فیلم های گم شده ی apollo 11
نقل قول:
...ویدئوهای اصلی آپولو 11 اعلام کرده، و به سادگی و با وقاحت هر چه تمامتر توی روز روشن اعلام میکنه نوار ویدئویی اصلی آپولو 11 گم شده!
باز هم عوام فریبی.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در جریان مأموریت Apollo 11 ، برای ارسال ویدئوی گرفته شده توسط دوربین ثابت به زمین برای پخش مستقیم تلویزیونی، این اطلاعات بایستی که همراه با انبوه دیگر اطلاعات در یک کانال ارتباطی کم ظرفیت منتقل میشدند.
نتیجتاً سیستمی که ایجاد کردن این بود که تصاویر از ماه با فرمت
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با سرعت پایین تنها 10 فریم در ثانیه و رزولوشن کم 320 لاین به زمین ارسال بشن.
فرمتی که در اون روزها توسط شبکه های پخش تلویزیونی استفاده میشد،
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
,
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
,
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بوده که شاید توی تنظیمات و دفترچه های تلویزیون های لامپی قدیمی دیده باشیدشون...
راه حلی که برای پخش زنده و همزمان بک آپ گرفتن ایجاد کردن اینطور بود که امواج رادیویی دریافت شده رو پس از دریافت، به همزان 2 دستگاه بفرستن:
1- دستگاه تبدیل کننده که امواج دریافتی رو تبدیل به فرمت های تلویزیونی میکرد و میفرستاد برای ماهواره ها برای پخش تلویزیونی جهانی.
2- دستگاهی که امواج دریافتی رو در همون فرمت خام SSTV روی یک تعداد حدودی 15 حلقه نوار، ضبط کرده.
شماره ی 2 تنها به این هدف انجام شد که اگر در پخش زنده، خللی پیش اومد، بتونن از روی حلقه های بک آپ اطلاعات، ادامه ی پخش رو به صورت غیر زنده ادامه بدن؛ که خوشبختانه هیچ خللی در روند پخش زنده پیش نیومد و استفاده ای از این نوارها نشد هیچ وقت.
چیزی که خبرش چند سال قبل اومد که گم شدن، مورد شماره ی 2 بود.
مرکزی که در استرالیا، اطلاعات رو در فرمت SSTV روی این حلقه ها ضبط کرده بود، مدتی بعد اینها رو به مرکز NASA, Goddard ارسال میکنه و مدتی بعد، نوارهای بک آپ خودشون رو دوباره برای ضبط اطلاعات دیگری استفاده میکنن.
در واقع، حلقه های نوارهای مغناطیسی، در اون زمان برای ضبط اطلاعات زیاد به کار برده میشدن و بارها روشون ضبط مجدد انجام میگرفته. هدف وجودی اون حلقه ها هم برای پشتیبانی پخش زنده و از دست نرفتن تصویر بوده.
هنوز اطمینان وجود نداره از اینکه این حلقه ها در میان هزاران حلقه ای که دوباره استفاده شدن برای ضبط اطلاعات، استفاده شده باشن. تا بحال چند حلقه شناسایی شدن و اگر چنانچه یه روزی همگی در کنار هم جمع آوری بشن، گفته میشه شاید بشه اطلاعات از دست رفته رو بازگردوند.
این موضوع به معنای "گم شدن ویدئوهای مأموریت Apollo 11 نیست!
نگاتیوهای تصاویر گرفته شده توسط دوربین های دستی در مأموریت Apollo 11، همه سالمن.
پخش زنده ی تلویزیونی که ویدئوی ارسالی از دوربین ثابت بوده، توسط تمام شبکه هایی که پخش زنده رو انجام دادن، روی نوارهای ویدئویی ضبط شده؛ از جمله ضبطی که شبکه ی CBS انجام داده که دقیقاً بدون واسطه، تصاویری هست که توسط NASA براشون ارسال میشده؛ در این ضبط ها حتی صدای "توضیحات/commentary" هم وجود نداره.
این ویدئوهای ضبط شده، هیچ تفاوتی از نظر محتوا با محتوای خامی که روی اون حلقه های نوار SSTV ضبط شده بوده ندارن و این ها همگی ده ها ساله که به طور تمام و کمال در اختیار مردم هستن برای استفاده.
طبق گفته در ویکیپدیا، در سال 2009، سازمان NASA اقدام به جمع آوری ویدئوهای ضبط شده ی اولیه و قدیمی ترین ها کرده و به شرکت Lowry Digital سفارش پردازش، بازیابی و دیجیتال کردنشون رو داده تا برای همیشه باقی بمونن.
لازم به ذکر مجدد است:
- نوارهای مغناطیسی گم شده، درواقع مصرفی نداشتن و به همین دلیل، نظریه ی اصلی اینه که روشون دوباره ضبط اطلاعات دیگه ای انجام گرفته.
- هیچ ویدئو یا تصویری "گم نشده" برخلاف ادعای این عزیز؛ این موضوع فقط درباره ی تصاویر ارسالی برای پخش زنده توسط دوربین تلویزیونی در این مأموریت صادقه. درواقع هیچ تصویری از تصاویر ارسالی این دوربین "گم" نشده یا از دست نرفته؛ بلکه به صورت تمام و کمال در آرشیو NASA و شبکه هایی که پخش زنده رو انجام دادن، بر نوارهای ویدئویی، ضبط و حفظ شده و همیشه در دسترس عموم بوده و هست.
- این سیستم انتقال تصویر زنده، فقط در مأموریت Apollo 11 و مأموریت های بدون سرنشین قبلی استفاده شده. در 6 مأموریت سرنشین دار بعدی پروژه ی Apollo، از سیستم متفاوتی بهره بردن و تصاویر اونها هم همگی به صورت تمام و کمال وجود داشته و در اختیار عموم قرار دارند.
ردهای ماه-نورد مأموریت های apollo, lunar rover tracks
یه موضوع جالبی که جواب رد بسیار محکمی بر تمام ادعاهای افرادی هست که میگن مأموریت های Apollo به ماه نرفتن و انسانی بر ماه قدم نگذاشته رو میخوام بهش اشاره کنم:
"جاذبه"
شبیه سازی جاذبه ی سطح ماه که یک ششم جاذبه بر سطح زمینه، بر روی زمین، اونهم در چنان سطح وسیعی و به این مدت طولانی، غیرممکنه (حداقل تا این لحظه).
علاوه بر توان پرش فضانوردان با لباس های سنگینشون و مشخص بودن جاذبه ی کم از اینکه ماه-نورد با اون وزن زیادش اونطور به بالا و پایین میپره و به اطراف منحرف میشه، یه موضوع دیگه هم هست.
در ویدئوهای بسیاری که از حرکت ماه-نوردها در این مأموریت ها وجود داره، کافیه به خاکی که از چرخ های ماه-نورد به عقب پرتاب میشه (البته با گلگیرها، به حداقل رسوندنش مهندسین)، نگاه کنید.
1- در جاذبه ی سطح زمین، سرعت پایین اومدن خاکی که به هوا پاشیده شده رو همه میدونیم چقدره و چقدر سریعه؛ درحالی که از سرعت کم پایین اومدن خاک (نسبت به سطح زمین)، مشخصه که مکانی که درونش دارن رانندگی میکنن، جاذبه ای بسیار کمتر از زمین داره.
2- در محیطی که هرگونه جوی (atmosphere) وجود داشته باشه، شما خاک رو به اطراف پرتاب کنید، شاهد ابری از گرد و غبار همراه اون خواهید بود که در هوای اطراف پخش میشه.
تنها در یک وضعیت خلاء و با اون جاذبه ی کم ممکنه شاهد چنین رفتاری باشیم.
در ویدئوی زیر هم، نظرات یکی از تئوری-توطئه-چین ها، بررسی و به طور عملی نشون داده شده که چقدر سطح علمی بالایی داشته...! :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
lol
----- ---- --- - ---- -
نقل قول:
در مورد این کنجکاوی شما در مورد عکسهای NASA هم در ژورنال های مختلف ارجاعتون میدم به عکس AS16-107-17446
اگر ویدئوهای زیادی که از مأموریت های مختلف Apollo از حرکت فضانوردان با ماه-نورد وجود داره رو مشاهده کرده بودید، چنین چیزی رو مطرح نمیکردید.
در داخل ویدئوها، بارها عبورهای سخت با ضربه های بسیار از روی سطح پر از سنگ های ریز و درشت ماه دیده میشه.
با توجه به سریع سرعت گرفتن یا همونطور سریع ترمز کردن ماه-نورد و سخت بودن کنترلش در جاذبه ی کم (به خاطر لیز خوردن و پرش به بالا و پایین)، شاهد تغییر جهت های ناگهانی زیادی هستیم.
همچنین چرخ های این rover ـها، به گونه ای ساخته شده بودن که چرخ های عقبی ثابت نبودن، بلکه بر اساس میزان چرخش چرخ های جلو، چرخ های عقبی به همون مقدار به سمت مخالف میچرخیدن تا با توجه به سطح نرم و جاذبه ی کم، لیز خوردن و انحراف از مسیر کمتر بشه و راحت تر و سریعتر بتونه به اطراف بچرخه.
همیشه نحوه ی حرکت وسایل چهار چرخ به این شکله (برای مثال ما میخوایم به سمت چپ بچرخیم):
- بزرگترین زوایا رو چرخ های سمت راست جلو و عقب طی میکنن.
- چرخ جلو سمت چپ، زاویه ای کوچکتر (بسته تر) رو طی میکنه.
- چرخ عقب سمت چپ، بسته به سرعت وسیله ی نقلیه، زاویه ای بسیار بسته رو طی میکنه و حتی میشه مشاهده کرد که این چرخ در جا ثابت بمونه.
(در گردش به راست، این موارد برعکس میشن)
مورد آخر، در خودروهای عادی که در خیابون ها میبنید، تقریباً دیده نمیشه چون چرخ های عقب، در یک زاویه ی ثابت قرار دارن.
ولی این ماه-نوردها، چرخ های عقبیشون هم میچرخیدن و یعنی راننده اگر میخواسته، احتمالاً میتونسته دور-در-جا بزنه به شکلی که مثلاً اگر درجا به سمت چپ میچرخیده، چرخ عقب سمت چپ، دائماً بر محیط یک دایره ی به شعاع حدود 40 سانتی متر حرکت میکرده (با توجه به اندازه ی چرخ ها طبق نقشه ها).
همچنین، در این تصویر یه چیزی رو مشاهده میکنیم که با عکس توضیح میدم:
بهترین کیفیت از این نگاتیو، به نظرم این یکی توی آرشیو این قسمت از nasa بود:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
(حجم 2 مگابایت)
(کم-حجم:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
)
(update: البته الان دقیق تر نگاه میکنم، این
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یکم جزئیات رو بهتر نشون میده)
در تصویر زیر که نسخه کم حجم تر همون تصویر بالاس، توضیحاتی اضافه کردم (خطوط تقریبی هستن):
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
mirror:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پیکان های قرمز، بر اساس ردهای مشخص در تصویر با کیفیت، مسیر عبور ماه-نورد رو نشون میدن تا جایی که توقف کرده.
پیکان های آبی، افزایش ارتفاع چرخ های سمت راست نسبت به چرخ های سمت چپ رو نشون میده.
چرخ های سمت راست، در مسیرشون از روی دو سنگ آخر عبور کردن.
بعد از سنگ آخری، در نقطه ای که با 1 نشون دادم، چرخ های سمت راست، کاهش ارتفاعی رو داشتن که با وضعیت در حال حرکت و دور زدن ماه-نورد که مخلوط شده، شاهد کمی انحراف در مکان چرخ های سمت چپ (حداقل چرخ عب) و جمع شدن مقداری خاک به سمت راست جای عبور هستیم که نشونه ی سر خوردن به راست هستش. این قسمت رو با شماره ی 2 نشون دادم.
همچنین، عکاس، در ارتفاعی بالاتر و فاصله ای نچندان نزدیک به ماه-نورد قرار داره؛ در حالی که سنگ های پایین تصویر، بسیار به عکاس نزدیک تر از ماه نورد هستن.
نتیجتاً سنگ ها، "به نظر" درشت میان، وگرنه فکر نمیکنم تفاوتی از نظر اندازه با اون چند سنگ دورتر، که در راستای سمت راست ماه-نورد قرار دارن، داشته باشن.
ویدئوهای حرکت ماه-نورد رو هم اگر مشاهده کنید، میبینید که از روی سنگ های بزرگ و کوچیک رد میشه و به خاطر کم بودن جاذبه، عین یه فنر کند به بالا و پایین و اطراف میجهه...!
نتیجه ی نهایی اینکه من بعد اینهمه تایپ کردن دارم فکر میکنم که دقیقاً هدف چی بود اینجا...! :n09: