اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

رفته ای و نفس پنجره ها دلگیر است
دلم از زندگی و طرز نگاهش سیر است

رفته ای و دل کوچه به سلامی بند است
زود برگرد که دل در خم زلفت گیر است

زود برگرد که هر لحظه دلم زندانی
بی تو این کوچه ی طوفان زده در شبگیر است

دل من در هوس دیدن تو میگیرد
زندگی بی تو فقط یک قفس و زنجیر است

بی تو هر روز در این وادی پر حیرانی
دل من با غم هجران تو دامن گیر است

آخر این قصه هجران بود و بس
حسرت و رنج فراوان بود وبس
یار ما را از جدایی غم نبود
در غمش مجنون عاشق کم نبود
با من دیوانه پیمان ساده بست
ساده هم آن عهد و پیمان را شکست
بی خبر پیمان یاری را گسست
این خبر ناگاه پشتم را شکست
آن کبوتر عاقبت از بند رست
رفت و با دلدار دیگر عهد بست
بخت بد بین وصل او قسمت نشد
این گدا مشمول آن رحمت نشد
عشق من از من گذشتی خوش گذر
بعد از این حتی تو اسمم را مبر
اخر این یک بار از من بشنو پند
بر من و بر روزگارم دل مبند
عاشقی را دیر فهمیدی چه سود؟
عشق دیرینت گسسته تار و پود
گر چه آب رفته باز آید به رود
ماهی بیچاره اما مرده بود..

من از هجوم غمی عاشقانه می خوانم
تو مقصدت رفتن... منتظر؟ نمی مانم !
بهانه کرده دلت، یک سفر که دور و دراز
و من که راز سفر را چه خوب می دانم..

delgereftegi.blogfa

فراموشم چرا کردی ، فتادم در هوای تو
ز احوالم نمی پرسی ، الهی من فدای تو
شکایت های قلبم را به پیش آینه بردم
نوشتم نامه با خونم فرستادم برای تو
فضای چشم من ابری کلاس درس من گریه
خیالم بی تو یخ بسته به دورم از صفای تو
برایم چشم تو هر شب هزاران قصه می گوید
مرا دریاب این لحظه که هستم همنوای تو

فریادهای تنهاییم را جز باد کسی نشنیده است

اکنون در فریادهایم

تو را صدامی زنم

در کوچه ی دلت قدم میزنم و هوایش را بارانی میکنم

شب را به مهمانی چشمانت می آورم

تامرا همراه ستارگان شب بپذیری

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم
خواب مرا نمی بَرد
تو را می آورد
از میان فرسنگ ها
فاصله

baranepaezi.blogfa

گاه به سخن گفتن از زخم ها نیازی نیست
سکوت ِ ملالها
از راز ما سخن تواند گفت ..

وقتی تو نیستی
هراس می کشدم.
واحساس می کنم ،
دستی درون خاک می کِشدم ...
وقتي تو نيستي...

[کلاس عشق ما دفتر ندارد شراب عاشقی ساغر ندارد بدو گفتم که مجنون تو هستم هنوز آن بی وفا باور ندارد

یادم باشد وقتی آمدی
راز بزرگی را به تو بگویم
اینکه در نبودنت، آسمان آبی نیست..