مشاعره

نبینی که سختی به غایت رسید
مشقت به حد نهایت رسید

در سينه ام نهال غمش نشاند عشق
باري گرفت شاخ غم و خوب هم گرفت
تا بگذرد ز كوه غم عشق او حميد
دستي شكسته داشت به پاي قلم گرفت

تبه گردد آن مملكت عن قريب
كزو خاطر آزرده آيد غريب

نمانده صبري كه كنم سودايي×××اين دل شده غم زده از غوغايي...

باز باران باز هم حس عاشقي×××لحضه هاي ماندني در شاهدي...

توجه توجه

يكي نام نيكو ببرد از جهان
يكي رسم بد ماند ازو جاودان !

نكند اين دل ما عاشقي را ببرد از يادش×××كه چنين روز بيايد نكنم هيچ فرجام...

ملك در دل اين راز پوشيده داشت
كه قول حكيمان نيوشيده داشت !


(نيوش رو خيلي وقت بود نشنيده بودم )

توانا بود هرکه دانا بود-----ز دانش دل پیر برنا بود

تاز بهاران گل خود كاشته×××عاشقي از جان ز خود افراشته....