مشاعره

ربنا اي عشق هر دل را دهي×××من خودت را تا ابد تا دلبري...

يتيمي كه ناكرده1 قرآن درست
كتبخانه چند ملت بشست


1- كرده يعني خوانده

تسليم قدرت عشقت شدم معشوق×××دلم را به نامت كت شووق...

قديمان خود را بيفزاي قدر
كه هرگز نيايد ز پرورده غدر

روزي آمد ز قضا بز گم شد
بز ملا به سوي مردم شد
جست ملا، كسل و سرگردان
همه ده، خانه ي اين خانه ي آن

ندیدم ز غمار سرگشته تر
نگون طالع و بخت برگشته تر

راه عاشقي رو بلد شدم×××اينكه برات فدا بشم...خدايا

اگر هشمندست و وگر بيخرد
غم او مخور كو غم خود خورد

در را بستن و ماندم تنها×××خدايا شهادت نصيبم بكن...

نگاهی گر مرا باشد، تو پا تا سر نظر بازی
نیازی گر مرا سوزد، تو سر تا پا تمنّایی