سرانجام شاتل دیسکاوری با موفقیت به زمین بازگشت
شاتل دیسکاوری به همراه شش سرنشین خود پس از اتمام ماموریت اس.تی.اس 121* که سیزده روز به طول انجامیده بود با موفقیت به زمین بازگشت. دیسکاوری یکشنبه این هفته از ایستگاه فضایی بین المللی جداشده و در روز دوشنبه ساعت9:14 دقیقه صبح( به وقت مرکزی ) در مرکز فضایی کندی واقع در ایالت فلوریدا به زمین نشست.
استیو لیندزی فرمانده شاتل،مارک کلی خلبان،به همراه سایر خدمه مارک فوسوم، پیر سلر،لیزا نوآک و استفانی ویلسون در این سفر 8 میلیون کیلومتری، شاتل دیسکاوری را همراهی نمودند.
لیندزی در این باره می افزاید ،من تا کنون چهار بار پرواز با شاتل فضایی را تجربه کرده ام ، اما دیسکاوری از همه آن ها بهتر بوده است.در طی این ماموریت ما دو هدف ویژه داشتیم که خوشبختانه توانستیم با موفقیت کامل به آن ها دست یابیم.
مدیر پرواز های شاتل فضایی نیز از موفقیت این ماموریت ابراز خرسندی کرد. جرج بوش رئیس جمهور ایالات متحده نیز موفقیت دیسکاوری را به خدمه آن تبریک گفت و از آنان به خاطر خدمتی که در زمینه پیشبرد اهداف امریکا در اکتشافات فضایی انجام داده اند، تشکر نمود.
پس از این ماموریت، شاتل فضایی آتلانتیس در ماه آگوست(مرداد)سال جاری برای پرتاب به ایستگاه فضایی، آماده خواهد شد.در ماموریت آتی، تجهیزات ویژه ای توسط آتلانتیس به ایستگاه انتقال می یابد.
برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت شاتل فضایی آتلانتیس به لینک زیر مراجعه نمایید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
برای دریافت اطلاعات بیشتر پیرامون ماموریت دیسکاوری به لینک های زیر مراجعه نمایید:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
*STS-121
روباتهاي جهنده براي اكتشاف مريخ
ممكن است روزي سياره سرخ دسته هائي از روباتهاي به اندازه توپ تنيس را مشاهده كند كه در جستجوي حيات به درون غارهاي زيرزميني جهش مي كنند.
اين روباتها انرژي خود را از پيلهاي سوختي مينياتوري بدست مي آورند و براي جهش و حركت از فن آوري ماهيچه مصنوعي بهره خواهند برد.
روباتها كه به دوربينها و حسگرهاي كوچكي مجهز مي شوند براي جمع آوري اطلاعات بطور مستقل عمل خواهند كرد و به جستجوي نشانه هاي باقيمانده از حيات ذره بيني مي پردازند كه ممكن است با سرد و خشك تر شدن سياره طي هزاران سال به لايه هاي زيرين سياره عقب نشيني كرده باشند.
روباتهاي مريخ (Mars-bots) توسط پنلوپ بوستون ، استاديار موسسه نيو مكزيكو و پروفسور استيون دوبووسكي از موسسه فن آوري ماساچوست در حال طراحي هستند.
ماكس كولمن ، مدير مركز جستجوي حيات در آزمايشگاه پيشرانش جت ناسا كه با اين پژوهش مرتبط نمي باشد مي گويد" در اختيار داشتن تعداد زيادي تجهيزات كوچك كه بتوانند ناحيه اي گسترده تر از يك كاوشگر مجزا را پوشش دهند راهكاري ابتكاري است."
بوستون كه مدير برنامه تحقيقاتي Cave and Karst دانشگاه است زماني زيادي صرف مطالعه حيات ذره بيني غارهاي كره زمين كرده است. وي تصور مي كند كه حيات ذره بيني غارهاي زميني مي تواند مدلي از حيات باشد كه احتمالا در غارهاي مريخ وجود داشته است.
اما براي اكتشاف غارهاي مريخ نياز به تجهيزاتي متفاوت از آنچه كه مريخ پيما ها اخيرا بر روي اين سياره مستقر كردند مي باشد. اين مريخ پيما ها نمي توانند نواحي دشوار درون غارها را جستجو كنند و از دست دادن و يا آسيب ديدن آنها نيز پر هزينه است.
بوستون مي گويد روباتهاي جهنده آنقدر كوچك هستند كه مي توان هزاران عدد از آنها را در محموله يك كاوشگر مانند كاوشگر اكتشاف مريخ (Mars Explorer Rover) جاي داد. از دست دادن تعدادي از اين روباتها در شرايط خطرناك غارگردي تاثير منفي بر روي جمع آوري اطلاعات نخواهد داشت.
بوستون اضافه مي كند" تعداد آنها در يك ماموريت آنقدر زياد است كه مي توانند بر شرايط پر خطر اين نواحي فائق آيند ."
روباتها پوسته سختي از جنس مواد پيشرفته خواهند داشت كه ممكن است شفاف و يا غير شفاف باشد. اين پوسته ها مي توانند سرماي سخت مريخ ، پرتو شديد فوق بنفش كه آنها را بمباران مي كند و جو نازك مملو از ذرات باردار را تحمل كنند.
تعدادي از روباتها مجهز به دوربينهاي كوچكي خواهند بود و برخي ديگر حسگرهاي خواهند داشت كه متغيرهائي مانند كيفيت هوا ، دما ، رطوبت و يا رگه هاي بيولوژيكي و شيميائي را اندازه گيري مي كنند. ممكن است تعدادي از آنها نير تراشه هاي رايانه اي مينياتوري را حمل كنند كه براي انجام آزمايشات محدود بر روي خاك و نمونه هاي ديگر طراحي شوند.
هر روبات بر اساس يك برنامه رايانه اي كه از رفتار حشرات مدل سازي شده حركت و عمل خواهد كرد. هر روبات از وجود روباتهاي اطراف خود آگاهي خواهد داشت و براي عملي ساختن يك ماموريت بطور گروهي با هم فعاليت مي كنند.
براي مثال ، اگر يكي از آنها كه حامل يك حسگر شيميائي است از كار بيفتد و يا گم شود ، روباتي ديگر كه يك حسگر شيميائي را با خود حمل مي كند وظيفه آن را بعهده مي گيرد.
بوستون و دابووسكي در نظر دارند تا دو سال آينده را صرف ساخت و آزمايش نمونه هاي اوليه اي كنند كه ممكن است طي 10 يا 20 سال آينده بر روي مريخ و يا حتي ماه قدم بگذارند.
چشم انداز دست نخورده جهان هستی از روی ماه
یک گروه از دانشمندان آمریکایی و کانادایی در حال مطالعه بر روی پروژه ساخت یک رصد خانه مادون قرمز بر روی یکی از آتشفشانهای ماه هستند.
این تیم ، به رهبری دکتر راجر انجل از دانشگاه آریزنا ، قصد دارند تا یک تلسکوپ با آینه مایع (LMT ) در نزدیکی یکی از قظب های ماه ایجاد کنند. سیستم های LMT را می توان با دوران یک مایع بازتاب دهنده ، مانند جیوه ، روی یک سطح هذلولوی شکل از جنس پلاتین ایجاد کرد . این ایده اولین بار توسط نیوتن ارائه شد. امروز دونمونه با ابعاد 6 و 3 متر در « ونکوور » کانادا و نیومکزیکو یافت می شود.
در روی زمین دو عامل قطر تلسکوپهای LMT را محدود می کند:
1. بادی که چرخش خود دستگاه ایجاد می کند و باعث اختلال در سطح آینه می شود.
2. تاثیرات جو زمین
اما در ماه به دلیل نبودن جو چنین مشکلاتی وجود ندارد .
تیم تحقیق یک تلسکوپ با قطر 100 متر را پیشنهاد کرده است . اما دکتر انجل می گوید : « ما از ابتدا نمی توانیم به سراغ یک تلسکوپ 100 متری برویم .بلکه باید از یک تلسکوپ 2 متری کار را شروع کنیم . زیرا این تلسکوپ 2متری را می توان بدون حضور انسان در ماه ساخت .»
یکی از محدودیت های این تلسکوپ این است که چون در دهانه آتشفشان ساخته می شود و در نتیجه قابلیت تغییر جهت ندارد ، تنها می تواند آن قسمت از آسمان را پوشش دهد که درست بالای سرش است . دکتر انجل می گوید : « اگر این تلسکوپ در یکی از قطبین ماه قرار داده شود ، میدان دیدش از میدان دید هابل هم ژرف تر خواهد بود . از دیگر مشکلات این طرح نبود مقاومت هوا بر روی ماه برای ایجاد چرخش یکنواخت سطح هذلولوی است . به این منظور باید از مقاومت شناوری برودتی استفاده کرد . سطح ماه نیز سرد است . این روش شبیه روش استفاده از شناوری مغناطیسی بر ایجاد حرکت بدون مقاومت است . یکی از مزایای تلسکوپ های LMT نسبت به تلسکوپ های معمولی ( علاوه بر محدودیت کم تر در قطر آینه ) ، ارزان تر بودن آنها می باشد . چون در ساخت این نوع آینه ها مراحلی چون سایش ، پالیش و غیره وجود ندارد .با ساخت این سیستم دریچه ای جدید از جهان هستی به روی انسان باز می شود . در آینده خبرهای کاملتری از این پروژه به اطلاع شما می رسانیم .
هاله های ماده تاریک ، اولین اجسام بودند
طبق آخرین مطالعات چاپ شده در مجله نیچر توسط ستاره شناسان دانشگاه زوریخ ، حدس زده می شود که هاله های ماده تاریک در ابعاد منظومه شمسی اما با جرمی در حدود جرم زمین ، اولین اجسام تشکیل شده پس از انفجار بزرگ می باشند .
کهکشان ما هنوز میلیاردها از این هاله ها را در بر دارد که هر چند هزار سال یکبار از کنار زمین عبور می کنند و ردپای آنها از روی دنباله اشعه گاما مشخص می شود .
پروفسور بن مور از انستیتو فیزیک نظری دانشگاه زور یخ می گوید : « این هاله ها جذب کننده های گرانشی بودند که ماده معمولی را به خود جذب می کردند و نقش مهمی درتشکیل ستاره ها و کهکشان ها بازی می کردند . این ساختارها که سنگ بنای اولیه هر آنچه که امروزه می بینیم می باشند ، در حدود 20 میلیارد سال پیش شروع به شکل گیری کردند . »
ماده تاریک ،که هنوز ماهیت آن معلوم نیست ، حدود 80% جرم عالم را تشکیل می دهد . بنظر می رسد ماهیتش با ماهیت اتمهای اطراف ما فرق می کند و ما فقط از روی اثر گرانشی اش به حقیقت آن پی می بریم .
کاندیدایی که ستاره شناسان دانشگاه زوریخ پیشنهاد کردند ، نوترالینو نام گرفت . دکتر مور می گوید :« تا حدود 20 میلیون سال پس از انفجار بزرگ ، جهان تقریبا همگن بود اما تغییر بسیار کمی در وضعیت تعادلی سیستم باعث شد تا گرانش فرصت تشکیل ساختارهای بزرگی که امروزه قابل مشاهده اند را پیدا کند . بخش های چگال مواد اطراف خودرا جذب کردند وچگال تر شدند و نواحی کم چگال بتدریج مواد خودرا از دست دادند وعاری از ماده شدند . ماده تاریک چاه های گرانشی در فضا ایجاد کرد و ماده معمولی را به درون این چاه ها کشید .
نوترالینو ها کاندیدای مناسبی برای " ماده تاریک سرد " می باشند که آهسته حرکت می کنند و می توانند برای تشکیل چاه گرانشی با هم تجمع کنند .اما این ذرات هنوز کشف نشده اند . بهترین مکان برای رؤیت نوترالینو ها هسته کهکشان هاست که چگالی ماده تاریک بسیار بالاست .
مأموریتGLAST سازمان ناسا ، که در سال 2007 م پرتاب خواهد شد ، قصد دارد به جستجوی این ذرات بپردازد .
خوشه های ستاره ای پر جرم در قلب راه شیری
همانطور که این عکس را مشاهد می کنید در واقع به قلب راه شیری در طیف اشعه ایکس می نگرید. در نقطه اسرار آمیز از کهکشان ما ،سه خوشه ستاره ای بسیار پر جرم وجود دارد که به دور سیاه چاله ابر پر جرم در مرکز راه شیری در گردشند.این خوشه ها به نوبه خود از تعداد زیادی ستاره تشکیل شده اند که در
طول موج ایکس پرتو افشانی می کنند.
این عکس توسط تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا ( متعلق به سازمان فضایی ناسا) در طی یک میلیون ثانیه تصویر برداری،تهیه شده است.
مرکز کهکشان ما همواره پر تلاطم است.بر طبق آخرین داده های ارسالی از تلسکوپ فضایی چاندرا در این محدوده تعداد بسیار زیادی ستاره و همچنین سیاه چاله وجود دارد که با جرم بسیار زیاد شان، همواره بر یکدیگر تاثیر می گذارند.
خوشه ستاره ای آرچ به صورت قوس دار در قسمت بالایی تصویر مشخص است.خوشه ستاره ای پنج تایی(پنج قلو) در بالا سمت راست ثبت شده و در نهایت خوشه جی.سی استار در پایین تصویر ،نزدیک به سیاه چاله ابر پر جرم راه شیری نمایان است.
ستارگان این خوشه ها به خودی خود بسیار درخشانند و انرژی قابل توجهی در طیف اشعه ایکس و...( بویژه وقتی که باد های کیهانی در سطح آن ها می وزد)از خود گسیل می کنند.
زمانی که عمر این ستارگان به پایان می رسد در طی یک انفجار ابر نو اختری مقدار بسیار زیادی ماده و انرژی از خود به فضای بین ستاره ای پرتاب می کنند.بسیاری از اجرامی که در اطراف مرکز کهکشان وجود دارند، پس از مرگ نیز در قالب ستاره نوترونی،سیاه چاله و یا سیستم های دوتایی از خود اشعه ایکس ساطع می کنند.
در حالیکه ستاره های یک خوشه بر یکدیگر اثر می گذارند، خوشه های ستاره ای نیز به صورت متقابل بر یکدیگر تاثیر گذارند. برای نمونه خوشه های ستاره ای، در حال تصادم با ابرهایی سرد و بسیار چگال از گاز هستند.شدت این برخورد چنان زیاد است که علاوه بر گسیل اشعه ایکس، باعث شکل گیری ستارگانی بسیار پر جرم می شود،جرم ستارگانی که در این ناحیه وجود دارند، نسبت به سایر نقاط در کهکشان که محیطی آرام دارند،به مراتب بیشتر خواهد بود.
در طی سال های گذشته تلسکوپ فضایی چاندرا، بیش از دو میلیون ثانیه از وقت خود را به بررسی مرکز کهکشان راه شیری و همچنین فرایند هایی که در آن صورت می پذیرد،اختصاص داده است.آخرین عکسی که در این طیف توسط چاندرا ثبت شده است، منطقه ای به وسعت صد و شصت و هشت در صد و سی سال نوری از کهکشان را در بر می گیرد.
