>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

ستاره ای درخشان در منطقه ای رنگارنگ


تلسکوپ لاسیلا واقع در رصدخانه شیلی موفق به ثبت تصویری زیبا از ستاره سوزان، درخشان و عجیب WR22 در محدوده ی جنوبی کهکشان راه شیری در منطقه ی رنگارنگ سحابی کارینا (NGC3372) شد

ستارگان wr22 عضو یک سیستم ستاره ای دوتایی در فاصله ی 5000 سال نوری از ما قرار گرفته اند. این ستاره جزو داغترین، درخشان ترین و همچنین پرجرم ترین ستاره های شناخته شده در کیهان است که در ابر کارینا جلوه نمایی می کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویر پانورامیک از سحابی کارینا به همراه ستارگان wr 22 و ستاره درخشان اتا کارینا (eso)

جرم این ستاره حدود 70 برابر تنها ستاره ی منظومه ی ما خورشید می باشد و آنقدر درخشان است که حتی با چنین فاصله ی زیادی از زمین، در شبی صاف و مساعد رصدی و به دور از آلودگی شهرهای بزرگ با کمی دقت و مهارت با چشم غیرمسلح دیده می شود.
پس زمینه ی رنگی NGC 3372 (ابر بزرگ کارینا) نتیجه ی تداخل میان تشعشعات پرتو فرابنفش حاصل از wr22 و سایر ستارگان حجیم و درخشان اطراف این سحابی و همچنین ابرهای گازی عظیم هیدروژنی می باشند.
گفتنی است این ستارگان نخستین بار در اواسط قرن 19 میلادی توسط دو ستاره شناس فرانسوی کشف و نام گذاری شدند که یکی از پرجرم ترین آنها wr22 می باشد.
منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سه شهروند - دانشمند با روشن نگهداشتن رایانه های خانگی خود حتی در اوقات بیکاری توانستند یکی از کمیاب ترین اجرام کیهانی را کشف کنند.به گزارش خبرگزاری مهر، این یافته غیر عادی "تب اختر دوتایی از هم گسیخته" نام دارد که در هنگام فروپاشی ستاره ای عظیم به وجود می آید. این سه کاشف آلمانی و آمریکایی جسم کیهانی را حین کمک به پروژه ای به نام پروژه "انیشتن در خانه" کشف کردند.
این پروژه از کاربران رایانه ای درخواست می کند بخشی از زمان خود را در پای رایانه ها به جستجوی اطلاعات علمی بپردازند، این نوع از پروژه ها به محاسبات رایانه ای توزیع شده شهرت دارند. پروژه انیشتین در خانه انرژی و قدرت رایانه های خانگی را به منظور پردازش حجم بزرگی از اطلاعات به کار می گیرد.
"کریس و هلن کولوین" متخصصان تکنولوژی اطلاعات در آیوا آمریکا و "دانیل گیبهارت" تحلیلگر سیستمهای رایانه ای در آلمان افرادی هستند که این کشف را به نام خود به ثبت رسانده اند. رایانه های این افراد در کنار 500 هزار رایانه دیگر در سرتاسر جهان برای پردازش اطلاعات مورد نیاز پروژه "انیشتین در خانه" مورد استفاده قرار می گیرد.
تب اختر رادیویی تازه کشف شده که به PSR J2007+2722 شهرت دارد ستاره نوترونی است که با سرعت در گردش است و می تواند طی انواع خاصی از ابرنواخترها و یا انفجارهای ستاره ای شکل بگیرد. این تب اختر تنها در هر ثانیه 41 بار به دور خود می چرخد و از میدان مغناطیسی ضعیفی برخوردار است.
به گفته محققان دانشگاه کورنل این جرم زمانی در همسایگی ستاره ای عظیم بوده که پس از وقوع انفجار شدید این ستاره، اجرام به جا مانده از این حادثه در فضا رها شده اند.
این تب اختر در میان اطلاعاتی کشف شده که توسط رصدخانه "آرسیبو" جمع آوری شده اند. پروژه انیشتین در خانه در اصل به منظور یافتن امواج گرانشی که در فضا و زمان در حال موج زدن هستند راه اندازی شده است. در حدود یک سوم اطلاعات مورد استفاده در این پروژه توسط رصد خانه آرسیبو جمع آوری شده و این اولین کشف بزرگ نجومی است که توسط این پروژه به ثبت رسیده است.
منبع :مهر

[ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] دبیر انجمن نجوم اهواز از مقارنه زهره، مریخ و زحل در کنار هلال ماه خبر داد و گفت: این مقارنه امشب جمعه 22 مردادماه رخ خواهد داد. خسرو جعفری زاده در گفتگو با خبرنگار مهر به جزئیات این مقارنه اشاره کرد و افزود: امشب جمعه 22 مرداد شاهد مقارنه شامگاهی سیارات زهره، مریخ و زحل در کنار هلال ماه رمضان خواهیم بود.
وی ادامه داد: در این پدیده نجومی، مقارنه در بالای افق غربی و پس از غروب خورشید روی خواهد داد.

جعفری زاده به درخشندگی (قدر) سیارات در این پدیده نجومی شامگاهی اشاره کرد و اظهار داشت: سیاره زحل از قدر 1/1، سیاره زهره از قدر 3/4- و سیاره مریخ از قدر 5/1 در کنار هلال ماه با فاز 2/18 درصد قرار می گیرند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آتش سوزی میکو و توفان اخیر خورشیدی به تازگی به ادعاهای عجیب و غریبی در رابطه با تاثیر فعالیتهای جدید خورشیدی بر روی اتمسفر زمین دامن زده که نه تنها نادرست هستند بلکه از ذهنیات افرادی به وجود آمده اند که به ترجمه های هالیوودی از میزان فعالیت خورشید توجه فراوانی دارند.
به گزارش خبرگزاری مهر، در ابتدا بهتر است روشن شود که هیچ ارتباطی میان فورانهای توده ای کرونال یا CME ها و یا فورانهای خورشیدی که طی هفته گذشته از خورشید به فضای خارج پرتاب شده و زمین را هدف قرار داده اند و آتشهای کشنده و ویرانگری که اخیرا جنگلهای وسیعی را در اطراف مسکو از بین برده وجود ندارد.
یکی از ادعاهای وارد شده حتی تا به جایی پیش رفته که ناسا را به پنهان کاری اطلاعات به دست آمده از رصدخانه دینامیک خورشیدی متهم کرده است تا افکار عمومی را از نتایج شعله های خورشیدی نوع M که بر روی سطح ستاره زمین مشاهده شده به دور نگه دارد.
با وجود اینکه در حال حاضر زمزمه های گیج کننده ای وجود دارند اما همیشه تصور غلطی از طوفانهای خورشیدی وجود داشته که آنها را با تاثیرات و نشانه های بزرگ زمین شناختی و اتمسفری در ارتباط می بیند. حقیقت این است که خورشید هرگز نمی تواند شعله هایی ایجاد کند که بتواند به صورت فیزیکی سطح زمین را به آتش بکشد زیرا در این صورت اکنون و حتی طی میلیاردها سال پیش حیاتی بر روی زمین شکل نمی گرفت.
زمانی که خورشید از خود فورانهایی را به وجود می آورد حبابی عظیم از مغناطیس در میان اتمسفر خورشید به وجود می آید که ذرات پر انرژی به نام پلاسما در میدان مغناطیسی آن به دام افتاده اند، شاید استفاده از واژه های عظیم و پر انرژی این تصور را به وجود آورد که در حال صحبت درباره سلاحی مرگبار هستیم اما در واقع این طور نیست.
فوران خورشیدی 4 آگوست در اصل در روز اول آگوست در خورشید به وجود آمده بود که پس از برخورد با زمین شفقهای زیبایی را در زمین به وجود آورد که عامل شکل گیری آنها همین ذرات "پر انرژی" بودند که با برخورد با گازهای اتمسفری این رنگها و مناظر را خلق کردند.
با این حال چنین توفانهای عظیم خورشیدی به هیچ وجه قادر نخواهد بود اتمسفر زمین را به اندازه ای گرم کند که منجر به آتش سوزی هایی مانند اتش سوزی مسکو شود. اما سناریویی وجود دارد که بر اساس آن توفانهای خورشیدی شاید و در صورتی که شرایط بر روی زمین به اندازه کافی و از گذشته خشک و داغ باشد، بتواند منجر به آتش سوزی شود.
توفانهای خورشیدی تنها می تواند وابستگی شدید و رو به رشد انسان را به شبکه های الکتریکی و ارتباطاتی حساس با خطر جدی رو به رو کند. علاوه بر این به خاطر جریانهای الکتریکی که در لایه های بالای اتمسفری به وجود می آیند، شبکه های برق کشورها نیز می توانند با اضافه بار شدید و خاموشی کامل مواجه شوند.
آتش سوزی مسکو مدتها قبل از برخورد فوران خورشیدی با اتمسفر زمین آغاز شده بود و از این رو فرضیه تاثیر توفانهای خورشیدی بر روی آتش سوزی های منابع طبیعی و جنگلهای زمین رد خواهد شد. از سویی دیگر در حالی که ارتباط میان فورانهای خورشیدی و آتش سوزی های طبیعی بسیار کمرنگ است، ارتباط پرتوهای خورشیدی با سیستم آب و هوایی زمین نیز مورد قبول نیست.
در سپتامبر سال 1859 سیاره زمین هدف عظیم ترین توفان خورشیدی قرار گرفت که تا به حال به ثبت رسیده است. واقعه "کارینگتون" پس از یک روز منجر به ایجاد شفقهای شمالی متعددی شد که در جنوبی ترین نقاط زمین نیز ردپای خود را به جا گذاشت. جدا از این تاثیر، شبکه های تلگرافی برخی مناطق به دلیل ازدیاد بار الکتریکی از کار افتاد.
بر اساس گزارش دیسکاوری، با توجه به تمامی این رویدادها و با وجود این احتمال که یک توفان خورشیدی بتواند مانند رعد و برقی که جنگلهای را به آتش می کشد به کابلهای عایق شبکه های انرژی نفوذ کرده و منجر به آتش سوزی در آنها شود، تا کنون هیچ مدرکی مبنی بر اینکه پرتوهای خورشیدی به اندازه ای قدرتمند باشند تا بتوانند منجر به آتش سوزی در جنگلها شوند، به دست نیامده است و تنها عامل آتش سوزی مسکو، بالا بودن درجه حرارت و خشکسالی شدید بوده است.

منبع :مهر

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] نشریه پاپ ساینس در آخرین شب از نمایش آسمانی شهاب باران برساوشی راهکارهایی را برای عکاسی موفق از چنین پدیده های آسمانی منتشر کرده است.به گزارش خبرگزاری مهر، هر سال در ماه آگوست آسمان شب توسط شهاب باران برساوشی بمباران می شود، پدیده ای که برای عکاسی فوق العاده است. اما قبل از اینکه دوربینهای خود را به سوی آسمان نشانه بگیرید، چند راهنمایی ساده برای اطمینان از اینکه عکسهای زیبایی به ثبت خواهید رساند می تواند کارساز باشد:
تاریکترین منطقه ممکن را بیابید: اگر در شهری بزرگ و درخشان که چراغهای متعدد خیابانهای آن را در شب به روشنی روز کرده زندگی می کنید، شانس چندانی برای عکاسی از یک شهاب سرگردان در آسمان نخواهید داشت. برای عکاسی از چنین پدیده ای نیاز به زمان نوردهی طولانی مدت و دریچه باز دیافراگم است و این به آن معنی است که نورهای محیطی به فریم عکس وارد شده و تصویر اصلی و مورد نظر عکاس را در میان شدت و فراوانی خود ناپدی خواهند کرد. در صورت امکان برای عکاسی از شهاب باران باید به خارج از شهر رفت، جایی که چراغهای خیابانها و علامتهای نئونی بسیار محدودند و یا اصلا وجود ندارند، فقط فراموش نکنید برای کار گذاشتن ابزار عکاسی و مشاهده نشانه های کوچک بر روی دوربین در تاریکی به تعدادی چراغ قوه نیز نیاز دارید.
بیدار بمانید: بهترین زمان برای مشاهده شهاب باران پس از نیمه شب است اما با امتداد یافتن شب صحنه های هیجان انگیزتری برای دیدن و ثبت کردن شکل می گیرند و عکاسانی که بتوانند تا صبح بیدار بمانند می توانند عکسهای زیبایی را در آرشیو خود ثبت کنند.
به کلید شاتر دست نزنید: همه می دانند که داشتن سه پایه برای نوردهی طولانی مدت حیاتی است اما ارزش یک دکلانشور یا کنترل از راه دور معمولا دست کم گرفته می شود. دور نگاه داشتن انگشت دست از کلید شاتر دوربین می تواند از مکدر شدن تصاویر جلوگیری کند، به ویژه اگر سه پایه بر روی سطحی ناهموار قرار داشته باشد. در صورتی که نخواهید یکی از ابزارهای کنترل از راه دور را خریداری کنید، می توانید از گزینه "سلف تایمر" دوربین استفاده کنید تا شاتر دوربین به خودی خود و بدون نیاز به لمس انگشتهای دست باز نگه داشته شود.
جسمی را در پیش زمینه بگنجانید: اگر تمامی منظره یاب خود را با تصویر آسمان پر کنید، آنچه در انتها خواهید داشت تنها توده ای از رشته های نورانی و درخشان خواهد بود. اجسام دیگری مانند کوه ها را داخل کادر عکس قرار دهید، حتی اگر این اجسام کاملا تاریک باشند و تنها سایه ای ضد نور از آنها به جا بماند. این کار با وجود اینکه درجه سختی عکاسی را بالاتر خواهد برد، اما نتیجه عکاسی را برای شما خوشایند خواهد کرد. عکسبرداری در قالب RAW نیز می تواند بسیار کارآمد باشد زیرا بعدها می توانید "وایت بالانس" عکسهایی که در این قالب به ثبت رسانده اید را کمی تغییر دهید.
از لنز پرسرعت و واید استفاده کنید: این نقاط درخشان و کوچک آسمانی برای مدت طولانی در برابر لنزهای دوربین قرار نخواهند داشت از این رو بهترین راه برای اینکه بتوان به بیشترین مدت زمان عبور آنها از برابر لنزها دست یافت، باز نگاه داشتن دریچه دیافراگم در بالاترین میزان ممکن است. از آنجایی که شهاب ها به صورت نامنظم از آسمان عبور می کنند استفاده از لنز واید می تواند فرصت عکاسی از یکی از این شهابهای درخشان را در طول شب افزایش دهد.
از درجه حساسیت (ISO) مناسب استفاده کنید: در عصر دیجیتال استفاده از شیوه آزمون و خطا برای تعیین درجه درست حساسیت بسیار ساده است. هر دوربین عکاسی در برابر نوردهی در تاریکی واکنش متفاوتی دارد، از این رو از درجه حساسیت 800 آغاز کنید و آن را مطابق شرایط نوری و توانایی های دوربین تنظیم کنید. استفاده از درجه های بالای حساسیت معمولا پارازیتهایی را در تصویر به وجود می آورد اما بهتر است از شکل گیری پارازیتهای پیکسلی درخشان و آزار دهنده در تصویر جلوگیری کرد. یکی از روشها برای این کار استفاده از تکنیک کادر تاریک است که در آن به جای ثبت یک تصویر با مدت نوردهی بالا، چند تصویر با مدت نوردهی پایین تر، مثلا 5 دقیقه ای ثبت می شوند و با حذف نرم افزاری بخشهای تاریک عکسها و ترکیب بخشهای درخشان از بروز پارازیتهای نورانی و پیکسل دار در تصویر جلوگیری می شود.
زمان نوردهی را معین کنید: بیشتر دوربینهای دیجیتال با نوردهی 30 ثانیه ای مشکلی ندارند و پارازیها در این مدت زمان شکل نمی گیرند، این مدت زمان مناسبی برای جلوگیری از آغاز شکل گیری پارازیتها و خارج شدن آنها از کنترل عکاس است. همچنین نوردهی 30 ثانیه ای می تواند از تبدیل شدن ستاره ها به خطوط باریک و درخشان در تصویر جلوگیری کند.
هدف خود را در آسمان شناسایی کنید: زمانی که به آسمان نگاه می کنید، شهابها از یک صورت فلکی برای مثال از صورت فلکی برساوش در آسمان شمالی سرچشمه گرفته و دیده خواهند شد. برای چند دقیقه بدون منظره یاب دوربین به آسمان نگاه کنید تا دقیقا بدانید شهابها از کدام سو و به کدام جهت در حرکتند.
پشت سر هم عکس بگیرید: شهابها مانند شعله های آتش بازی کاملا غیر منتظره هستند و این ویژگی بخشی از خوشایند بودن عکاسی کردن از آنها است. از اینکه پشت سر هم عکس بیاندازید نترسید، هیچ چیز ناراحت کننده تر از این نیست که تنها چند ثانیه پس از بسته شدن دریچه شاتر شهابی درخشان از برابر دیدگان شما و دوربینتان در تاریکی آسمان گذشته و ناپدید شود.
منبع :خبرگزاري مهر

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] دانشجویان آمریکایی از طریق برنامه آموزشی جدید تحت حمایت ناسا این فرصت را خواهند داشت تا در دانشگاه مارتین درباره سفرهای فضایی و دانش فضایی اطلاعاتی بیاموزند.به گزارش خبرگزاری مهر، در پی این برنامه، آکادمی فضایی، مهندسی، علوم و ریاضیات ناسا روز شنبه توسط مقامات رسمی دانشگاه مارتین در ایالت ایندیانا افتتاح شد.
به گفته "دارلن واکر" سخنگوی ناسا تا به امروز 15 آکادمی علمی آموزشی توسط ناسا تاسیس شه که آکادمی دانشگاه مارتین در ایندیاناپلیس اولین آکادمی این سازمان در ایالت ایندیانا است.
واکر گفت: ما خواستاریم دانشجویان در مباحث ریاضی و علمی نگاهی منتقدانه داشته باشند و در نظر داریم برای آنها فرصتهای شغلی فراهم کنیم. از گروه های مورد هدف این برنامه دانش آموزان تنگدست و یا اقلیت های نژادی است.
وی افزود: این پروژه از سال 1993 تا کنون 59 هزار دانش آموز را جذب خود کرده است. این برنامه قصد دارد تا فرصت و تمایل ادامه دادن فعالیتهای حرفه ای را برای دانش آموزان و دانشجویان به وجود آورد.
بر اساس گزارش یو اس ای تودی، این پروژه تا کنون کمک هزینه 500 هزار دلاری را برای ساخت آزمایشگاهی در ساختمان ایندیاناپلیس دریافت کرده و در عین حال وزارت آموزش ایندیانا نیز برای کمک به این پروژه 400 هزار دلار اهدا کرده است. برخی از شرکتهای صاحب نام مانند شرکت نفتی لوکاس و رولز رویس هم مبالغی برای کمک به این پروژه پرداخت کرده اند.
منبع :مهر

دبیر انجمن ستاره شناسی اهواز و مدیر پایگاه خبری آسمان شب ایرن از گذر سیاره زهره از مقابل خورشید خبر داد و گفت: این پدیده نادر در سال 1391 رخ می دهد و تا 120 سال آینده شاهد این پدیده نخواهیم بود بهترین منطقه رصد این پدیده در ایران چابهار است.
خسرو جعفری زاده در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به ویژگی های سیاره زهره، افزود: سیاره زهره یا ناهید (ونوس) به ترتیب فاصله از خورشید، دومین سیاره منظومه شمسی است و بین زمین و تیر قرار دارد. این سیاره نزدیک ترین سیاره به زمین است و بعد از خورشید و ماه، درخشان ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب از زمین رویت می شود.

وی پدیده گذر سیاره ای از مقابل خورشید را از جمله پدیده های نادر رصدی و تحقیقی توصیف کرد و اظهار داشت: این پدیده از دید ناظر زمینی تنها برای دو سیاره "عطارد" و "زهره" رخ می دهد گذرها پدیده هایی مثل خورشید گرفتگی هستند، با این تفاوت که در خورشید گرفتگی کامل ماه، تمام قرص خورشید را می پوشاند و دیگر نوری از خورشید به زمین نمی رسد اما عطارد و زهره آن قدر از زمین دورند که هنگام گذر مثل لکه گرد سیاهی بر قرص درخشان خورشید دیده می شوند در هنگام گذر زمین، سیاره و خورشید بر یک خط قرار دارند.

مدیر پروژه گذر سیاره زهره ( VT2012 ) با تاکید بر اینکه گذر سیاره زهره از کنار خورشید هر 120 سال یک بار رخ می دهد، خاطرنشان کرد: توالی این گذر به این صورت است که پس از 120 سال شاهد یک گذر و پس از آن 8 سال بار دیگر سیاره زهره از کنار خورشید عبور می کند پس از این گذر، تا 120 سال آینده هیچ گذری صورت نخواهد گرفت.

جعفری زاده، دلیل این دوره زمانی را انحراف مداری سیاره زهره و زمین و صفحه منظومه خورشیدی ذکر کرد و ادامه داد: پس از 120 سال، در سال 1383 (2005) شاهد پدیده گذر سیاره زهره از کنار خورشید بودیم در آن سال بهترین منطقه رصدی این پدیده در دنیا در ایران بود پس از گذشت 8 سال، در 17 خرداد سال 1391 (2012) شاهد عبور مجدد این جرم آسمانی از مقابل خورشید خواهیم بود.

به گفته وی، در زمان طلوع خورشید، سیاره زهره در میانه خورشید قرار دارد.

جزئیات گذر زهره

مدیر انجمن ستاره شناسی اهواز اهواز با اشاره به جزئیات این گذر، یادآور شد: این گذر از ساعت 2 و 36 دقیقه و 49 ثانیه به وقت ایران آغاز می شود. خورشید در ساعت 5 و 48 دقیقه طلوع خواهد کرد و در ساعت 9 و 24 دقیقه و 14 ثانیه زمان گذر به پایان می رسد.

جعفری زاده بهترین مکان در ایران را در جنوب شرقی کشور ذکر و اضافه کرد: بهترین مکان رصد این پدیده نادر ایران در جنوب شرقی ایران در منطقه چابهار است.

پروژه جهانی رصد گذر ناهید در سال 2012

وی با تاکید بر اینکه 120 سال دیگر شاهد گذر زهره از خوشید خواهیم بود، گفت: بهترین مناطق رصدی گذر زهره در سال 2012 در کشورهای استرالیا، بخشی از چین، ژاپن، فلیپین، تایلند و بخشی از هند و شمال آمریکا است و ایران نیز شاهد گرفت خواهد بود، به این دلیل پروژه رصد مشترکی با این کشورها برنامه ریزی شده است.

جعفری زاده با اشاره به مذاکرات انجمن ستاره شناسی اهواز با این کشورها، افزود: با اجرای این پروژه در صدد هستیم تا رصد مشترکی را با منجمان این کشورها در زمان های محلی گذر سیاره زهره اجرا کنیم.

وی با بیان اینکه این پروژه در دو بخش آموزش عمومی و پژوهشی اجرا می شود، توضیح داد: در بخش آموزشی، رصدهای عمومی با حضور علاقه مندان اجرا می شود و در بخش پژوهشی، اقدام به محاسبه قطر سیاره زهره، میزان غلظت جو، طیف سیاره ناهید و خورشید در نقطه گذر، محاسبه سرعت سیاره ناهید و عکاسی حرفه ای می شود.

مدیر پروژه گذر سیاره زهره همچنین پخش Online این پدیده آسمانی را از دیگر اقدامات انجمن ذکر کرد و ادامه داد: برای پخش برخط این پدیده مذاکراتی با مسئولان برای اختصاص پهنای باند مناسب شده است که در صورت توافق این اقدام صورت می گیرد ضمن آنکه عکس های این پدیده نیز در سایت vt2012.ir به صورت همزمان قابل دسترسی است.

هم اکنون همه گروه ها و افراد می توانند با ثبت نام در این پروژه آمادگی خود را اعلام دارند

وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات از پرتاب ماهواره "رصد يک" با کاربري تصويربرداري، در نيمه دوم امسال خبر داد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
رضا تقي پور پس از جلسه ديروز هيئت دولت، گفت: معمول اين است که وقتي همه مقدمات کار از جمله پايگاه پرتاب، پرتابگر، ايستگاههاي زميني، ايستگاه هدايت و کنترل و خود ماهواره آماده شد، آنوقت اطلاع رساني مي کنيم.
وي افزود: خود ماهواره يکي از پنج جزء اصلي براي پرتاب ماهواره است که در حال آماده سازي هستيم و بعضي از اين اجزاء نيز آماده شده است.
وزير ارتباطات گفت: آزمايشهاي پيش از پرتاب، يک فرايند طولاني است که وقتي شروع شد، آنگاه مي توانيم درباره زمان پرتاب ماهواره، دقيق‌تر صحبت کنيم.
وي افزود: ماهواره "رصد يک" با کاربري تصويربرداري، مي تواند براي هواشناسي، شناخت سواحل درياها، جاده ها، حرکت رودخانه ها و از اين دست کاربردهايي که براي مديريت منابع طبيعي است، مورد استفاده قرار گيرد.
*پهناي باند افزايش مي يابد
همچنين وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات ابراز اميدواري کرد تا قبل از پايان مهر، مرحله نخست توسعه پهناي باند داخل کشور افتتاح شود.
رضا تقي پور افزود: با افتتاح اين مرحله، پهناي باند داخل کشور به 470 گيگابيت بر ثانيه مي رسد. وي گفت: کاربرد عمده اين پهناي باند براي شبکه داده ها در داخل کشور شامل آموزش از راه دور، بانکداري الکترونيک و بيشتر کارهاي مربوط به دولت الکترونيک است.
وزير ارتباطات با بيان اينکه در حال فراهم کردن زيرساخت لازم ارتباطاتي درکشور هستيم افزود:اميدواريم در ادامه به جايي برسيم که اعلام کنيم هر کسي در داخل هر ميزان پهناي باند بخواهد، مي توانيم در اختيارش قرار دهيم.
تقي پور مشخصه اين پهناي باند را در بخش ارسال اطلاعات ديجيتال اعلام کرد و گفت: اين محور توسعه را به عنوان راهبرد انتخاب کرده ايم و در مرحله نخست در حال افزايش ظرفيت آن هستيم. وي افزود: فکر مي کنم قبل از پايان سال بتوانيم اعلام کنيم که هيچ محدوديتي براي واگذاري پهناي باند اينترانت در داخل کشور براي هيچ يک از نهادهاي درخواست کننده نداريم.

نفس راحت ناسا در هوای خنک ایستگاه فضایی/ سیستم خنک کننده تعمیر شدفضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی در نهایت توانستند مشکلی که برای ناسا به بحرانی تبدیل شده بود را طی سومین راهپیمایی فضایی برطرف کرده و سیستم خنک کننده ایستگاه را تعمیر کنند.به گزارش خبرگزاری مهر، دو تن از ساکنان ایستگاه با نصب پمپ یدکی آمونیاک که خنک کردن تجهیزات ایستگاه را به عهده دارد توانستند نگرانی های ناسا را پس از 17 روز بر طرف کنند. ایستگاه از 31 جولای که سیستم خنک کننده آن با نقص فنی مواجه شده بود، شدت خنک کنندگی را بر روی تجهیزات کاهش داده بود.
در این دوره انجام آزمایشهای علمی که توسط 6 سرنشین ایستگاه در این پایگاه فضایی صورت می گرفت، متوقف شده و بسیاری از سیستمهای پشتیبانی به دلیل جلوگیری از داغ شدن بیش از اندازه به کلی خاموش شدند. دلیل استفاده از آمونیاک به عنوان ماده خنک کننده عدم امکان استفاده از آب است زیرا آب در دمای خارجی ایستگاه به سرعت منجمد می شود.
ناسا بارها تاکید کرد مشکل به وجود آمده در سیستم خنک کننده هیچ خطری برای ساکنان ایستگاه در بر ندارد اما مسئولان پروژه تعمیر ایستگاه راهپیمایی های انجام گرفته را بسیار دشوارتر و سخت تر از حد تصور اعلام کردند.
راهپیمایی نهایی روز دوشنبه بیش از هفت ساعت ادامه داشت تا در نهایت دو فضانورد توانستند پمپ یدکی 353 کیلوگرمی را به ایستگاه وصل کرده و اتصال الکتریکی و جریان آمونیاک را در آن برقرار کنند.
بر اساس گزارش بی بی سی، "راب ناویاس" سخنگوی ناسا اعلام کرد انتظار می رود ایستگاه بین المللی فضایی از روز پنجشنبه به وضعیت سابق خود بازگشته و انرژی کامل خود را به دست آورد.
منبع :مهر

کاوشگر ماهگرد ناسا در تازه ترین تصاویر خود از سطح ماه نشان داد که تنها قمر زمین از یک میلیارد سال قبل شروع به چروک شدن کرده است.به گزارش خبرگزاری مهر، کاوشگر ماهگرد Lunar Reconnaissance Orbiter ناسا در این تصاویر نشان می دهد از یک میلیارد سال قبل که داخل ماه شروع به سرد شدن کرده چین خورده است.
این تصاویر 14 بدشکلی را در سطح ماه نشان می دهد که در اثر سرد شدن آن ایجاد شده اند.
سن ماه حدود 5/4 میلیارد سال تخمین زده شده است و از حدود یک میلیارد سال قبل شروع به منقبض شدن کرده است. اندازه هر یک از این چین خوردگی حدود 100 متر محاسبه شده است.
اولین نمونه از این چین خوردگیها که "سراشیبی زایده دار" نام گرفته اند در تصاویر پانورامیک دوربین نصب شده بر روی ماموریتهای آپولو 15 در سال 1970 به صورت یک لکه در نزدیکی استوای ماه دیده شد.
اکنون کاوشگر ماهگرد ناسا موفق شده است 14 نمونه دیگر از این زائده ها را در تصاویر با وضوع تصویر بالایی نشان دهد.
براساس گزارش فاکس نیوز، این کشف جدید نشان می دهد که "سراشیبی های زائده دار" نه تنها در استوا بلکه در سراسر تنها قمر زمین گسترده شده اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر جدید کاوشگر ماهگرد ناسا از چروکهای ماه
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
محل چروک مشخص شده است
منبع :مهر

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] بدن فضانوردانی که برای چند ماه در فضا اقامت داشته اند به اندازه بدن یک فرد 80 ساله ضعیف می شود.به گزارش خبرگزاری مهر، محققان آمریکایی پس از نمونه برداری از بافتهای ماهیچه های ساق پای ساکنان ایستگاه فضایی بین المللی موفق به کشف این موضوع شدند که میزان ظرفیت فعالیتهای فیزیکی فضانوردان ساکنان ایستگاه فضایی بین المللی پس از 6 ماه اقامت در فضا در حدود 40 درصد کاهش پیدا می کند.
این میزان ضعف با اینکه فضانوردان 30 تا 50 ساله به صورت ناگهانی به سن 80 سالگی رسیده و بدن آنها به همان میزان تحلیل برود، برابری می کند.
این تحلیل رفتن جسمانی در حالی رخ می دهد که ساکنان ایستگاه به صورت منظم به ورزش روزانه می پردازند. در حال حاضر ایستگاه فضایی به دو دستگاه تردمیل و یک دوچرخه ثابت مجهز است.
دانشمندان از تاثیر مخرب بی وزنی طولانی مدت بر روی سلامت ماهیچه های اسکلتی فضانوردانی که در آینده در سفر به مریخ حضور خواهند داشت، ابراز نگرانی کردند.
بر اساس محاسبات ناسا رسیدن به مریخ 10 ماه زمان می برد و با حساب اقامتی یک ساله بر روی این سیاره، کل سفر در حدود سه سال به درازا خواهد کشید.
پروفسور "رابرت فیتز" از دانشگاه "مارکوئیت" می گوید یافته اصلی مطالعات وی و همکارانش این است که اقامت طولانی مدت در شرایط خلا و بی وزنی منجر به تحلیل اساسی توده ای از فیبرهای ماهیچه ای، قوا و نیروی جسمانی خواهد شد و ورزش سخت نیز از محافظت از فیبرها و ماهیچه های بدن در این شرایط عاجز است و به این شکل توانایی ساکنان ایستگاه در انجام فعالیتهای سنگین با خطری جدی رو به رو است.
به اعتقاد فیتز در صورتی که فضانوردان امروز رفتن به مریخ را مورد آزمایش قرار دهند، بر روی مریخ برای انجام کارهای بسیار ساده حتی به تن کردن لباسهای فضایی با مشکل مواجه خواهند شد.
بی وزنی طولانی مدت بر روی ماهیچه های اصلی و مهمی از قبیل ماهیچه های پا اثر گذاشته و 50 درصد از قدرت آن را تحلیل می دهد.
طی این مطالعه 9 فضانورد آمریکایی و روسی قبل و بعد از اقامتی 180 روزه در فضا مورد آزمایش قرار گرفتند و نتایج نشان دادند تحلیل قابل توجه در بدن فضانوردان در اثر از بین رفتن بافتهای ماهیچه ای رخ داده است.
حتی آغاز ماموریت فضایی در شرایط فیزیکی عالی نیز نمی تواند به فضانوردان کمکی کند زیرا فضانوردانی که قبل از سفر از شرایط بدنی و ماهیچه ای عالی برخوردار بودند، پس از بازگشت با کاهش توانایی و بافت ماهیچه ای قابل توجهی مواجه شدند.
با این همه دانشمندان اعتقادی به متوقف کردن برنامه های سفرهای طولانی مدت فضایی ندارند. بلکه بر این باورند با بهبود برنامه های ورزشی فضانوردان و تجهیز بهتر ایستگاه فضایی برای محافظت از ماهیچه های بدن انسانها، می توان همچنان به پیش بردن برنامه های سفرهای طولانی مدت فضایی فکر کرد.
بر اساس گزارش تلگراف، ناسا و آژانس فضایی اروپا باید جایگزینی برای شاتلهای بازنشسته ناسا فراهم کنند و از این رو 6 سرنشین کنونی ایستگاه فضایی باید 6 تا 9 ماه در ایستگاه اقامت داشته باشند.
منبع :مهر

سیاره نپتون امروز 20 آگوست 2010 زمانی که با زمین و خورشید در یک خط مستقیم قرار بگیرد برای اولین بار پس از 164 سال در مقابل خورشید قرار خواهد گرفت.به گزارش خبرگزاری مهر، این تقابل از آن جهت اهمیت دارد که طی آن نپتون به موقعیتی باز می گردد که در زمان کشفش در سال 1846 قرار داشت، به بیانی دیگر نپتون پس از 164 سال سفری کامل به دور خورشید را به پایان می رساند.
به صورت اتفاقی تقابل سال 1846 نیز در روز 20 آگوست رخ داده است، با این وجود در آن سال سیاره نپتون تا یک ماه پس از تقابل یعنی تا 23 ماه سپتامبر کشف نشد.
کشف سیاره نپتون از سابقه جالبی برخوردار است.
سیاره اورانوس در سال 1781 به صورت اتفاقی توسط "سر ویلیام هرشل" و طی جستجوهای وی در میان اجرام اعماق آسمان کشف شد. با گذشت زمان اخترشناسان دریافتند موقعیت اورانوس آنچنان که پیش بینی کرده بودند، نیست و گمانه زنی ها درباره وجود سیاره ای دیگر که نیروی گرانشش بر روی حرکات اورانوس تاثیر می گذارد آغاز شد.
در اواسط دهه 1840 مردی انگلیسی به نام "جان کوچ آدامز" و مردی فرانسوی به نام "اوربین لو وریه" به صورت جداگانه موقعیت این سیاره جدید و احتمالی را بر اساس تاثیر آن بر روی اورانوس محاسبه کردند اما هر دو این افراد در جلب توجه اخترشناسان رصد کننده برای جستجوی سیاره ناموفق ماندند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در نهایت اخترشناس آلمانی "یوهان گال" موقعیت تخمینی سیاره احتمالی را رصد کرد و موفق به دیدن نواری آبی-سبز از سیاره شد که به تدریج به سیاره نپتون شهرت پیدا کرد. روز کشف نپتون 23 سپتامبر 1846 بود و افتخار کشف این پدیده نجومی به هر سه اخترشناسی که در کشف آن سهیم بودند داده شد.
در واقع "گال" اولین فردی نبود که نپتون را رصد کرد، این افتخار نمی تواند به هیچ کس دیگری به جز گالیله برسد که دو بار در 28 دسامبر 1612 و 27 ژانویه 1613 نپتون را رصد کرده بود اما آن را با یک ستاره به اشتباه گرفته بود.
برای تقریبا یک قرن، نپتون دورترین سیاره از خورشید شناخته می شد و این افتخار را زمانی از دست داد که سیاره پلوتون در سال 1930 کشف شد. اما اکنون اتحادیه بین المللی اخترشناسی با عزل پلوتون از مقام سیاره بودن، افتخار پیشین نپتون را به او بازگردانده است.
بر اساس گزارش ان بی سی، به دلیل 30 واحد نجومی فاصله از خورشید، هر واحد نجومی برابر فاصله خورشید تا زمین است و به دلیل قطر کوچک و 49 هزار و 560 کیلومتری، سیاره نپتون در تلسکوپهای آماتوری بسیار کمرنگ و کوچک دیده می شود و برای دیدن آن در روزهای آینده به یک دوربین دو چشمی یا یک تلسکوپ کوچک نیاز خواهید داشت.

منبع :مهر

مطالعات جديد ناسا روي انرژي تاريك به اين نتيجه رسيده است كه كائنات تا ابد گسترش خواهد يافت.

به گزارش سرويس علمي ايسنا، دانشمندان ناسا در يك پژوهش جديد با هدف بررسي يكي از بزرگترين معماهاي نجومي تحت عنوان انرژي تاريك در نهايت به اين نقطه رسيدند كه گسترش و توسعه كائنات تا ابد ادامه خواهد يافت.

محققان اين آژانس فضايي از تلسكوپ فضايي هابل استفاده كردند تا چيزي را توصيف كنند كه معتقدند اين انرژي را به وجود مي‌اورد و اين انرژي به نوبه خود كائنات را با سرعتي فزاينده پيش مي‌برد.

اين انرژي مرموز كه در سال 1998 كشف شد ماهيتي بود كه اختر شناسان تاكنون از توصيف آن ناتوان بودند به جز اينكه يك انرژي نامرئي است كه 72 درصد از كائنات را تشكيل مي‌دهد.

به گزارش روزنامه تلگراف، البته 24 درصد اين انرژي تاريك را ماده تاريك تشكيل مي‌دهد كه به نوبه خود اسرار آميز است اما مطالعه بر روي آن به دليل تاثير جاذبه‌اي اش به مراتب آسانتر است.

در اين تحقيق گروه بين المللي از دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه انتشار انرژي تاريك يعني در واقع رشد و گسترش كائنات هرگز متوقف نخواهد شد.
منبع:ناسا

---------- Post added at 06:13 PM ---------- Previous post was at 06:09 PM ----------

اخترشناسان مي گويند كشف ستاره غول پيكر مغناطيسي تئوري سياه چاله‌ها را به چالش مي‌كشد.

‌به گفته دانشمندان اين ستاره نوتروني كه داراي يك ميدان مغناطيسي قوي است،
تئوري‌هايي را كه تاكنون درباره تكامل ستاره‌اي و تولد سياه چاله‌ها ارائه شده‌اند، به چالش كشيده است.

اين ستاره تازه كشف شده كه به جاي «Star» (ستاره) به عنوان «مگنتار»(Magnetar) ناميده شده در يك مجموعه ستاره‌اي معروف به «وسترلوند 6» و حدود 16 هزار سال نوري در صورت فلكي «آرا» واقع شده است.

وسترلوند كه در سال 1961 توسط يك اخترشناس سوئدي كشف شد، يك منطقه رصد زيبا در فيزيك ستاره‌يي است.

اين منطقه يكي از بزرگترين مجموعه‌هاي ابر ستاره‌اي در كهكشان راه شيري و متشكل از صدها ستاره بسيار عظيم است كه برخي از آنها با درخششي شبيه به يك ميليون خورشيد و برخي با قطري دو هزار بار بزرگتر از قطر خورشيد كائنات را روشن مي‌كنند.

اين مجموعه هم چنين به لحاظ استانداردهاي كائناتي بسيار جوان است.

محققان با استفاده از رصد خانه جنوب اروپا دريافته‌اند اين كشف نشان مي‌دهد كه منظومه‌هاي دوتايي ممكن است نقش كليدي در تكامل ستاره‌يي ايفا كنند.
منبع:اسپین

محققان مي‌گويند ترك خوردگي‌ها و شكاف هاي موجود در پوسته سطح ماه نشان مي‌دهد كه نزديكترين همسايه ما در حال كوچك شدن و تحليل رفتن است.

شواهد علمي نشان مي دهد كه سرما شعاع كره ماه را در سال‌هاي اخير تا حدود 100 متر كاهش داده است.

اين كشف پس از دريافت تصاوير حاصل از كاوشگر قمري از خطوط شكستگي غير معمول موسوم به «شيب‌هاي تند لوبيت» در ارتفاعات كره ماه حاصل شده است.

شكاف‌ها و ترك‌هاي مشابه اولين بار در تصاوير نزديك استواي كره ماه توسط فضانوردان ماموريت‌هاي آپولو در اوائل دهه 1970 مشاهده شدند.

محققان در گزارشي در مجله علمي و معروف ساينس اعلام كردند كه هم اكنون 14 شكاف جديد توسط مدارگرد اكتشافي قمري "LRO" شناسايي شده است.

اين شكاف‌ها اساسا در ارتفاعات كشف شده‌اند كه نشان مي‌دهد خطوط ترك خوردگي به طور فراگير بر سطح اين قمر در حال گسترش است.

دكتر توماس واترز، محقق انستيتو اسميت سونيان در واشنگتن مي‌گويد: يكي از جنبه‌هاي قابل توجه ترك‌هاي قمري، ظاهر جوان آنها است. اين ويژگي‌ نشان مي‌دهد كه فقط 100 متر تحليل رفتگي ظرف ميلياردها سال گذشته رخ داده است.
منبع:روزنامه تلگراف

ناسا رقابت آنلاینی را برگزار کرده است که در آن شهروندان می توانند قطعات موسیقی مناسب را برای بیدار کردن فضانوردان دو ماموریت آخر شاتلها انتخاب کنند.به گزارش خبرگزاری مهر، صبح زود بیدار شدن و نگاهی از پنجره های فضاپیما به بیرون انداختن برای دیدن طلوع آفتاب از فراز سیاره زمین می تواند بهترین بخش ماموریتهای فضایی فضانوردان باشد اما برای بیدار کردن فضانوردان برای کسب این تجربه شگفت انگیز چه آهنگ و قطعه موسیقی می تواند مناسب باشد.
قطعاتی از قبیل "با من پرواز کن برای رسیدن به ماه" اثر "فرانک سیناترا"، پیانوی ملودرامیک "التون جان" در "مرد موشکی" و یا "پرواز را بیاموز" اثر گروه "فو فایترز" شاید بهترین انتخابها باشند.
ناسا تنها دو ماموریت دیگر را برای پروازهای شاتل پیش بینی کرده است و پس از انجام این دو ماموریت، شاتلها برای همیشه بازنشسته می شوند.
در این راستا آژانس فضایی آمریکا رقابتی را به منظور انتخاب بهترین و مناسب ترین قطعات موسیقی که می توانند فضانوردان را از خواب بیدار کنند برگزار کرده است.
تاکنون دوستان، خویشاوندان و خود فضانوردان این موسیقی ها را انتخاب می کردند اما این اولین بار است شهروندان این فرصت را یافته اند که آهنگهای بیدار کردن اعضای این دو ماموریت آخر شاتلها را انتخاب کنند.
کاربران می توانند با مراجعه به سایت این رقابت که Wakeup Song Contest نام دارد از بین 40 قطعه موسیقی به یک آهنگ رای دهند.
سپس از بین این رای گیریها دو آهنگ به عنوان برنده انتخاب می شوند و در مدت ماموریت 11 روزه شاتل دیسکاوری صبحها برای بیدار کردن فضانوردان پخش می شوند. این ماموریت اول نوامبر آینده آغاز خواهد شد.
همچنین کاربران می توانند آهنگ مورد علاقه خود را به عنوان نظر شخصی بر روی این سایت قرار دهند با این شرط که موضوع اثر مرتبط با فضا باشد.
آهنگهایی که در این بخش انتخاب می شوند در ماموریت 10 روزه شاتل اندیور که 26 فوریه 2011 پرتاب خواهد شد پخش می شوند.
براساس گزارش اسپیس، این رقابت 10 ژانویه 2011 پایان می یابد.
در ماموریت شاتل دیسکاوری اولین روبات فضانورد به منظور تعامل میان روبات و انسان و در ماموریت شاتل اندیور دستگاه "آلفا طیف نگار مغناطیسی" سرن (شورای تحقیقات هسته ای اروپا) برای شکار ضد ماده حضور خواهند داشت.

به نقل از خبرگزاري مهر

تلسکوپ فضايي هابل تصويري را از يک سحابي تهيه کرده که بسيار اسرارآميز بوده و شبيه به يک روح سرگردان در فضا است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
هابل اين تصوير را از سحابي IRAS 05437+2502 واقع در صورت فلکي ثور تهيه کرده است.
راس اين سحابي شبيه به يک V وارونه يا قله يک کوه است و کاملا نوراني به نظر مي رسد. از اين سحابي نخستين بار در سال 1993 تصويربرداري شده است.
ناسا در خصوص اين تصوير جديد توضيح مي دهد:اين عکس جزئيات بسيار دقيقي از اين سحابي را نشان مي دهد اما نمي تواند راز نور راس آن را فاش کند.
منبع:ناسا

---------- Post added at 03:18 AM ---------- Previous post was at 03:13 AM ----------

همزمان با اوج بارش شهابي برساوشي تکه اي از بازمانده دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذرگوي درخشان يا سنگ نوراني در آسمان ايران ديده شده و احتمالا در بخشهاي شرقي ايران به خاک افتاده است که به باور اخترشناسان اين آذرگوي تکه اي از بازمانده سوئيفت تاتل است.
مرداد ماه زمان بارشهاي شهابي برساوشي است. امسال نيز بارش شهابي برساووشي از روز سه شنبه 19 مرداد ماه آغاز شد و در روز 21 مردادماه به اوج خود رسيد.
اوج بارش در روز 21 مرداد از ساعت 21 و 30 دقيقه آغاز شد و تا صبح روز 22 مرداد ادامه داشت که همزمان با اوج بارش ها تکه اي از دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذر گوي (Fireball) يا سنگ نوراني در آسمان ايران ديده شد.
به گزارش شاهدان عيني اين رويداد همراه با نور شديدي بوده است که به باور اخترشناسان احتمالا اين شهاب سنگ نوراني تکه اي از بازمانده دنباله دار سوئيفت تاتل است که از اين دنباله دار جدا و در خاک ايران افتاده است.

اين آذرگوي از قدر 18- يا 20- بوده که در آسمان شهرهاي مرنجاب، آباده، زاهدان، تفتان، يزد و برخي ديگر از شهرهاي مرکزي ايران توسط رصدگران به ثبت رسيده است. اين تکه از دنباله دار احتمالا در بخشهاي شرقي ايران به خاک افتاده است.
دنباله دار سوئيفت تاتل
بارش شهابي برساووشي از بازمانده هاي گرد و غبار دنباله داري به نام سوئيف تاتل Swift-Tuttle است که در 16 جولاي 1862 توسط دو منجم به نامهاي Lewis Swift و Horace Parnell Tuttle کشف شد.
اين دنباله دار داراي دوره تناوب بالايي است به گونه اي که آخرين ملاقات آن در سال 1992 بوده و تا جولاي 2126 به ملاقات خورشيد نخواهد آمد. مدار اين دنباله دار تا 51 واحد نجومي از خورشيد کشيده مي شود. "سويفت-تاتل" (Swift-Tuttle) هر 130 سال يک بار مدار خورشيد را کامل مي کند.

ستاره شناسان با استفاده از رصدخانه فضايي پرتوهاي ايکس چاندار موفق شدند در مرکز کهکشان مسيه 87 يک آتشفشان بزرگ را رصد کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
کهکشان مسيه 87 يکي از نزديکترين کهکشان ها به راه شيري است به طوري که تنها 50 ميليون سال نوري از زمين فاصله دارد.
اندازه اين کهکشان 200 هزار سال نوري است و يکي از نوراني ترين اجرام در آسمان شب به شمار مي رود. اين کهکشان در قلب خوشه سنبله که محل خاستگاه هزاران کهکشان است واقع شده است.
بخشي از اين خوشه که کهکشان مسيه 87 در آن قرار دارد از گاز گرمي که مقدار زيادي پرتو ايکس ساطع مي کند پر شده است. اين گاز در حال سرد شدن بوده و به طرف مرکز کهکشان در حال حرکت است. اين حرکت به فرايند سرد شدن گاز شتاب مي دهد و کمک مي کند که گاز به توده ابري که منشاء تشکيل ستارگان جديد خواهد بود متصل شود.
در مرکز اين کهکشان يک سياه چاله عظيم وجود دارد که امواجي از ذرات پر انرژي را در فضا پرتاب مي کند. اين ذرات، گاز گرم را از مرکز کهکشان دور مي کنند و موجب مي شوند که گاز کاملا به مرکز کهکشان نرسد. اين حالت زماني که در روي زمين يک آتشفشان فوران مي کند نيز رخ مي دهد و گازها و خاکسترهاي داغ پس از فوران مواد مذاب به طرف اتمسفر پرتاب مي شوند.
نمونه اين حالت در مورد فوران اخير آتشفشان ايسلند به وضوح ديده شد که توده هاي خاکستر ترافيک پروازهاي اروپا را دچار مشکل کرده بودند.
در روي زمين، گازهاي آتشفشاني امواج ضربه اي مافوق صوت ايجاد مي کنند.اطلاعات تلسکوپ چاندار نشان مي دهد که ذرات پر انرژي در اثر برخورد به توده گاز امواج ضربه اي مشابهي را در اطراف اين سياه چاله به وجود مي آورند.
در حقيقت اين اطلاعات نشان مي دهد که اين سياه چاله نوعي «فوق آتشفشان کهکشاني» در مرکز کهکشان مسيه 87 است.

ستاره شناسان سوئیسی موفق شدند پیچیده ترین منظومه سیاره ای خارج از منظومه شمسی را که تاکنون رصد شده است را کشف کنند.به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه ژنو با استفاده از دستگاه طیف نگار "هارپس" رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) در شیلی موفق شدند یک منظومه سیاره ای را که در آن 7 سیاره به دور یک ستاره می چرخند کشف کنند.
کریستف لوئیس سرپرست این تیم تحقیقاتی در این خصوص توضیح داد: "ما این منظومه را شناسایی کردیم که احتمالا پیچیده ترین منظومه سیاره ای است که تاکنون رصد شده است."
این رصدها تائید می کنند که حداقل 5 سیاره با جرم حدود جرم نپتون یا از 13 تا 25 برابر جرم زمین در این منظومه حضور دارند.
این سیارات به دور ستاره ای با شناسه HD 10180 در مدارهای مختلف و در یک دوره زمانی از 6 تا 600 روز می چرخند. فاصله این سیارات از ستاره خود از 06/0 تا 4/1 برابر فاصله زمین و خورشید است.
این ستاره شناسان معتقدند که علاوه بر این 5 سیاره، این منظومه از دو سیاره دیگر نیز تشکیل شده اند. یکی از این دو سیاره شبیه به زحل است و مدار چرخش آن 2 هزار و 200 روز است. سیاره دیگر، کوچکترین سیاره خارج از منظومه شمسی است که تاکنون کشف شده است. جرم این سیاره 4/1 برابر جرم زمین است و یکسال آن برابر با 18/1 روز زمینی است.
براساس گزارش سوئیس اینفو، این منظومه در فاصله 127 سال نوری از زمین در صورت فلکی مار آبی واقع شده و از بسیاری جهات شبیه منظومه شمسی است. به طوری که این منظومه از 7 سیاره و منظومه شمسی از 8 سیاره تشکیل شده است. فاصله میان سیارات این منظومه نیز همانند منظومه ما منظم است.
دانشمندان تاکنون 15 منظومه شمسی پیچیده حداقل با 3 سیاره را شناسایی کرده اند.

منبع :مهر

خوشه کهکشانی بسیار دوردست که 10 میلیارد سال قدمت دارد و 4 میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ به وجود آمده؛ همچنان پرتوان دارد ستاره تولید می‌کند. قوانین این کهکشان‌ها با کهکشان ما خیلی متفاوت است
مشاهدات و اکتشافات تازه در فضا، همیشه ‌مملو از شگفتی‌های جدید است. هر روز محققین با پدیده‌های تازه‌ای روبرو می‌شوند که مانند دریچه‌ای جدید به معماهای تازه است. این بار، محققین از خوشه کهکشانی باستانی که بسیار دور از ما قرار گرفته است صحبت می‌کنند.
بر اساس گزارش [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] مشاهدات ستاره‌شناسان به واسطه تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، یکی از قدیمی‌ترین و دورترین خوشه‌ کهکشان‌ها فضایی را تبدیل به یک معمای تازه کرده است. این خوشه کهکشان CLG J02182-05102 نامیده شده و نگاه ما به آن به ده میلیارد سال پیش برمی‌گردد. تصویر این خوشه مربوط به 4 میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ یا مهبانگ است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با این حال مشاهدات نشان می‌دهند که ساختار این خوشه به طرزی باور نکردنی جوان است. ستاره‌شناسان می‌گویند برخلاف انتظارشان، این خوشه قدیمی همچنان سالانه هزاران ستاره تازه تولید می‌کند.
نکته قابل توجه دیگری که این مشاهدات در بر دارند، این است که بخش میانی خوشه بیشترین تراکم ستاره‌های جوان را دارد. این در حالی است که در حوالی منطقه‌ کهکشانی ما در فضا، ‌اغلب وسط کهکشان‌ها که تراکم بالاتر است،‌ تولید ستاره جدیدی صورت نمی‌گیرد و این لبه‌های کم‌تراکم‌تر هستند که محل تولد ستاره‌ها می‌شوند. اما در این کهکشان بسیار کهن، ‌این روند کاملا برعکس است.
این که چه عاملی باعث می‌شود در این منطقه دوردست فضایی، قوانینی که ما از کهکشان‌ها می‌شناسیم تا این حد متفاوت باشد، هنوز یک معما است.
منبع : khabaronline.ir

ستاره شناسان با استفاده از ماهواره کپلر ناسا توانستند دو سياره جديد را در ابعاد سياره زحل در کهکشان راه شيري کشف کنند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ماهواره کپلر اين دو سياره به نامهاي «کپلر 9- بي» و «کپلر 9- سي» را در اطراف ستاره اي با عنوان «کپلر 9» کشف کرد.
سياره «کپلر 9- بي» که به ستاره خود نزديکتر است در فاصله 9/20 ميليون کيلومتري از کپلر 9 قرار دارد و يک چرخش کامل آن به دور ستاره اش 2/19 روز به طول مي انجامد. اين در حالي است که سياره «کپلر 9- سي» در فاصله 8/33 ميليون کيلومتري از ستاره خود قرار دارد و چرخش کامل آن 9/38 روز زمان مي برد.
فاصله عطارد که يک سياره مياني در منظومه شمسي است تا خورشيد 9/57 ميليون کيلومتر است و هر 88 روز چرخش خود را به دور خورشيد کامل مي کند.
اين تحقيقات نشان مي دهد که نيروهاي گرانشي اين دو سياره با يکديگر تعامل مي کنند و به اعتقاد دانشمندان يک سياره ديگر نيز بايد در اين منظومه وجود داشته باشد.
ستاره شناسان که در حال بررسي فرضيه سياره سوم هستند معتقدند که اين سياره به ستاره مادر خود بسيار نزديک بوده و در طول يک روز و نيم چرخش خود به دور ستاره را کامل مي کند.
ماهواره کپلر 6 مارس سال 2009 با هدف کشف اجرام سياره اي فرامنظومه شمسي جديد پرتاب شد. اکنون کپلر پس از 7 ماه رصد بيش از 156 هزار ستاره به اين نتايج دست يافته است.
ستاره کپلر 9 در فاصله دو هزار سال نوري از زمين و در صورت فلکي بربط قرار دارد.

محققان موفق به كشف منظومه‌اي شبيه منظومه شمسي در كيهان شدند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اخترشناسان يك منظومه سياره‌اي را كه حداقل 5 سياره دارد كشف كرده‌اند. اين سياره‌ها به دور ستازه‌اي شبيه خورشيد موسوم به «HD 10180» مي‌چرخند. اين ستاره در حدود 127 سال نوري از ما فاصله دارد.
محققان براي كشف اين منظومه از رصدخانه جنوبي اروپا «Eso» استفاده كرده‌اند.
ستاره‌شناسان معتقدند كه اين تنها منظومه بعد از منظومه شمسي است كه اين تعداد سياره در آن وجود دارند.
كريستوف لوويس سرپرست اين تحقيقات از دانشگاه گنوا در سوييس گفت: تيم ما به طور حتم پر سياره‌ترين منظومه شناخته شده در كيهان را (بعد از منظومه شمسي) كشف كرده‌اند.
وي افزود: با پيدا كردن منظومه‌هاي ديگري شبيه منظومه شمسي، مطالعات روي سياره‌هاي خارج از منظومه ما وارد فاز جديدي خواهد شد و بايد تحقيقات روي اين سياره‌ها به طور جدي‌تري دنبال شود تا شناخت ما از چگونگي شكل‌گيري جهان بيشتر شود.
اين محققان اعلام كرده‌اند كه اين منظومه حداقل 5 سياره دارد و تمامي اين سياره‌ها در مدار ستاره خود در حال گردش هستند.

يك تحقيق جديد نشان داده است كه لايه فوقاني اتمسفر زمين به دليل تغييرات بزرگ در خروجي انرژي خورشيدي در حال تحليل رفتن و كوچك شدن است.

اين پژوهش تحليل اخير و موقتي در لايه بالاي اتمسفر را با يك افت شديد در ميزان تشعشعات فرابنفش خورشيدي ارتباط مي‌دهد.

اين پژوهش نشان مي‌دهد چرخه مغناطيسي خورشيد كه تعداد مختلفي از لكه‌هاي خورشيدي را طي يك چرخه تقريبا 11 ساله توليد مي‌كند، ممكن است بيشتر از تصور قبلي دانشمند‌ان دستخوش تغيير شود.

استنلي سولومون، دانشمند‌ رصدخانه مركز ملي تحقيقات اتمسفريك در اين رابطه اظهار داشت: تحقيق ما مشخص مي‌كند كه چرخه خورشيدي نه تنها در يك برنامه زماني يازده ساله، بلكه حتي از يك حداقل دوره خورشيدي تا دوره ديگر ممكن است، تغيير كند.

به گزارش مجله تخصصي «نشنال جغرافيا»، محققان دانشگاه كلورادو كه همچنين در اين پروژه شركت داشته‌اند، خاطرنشان كردند: تمام دوره‌هاي كمينه خورشيدي با يكديگر مساوي و برابر نيستند.

محققان تصريح كردند: اين يافته‌ها ممكن است در رابطه با ماهواره‌هاي مداري و ايستگاه فضايي بين‌المللي كاربردهايي داشته باشند.
منبع:نشنال جغرافیا

بعضي از حرف‌ها هست كه مستقل از اين‌كه چه مي‌گويد بايد ديد از دهان چه كسي بيرون مي‌آيد. شايد همه ما درباره موجودات فضايي بارها شنيده باشيم يا در بحث‌هاي مختلف فكر كرده باشيم كه اگر زماني ما با موجودات هوشمندي برخورد كنيم چه اتفاقي خواهد افتاد، اما وقتي فردي مانند استفان هاوكينگ كه اين روزها به نمادي براي علم مدرن تبديل شده است درباره اين موضوع هشدار مي‌دهد حداقل حسنش اين است كه افراد به فكر فرو مي‌روند و درباره اين موضوع بيشتر فكر مي‌كنند و براي مدتي چنين موضوعي از حاشيه به متن بحث‌هاي رسانه‌اي و مردمي كشيده مي‌شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خوشبختانه فردي مانند استفان هاوكينگ به جايي رسيده است كه ترسي از بيان ايد‌ه‌هايش هرچقدر هم كه دور از ذهن باشد، ندارد. او اخيرا در مجموعه مستندي ظاهر شده و هر بار درباره داستان مهمي بحث مي‌كند.

او همچنين در سخنراني‌هاي ترويجي متعددش درباره موضوعات مختلف پيش روي بشر هشدارهايي ارائه مي‌كند كه بحثي را در جامعه باعث مي‌شود. يكي از جديدترين بحث‌هاي او در اين باره بود كه انسان اگر مي‌خواهد از خطر انقراض جان سالم به در ببرد چاره‌اي جز ترك سياره مادري ندارد. آيا اين هشداري فانتزي است؟ يا واقعيتي در آن نهفته است؟ چه چيزي باعث شده اين دانشمند نتيجه بگيرد كه ماندن روي زمين به معني انقراض بشر خواهد بود. موارد زير شايد برخي از اين دلايل و همچنين مقاصد احتمالي انسان در سفر به دشت ستاره‌ها باشد.
سياره زمين يكي از سياره‌هاي سنگي در اطراف ستاره‌اي معمولي و ميانسال است. حدود 5 ميليارد سال از عمر خورشيد مي‌گذرد و همين مقدار هم از عمر آن باقي‌مانده است البته مدت‌ها پيش از آن كه عمر ستاره مادر ما به پايان برسد، مجموعه رويدادهايي در قلب خورشيد آغاز مي‌شود كه نتيجه آن نابودي حيات روي زمين خواهد بود.
ستاره‌اي مانند خورشيد در اواخر عمر خود و زماني كه منابع سوخت هيدروژني‌اش به پايان برسد شروع به انبساط مي‌كند و شعاع خود را تا نزديكي‌هاي زمين افزايش مي‌دهد.
تابش دريافتي از اين ستاره در آن هنگام به حدي است كه هيچ نوع از حياتي كه ما مي‌شناسيم قادر به مقاومت در برابر آن نيست و به اين ترتيب پيش از آن كه خورشيد براي هميشه خاموش شود، بساط حيات از روي زمين برچيده خواهد شد.
اما آيا صحبت هاوكينگ اشاره به اين موضوع دارد؟ آيا او از هم اكنون درباره 4 ميليارد سال ديگر هشدار مي‌دهد؟ به نظر مي‌رسد او دلايل ديگري براي نگراني در اختيار دارد البته اگر همين يك مورد هم باشد واقعا از هم اكنون بايد به آن فكر كنيم. اگر زمين و حيات طي 4 ميليارد سال آينده دوام بياورند و اگر انسان بتواند به هر طريقي از خطراتي كه پيش پاي او قرار دارد جان سالم به در ببرد و به آن دوران برسد در آن هنگام بايد آخرين خداحافظي را با سياره مادري‌اش انجام دهد.
اين بدان معني است كه بايد همه نژاد بشر را نه‌تنها از زمين بلكه شايد از منظومه شمسي به جايي منتقل كرد كه سياره‌اي مناسب براي ادامه حيات وجود داشته باشد. اين چشم‌انداز روياگون باعث مي‌شود از هم اكنون به فكر بيفتيم، اما تا پيش از آن زمان، نگراني‌هاي بسياري وجود دارد به طوري كه برخي حتي اعلام مي‌كنند دوام آوردن بيش از يك قرن انسان روي زمين خود چالش بزرگي خواهد بود.
يكي از مصيبت‌هايي كه در كوتاه‌مدت پيش روي ماست نبردها و رقابت‌هاي نظامي است. سياره ما اكنون انبوهي از سلاح‌هاي عجيب و غريب را درون خود انبار كرده و تبديل به بشكه‌اي شده است كه يك جرقه مي‌تواند آن را تا مرز نابودي پيش ببرد. متاسفانه اراده‌اي براي تغيير اين وضع وجود ندارد و كشورهايي كه روي يك سياره زندگي مي‌كنند بيشتر از آن كه به زمين مشتركي نگاه كنند كه روي آن قرار دارند به اختلاف‌هايشان نگاه مي‌كنند. هر بار كه سلاحي فعال مي‌شود فقط نيروهاي مقابل هم نيستند كه آسيب مي‌بينند بلكه طبيعت نيز قرباني مي‌شود.
از سوي ديگر انسان به دلايل مختلف در حال خالي كردن زمين از انباشته‌هاي چندين ميليون ساله خود است. به نفت نگاه كنيد. حاصل ميليون‌ها سال فعاليت زيستي در زمين به مايعي تبديل شده است كه براي سوخت مناسب است، اما تمام ذخيره‌هاي چند ميليون ساله در عرض تنها چند صد سال مصرف مي‌شوند. بزودي ذخاير نفتي جهان به انتها خواهد رسيد و اين در حالي است كه هر روزي كه مي‌گذرد ما نياز بيشتري به اين ماده و مشتقات آن پيدا مي‌كنيم و هرچقدر هم كه آنها را بيشتر مصرف مي‌كنيم آسيب بيشتري به محيط زيست خود وارد مي‌كنيم.
گازهاي گلخانه‌هاي حاصل از سوخت‌هاي فسيلي به طور جدي در حال نابود كردن سياره ماست و با افزايش دماي ميانگين سياره زمين باعث شده تغييرات اقليمي وسيعي آغاز شود. تغييراتي كه انسان و بسياري از موجودات زنده را در خطر قرار مي‌دهد. ادامه چنين روندي البته منجر به نابودي حيات روي زمين نخواهد شد.
حيات به شكل‌هاي ديگري بروز خواهد كرد و ادامه مي‌يابد اما بعيد است در بين حيات دوام يافته نشاني از انسان بتوان پيدا كرد.
در همين حال جمعيت سياره ما به گونه‌اي شگفت در حال رشد است. براي هزاره‌ها جمعيت زمين روند ثابت و معقولي داشته است و جمعيت آنقدر زياد نبود كه انسان به منابع سياره فشار بياورد، اما صنعتي شدن، شهرنشيني، رفاه بيشتر، افزايش سطح بهداشت و همه و همه باعث شد تا جمعيت زمين شاهد انفجاري كم نظير باشد. تنها در طول يك قرن جمعيت سياره ما به بيش از 2 برابر رسيده و شيب منحني افزايش جمعيت جهان بسيار تند است. اين افراد جديد نياز به منابع، غذا، هوا، انرژي و مكاني براي زيستن دارند و متاسفانه امكانات زمين محدود است.
فكر كردن به چنين مسائلي باعث مي‌شود تا فكر كنيم ايده هشدارآميز هاوكينگ ايده‌اي درست و منطقي است. ايده‌اي كه بايد از اكنون به آن فكر كرد و گرنه بسيار دير خواهد شد.
اما انسان اگر بخواهد توصيه هاوكينگ را براي سفر از زمين جدي بگيرد كجا بايد برود؟ به نظر مي‌رسد چند مرحله اصلي پيش روي انسان باشد. يكي از نخستين اهداف مي‌تواند ماه و سيارك‌ها باشد. ماه نزديك‌ترين و آشناترين جرم سماوي به ماست. محلي است كه ما مي‌توانيم در آن پايگاه‌هاي كوچك و نخستين كلوني‌ها و شهرنشين‌هاي خارج از زمين خود را به وجود بياوريم. اين نخستين تمريني خواهد بود كه انسان درباره حضور در فضا انجام مي‌دهد.
همچنين امكان استفاده از برخي منابع و معادن اين قمر زمين نيز وجود دارد. هدف ديگر دم دست، سيارك‌هايي هستند كه منابع معدني بي شمار و حتي منابع آب را مي‌توان در آنها پيدا كرد. اما در نهايت بايد به فكر ايجاد شهرك‌هايي در فراسوي زمين بود. كلوني‌هاي مهاجرنشيني كه بتوانند منابع مورد نياز را جمع‌آوري كنند. شايد مريخ و اقمار مشتري گزينه‌هاي مناسبي باشند.
گام آخر توسعه پيشران‌هايي خواهد بود كه انسان را به فراسوي مرزهاي منظومه شمسي ببرد. شايد سياره تازه بتواند تمدني تازه را در آنجا آغاز كند.
اما همه اينها تنها زماني اتفاق خواهد افتاد كه انسان در ابتدا عزم نجات خود را داشته باشد. باور كند كه بايد سياره خود را حفظ كند و اين‌كه به عنوان يك گونه زنده در خطر جدي قرار دارد. در آن هنگام مي‌تواند سرمايه‌هاي خود را به جاي آن كه صرف نابودي زمين كند در راه توسعه و نجات و تامين امنيت و سفر به مرزهايي در فراسوي زمين صرف كند.

تلسکوپ فضايي هابل موفق شد با رصد يک ابرنواختر تصاويري بسيار ديدني از انفجار يک ستاره را تهيه کند.
تلسکوپ فضايي هابل زير نظر ناسا و اسا تصاويري بي نظير از ابرنواختر SN1987A تهيه کرد. در اين تصوير ماده منفجر شده اي که در تمام جهت ها به اطراف پراکنده مي شود به همراه حلقه گاز و گرد و غباري که اطراف اين ستاره غول پيکر جمع شده است به وضوح نشان داده مي شوند.
اين تصاوير که در تازه ترين شماره مجله "ساينس" منتشر شده اند به دانشمندان اجازه مي دهند که ترکيبات و روش گسترش بقاياي يک ابرنواختر را بررسي کنند.
SN1987A يک ابرنواختر بسيار نزديک به زمين است. اين ستاره 163 هزار سال قبل در ابر بزرگ ماژلان منفجر شد و در سال 1987 کشف شد.
کوين فرانس از دانشگاه کلورادو سرپرست اين تيم تحقيقاتي در اين خصوص توضيح داد: "در بيشتر موارد، ابرنواخترها اجرام بسيار دوري هستند اما در اين مورد، انفجار اين ستاره تنها در فاصله 163 هزار سال نوري از زمين رخ داده است. اکنون ما مي توانيم بفهميم که در محيط اطراف يک ابرنواختر پس از انفجار چه اتفاقي رخ مي دهد."
هابل بين سالهاي 2004 تا 2010 تصاوير مداومي را از اين ابرنواختر تهيه کرده و نشان داده است که اين ستاره در طول انفجار در فضا ميزان زيادي هيدروژن، هليم، اکسيژن، نيتروژن و عناصر سنگين کمياب تري چون گوگرد، سيليسيم و آهن را پخش مي کند.
براساس گزارش سافت پديا، به گفته اين محققان، ابرنواخترها محيط کهکشانها را تعيير مي دهند و عناصر بيولوژيکي مهمي از جمله اکسيژن، کربن و آهن را براي ايجاد حيات وارد کهکشانها مي کنند.
منبع:سافت پدیا

ببخشید.ولی کسی در مورد صحبتهای اخیر هاوکینک که گفته خداوند لزوما خالق کاءنات نیست چیزی خونده؟اگه مطلبی دارین لطفا همینجا بذارید.ممنون

33 معدنچی در شیلی در عمق 800 متری زمین در فضایی کوچک به دام افتاده‌اند و شاید تا کریسمس آینده هم نتوانند نور خورشید را ببینند. شیلی برای حفظ سلامت جسمانی و روانی این افراد دست به دامن ناسا شده است


بهنوش خرم‌روز: حدود 20 روز پیش،‌ ریزش در یکی از معادن شیلی،‌ باعث به دام افتادن تعدادی از معدنچیان در زیر زمین شد. 17 روز طول کشید تا بالاخره ضربه‌هایی روی یک میله، به امدادگران فهماند که معدنچیان زنده هستند. پیدا کردن این 33 نفر، نه تنها زنده، بلکه سالم،‌ جشن شادی را در شیلی به راه انداخت. اما بررسی‌های امدادگران نشان می‌دهد که نجات این افراد ممکن است تا 4 ماه طول بکشد.

بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، دولت شیلی دست به دامن ناسا شده تا برای این مدت نه چندان کوتاه، بتواند معدنچیان را هم از نظر جسمی و هم از نظر روانی سالم نگه دارد. ناسا تجربه‌ای طولانی در زمینه زندگی انسان در فضاهای بسیار کوچک،‌ بدون هر گونه ارتباطی با فضای خارج دارد. هنوز اعلام نشده که ناسا چه پیشنهادها و توصیه‌هایی برای شیلی دارد. ظاهرا در حال حاضر ناسا منتظر پاسخ سوال‌های تخصصی است که از شیلی پرسیده است.



در حال حاضر، یکی از مهم‌ترین سوال‌های موجود، ‌این است که به معدنچیان بگویند زمان نجاتشان چه‌قدر طول خواهد کشید یا این موضوع را مخفی نگه دارند. شاید ناسا نتواند به این سوال جواب بدهد، اما به طور حتم،‌ می‌داند برای حفظ سلامت جسمانی این افراد که در حال حاضر تنها به واسطه یک لوله به قطر 15 سانتیمتر با سطح زمین ارتباط دارند، ‌چه باید کرد.

یکی از مهم‌ترین مواردی که باید رعایت شود،‌ این است که تا زمان نجات، معدنچیان وزن اضافه نکنند. الان به واسطه همان لوله برای آن‌ها مواد غذایی فرستاده می‌شود. اما امدادگران گفته‌اند که قطر مسیری که برای نجات خواهند ساخت بیشتر از 66 سانتیمتر نخواهد بود و معدنچیان باید خود را لاغر نگه دارند تا بتوانند از این مسیر عبور کنند. ناسا در این مورد تخصص خاصی دارد. ناسا سال‌ها است که فضانوردانش را در شرایط سخت با رژیم غذایی مناسب و تمرینات ورزشی لازم،‌ متناسب نگه داشته است. البته این معدنچیان ابزراهای ناسا را در اختیار ندارند و در فضایی زندگی می‌کنند که بزرگ‌تر از یک آپارتمان کوچک نیست،‌ اما پزشکان ناسا می‌توانند برنامه‌های مناسب را برای این افراد تدوین کنند.

با این وجود،‌ حفظ سلامت روانی این افراد در محیطی بسته،‌ کوچک و پرجمعیت،‌ آن هم به مدت طولانی، چندان به نظر ساده نمی‌رسد. فعلا برای آن‌ها چد بازی و موسیقی فرستاده شده است، باید دید راه‌حل‌هایی که ناسا پیش پای شیلی می‌گذارد چیست.
منبع:خبرآنلاین

گروهی از اخترشناسان در دانشگاه مکس پلانک موفق به ردیابی نشانه هایی از پدیده بلعیده شدن کهکشانهای کوتوله توسط کهکشانهای مارپیچی بزرگ در خارج از محدوده همسایه های کهکشان راه شیری شده اند.به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان موفق به ردیابی نشانه هایی از کهکشانهای کوتوله ای شده اند که توسط کهکشانهای مارپیچی بزرگتر بلعیده می شوند. کهکشانهای مارپیچی به این شهرت دارند که با بلعیدن همسایه های کوچک خود رشد می کنند و با وقوع این رویداد کهکشانهای کوتوله به شدت پراکنده و متلاشی می شوند.
تیمی بین المللی از اخترشناسان اکنون توانسته اند نشانه های ویژه ای از این رویداد را در کهکشانهای دور دست و فراتر از همسایه های کیهانی کهکشان راه شیری مشاهده کنند. این یافته می تواند اطلاعات جدیدی از سیر تکامل کهکشانها در اختیار دانشمندان قرار دهد.
با هضم شدن کهکشانهای کوتوله توسط کهکشانهای عظیم مارپیچی، این کهکشانهای کوچک ساختارهای ریشه مانند و رشته های ستاره ای را به وجود می آورند، رشته های باریک و طولانی از ستاره ها که به واسطه فعالیتهای انبساطی نیروهای کششی به وجود می آیند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اخترشناسان به مدت چند دهه چنین رویدادهایی را در همسایگی کیهانی کهکشان راه شیری که به گروه های محلی کهکشانی نیز شهرت دارند، مشاهده کرده بودند. اما گروه های محلی با داشتن تنها سه کهکشان مارپیچی نمونه بسیار کوچکی برای تخمین زدن میزان فراوانی وقوع چنین رویدادی در بخشهای دیگر جهان هستی است.
محققان دانشگاه مکس پلانک بر روی کهکشانهای مارپیچی در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین مطالعه کرده و توانستند برای اولین بار نشانه های بلعیده شدن کهکشانهای کوتوله را توسط کهکشانی مارپیچی و بزرگ در فاصله ای دورتر از گروه های محلی کهکشانها مشاهده کنند.
بر اساس گزارش بی بی سی، محققان اکنون در نظر دارند با استفاده از اطلاعلات به دست آمده و با کمک گرفتن از قدرت پیش بینی رایانه ای میزان فراوانی این رویدادهای کیهانی را محاسبه کنند.

منبع :مهر

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] دو شهاب سنگ در فضای میان زمین و ماه به سرعت درحال نزدیک شدن به این سیاره هستند به طوریکه امشب می توان این اجرام آسمانی را با تلسکوپهای آماتوری کوچک در آسمان شب مشاهده کرد.به گزارش خبرگزاری مهر، این دو شهاب سنگ بدون ایجاد هیچ خطری از کنار زمین در فضای میان ماه و زمین عبور می کنند.
یکی از این دو شهاب سنگ با شناسه 2010 RF12 با قطر بین 6 تا 14 متر در حدود ساعت 21:12 به وقت گرینویچ از فاصله 79 هزار کیلومتری زمین عبور می کند که این فاصله یک پنجم فاصله زمین تا ماه است.
شهاب سنگ بزرگتر با شناسه 2010 RX30 با قطر حدود 10 تا 25 متر در حدود ساعت 09:51 به وقت گرینویچ پرواز نزدیک از زمین را از فاصله 248 هزار کیلومتری انجام می دهد.
براساس گزارش spaceweather، این شهاب سنگ در گروه اجرام آسمانی PHA (شهاب سنگهای به طور بالقوه خطرناک) جای ندارند.
شهاب سنگهای گروه PHA به اجرام آسمانی با قطر بیشتر از 100 متر که در فاصله کمتر از 7 میلیون و 500 هزار کیلومتری از زمین عبور می کنند، گفته می شود.
این درحالی است که شهاب سنگهایی از قبیل این دو شهاب سنگ جدید خطری برای زمین ندارند و در صورت عبور از اتمسفر به هزاران قطعه متلاشی می شوند.
پیش از این اجرام آسمانی مشابه از کنار زمین عبور کرده اند برای مثال، اول اکتبر گذشته یک شهاب سنگ با قطر 1/2 متر از فاصله 12 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد درصورتیکه این شهاب سنگ به زمین برخورد می کرد می توانست حفره ای به قطر 6/26 کیلومتر و عمق 795 متر ایجاد کند.
تاکنون هزار و 144 شهاب سنگ گروه PHA شناسایی شده اند و ناسا درحال حاضر مشغول ارزیابی جدی انجام یک ماموریت برای ارسال یک روبات به روی یکی از این اجرام آسمانی است.
این ماموریت می تواند در حدود سالهای 2014 تا 2015 انجام شود و در سال 2019 نیز ناسا قصد دارد انسان را برای مطالعه بر روی ساختار این شهاب سنگها به روی یکی از آنها اعزام کند.

سيستم نوري جديد تلسکوپ رصدخانه کاليفرنيا با غلبه بر اختلالات ديد ناشي از اتمسفر زمين ، تصاويري با وضوح بسيار بالا از لکه اي خورشيدي بزرگتر از سياره زمين به ثبت رسانده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شايد اين تصوير به نظرتان شبيه «چشم سائورون» باشد (فيلم ارباب حلقه ها را به ياد داريد؟) يا شايد آن را گل آفتابگرداني کيهاني توصيف کنيد. اما در واقع اين تصوير بزرگترين لکه خورشيدي است که تا به حال با چشمهايتان ديده ايد که در وضوح تصويري بسيار بالايي به ثبت رسيده است.
دانشمندان در رصدخانه کاليفرنيا با کمک گرفتن از آيينه جديد تغيير پذير اين رصدخانه توانسته اند اين تصاوير زيبا و شگفت انگيز را به ثبت برسانند. نزديکترين تصويري که تا به حال از يک لکه خورشيدي به ثبت رسيده است و در حالي که اين تصوير بسيار آرام و دلنشين به نظر مي رسد، واقعيتي کاملا متفاوت را در پس خود پنهان کرده است.
به گفته پروفسور «فيليپ. آر. گود» از موسسه تکنولوژي نيوجرسي، آنچه جالب توجه به نظر مي آيد اين است که زماني که به اين لکه خورشيدي نگاه مي کنيد، اين لکه کاملا بي خطر و ملايم به نظر مي آيد اما تصوير دومي که با اختلاف يک روز از تصوير بالا به ثبت رسيده داستاني کاملا متفاوت را حکايت مي کند. در اين تصوير مي توان رشته هاي مو مانند و سياهي را مشاهده کرد که التهاب و همهمه عظيم درون خورشيد را به خوبي به اثبات مي رساند.

به گفته «گود» اين نوارهاي سياه رنگ در واقع فوران هاي انرژي هستند که از ميدان مغناطيسي درخشان بر روي سطح به بيرون جهيده اند.
ميزان حرارت در مرکز اين لکه خورشيدي در حدود 6 هزار و 500 درجه فارنهايت است در حالي که مناطقي که اين لکه را در بر گرفته اند به مراتب داغتراند و بيش از 10 هزار درجه فارنهايت حرارت دارند. اشکال نامنظمي که لکه را محاصره کرده اند، دانه هاي گازهاي داغ هستند که از خورشيد بر مي خيزند. ابعاد هر يک از اين دانه ها در حدود 965 کيلومتر است که با محاسبه تمامي آنها قطر لکه خورشيدي در حدود 12 هزار و 874 کيلومتر خواهد بود. به بياني ديگر سياره زمين با قطري در حدود 12 هزار و 756 کيلومتر از اين لکه خورشيدي کوچکتر است. البته به گفته دانشمندان بيشتر لکه هاي خورشيدي از زمين بزرگترند.
دانشمندان باور دارند لکه هاي خورشيدي ساختارهاي مغناطيسي هستند که کليد حياتي درک شرايط اقليمي فضا را در دست دارند. شرايط سخت آب و هوايي که از خورشيد ناشي شود مي تواند عواقب ترسناکي بر روي آب و هواي زمين و محيط زيست داشته باشد. يکي از توفانهاي شديد خورشيدي مي تواند شبکه هاي برق را تخريب کرده و ارتباطات را مختل کند، ماهواره ها را از کار انداخته و حتي خلبانان، خدمه و مسافران هواپيماهاي مسافرتي را در معرض تشعشعات خورشيدي قرار دهد.
توفان بزرگ خورشيدي که در اول ماه آگوست از خورشيد آغاز شد تازه ترين نمونه از چنين توفان هايي است و توفان هاي ژئومغناطيسي که در پي آن و در طي هفته بر روي زمين شکل گرفت تنها يکي از تاثيرهاي قابل مشاهده اين توفانهاي کيهاني است.
تصاوير جديد در رصدخانه BBSO واقع در کاليفرنيا به ثبت رسيده است. تلسکوپ جديد اين رصدخانه از وضوح تصويري بسيار بالايي برخوردار است که مي تواند در حدود 80 کيلومتر از سطح خورشيد را تحت پوشش خود قرار دهد. در اين تلسکوپ خطاهاي ناشي تاثيرات اتمسفري به واسطه استفاده از تغيير دادن و منحرف کردن آينه تلسکوپ به کمک 97 موتور قابل انطباق، تصحيح شده است.
اين سيستم نوري جديد به محققان امکان مي دهد تا ميدان ديدي خالي از خطاهاي ديد ناشي از حضور اتمسفر در اختيار داشته باشند تا راه هاي قابل استفاده تري براي مطالعه و بررسي اين پازل هاي خورشيدي را مورد آزمايش قرار دهند.

کهکشانهای کوتوله خوراک کهکشانهای مارپیچی می شوند
گروهی از اخترشناسان در دانشگاه مکس پلانک موفق به ردیابی نشانه هایی از پدیده بلعیده شدن کهکشانهای کوتوله توسط کهکشانهای مارپیچی بزرگ در خارج از محدوده همسایه های کهکشان راه شیری شده اند.

به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان موفق به ردیابی نشانه هایی از کهکشانهای کوتوله ای شده اند که توسط کهکشانهای مارپیچی بزرگتر بلعیده می شوند. کهکشانهای مارپیچی به این شهرت دارند که با بلعیدن همسایه های کوچک خود رشد می کنند و با وقوع این رویداد کهکشانهای کوتوله به شدت پراکنده و متلاشی می شوند.
تیمی بین المللی از اخترشناسان اکنون توانسته اند نشانه های ویژه ای از این رویداد را در کهکشانهای دور دست و فراتر از همسایه های کیهانی کهکشان راه شیری مشاهده کنند. این یافته می تواند اطلاعات جدیدی از سیر تکامل کهکشانها در اختیار دانشمندان قرار دهد.
با هضم شدن کهکشانهای کوتوله توسط کهکشانهای عظیم مارپیچی، این کهکشانهای کوچک ساختارهای ریشه مانند و رشته های ستاره ای را به وجود می آورند، رشته های باریک و طولانی از ستاره ها که به واسطه فعالیتهای انبساطی نیروهای کششی به وجود می آیند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اخترشناسان به مدت چند دهه چنین رویدادهایی را در همسایگی کیهانی کهکشان راه شیری که به گروه های محلی کهکشانی نیز شهرت دارند، مشاهده کرده بودند. اما گروه های محلی با داشتن تنها سه کهکشان مارپیچی نمونه بسیار کوچکی برای تخمین زدن میزان فراوانی وقوع چنین رویدادی در بخشهای دیگر جهان هستی است.
محققان دانشگاه مکس پلانک بر روی کهکشانهای مارپیچی در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین مطالعه کرده و توانستند برای اولین بار نشانه های بلعیده شدن کهکشانهای کوتوله را توسط کهکشانی مارپیچی و بزرگ در فاصله ای دورتر از گروه های محلی کهکشانها مشاهده کنند.
بر اساس گزارش بی بی سی، محققان اکنون در نظر دارند با استفاده از اطلاعلات به دست آمده و با کمک گرفتن از قدرت پیش بینی رایانه ای میزان فراوانی این رویدادهای کیهانی را محاسبه کنند.



منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تائید وجود طبقه جدیدی از سیاه چاله‌هاستاره شناسان بین المللی با استفاده از تلسکوپ VLT اسو در شیلی وجود طبقه جدیدی ازسیاه چاله های با جرم میانی را تائید کردند.به گزارش خبرگزاری مهر، محققان انگلیسی دانشگاه لچستر به همراه ستاره شناسان مرکز تحقیقات فضایی فرانسه و دانشمندان آمریکایی با استفاده از تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا (اسو) واقع در شیلی یک چشمه پرتوهای ایکس به نام HLX-1 را رصد کردند که یکی از مهمترین اعضای یک طبقه جدید چشمه های فوق نورانی پرتوهای ایکس به شمار می رود. این جرم آسمانی در کهکشان ESO 243-49 در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
HLX-1 محتوی یک سیاه چاله با جرم میانی است که بین سیاه چاله های ستاره ای کوچک با جرم از 3 تا 20 برابر جرم خورشید و سیاه چاله بسیار عظیم با جرم از یک میلیون تا یک میلیارد برابر جرم خورشید قرار گرفته است.
وجود این نوع سیاه چاله های با جرم میانی از دیرباز فرض شده بود اما تا زمان کشف HLX-1 که سال گذشته انجام شد این فرضیه هرگز به صورت تجربی رصد نشده بود. اکنون این ستاره شناسان بین المللی موفق شدند وجود این طبقه میانی سیاه چاله ها را تائید کنند.
براساس گزارش Space Fellowship، این یافته ها نشان می دهد که نور HLX-1 بالاتر از حدود فاکتور 100 نسبت به نور سایر اجرام آسمانی این طبقه و بالاتر از حدود فاکتور 10 نسبت به نور چشمه پرتوهای ایکس رتبه دوم این طبقه بندی قرار دارد.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "بدون حضور یک سیاه چاله میانی با جرم بین 500 تا 10 هزار برابر جرم خورشید، توضیح درباره نور شدید این چشمه پرتوهای ایکس بسیار دشوار است."


منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یونانیان باستان اولین شاهدان ستاره دنباله دار هالیشواهدی که دانشمندان به تازگی به آنها دست یافته اند نشان می دهند رویداد آسمانی که یونانیان باستان شاهد آن بوده اند می تواند قدیمی ترین نشانه و رونمایی از ستاره دنباله دار مشهور هالی باشد.به گزارش خبرگزاری مهر، بر اساس دستنوشته های نویسندگان یونان باستان بین سالهای 466 و 467 قبل از میلاد یک شهاب سنگ با شمال یونان برخورد کرده است. نویسندگان همچنین ستاره دنباله داری را در زمان سقوط شهابسنگ به زمین، در آسمان توصیف کرده اند اما تا کنون توجه چندانی به این جزئیات نشده بود.
اکنون محققان در نشریه "کازمولوژی" اعلام کرده اند که ستاره دنباله دار هالی می توانسته است در سال 466 قبل از میلاد برای حدودا 80 روز قابل رصد و مشاهده بوده باشد.
تا به امروز دورترین نشانه ها از مشاهده این ستاره دنباله دار مشهور به سال 240 قبل از میلاد باز می گشت، پدیده ای که توسط اخترشناسان چینی به ثبت رسیده بود که در صورت تایید یافته جدید، محققان در واقع توانسته اند تاریخ اولین مشاهده ستاره دنباله دار هالی را 226 سال عقب تر ببرند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ستاره دنباله دار هالی در نقاشی دیواری در باژو فرانسه

این فرضیه جدید بر اساس نوشته های دفاتر نویسندگان یونان باستان و توجه به شهاب سنگی که گفته شده است در سال 466 یا 467 قبل از میلاد در منطقه "هلسپونت" در شمال یونان به زمین سقوط کرده، ارائه شده است. بر اساس این منابع یونانی، سنگ آسمانی طی ساعات روز به زمین سقوط کرده و ابعادی برابر بار یک ارابه داشته است. این جرم که رنگی سوخته داشته به مدت بیش از 500 سال یکی از جاذبه های توریستی این منطقه به شمار می رفته است.
ارسطو در حدود یک قرن پس از وقوع این رویداد در مطالعات هواشناسی خود مطالبی درباره آن نوشته است. وی در نوشته های خود اشاره کرده است که تقریبا در زمان سقوط شهاب سنگ، ستاره دنباله داری در سمت غرب در آسمان قابل مشاهده بوده است.
محققان دانشگاه بیرمنگام به منظور بررسی این نوشته های باستانی، مسیر ستاره دنباله دار هالی را بازسازی کرده و دریافتند ستاره دنباله دار هالی با در نظر گرفتن شرایط جوی و تاریکی و روشنایی آسمان در اوایل ژوئن و اواخر آگوست سال 466 قبل از میلاد برای 80 روز قابل مشاهده بوده است.
بر اساس گزارش بی بی سی، محققان معتقدند این بازسازی مسیر با دستنوشته های یونانی هایی که بر خلاف چینی ها و بابلی ها در ثبت رویدادهای کیهانی هیچ وسواسی به خرج نمی داده اند، همخوانی دارد.



منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دست فضانوردان بی ناخن می‌شود!

دستکشهای فضایی که نتوانند به خوبی فشار هوای زمین را شبیه سازی کنند می توانند فضانوردان را دچار مشکلی جدی و آزاردهنده کنند که گاه به شکل دردهای شدید و گاه در قالب افتادن ناخن دست آنها آشکار می شوند.به گزارش خبرگزاری مهر، از گذشته گزارشهای متعددی از فضانوردان دریافت شده که در آن به مشکلاتی از قبیل سرانگشتان بسیار سرد، شکسته شدن مداوم ناخنها، دستهای کبود و حتی خونریزی از دستها اشاره شده است.
این در حالی است که مطالعه ای جدید نشان می دهد فضانوردانی که از دستهایی پهن برخوردار باشند بیشتر در معرض از دست دادن ناخنهای دست قرار دارند در حالی که این وضعیت نمی تواند دلیلی برای متوقف شدن راهپیمایی های فضایی یا ماموریتهای فضایی شود. در صورتی که ناخنهای آسیب دیده به لایه داخلی دستکش سائیده شده یا گیر کنند باعث آزار شدید فضانوردان خواهند شد و در عین حال رطوبت بالای درونی دستکشها می تواند منجر به آلودگی باکتریایی ریشه ناخنها شده و دستها را دچار مشکلات جدی کند.
بر اساس این مطالعه در بسیاری از موارد دیده شده فشار ثابت بر روی انگشتهای دست در سفرها و ماموریتهای فضایی منجر به دردهای شدید و جدا شدن ناخنهای دست فضانوردان از پایه ناخنها شده است، پدیده ای که تورق ناخنها نامیده می شود. معمولا ناخنها دوباره رشد می کنند اما گاه پس از رشد تغییر شکل شدید یافته اند.
بر اساس گزارش لایو ساینس، سال گذشته ناسا میزبان رقابتی بود که در آن شرکتهای مختلف را به ساخت دستکشهای بهتر و قوی تر تشویق می کرد. دستکشهایی با قدرتی بالا که بتوانند دستهای انسان را از خلا موجود در فضا حفظ کنند. در این رقابت یکی از طرح ها موفق شد جایزه ای 250 هزار دلاری را از ناسا دریافت کند.




منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سکوپ فضايي پرتو ايکس چاندارا نمونه اي جديد از ستاره اي خشن را کشف کرده که بر اساس شواهد موجود همسايه هاي جوان خود را بلعيده است. يافته اي که مي تواند زوايي جديد از تعامل ميان ستاره ها و سياره ها را آشکار کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به گفته اخترشناسان در موسسه تکنولوژي روچستر ستاره BP Piscium در صورت فلکي ماهي به اندازه اي که به نظر مي رسد جوان نيست اما در عوض مي تواند هيولاي سرخ رنگ يک ميليارد ساله اي باشد که همسايگان جوان خود را که هنوز بقايايي از آنها در اطرافش ديده مي شوند را بلعيده باشد.
در واقع BP Psc نسخه اي تکامل يافته تر از خورشيد زمين است که در فاصله هزار سال نوري قرار گرفته است. اين طور که به نظر مي آيد اين ستاره جهاني را نمايان مي کند که در آن ستاره ها ستاره هاي ديگر يا سياره ها را مي خورند، جهاني که به هيچ وجه آرام و دوستانه نيست.
مطالعه بر روي اين پديده از 15 سال پيش و به واسطه مشاهده ظاهر غير طبيعي BP Psc آغاز شد زيرا با وجود صفحه غبارآلود مدارگردي که معمولا بستر تولد سياره ها در اطراف ستاره هاي غول پيکر به شمار مي روند، اين ستاره هيچ شباهتي به اجرام سرخ رنگ و عظيم نداشت.
همچنين تشکيل ديگر ستاره ها به صورت خوشه اي و تنها باقي ماندن ستاره BP Psc قابل توجه بوده است. نبودن هيچ ستاره جواني در نزديکي BP Psc و مشابه نبودن تصوير آن با يک ستاره سالخورده معمولي از عواملي بود که توجه دانشمندان را نسبت به اين جرم کيهاني جلب کرد.
در کنار صفحه غباري، فورانهايي در جهتهاي متضاد از سطح اين ستاره ديده مي شود که به عملکرد ستاره هاي جوان در هنگام راندن ذرات صفحه هاي غباري از سطح خود شباهت دارد. براي پيچيده تر شدن موضوع نيز بهتر است بدانيد مقادير کوچکي ليتيوم در اتمسفر BP Psc يافته شده و نيروي گرانش سطح آن نيز بسيار ضعيف است، دو ويژگي که به ستاره هاي سالخورده اختصاص دارند.
با اين حال شواهد پرتو ايکسي تلسکوپ فضايي چاندرا در ميان تمامي اين شواهد ضد و نقيض حکم بر کهن سال بودن اين ستاره کرده است. به گفته اخترشناسان اگر BP Psc ستاره اي جوان بود بايد منابع پرتو ايکس قدرتمندتري مي داشت در حالي که يک روز رصد دقيق اين ستاره با کمک تلسکوپ پرتو ايکس چاندرا تنها 18 منبع پرتو ايکس را بر روي اين ستاره آشکار کرده است.
دانشمندان باور دارند مشاهده و مطالعه ستاره BP Psc مي تواند نشانه هايي را از چگونگي شکل گيري ستاره هاي فراخورشيدي در اختيار آنها قرار دهد. با در نظر گرفتن تمامي شواهد محققان اعلام کردند شاهد يکي از نادرترين همنوع خواري هاي ستاره اي بوده اند.
به گفته آنها مدتي پس از اينکه BP Psc تبديل شدن به يک هيولاي سرخ رنگ، آخرين مرحله از تکامل ستاره اي را آغاز کرده است، همسايه هاي بي نواي خود را قرباني کرده و بلعيده است. به بياني ديگر اين ستاره نشان مي دهد شايد ستاره اي مانند خورشيد براي ميلياردها سال بي آزار و خاموش به نظر برسد اما در زمان فعال شدن مي تواند ستاره، سياره و يا هر دو نوع اين اجرام کيهاني را که در نزديکي اش قرار گرفته اند، در جا ببلعد.
از اين رو اخترشناسان احتمال مي دهند آنچه براي همسايگان BP Psc رخ داده مي تواند روزي به سرنوشت زمين تبديل شود.

محققان مي گويند ، سيارك هاي ساخته شده از سنگ هايي به اندازه شن كه توسط گرانش زمين در كنار هم جمع شده اند مي توانند برخوردي شبيه انفجار گلوله يك تفنگ ساچمه اي با زمين داشته باشند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بر اساس يك تئوري قديمي، اگر سيارك هاي قلوه سنگي به اندازه كافي سريع بچرخند مي توانند ماده را از طريق نيروي گريز دور كنار بزنند و تجمع ديگري از ماسه ها را به وجود آورند كه در همان مدار، به دور خورشيد خواهد چرخيد.
اكنون محققان موفق شده اند تا وجود اين جفت هاي سياركي ظاهرا جداگانه را به اثبات برسانند.
به گفته محققان ، اين تحقيق نه تنها اين نظريه را تاييد مي كند بلكه مي تواند عواقب عبور چنين سياركي را از كنار زمين پيش بيني كند.
آنها مي گويد، به جاي تصادم يك سيارك صخره اي بزرگ با زمين ، اين سياره مورد اصابت شمار نامحدودي از ريگ ها و سنگ هايي قرار مي گيرد كه اين سيارك ها را مي سازند.
به گفته محققان، اين دانش مي تواند درصورت برخورد يك سيارك با زمين تفاوت هايي را در تاكتيك هاي دفاعي ايجاد كند.

دانشمندان اعلام کردند موفق به کشف شواهد محکمي شده اند که نشان مي دهند بزرگترين قمر مريخ - فوبوس - از صخره هايي که در اثر وقوع انفجاري عظيم از سطح مريخ جدا شده اند به وجود آمده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منشاء دو قمر مريخي ، فوبوس و ديموس از گذشته براي دانشمندان به معمايي تبديل شده بود و نظريه هايي وجود داشتند که اين دو جرم را اخترواره هايي معرفي مي کردند که در کمربند اصلي اخترواره ها متولد شده و سپس توسط نيروي گرانش مريخ جذب شده اند.
اما مطالعات جديد داستاني متفاوت را بيان مي کند که بر اساس آن فوبوس از متراکم شدن موادي که در اثر انفجار ناشي از برخورد شديد يک جرم کيهاني با سطح مريخ به وجود آمده، متولد شده است و يا اينکه فوبوس مي تواند از بقاياي قمري که به واسطه نيروي گرانش مريخ تخريب شده به وجود آمده باشد. با اين همه منشاء اين قمر از موادي است که از سطح مريخ به خارج پرتاب شده اند.
رصدهايي که در گذشته در طول موج فروسرخ و مرئي از اين قمر انجام گرفته نشان از حضور کندريتهاي کربني دارند، ماده اي که در شهابسنگ هايي که با زمين برخورد کرده اند نيز يافت شده است.
اين ماده سنگي و مملو از کربن که از فرايند تولد سامانه خورشيدي به جا مانده است، در ميان اخترواره هاي کمربند اصلي اختر واره اي ميان مريخ و مشتري وجود دارند. اما اکنون اطلاعات به دست آمده از فضاپيماي تحقيقاتي مريخي آژانس فضايي اروپا رويدادي متفاوت را نمايان کرده است.
بر اساس اين اطلاعات ميان سنگهاي قمر فوبوس و هر نوع اخترواره کندريتي شناخته شده به واسطه تاريخچه زمين، شباهت کمي وجود دارد. اين عدم شباهت مي تواند مدل به هم پيوستگي دوباره که بر اساس آن سنگهاي پراکنده شده از سطح مريخ طي گذشت زمان متراکم شده و قمر فوبوس را به وجود آورده اند را تقويت کند.
از ديگر نشانه هايي که احتمال وقوع چنين رويدادي را تشديد مي کند يافتن سنگ هاي فيلوسيليکاتي بر روي فوبوس است، سنگ هايي که تنها در حضور آب شکل گرفته و در گذشته بر روي مريخ نيز ديده شده اند. همچنين مواد معدني بسياري بر روي فوبوس مشاهده شده اند که وجود آنها بر روي مريخ به اثبات رسيده است و از آن گذشته ساختار کلي فوبوس بيشتر از اينکه به اخترواره اي در کمربند اصلي شباهت داشته باشد، به خود مريخ شباهت دارد.
همچنين محاسبات نشان مي دهند جرم فوبوس نسبت به جرم مواد سازنده اخترواره ها بسيار کمتر است زيرا فوبوس ساختاري اسفنجي شکل دارد که 25 تا 45 درصد از سطح آن از حفره ها پوشيده شده است که اين جرم کم مي تواند فرضيه جذب شدن فوبوس توسط نيروي گرانش مريخ را نيز رد کند زيرا چنين اخترواره متخلخلي پس از جذب شدن به واسطه نيروي گرانشي مريخ، از هم پاشيده مي شد.

ماهواره اروپایی پلانک موفق شد یک "فوق خوشه کهکشانی" که از صدها کهکشان تشکیل شده است را شناسایی کند.به گزارش خبرگزاری مهر، ماهواره پلانک با استفاده از حسگرهای میکروامواج خود که قادر به ردیابی قویترین پرتوهای کیهانی هستند توانست این "فوق خوشه کهکشانی" جدید را پیدا کند.
دو ستاره شناس روس به نامهای "سونیاف" و "زلدوویچ" در دهه 70 پیش بینی کردند که پرتوهای کیهانی میکروامواج در جهان نخستین در زمانی که هنوز کهکشانها تشکیل نشده بودند منتشر می شوند و قبل از رسیدن به ما از الکترونهای گازهای گداخته انرژی کسب می کنند. این گازهای گداخته، "فوق خوشه های کهکشانی" را احاطه می کنند.
این پدیده در بزرگداشت این دو دانشمند به نام "اثر سونیاف- زلدوویچ" یا "اثر SZ" شناخته می شود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

با شکار این پرتوهای ویژه توسط ماهواره پلانک دانشمندان اسا توجه خود را به ماهواره "نیوتن ایکس. ام. ام" نیز معطوف کردند که انتشار پرتوهای ایکس ناشی از گاز "فوق خوشه کهکشانی" جدید با شناسه Abell 2319 را شناسایی کرده بود.
این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند: "با مشاهده یک سیگنال در 9 طول موج مختلف در طیف 30 تا 857 گیگاهرتز که به صورت شبیه سازی شده توسط ماهواره پلانک انجام شده است ما توانستیم این سیگنال را به روشی تفکیک کنیم که با سایر سیگنالها برابر نباشد. خوشه های کهکشانی که تاکنون توسط پلانک رصد شده اند می توانند به عنوان پرقدرت ترین کاوشگرهای کیهانی در کشف اولین پرتو عمق کیهانی پس از بیگ بنگ مورد استفاده قرار گیرند."

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این محققان افزودند: "به خاطر حساسیت بسیار بالای دستگاه HFI (دستگاه بسامد بالا) پلانک، می توان میکروامواج یک جرم آسمانی این چنین غول پیکر را با دقت بسیار بالایی رصد کرد به طوری که تاکنون نه در نور مرئی و نه در پرتوهای ایکس امکان این رصد وجود نداشت."
براساس گزارش ساینس دیلی، هدف اولیه پلانک شکار قدیمی ترین نور کیهانی است که به آن "پس زمینه میکروامواج کیهانی" (CMB) گفته می شود.
در حقیقت این اولین تصاویری است که دانشمندان پروژه پلانک موفق شدند از رصدهای این ماهواره از "اثر سونیاف- زلدوویچ" مربوط به این "فوق خوشه کهکشانی" تهیه کنند.




منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

يک منجم آماتور در خصوص رصد سيارات گفت: رصد سيارات با توجه به کنجکاوي ذهن مردم در مورد سيارات مي‌تواند جذابيت‌هاي خاص خود را داشته باشد. بيشتر مردم با نام سيارات آشنا هستند و حتي شايد عکس‌هاي ارسالي سفينه‌هاي فضايي را که از نماي نزديک از سيارات گرفته شده را مکرر ديده باشند، اما ممکن است هيچ‌گاه نتوانند تصور کنند مثلا آن جرم درخشاني که اين شب‌ها بر فراز آسمان خودنمايي مي‌کند، سياره مشتري است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

عمران مرادي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) در اصفهان، اظهار داشت: معمولا رصد سيارات به خصوص با استفاده از تلسکوپ مي‌تواند براي مردم جذاب باشد. آن‌ها وقتي متوجه مي‌شوند آنچه شب‌ها تصور مي‌کردند يک ستاره جذاب درخشان است که بر خلاف ديگر ستارگان چشمک نمي‌زند، يک سياره بوده، بسيار متعجب مي‌شوند. آنها دوست دارند سيارات را با استفاده از تلسکوپ هم رصد کنند، چرا که تصور مي‌کنند مي‌توانند از پشت تلسکوپ، تصوير سيارات را آن‌گونه که در عکس‌هاي گرفته شده توسط سفينه‌ها يا تلسکوپ‌هاي بزرگ حرفه‌اي ديده‌اند، ببينند و البته تلسکوپ‌هاي کوچک آماتوري معمولا نااميدشان مي‌کند.
وي رصد سيارات را حتي با دوربين دوچشمي هم خالي از لطف ندانست و ادامه داد: البته رصد سيارات حتي با دوربين دوچشمي خالي از لطف نيست و برخي از ويژگي‌هاي کلي و ظاهري سيارات را نيز مي‌توان با دوربين‌ها يا تلسکوپ‌هاي ساده آماتوري نيز مشاهده کرد، اگر چه هر چه تلسکوپ حرفه‌اي‌تر و بزرگتر باشد، جزييات بيشتر و زيباتري از سيارات را مي‌توان مشاهد كرد.
مرادي تصريح کرد: مثلا در مورد سياره مشتري با يک دوربين دوچشمي و يا يک تلسکوپ کاملا معمولي هم مي‌توان چهار قمر معروف مشتري را که به اقمار گاليله‌اي معروفند رصد کرد، ولي خود سياره مشتري مانند يک کره درخشان ديده مي‌شود که هر چه تلسکوپ بزرگتر و حرفه‌اي تر باشد، جزييات بيشتري از لکه و نوارهاي روي سطح مشتري آشکار خواهد شد و يا مثلا با همين ابزار ساده آماتوري مي‌توان ديد که سياره زهره هم مي‌تواند مانند ماه به صورت هلال باشد و اگر بتوان از تلسکوپ‌هاي آماتوري قوي‌تر استفاده کرد مي‌توان حتي حلقه‌هاي زحل را نيز رصد کرد.
اين منجم به رصد گودال‌هاي ماه که با ابزار رصدي آماتوري هم امکان پذير است، اشاره و بيان کرد: ديدن کوه‌ها و دره‌ها و گودال‌هاي سطح ماه آن هم با اين ابزار ساده بسيار جذاب است.
مرادي با اشاره به موقعيت خاص مشتري در اين شب‌ها افزود: در اين شب‌ها سياره مشتري به لحاظ نجومي در موقعيت خوبي براي رصد قرار دارد. اگر از همان ابتداي اين شب‌ها نظري به شرق آسمان داشته باشيد، بدون شک جرم درخشاني را خواهيد ديد که به زيبايي مي‌رخشد و اين همان سياره مشتري است.
وي خاطرنشان کرد: البته در اين شب‌ها و همزمان با طلوع مشتري در سمت غرب آسمان جرم درخشان ديگري را خواهيد ديد که بر عکس مشتري در حال غروب است و ساعتي پس از غروب خورشيد نيز غروب مي‌کند. اين جرم درخشان سياره زهره است. از طرفي موقعيت خاص سياره مشتري در اين شب‌ها مي‌تواند شاخص خوبي براي يافتن سياره اورانوس که معمولا به سختي رصد مي‌شود، باشد.
مرادي گفت: فقط کافي است دوربين و يا تلسکوپ خود را بر روي سياره مشتري متمرکز کنيد و بعد جهت آن را در حدود يک درجه به سمت شمال مشتري تغيير دهيد تا اين سياره زيباي آبي رنگ را هم رصد کنيد.
وي تصريح کرد: البته رصد اورانوس به دليل فاصله زيادش از زمين به سادگي مقدور نيست و نياز به آسماني تاريک به دور از آلودگي‌هاي نوري و ابزار رصدي قوي‌تر دارد، اگر چه در محيط هاي کاملا تاريک، اين سياره تنها مانند يک ستاره کم سو قابل رصد است. پس کساني که سال‌ها در حسرت رصد اورانوس هستند، مي‌توانند از اين موقعيت خاص براي رصد اين سياره زيبا استفاده کنند.


منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تلسکوپ فضایی هابل با رصد مرزهای منظومه شمسی موفق شد 14 جرم آسمانی یخی را در فرا سوی سیاره نپتون کشف کند.به گزارش خبرگزاری مهر، در فراسوی مدار سیاره نپتون قلمرو اجرام آسمانی با عنوان "سیارکها" آغاز می شود. این منطقه دور که در مرزهای منظومه شمسی واقع شده است خاستگاه سنگهای یخی غیرقابل شمارش در اشکال و ابعاد مختلف است که با عنوان "اجرام انتقال نپتونی" (TNO) شناخته می شوند.
یکی از بزرگترین اجرام TNO پلوتون است که زمانی نهمین سیاره منظومه شمسی بود اما امروز در گروه سیاره های کوتوله طبقه بندی می شود.
این منطقه مرزی همچنین مملو از ستاره های دنباله دار است که معروفترین آنها ستاره دنباله دار "هالی" است. بخش اعظم این اجرام که تاکنون حدود هزار نمونه از آنها شناسایی شده بسیار کوچک و بسیار دور از خورشید هستند و بنابراین رصد آنها بسیار دشوار است.
به همین علت ستاره شناسان از تکنیک ویژه برای روشن کردن تاریکی مرزهای منظومه شمسی استفاده می کنند. اکنون این ستاره شناسان با استفاده از این متد که برپایه اطلاعات بایگانی شده توسط تلسکوپ فضایی هابل قرار دارد موفق شدند 14 جرم TNO جدید را کشف کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

"سزار فانتس" از دانشگاه آریزونای شمالی در این خصوص توضیح داد: "اجرام انتقال نپتونی بسیار مورد توجهند چون به منزله آجرهای باقی مانده از تشکیل منظومه شمسی هستند. این اجرام سنگی بسیار دور از خورشید حرکت می کنند و همانند نوارهای باریک نور در تصاویر دیده می شوند."
براساس گزارش وورد ساینس، این تیم تحقیقایت نرم افزاری را توسعه دادند که صدها تصویر گرفته شده توسط هابل را برای جستجوی این نوارها تجزیه می کند. سپس کاندیداهای احتمالی برای تائید و یا رد کشف به صورت مرئی مورد آزمایش قرار گرفتند.
بیشتر این اجرام در منطقه ای با عنوان "نوار کویپر" نزدیک به دایره البروج واقع شده اند. دایره البروج خطی از آسمان است که نقشه منظومه شمسی را نشان می دهد.
به همین دلیل این تیم تا فاصله 5 درجه از دایره البروج را برای افزایش احتمال موفقیت جستجو کردند. با این روش 14 جرم را شناسایی کردند که شامل یک سیستم دوتایی (دو TNO که یکی در اطراف دیگری می چرخد) و 12 جرم TNO منفرد دیگر می شوند. نور تمام این اجرام 100 برابر ضعیف تر از نور جرمی است که با چشم مسلح دیده می شود.
این ستاره شناسان محاسبه کردند که این اجرام واقع در مرزهای منظومه شمسی به طور متوسط بین 40 تا 100 کیلومتر قطر دارند.
به گفته این دانشمندان، کوچکترین این اجرام، باقیمانده های برخوردهایی هستند که در 5/4 میلیارد سال گذشته رخ داده اند.


منبع:

کد:

---

www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1151781

---

عضو هیئت علمی علوم و مرکز ستاره شناسی تهران با بیان اینکه تحقیقات در زمینه ستاره های نوترونی از 2002 آغاز شده است، گفت: اطلاعات بشر از ستاره های نوترونی به دلیل آنکه به سادگی دیده نمی شود، اندک است.به گزارش خبرنگار مهر، دکتر حجت الحق حسنی شب گذشته در دومین همایش اخترفیزیک هسته ای در مرکز علوم و ستاره شناسی تهران با تاکید بر اینکه عمر زیادی از شناسایی ستاره های نوترونی نمی گذرد، افزود: این ستاره ها از سال 2002 شناسایی شدند و تاکنون شناخت دقیق از این جرم آسمانی در دست نیست.
وی ستاره ها را جرم هایی دانست که دارای سرچشمه های انرژی هستند و اظهار داشت: ستاره ها گوی های بسیار بزرگی از گازهای بسیار گرم هستند که به واسطه ی نورشان می درخشند این اجرام آسمانی دارای مراحل گوناگون جنینی، کودکی، جوانی و پیری هستند و بالندگی و ازبین رفتن یک ستاره را وابسته به میزان جرم آنها است.

عضو هیئت علمی علوم و مرکز ستاره شناسی تهران یادآور شد: هنگامی که ستاره پر جرمی به شکلِ ابرنواختر منفجر می شود، ممکن است هسته آن سالم باقی بماند که دراین صورت اگر جرم هسته ای بین 4/1 تا 3 برابر جرم خورشیدی باشد، جاذبه آن را فراتر از مرحله کوتوله سفید در هم می فشارد تا اینکه پروتون ها و الکترون ها برای تشکیل نوترون ها به هم فشرده شوند این گونه جسم آسمانی ستاره نوترونی نامیده می شود.

وی با اشاره به تحقیقات دانشمندان خاطر نشان کرد: بسیاری از اخترشناسان بر این باورند که گرانش و فشار بسیار زیاد باعث فشرده شدن پروتون ها و الکترون ها به درون یکدیگر می شوند که خود سبب به وجود آمدن توده های درهم فشرده نوترونی خواهد شد شمار اندکی نیز باور دارند که فشردگی پروتون ها و الکترون ها بسیار بیش از اینها است و این باعث می شود که تنها "کوارک" ها باقی بمانند. این ستاره کوارکی متشکل از کوارک های بالا و پایین و گونه دیگری از کوارک که از بقیه سنگین تر هستند، خواهد بود این کوارک تا کنون در هیچ ماده ای کشف نشده است.

حسینی دانسته های موجود درباره ستاره های نوترونی را بسیار اندک دانست و ادامه داد: در ماه های پایانی سال 2002 یک گروه پژوهشی وابسته به ناسا بررسی هایی را در مورد یک ستاره نوترونی به همراه یک ستاره همدم انجام دادند. این گروه برای بررسی این ستاره دوتایی که در فاصله 30 هزار سال نوری از زمین قرار داشت از یک ماهواره پردازش پرتو X بهره بردند.

وی اضافه کرد: این گروه پس از بررسی های زیاد دریافتند که این ستاره ها باید از نوترون تشکیل شده باشند و در حقیقت برابر الگوهای کوارکی ذره دیگری جز نوترون درآن وجود ندارد. ستاره نوترونی به سبب جرم زیاد و به پیروی از آن گرایش زیاد، مواد ستاره همدم را به سوی خود می گراید.

مشاور ارشد مرکز علوم و ستاره شناسی به تعریف "تپ اختر"ها پرداخت و گفت: ستاره نوترونی با اینکه بسیار داغ است اما به دلیل شعاع کم به سختی و به کمک نشانه ها شناخته می شود ستاره های نوترونی ای که در راستای قطب های مغناطیسی خود موجهای برق مغناطیسی نامرئی و در برخی موارد مرئی گسیل می کنند و با سرعت بسیار به دور محور خود می چرخند، "تپ اختر"نامیده می شوند از زمان کشف نخستین تپ اختر حدود 42 سال می گذرد.

وی تاکید کرد: تپنده ها در سال های جوانی دارای دوره گردش بسیار تند و میدان مغناطیسی بسیار قوی هستند و به مرور زمان دوره گردش آنها کندتر ومیدان مغناطیسی سست تر می شود.

حسینی با تاکید بر اینکه جسم بسیار داغی مانند ستاره نوترونی به سادگی دیده نمی شود، توضیح داد: ستاره های نوترونی کوچک هستند و سطحِ آنها نمی تواند حتی در دمای بالا، انرژی زیادی تابش کنند برای نمونه یک ستاره نوترونی که 10 کیلومتر شعاع دارد و دمای سطحی آن 106درجه ی کلوین است، تنها 15 درصد یک جسم سیاه مانند خورشید را تابش می کند.

وی با اشاره به نحوه کشف ستارهای نوترونی یادآور شد: ستاره شناسان رصد خانه دانشگاه کمبریج متوجه دریافت نشانه هایی از یک چشمه ناشناخته بر روی ابزارهای حساس رصدخانه شدند این نشانه های پرتویی (رادیویی) به طور هماهنگ با فاصله های زمانی یک سوم ثانیه با بسامد (فرکانس) ثابت به این ابزارها می رسید که در ابتدا تصور بر وجود حیات فرازمینی بود اما بعدها ثابت شد که چشمه های فرستنده این امواج پرتویی، ستاره های نوترونی هستند.





منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]