكند
و ميشود از آنجا
خورشيد را به غربت گلهاي شمعداني مهمان كرد
يك پنجره براي من كافيست
وقتي كه اعتماد من از ريسمان سست عدالت آويزان بود
و در تمام شهر
قلب چراغ هاي مرا تكه تكه مي كردند
وقتي كه چشم هاي كودكانه عشق مرا
با دستمال تيره قانون مي بستند
و از شقيقه هاي مضطرب آرزوي من
فواره هاي خون به بيرون مي پاشيد
وقتي كه زندگي من ديگر
چيزي نبود هيچ چيز بجز تيك تاك ساعت ديواري
دريافتم بايد بايد بايد
ديوانه وار دوست بدارم
يك پنجره براي من كافيست..
ترک شراب کردم و ساقی به عشوه گفت
پیمان ز یک طرف ره و بتخانه یک طرف
ایمان و کفر زلف و رخش دل چو دید گفت
زد کعبه یک طرف ره و بتخانه یک طرف
در حیرتم که دل ز چه روی برند و دین
جانان ز یک طرف دل دیوانه یک طرف
آخي....نقل قول:
lahij_web
كاش منم ميتونستم جلو اشعاري كه مينويسم يه پرانتز باز كنم و بنويسم خودم ! شعر گفتن خيلي قشنگه .
همه مي تونن شعر بگن . فقط بايد شرايطش پيش بياد
ايشالا بتوني اون شرايط رو حس كني :)
فكرت هر دم دل ما مي شكند
دل ما مي شكند , فكر تو اما نرود
نكنم جز طلب وصل تو من كار دگر
فكر وصل تو محال است كه از سر برود
(ديدم شعري كه با "ف" شروع بشه ندارم , همين الان نوشتم :blush: )
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند ..
کچلی را بگرفتندو سرش را فر شش ماهه زدند ..
.......
سلام دوستان مارو هم تحویل بگیرید
دیشب صدای تیشه از بیستون نیامد............گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
به نام خدای من
...
سلام وخوش اومدی دوست عزیز
.........................
در روزهاي كودكي ام باران مي بارد
روي شيشه هاي امروز
لكه هايي تازه مي بينم
كه مثل خيال شب هاي رو به ستاره هي بزرگ مي شوند
به راه هاي نيست مي روند
به دنيا خيره مي شوند
و مرا خيال مي كنند
خيال مي كنند
من از دريا مي آيم
كه لب هايم هميشه مي خندند
من از برف مي آيم كه هميشه چتري با خودم
خيال مي كنند او
من آن مسافري كه از راه مي رسم
از بزرگ شدن دنيا
حرفهاي كسي نگفته مي دانم
و مرگ برايم تعريف شده است
و مي دانم كه ماه
چند بار دنيا را به ياد آورده است
ولي او
آن مسافر
پي اولين خواب
به راه دنيا مي افتد
شبي به شيه هاي فردا نگاه مي كند
و باران در روزهاي كودكي را خيال مي كند
خيال مي كند او
آن مسافري كه از راه مي رسم
پي خيال هاي رو به ستاره و
لكه هاي تازه هي بزرگ مي شوم
ولي او
آن مسافر
شبي كنار رؤياي جاده مي ميرد
و من با مرگ بيدار مي شوم
تمام زندگي ، خوابي ، خيالي بود
...