شباهت اعجاب انگیز مراحل تکامل تیتان با زمین
مر تیتان بیش از یک میلیارد کیلومتر (759 میلیون مایل) با فاصله دارد اما بیشتر اختر شناسان به تحقیق و پژوهش در مورد تیتان (تغییر و تحولات سطحی آن) بیش از زمین علاقه نشان میدهند. این مسئله, موضوع دو مذاکره مهم این هفته دراجلاس اتحادیه بین المللی نجوم در ریودوژانیرو- برزیل است
دو پژوهشگر ناسا , راسلی لوپز و رابرت نلسون از آزمایشگاه پیرانش جت در پاسادنا – کالیفورنیا گزارش دادند که آب و هوا و تغییرات زمین شناسی در تیتان شباهت بسیار زیادی به زمین دارد وتیتان با توجه به اینکه از اقمار زحل میباشد به طور متوسط تنها 100 درجه سانتی گراد (212 درجه ارنهایت) سردتر از قطب جنوب است.
این دو پژوهشر همچنین گزارش دادند تیتان هم اکنون میزبان فرایند های شیمیایی میباشد که مشابه فضای آغازین پیدایش حیات در زمین است و در واقع این تنها اثری میباشد که برای جستجوی حیات بر روی تیتان ما را امیدوار میکند.
باد, باران , آتشفشان ها , نوع ساختار آن ,دیگر مراحل پیشرفت و همه خصوصیات حجاری مشابه زمین این قمر (علی رغم ظاهر پیچیده و متنوع آن) پس از پژوهش و برسی نهایی آماده و در جلسه ارائه میشود.
دانشمندان فکر میکنند که ترکیبات خارج شده از"cryovolcanoes " (نام نوعی آتشفشان که از آن عناصر با نقطه جوش پایین ویا ترکیباتی مانند آب ، آمونیاک ، دی اکسید کربن ، نیتروژن ، متان و ... خارج میگردد.) در سطح تیتان بجای مواد معدنی داغ در واقع مایعی سرد از آب یخ و آمونیاک میباشد!
لوپز همچنان اذعان نمود این قمر باتوجه به شرایط زیست محیطی و دمایش بیش از هر مرجع دیگری در منظومه شمسی به زمین شباهت دارد.
در ماموریت مشترک کاسینی – هویگنس( NASA/ESA/ASI ) جزییات سطحی بیشتری از تحولات و فرایندهای زمین شناسی این سیاره جوان و همچنین نمایی از دهانه های برخوردی , رشته کوه ها , شن های روان و حتی دریاچه ها برای ما آشکار شد.
دستگاه رادار مدارگرد کاسینی به دانشمندان اجازه داد تا با بکار گیری آن تقربا از یک سوم سطح تیتان تصویر برداری کند آنان با استفاده از امواج رادار تونستند در جو بسیا غلیظ این قمر نفوذ کنند و البته هنوز عوارض سطحی بکری برای پوشش دهی توسط رادار وجود دارد.
تیتان یکی از اقمار بزرگ منظومه شمسی است که از سیاره عطارد بزرگتر و تقربا هم اندازه مریخ است که از گذشته اختر شناسان را مجذوب خود کرده است. تیتان تنها قمری است که جوی به این ضخامت دارد و تنها جرم آسمانی بعد از زمین است که در آن ماده بصورت مایع یافت میشود این در حالی است که بر خلاف پراکندگی و کمبود در جنوب تعداد زیادی دریاچه های فعال در عرض های شمالی آن دیده شده است
که گمان میرود از هیدروکربن مایع و همچنین اتان و متان لبریز باشند.
همچنین بر روی این قمر اعجاب انگیز گاز متان همانند آب دارای چرخه تبخیر و بارش ( بصورت برف و باران) بوده و توانایی ظاهر شدن به صورت هر سه حالت ماده یعنی جامد , مایع و گاز را دارد.از طرفی باران متان سبب فرسایش و از بین رفتن کانال ها و فرم دریاچه ها روی سطح تیتان شده و همچنین به محو شدن آثار دهانه های برخوردی ناشی از اصابت سنگ ها ی آسمانی که نسبت به نقاط دیگری مانند ماه و سیاره عطارد دارای بیشترین ناهمواری-عمق بیشتر- هستند( و حاوی اطلاعات بیشتری اند) کمک میکند.
تصویر موزاییکی جدید کاسینی که یک دریاچه خشک شده در جنوب تیتان را نشان میدهد.
از امکانات دیگر کاسینی دستگاه طیف سنج نقشه برداری و بصری میباشد که با استفده از ثبت اثر تغییرات پرتو فرو سرخ موفق به کشف منطقه ی به نام Hotet Regio شد که احتمال میرود زمانی در این منطقه آمونیاک منجمد وجود داشته که بعدها پراکنده گشته یا پوشش آن از بین رفته است.
با توجه به اینکه آمونیاک برای مدت طولانی در فضای آزاد باقی نمی ماند اما مدل به ما نشان میدهد آمونیاک توانایی باقی ماندن در فضای جو تیتان را دارد ! و همچنین برای ماآشکار میکند فرایند دیگری در کار است که آمونیاک را آزاد کرده و به سطح میرساند , از طرفی تصاویر رادارنیز عملکردی شبیه به ساختار آتشفشان های زمینی را در نزدیکی محلی مشکوک به نشت آمونیاک به ما نشان میدهد. به دنبال این مطالب , نلسون گفت : عکس های فرو سرخ جدیدی هم از این منطقه در IAU ارائه شده اما هنوزنیازبه مدارک بیشتری برای اثبات " cryovolcanoes "
(نام نوعی آتشفشان که از آن عناصر با نقطه جوش پایین ویا ترکیباتی مانند آب ، آمونیاک ، دی اکسید کربن ، نیتروژن ، متان و ... خارج میگردد.) و نشت آمونیاک از این طریق به سطح سیاره است.
این مسئله که آمونیاک در ارتباط و وابستگی با متان ونیتروژن اصلی ترین عاملان جو تیتان هستند که به دقت فضای آغازین پیدایش حیاط بر روی زمین را تکرار میکنند ذهن دانشمندان را آزاد نمیگذارد.
اما سوال مهم و هیجان انگیز اینست که آیا امروزه مراحل پیشرفت و تغییرات شیمیایی جو تیتان از یک پیش زیست شیمیایی همانند زمین که حیات تحت آن شکل گرفت حمایت میکند؟
امروزه محققان قمر تیتان امیدوارانه با استفاده از کاوشگر کاسینی برای مدت به اندازه لازم طولانی به مشاهده و برسی آن به دنبال یک تغییر در فصل هایش هستند البته لوپز احتمال میدهد که هیدروکربن موجود در آنجا تبخیر گشته زیرا این نیم کره در حال سپری کردن تابستان بوده و تا زمانی که پس از چند سال تغییری در فصل ها ایجاد گردد و تابستان به عرض های شمالی باز گردد شاید همه دریاچه های آنجا تبخیر شوند و این منابع در جنوب به پایان برسند
منبع :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اسرار شش عدد ثابتی که کائنات را در اختیار دارند.
تا حالا شده به این فکر کنید که کائنات در تسخیر چه چیزهایی هستند؟ شاید جالب برایتان جالب باشد اگر بگویم یکی از همان فاکتور، اعدادد هستند! یا بهتر است بگویم اعدادی که مستقیم به زندگی ما ربط دارند و بدون وجود آنها زندگی کردن به راحتی که الان هست نبود!بله.اعداد. اما اینکه چه اعدادی هستند و کجای زندگی ما قرار دارند که انقدر مهم هستند.
علم ریاضی هم مثل ادبیات فارسی ما دارای کلمه ها وجمله هایی است که جای تامل دارند.X،Y،Z حرفهای این زبان هستند و قوانین زیاضیات مثل:جمع،ضرب ،تتفریق ، تقسیم،انتگرال گیری و... اصولی هستند که جمله ها رو تشکیل میدهد منظورم از جمله ها همون فرمول ها هستند.بعضی اوقات رابطه دویا چند متغیرفقط شامل یک عدد ساده است که نه تنها از نظر ارزش عددی بلکه از نظر واحدش هم منحصر به فرد است.این واحد دو سوی معادله را متعادل میسازد که اگر نباشد فرمول اشتباه میشود. مثل فرمول نیوتن که نیروی گرانش متقابل را بین دوجسم با بین دو جسم با جرمهای mوM کیلوگرم و فاصله rمتر را بدست می دهد.
F=-GMm/r2
این فرمول بدون عدد G بی استفاده است اول و مهمتر از هرچیز،چون واحد عبارت m/r2 هم ارز نیوتن که واحد نیروست،نیست .خوب اگر یک ثابت Gلازم است ،تا این کار را انجام دهد .پرسش این است که مقدار این عدد چیست؟؟
اینجا باید بگویم که مقدار این عدد ثابت بنیادی،که شکل فیزیکی کائنات و منظومه شمسی و مکان نسبی آنها را تعیین میکند از هیچ کدام از قوانین شناخته دشه فیزیک نشات نمیگیرد و هیچ کدام هم نمیتوانند توضیحش دهند.این معما وقتی پیچیده تر میشود که بگویم شش عدد ثابت در کاونات وجود دارند و هرکدام از آنها مقدار خاصی دارند و تا جایی که دانش امروز به ما کمک میکند،هیچ ربطی به یکدیگر ندارند.البته باید اقرار کنم همه انها کنترلی عمیق و یکسان بر شکل و سازوکار کائنات دارند. حالا وقتش رسیده که انها را نام ببرم.
1. ثابت گرانش 2- سرعت نور 3- بار الکترون 4-جرم الکترون
۵-جرم پروتون 6-ثابت پلانک
خب طبیعتاً این اعداد در صورتی که ما واحد اندازه گیری را عوض کنیم تغییر میکنند.م ثلاً اگر به جای کیلومتر واحد مایل را حساب کنیم.،سرعت نور به 186283 مایل در ثانیه تغییر خواهد کرد.اما این کوچکترین اثری بر ویژگی سرعت نور ثابت بودن وجدا بودن از حرکت منبع و بیننده ندارد.واقعیت این است که اعشار این اعداد به 2تا 3رقم بیشتر از اینکه ذکر شد میرسد و این گواه اختیاری بودن روشی است که ما برای اندازه گیری پایه ، در محاسبات علمی و مشغله هر روزمان استفاده میکنیم. که واقعاً هنر است.گرچه سرگذشت آنها بیشتر تاریخی است تا علمی!
منبع : آسمان شب ایران
برنارد ؛ عضوي از كهكشان هاي نامنظم
طبق معيارهاي طبقه بندي كهكشان ها ، برنارد يك كهكشان نامنظم است. اين كهكشان كوچك داراي شكلي عجيب است اما از درخشندگي و شكوه ستاره اي چيزي كم ندارد. در اين كهكشان علاوه بر تشكيل ستارگان جديد، سحابي هاي عجيبي به چشم مي خورند كه با ستاره هاي سوزان خود امواجي را به سوي مواد ستاره اي اطراف ساتع مي كنند.
علاوه بر اين، برنارد سرگذشت جالبي دارد و احتمالا قرباني فرآيند بلع و زايش مجدد بوده است. اجرام نامنظم كيهاني مانند كهكشان برنارد به دانشمندان كمك مي كنند تا به چگونگي تاثير كهكشان ها و گاه جذب مواد ستاره اي از يكديگر پي ببرند.
در اين تصوير جديد كه ESO آن را ثبت كرده است، كهكشان برنارد در پس انبوهي از ستاره ها و در سمت صورت فلكي قوس خودنمايي مي كند. كهكشان برنارد كه به NGC 6822 نيز معروف است نامش را از كاشف خود، يعني ستاره شناس امريكايي " ادوارد امرسون برنارد " گرفته است. وي در سال 1884م بوسيله تلسكوپ 125 ميلي متري اش اين كهكشان را رصد كرد. كهكشان برنارد حدود 6/1 ميليون سال نوري از ما فاصله دارد و عضوي از گروه محلي است؛ يعني همان خوشه كهكشاني كه راه شيري نيز عضوي از آن است. ستاره شناسان، تصوير اخير را با استفاده از نمايشگر عريض WFI كه به تلسكوپ2/2 متري MPG/ESO وصل شده بود در رصد خانه لاسيلا ( جنوب امريكاي جنوبي ) ثبت كرده اند.
كهكشان برنارد با اندازه اي حدود يك دهم راه شيري، در زمره كهكشان هاي كوتوله قرار مي گيرد. اين كهكشان حدود 10 ميليون ستاره دارد كه بسيار كمتر از راه شيري با حدود 400 ميليارد ستاره است. در گروه محلي نيز مانند هرنقطه ديگري از كيهان، تعداد كهكشان هاي كوتوله بسيار بيشتر از تعداد عموزاده هاي خوش تركيبشان مانند راه شيري، آندرومدا و كهكشان هاي سه سو است. اگرچه برنارد آن برآمدگي مركزي و بازوهاي پيچشي باشكوه را ندارد اما اتفاقات زيادي در اين كهكشان كوتوله در حال رخ دادن است. سحابي هاي قرمز رنگي در اين تصوير وجود دارد كه حاكي از مناطق فعال تشكيل ستاره است، جايي كه ستاره هاي جوان و داغ باعث برافروخته شدن ابرهاي كازي اطراف مي شوند. در گوشه سمت چپ بالاي تصوير نيز سحابي حباب مانندي جلب توجه مي كند. در مركز اين سحابي، خوشه هايي از ستاره هاي جوان و غول پيكر، امواجي از خود به سمت مواد بين ستاره اي ساتع مي كنند. اين امر باعث ايجاد تركيبي نوراني و درخشنده مي شود كه كه از زاويه ديد ما به شكل يك حلقه ديده مي شود. امواج مشابه ديگري كه توسط ستاره هاي فعال و جوان منتشر مي شوند در سراسر كهكشان برنارد به شكل نقاطي خودنمايي مي كنند.
كهكشان هاي كوتوله و نامنظمي مانند برنارد، در اثر برخورد و يا ادغام با كهكشان هاي ديگر شكلي حباب مانند پيدا مي كنند. كهكشان ها نيز مانند تمام اجرام كيهاني در حركت بوده و گاه از كنار هم و گاهي نيز از درون يكديگر عبور مي كنند. تراكم ستارگان در كهكشان ها بسيار كم است، از اينرو ستارگان كمي در اين نبرد كيهاني با يكديگر برخورد مي كنند. با اين وجود، نيروي عظيم گرانش به طور چشمگيري مي تواند مسير حركت را تغيير داده و با عث برخورد آنها با يكديگر شود، به طوري كه گروه هاي ستاره اي، از كهكشان مادر جدا شده و باعث تشكيل كهكشان هاي كوتوله و نامنظمي مانند NGC 6822 مي شوند.
بادبان‌هایی برافراشته در فضا
پس از چندین شکست، دانشمندان آماده می‌شوند تا دو فضاپیمای جدید مجهز به بادبان‌های خورشیدی را در سال آینده آزمایش کنند. موفقیت این بادبان‌های خورشیدی می‌تواند روشی جدید برای سفرهای میان‌سیاره‌ای را در اختیار انسان قرار دهد. انتظار میرود که سال آینده، نقطه عطفی برای فضاپیماهای بادبانی خورشیدی باشد، چرا که قرار است دست کم دو فضاپیما بادبانی آزمایشی پرتاب شوند تا به طور عملی روش جدید استفاده از فشار تابشی خورشید را به عنوان نیروی پیشران فضاپیما نشان دهند.
به گزارش اسپیس‌فلایت‌ناو، نخستین فضاپیما را ژاپن به فضا پرتاب خواهد کرد. آژانس فضایی ژاپن، جاکسا قصد دارد فضاپیمای بادبانی بین‌سیاره‌ای ایکاروس را که از فشار تابشی پرتوهای خورشید برای شتاب گرفتن استفاده میکند، در ماه می / اردیبهشت سال آینده به فضا پرتاب کند. گروهSpace Advocacy روز دوشنبه در بیانیه‌ای که توسط لوئیس فریدمن، مدیر اجرایی پلانتری‌سوسایتی نوشته شده بود، اعلام کرد که این انجمن نیز پرتاب فضاپیما آزمایشی خود را تا پایان سال 2010 / پاییز 1389انجام خواهد داد.
تمام سازمان‌های فضایی عمده دنیا تاکنون در مورد فضاپیماهای بادبانی خورشیدی تحقیق و پژوهش کرده‌اند، ولی در آزمایش‌های آنها فقط به باز کردن بادبان‌ها در فضا اکتفا شده و در هیچ‌یک از آنها از این ساختار به عنوان یک نیروی پیشران استفاده نشده است.
بادبان‌ها را باز کنید
بادبان‌های خورشیدی، روشی موثر و ارزان‌قیمت برای سفر بین اجرام منظومه خورشیدی و در نهایت، سفرهای میان‌ستاره‌ای فراهم میکند. ایده کلی آن، استفاده از ساختارهای باریک و بلند باز شونده‌ای است که با بازتاب کردن پرتوهای نور، انرژی حرکت فضاپیما را تامین کند؛ بسیار شبیه به وزش باد درون بادبان‌های کشتی‌های قدیمی.
شاید فکر کنید فشار پرتوهای نور برای به‌حرکت درآوردن فضاپیما بیش‌از حد کم باشد؛ اما اگر فضاپیمایی بسیار سبک داشته باشید، این نیروی در ظاهر اندک می‌تواند شتاب قابل ملاحظه‌ای به آن بدهد. اما مزیت مهم استفاده از بادبان‌های خورشیدی جدای از رایگان بودن انرژی پیشران، زمان نامحدود شتاب‌گیری است. موشک‌های شیمیایی تنها برای زمان محدودی سوخت در اختیار دارند و هرچند شتاب تولیدی آنها بسیار زیاد است، اما زمان اندک مصرف سوخت مانع از دستیابی این اجرام به سرعت‌های بالا میشود.
در مقابل، استفاده از بادبان‌های خورشیدی هرچند شتاب کمی دارد، اما چون فضاپیما همیشه و در هر فاصله‌ای از خورشید در معرض تابش پرتوهای پرانرژی این ستاره است، می‌تواند آرام آرام به سرعت خود بیافزاید و در بازه زمانی معقولی، از چند ماه تا چند سال، به سرعت‌های بسیار بسیار بالایی دست یابد که فناوری امروز بشر نمی‌تواند به آن دست یابد.
موم، پر، بادبان
ایکاروس، شبیه به کایت بین سیاره‌ای است که با پرتوهای خورشید شتاب می‌گیرد. نام آن نیز از اسطوره یونانی ایکاروس وام گرفته شده است. در افسانه‌های یونان آمده که ایکاروس و پدرش با استفاده از پر و موم، برای خود بال‌هایی ساختند و تلاش کردند با استفاده از آنها از زندان بگریزند، ولی ایکاروس بیش از حد اوج گرفت و آنقدر به خورشید نزدیک شد که موم بال‌هایش آب شد و همین منجر به سقوط و مرگ وی گردید.
به گفته سازمان اکتشافات هوافضای ژاپن، این فضاپیما در اردیبهشت‌ماه سال آینده با استفاده از یک راکت H-2A و به همراه فضاپیما آکاتسوکی که رهسپار مریخ است، پرتاب خواهد شد.
در سال‌های اخیر، ژاپن پیشروترین کشور در پژوهش‌های مربوط به فضاپیماهای بادبانی خورشیدی بوده است. این کشور یک بازتابنده کوچک از راکتی زیرمداری را در سال 2004 / 1383 پرتاب کرد، ولی در هنگام آزمایش مداری یک بادبان بزرگتر در سال 2006 / 1385، این بادبان نتوانست به طور کامل باز شود.
کشتی فضایی خصوصی
فضاپیمای پلانتری‌سوسایتی که Light Sail 1 نام دارد، پنج سال بعد از فضاپیمای بادبانی خورشیدی کاسموس1 پرتاب میشود، کاسموس1 که با استفاده از یک راکت ولنای روسی از یک زیردریایی پرتاب شده بود، نتوانست به مدار برسد.
فضاپیمایی که در سال 2005 / 1384 نتوانست با موفقیت به مدار خود برسد، توسط پیمانکاران روسی ساخته شده بود؛ ولی لایت‌سیل1 بر مبنای یک زیرساخت CubeSat ساخته میشود که توسط دانشگاه ایالتی پلی‌تکنیک کالیفرنیا در سنت‌لوئیس اوبیسپو در کالیفرنیا ارائه شده است.
پلانتری‌سوسایتی نگفته که پروژه جدید چقدر برای آنها هزینه در بر خواهد داشت، ولی یک عضو این گروه مبلغ یک میلیون دلار برای صرف در این ماموریت اهدا کرده و تا همین لحظه نیز سه‌چهارم حمایت‌های مالی مورد نیاز تامین شده است. انجمن به دنبال کمکهای مالی بیشتر برای پوشش دادن بقیه هزینه‌ها است.
فریدمن در بیانیه روز دوشنبه خود گفت: «فضاپیمایی که انرژی مورد نیاز آن فقط توسط نور خورشید تامین شود، نمی‌تواند به ستارگان برسد. چنین سفری نیاز به لیزرهای خورشیدی بلندی دارد که پرتوهای متمرکز نور را در فضاهای میان‌ستاره‌ای بتابانند. ولی سفرهای بادبانی خورشیدی (حرکت با نور خورشید) ما را قادر میسازد تا بدون مصرف سوخت، بین سیارات منظومه شمسی حرکت کنیم و در نقاط مهمی در فضا بی‌حرکت بمانیم و بر نیروی جاذبه خورشید فائق شویم».
برنامه لایت‌سیل شامل 3 ماموریت است: لایت‌سیل1 و دو فضاپیمای جاه‌طلبانه‌تر و پیشرفته‌تر برای نمایش بیشتر مفهوم و کاربردهای این موضوع، که شامل یک حالت اخطار زودرس در اعماق فضا برای حس کردن طوفان‌های خورشیدی در حال نزدیک شدن به زمین نیز میشود.
ولی لایت‌سیل1 ابتدا باید باز شدن بادبان‌های بلند خورشیدی را آزمایش کند و توانایی خود را برای استفاده از نیروی نور به عنوان یک ابزار پیشرانه نشان دهد.
فریدمن نوشت: «این فضاپیماهای فوق‌سبک راه آینده را به ما نشان میدهند. فضاپیمایی که برای ماموریتهای بین ستاره‌ای طراحی شده باید همین ابعاد را داشته باشد، ولی وزن آن باید فقط در حد چند گرم محدود بماند. در حال حاضر، ما نیاز به این داریم که به سوی کم کردن وزن بادبان‌ها برویم و در حالی که دورتر و بلندتر می‌رویم، وزن را با فاکتور 25 کاهش دهیم».
مقامات مسئول امیدوارند که لایت‌سیل1 برای پرتاب به عنوان یک بار اضافه تا پایان سال 2010 / 1389در یک پرتاب دیگر به فضا پرتاب شود. پلانتری‌سوسایتی می‌تواند از بین موشک‌های اطلس5، مینوتائور، کاسموس3.ام و سایوز، یکی را به عنوان وسیله پرتاب خود انتخاب کند.
این ماموریت از یک فضاپیمای مکعبی سه قسمتی استفاده خواهد کرد. بخش اول لوازم الکترونیک را در خود خواهد داشت، در حالی که دو قسمت دیگر حاوی اجزای تشکیل دهنده بادبان خورشیدی خواهند بود.
بادبان آلومینیومی مایلار در چهار قسمت مثلثی شکل باز خواهد شد تا در مجموع، سطحی معادل 32 متر مربع را در بر بگیرد و نیروی پیشرانه‌ای معادل 6.5 برابر نیروی گرانش در سطح زمین را تامین کند. به گفته پلانتری‌سوسایتی، هر طرف این ساختار فوق باریک، تقریبا 6 متر طول خواهد داشت.
شتاب‌سنج‌های قرار گرفته روی لایت‌سیل1، هنگامی که این فضاپیما در مداری در ارتفاع 800 کیلومتری از سطح زمین حرکت میکند، تغییرات جزئی در سرعت فضاپیمای بادبانی خورشیدی را حس خواهند کرد تا ثابت کنند این مفهوم قابل اجرا است.
منبع :آسمان پارس
سرانجام دو پروتون در LHC با هم برخورد کردند
LHC سرانجام توانست برخورد دو ذره پروتون با یکدیگر را عملی ساخته و موجی از هیجان را در دل فیزیکدانانی که بی صبرانه در انتظار چنین لحظه ای بودند به وجود آورد...
بزرگترین آزمایشگاه فیزیکی جهان سرانجام توانست اصلی ترین وظیفه خود یعنی برخورد دو ذره پروتون با یکدیگر را عملی ساخته و موجی از هیجان و امید را در دل فیزیکدانانی که بی صبرانه در انتظار چنین لحظه ای بودند به وجود آورد.
مهندسین ناظر برخورد دهنده بزرگ هادرون (LHC) سرانجام توانستند برای اولین بار شاهد برخورد دو پروتون در این برخورد دهنده عظیم باشند. این دو پروتون در عمق 100 متری زیر مرز فرانسه و سوئیس توسط هزار و 200 مغناطیس ابررسانا در جهت مخالف یکدیگر هدایت شده و با یکدیگر برخورد کردند.
این رویداد از نظر دانشمندانی که در این آزمایشگاه بزرگ مشغول به کارند دستاوردی بزرگ به شمار می رود. این برخورد کم انرژی که با هدف آشکار ساختن رازهای کیهانی صورت گرفته است، پس از تابش دو پروتون به صورت همزمان و در دو جهت مخالف در تونل 27 کیلومتری برخورد دهنده هادرون رخ داد.
برخورد دهنده بزرگ هادرون که توسط سازمان مطالعات اتمی اروپا، سرن راه اندازی شده است بزرگترین ماشین آزمایشگاهی جهان به شمار می رود و می تواند شرایطی مشابه آنچه چند میلی ثانیه پس از انفجار بزرگ در جهان رخ داد را شبیه سازی کند. دانشمندان در این آزمایشگاه به جستجوی نشانه هایی از بوزون هیگز، ذره ای زیر اتمی که در درک درست از فیزیک بسیار حیاتی به شمار می رود، خواهند بود.
دانشمندان پیش از این از عملکرد مطلوب دستگاه و سرعت عمل آن پس از فعال سازی مجدد ابراز خرسندی کرده بودند. رالف هیور مدیر کل سرن از سرعت بالا در دستیابی به برخورد دو ذره ابراز خوشحالی کرده و از آن به عنوان دستاوردی بزرگ و ارزشمند یاد می کند. به گفته وی با این حال باید به آینده نیز چشم دوخت زیرا تا آغاز برنامه فیزیکی اصلی برخورد دهنده بزرگ هادرون راه طولانی در پیش است.
جیزم گیلیز مدیر ارتباطات سرن اعلام کرد اولین برخورد پروتونها درست زمانی صورت گرفت که کنفرانس خبری به منظور بررسی عملکرد ماشین پس از فعال سازی در حال برگزاری بود. ردیاب اطلس هادرون اولین ردیابی بود که حضور پروتونهای کاندیدای برخورد را به ثبت رساند و پس از آن دو ردیاب آلیس و LHCb با فاصله چند 10 دقیقه موفق به مشاهده این پروتونها شدند. سپس اپراتورها پرتوهای پروتون را به منظور ایجاد برخورد با یکدیگر انطباق داده و سرانجام دو پروتون با یکدیگر برخورد کردند.
مهندسین سرن برخورد دهنده بزرگ هادرون را عصر روز جمعه پس از 14 ماه خاموشی به دلیل انجام تعمیرات برای دومین بار فعال سازی کردند. این آزمایشگاه عظیم 14 ماه پیش به دلیل بروز اختلال در یکی از اتصالات الکتریکی از کار افتاد.
منبع : نجوم
تامين سوخت آينده زمين از کهکشان
دانشمندان رصدخانه سلطنتي در ادينبورگ اعلام کرده اند نفت موجود در قمر تيتان سياره کيوان مي تواند مشکل بحران سوخت را در زمين حل کند. به گفته اين دانشمندان تخمين انجام شده از روي ترکيبات شيميايي ستاره ها در کهکشان راه شيري نشان مي دهد کهکشان ما مي تواند در هر نقطه ديگري داراي 300 تا 38 هزار تمدن خارج زميني بسيار پيشرفته باشد که به طور بالقوه قابليت برقراري ارتباط با سياره زمين را دارند و به اين ترتيب مي توان سوخت آينده زمين را از برخي از ستاره هاي دوردست گرفت. ماموريت فضايي کاوشگر کاسيني - هويگنس به عنوان ماموريت فضايي روباتيک مشترک سازمان فضايي امريکا (ناسا)، سازمان فضايي اروپا (اسا) و آژانس فضايي ايتاليا با هدف بررسي کيوان و اقمار آن در حال انجام است، نشان داده روي تيتان، بزرگ ترين قمر کيوان، ترکيبات نفت و گاز وجود دارد. محاسبات و تخمين هاي دانشمندان نشان مي دهد منابع نفت و گاز موجود روي اين قمر حدود 100 برابر بيشتر از زمين است. بسياري از دانشمندان معتقدند منابع انرژي فرا زميني مي توانند گرما و انرژي کافي براي بشر تا صدها سال ديگر تامين کرده و به تأخير بحران انرژي در جهان کمک کنند.
منبع: space
نگاهي به برترين تلسکوپ هاي جهان
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تا آنجا که مي دانيم بشر در همه دوران ها، حرکت اجرام آسماني را پيگيري مي کرد اما نگرش ما نسبت به اين اجرام آسماني از 400 سال گذشته که گاليله با استفاده از تلسکوپش به بررسي آسمان پرداخت، به طور کامل تغيير کرده است.در اینجا به معرفي 10 تلسکوپ برتر تاريخ اخترشناسي که در زمين يا آسمان مستقر است، مي پردازيم.
1- رصدخانه جميني
دو چشم بهتر از يک چشم است. بين دو تلسکوپ نوري و زيرقرمز رصدخانه جميني به اندازه يک اقيانوس فاصله است، اما اين دو با يکديگر مي توانند به همه پهنه آسمان دست يابند. جميني جنوبي در ارتفاع 2800 متري در رشته کوه هاي آند جنوبي و جميني شمالي در ارتفاعات آتشفشان خاموش مائوناکي قرار دارد. از آنجا که کوه مائوناکي در هاوايي جو بسيار مطلوبي دارد، جايگاه مجموعه يي بين المللي از تلسکوپ ها است که شب هنگام به کارش در آسمان ها مي پردازد. رصدخانه جميني از آن هفت کشور است. دانشمندان اين کشورها مي کوشند هميشه فناوري هاي تازه را در اين رصدخانه به کار گيرند. اين رصدخانه حتي به «اتاقک پاشش» مجهز است که ذرات نقره را به سطح آينه هاي جميني پرتاب مي کند تا توانايي هاي اين تلسکوپ در ناحيه زيرقرمز افزايش يابد.
2- رصدخانه جنوبي اروپا
اين تلسکوپ که ميدان ديد 5/3 متري دارد و آن را تلسکوپ فناوري جديد نيز مي نامند، اولين تلسکوپ جهان بود که آينه اصلي آن با رايانه تنظيم مي شد. البته امروزه حتي تلسکوپ هاي آماتوري نيز به اين فناوري مجهز هستند. مجموعه تلسکوپ هاي رصدخانه جنوبي اروپا در صحراي آتاکاماي شيلي مستقر است. از جمله اين تلسکوپ ها مي توان به آرايه بسيار بزرگ تلسکوپ ها اشاره کرد که مهم ترين تلسکوپ اين مجموعه است. علاوه بر اين بخش اروپايي، آرايه بسيار بزرگ ميلي متري - زيرميلي متري آتاکاما (با نام اختصاري ALMA که يک همکاري بين المللي با شرکت امريکاي شمالي، شرق آسيا و شيلي است) نيز در رصدخانه جنوبي اروپا مستقر است. آلما مرتفع ترين و پيشرفته ترين رصدخانه تلسکوپ راديويي جهان است.
3- رصدخانه ملي اخترشناسي راديويي
اين رصدخانه از چندين بخش تشکيل شده است از جمله تلسکوپ گرين بنک، آرايه بسيار بزرگ آرايه بسيار بزرگ اصلي و بخش امريکايي آلما که در آينده ساخته مي شود. دانشمندان هم اکنون از اطلاعات به دست آمده از گرين بنک براي يافتن فرکانس هاي مولکول هاي موجود در فضاي بين ستاره يي استفاده مي کنند. نام آرايه بسيار بزرگ براساس اندازه هاي حيرت آور آن انتخاب شده است. اين رصدخانه داراي 27 آنتن راديويي است که هر کدام 230 تن وزن و 27 متر قطر دارد. اطلاعات اين تلسکوپ ها (که در صحراي جنوب سوکو روي نيومکزيکو مستقر است) با يکديگر تلفيق مي شود تا به قدرت تفکيک يک آنتن 35 کيلومتري دست يابد. برخي از مردم اين رصدخانه را مي شناسند، چرا که نماهايي از اين رصدخانه در فيلم تماس نشان داده شده است.
4- تلسکوپ هاي فضايي چاندرا و اسپيتزر
يکي ديگر از رصدخانه هاي بزرگ و مشهور ناسا است که چشم اندازهايي از جهان را به ما عرضه کرده است که بدون آن دستيابي به آن چشم اندازها ممکن نبود (البته به جز تلسکوپ فضايي هابل). مدار گردش رصدخانه پرتو ايکس چاندرا بيضي شکل و بسيار دور از زمين است در نتيجه تصويرهاي بسيار بهتري از منطقه هاي پرانرژي جهان، همانند پيامدهاي يک ابرنواختر را در اختيار ما مي گذارد. دانشمندان با استفاده از تصويرهايي که چاندرا ارسال کرده است، توانستند پديده هايي همانند پت اخترها و سحابي ها را بهتر درک کنند.
تلسکوپ فضايي اسپيتزر تلسکوپي است که در محدوده زيرقرمز کار مي کند و به افتخار ليمان اسپيتزر (پدر تلسکوپ فضايي) ناميده شده است. اين تلسکوپ تصويرهايي را از اجرام سردتر جهان مثل ستاره هاي کوچک و سياره هاي فراخورشيدي در اختيار دانشمندان قرار مي دهد. دانشمندان توانستند با استفاده از اين تلسکوپ ها به کشف پديده هايي بپردازند که مشاهده آنها از زمين امکان نداشت.
5- تلسکوپ هاي فضايي کورو و کپلر
تلسکوپ هاي امريکايي کپلر و فرانسوي کورو در جست وجوي سياره هاي ديگر در منطقه هاي مناسب به دور منظومه هاي خورشيدي دوردست هستند، يعني در منطقه يي که دماي مناسبي دارد و آب به شکل مايع در آن وجود دارد.
تلسکوپ امريکايي کپلر به تازگي پرتاب شده است و پس از کنار رفتن سپر غبار آن مي تواند رصدهايش را آغاز کند. اين تصوير آخرين مرحله از بازبيني آينه اصلي لانه زنبوري تلسکوپ کپلر را نشان مي دهد.
کورو يا تلسکوپ همرفت، چرخشي و گذر سياره يي، ساخت فرانسه و سازمان فضايي اروپا است. اين تلسکوپ که دسامبر 2006 پرتاب شده است، تاکنون کشف هاي بسيار مهمي داشته است، از جمله اينکه در فوريه 2009 از کشف يک سياره کوچک و دوردست خبر داد که از دو برابر زمين هم کوچک تر است و هر 20 ساعت يک بار به دور ستاره يي خورشيدمانند مي گردد.
6- رصدخانه کک
اين تلسکوپ هاي دوگانه 10 متري و 300 تني، هم به خاطر طراحي شان مشهورند و هم به خاطر کشف هايشان. هر کدام از آينه هاي اصلي اين تلسکوپ ها از 36 قطعه شش وجهي تشکيل شده است که در کنار هم مثل يک آينه يکپارچه عمل مي کند. اين شيوه يک شاهکار انقلابي در مهندسي است که ساخت آينه هاي بسيار سنگين را امکان پذير مي کند. تلسکوپ هاي کک که در کوه هاي مائوناکي نصب شده است، بزرگ ترين تلسکوپ هاي نوري و زيرقرمز جهان محسوب مي شود. دانشمندان توانسته اند با استفاده از اين ابزار به کشف هاي بسيار شگفت آوري دست يابند، از جمله کهکشان هاي موجود در مرز جهان، بررسي ابرنواخترها براي تعيين سرعت انبساط جهان و ماهيت فوران هاي پرتو گاما. بررسي سياره هاي پيرامون ستارگان ديگر از جمله وظايف تازه اين تلسکوپ ها است.
7- رصدخانه مونت ويلسون
از زماني که قطار قاطرها آينه 5/1 متري را به ارتفاع کوه ها مي بردند تا شب هايي که ادوين هابل سرگرم بازنويسي درک ما از کيهان بود، کوه مونت ويلسون نمايانگر تکامل رصدخانه هاي نوين و همچنين يکي از مهم ترين مکان هاي علمي تاريخ بود. زماني از تلسکوپ جرج الري هيل با ميدان ديد 5/1 متري براي بررسي و دسته بندي طيفي ستارگان استفاده مي شد که مباني اخترشناسي نوين را به وجود آورد، البته امروزه ديگر از اين تلسکوپ براي پژوهش استفاده نمي شود. صد سال پيش تلسکوپ 5/1 متري هيل بزرگ ترين تلسکوپ جهان بود، اما طي 10 سال مقام بزرگ ترين تلسکوپ جهان به تلسکوپي با ميدان ديد 5/2 متر رسيد که در همسايگي هيل ساخته شد. ادوين هابل با استفاده از تلسکوپ 5/2 متري هيل کشف کرد که لکه هاي «سحابي ها» در آسمان در حقيقت کهکشان هاي دوردست است، جهان در حال انبساط است و سرعت اين انبساط از پديده انفجار بزرگ ناشي مي شود. کوه مونت ويلسون مهم ترين رصدگاه جهان طي 40 سال بود تا آنکه آلودگي نوري لس آنجلس باعث شد اخترشناسان به جنوب روي بياورند.
8- رصدخانه پالومار
تلسکوپ پنج متري هيل به تحول در اخترشناسي نوين بسيار کمک کرد. براي ساخت آينه اين تلسکوپ حدود يک ميليون دلار هزينه کردند (آن هم در سال 1934) ولي باز هم نتوانستند آينه کوارتزي به قدر کافي بزرگ بسازند. جرج الري هيل که سازنده رصدخانه پالومار بود (وي رصدخانه مونت ويلسون را هم ساخته بود) به شرکت نيويورکي «کورنينگ گلس ورکز» ساخت آينه يي پنج متري با شيشه يي از جنس يک ماده جديد (آميزه يي به نام پيرکس) را سفارش داد. شيشه هاي پيرکس در مقابل تغييرات دما و سرد و گرم شدن نسبت به شيشه هاي معمولي بسيار کمتر منقبض و منبسط مي شوند بنابراين در آينه هاي پيرکس مشکل اعوجاج نور کمتر پيش مي آيد. اين مشکل در تلسکوپ 5/2 متري هيل که در مونت ويلسون نصب شده بود، به شدت از کارايي تلسکوپ کاسته بود. پس از تاخير که در اثر جنگ جهاني دوم پيش آمد، اولين نورگيري تلسکوپ در 26 ژانويه 1949 صورت گرفت. ادوين هابل اولين کسي بود که از پشت تلسکوپ به آسمان نگاه کرد. يک سال بعد تلسکوپ 2/1 متري ديگري کارش را به عنوان يکي از مجموعه تلسکوپ هاي رصدخانه نقشه بردار آسمان در پالومار شروع کرد. اين تلسکوپ از سرتاسر آسمان شمال نقشه برداري کرد. اين نقشه راهنما، بعدها به عنوان مبنايي براي نقشه يي شد که تلسکوپ فضايي هابل از آن استفاده کرد.
پالومار هنوز هم پس از سه ربع قرن به کشف هاي جديدي دست پيدا مي کند. دانشمندان در سال 2001 از ابداع يک سيستم «اپتک تصحيح کننده» خبر دادند که تصويرهاي تهيه شده در پالومار را واضح تر و دقيق تر مي کند. اين سيستم قدرت تفکيک تلسکوپ فضايي هابل را دو برابر کرد.
9- تلسکوپ گاليله
گاليله تلسکوپ را اختراع نکرد. شايد حتي او اولين کسي نباشد که با تلسکوپ به آسمان نگاه کرد اما طراحي خوب تلسکوپ وي به او اين امکان را داد که بهتر از همه پيشينيان خود را به اعماق آسمان بنگرد، يا حداقل بهتر از همه کساني که يافته هاي خود را منتشر کردند. يافته هاي وي مبناي فکري اروپاي آن روز را متزلزل کرد و عنوان «پدر علم نوين» را براي وي به ارمغان آورد.
وي در سال 1609 با تلسکوپ به بررسي ماه پرداخت، چهار قمر مشتري را کشف کرد، به مشاهده ابرنواختر پرداخت، تله هاي خورشيد را کشف و اهله زهره را بررسي کرد. البته وي را به دليل طرفداري از نگرش بدعت آميز خورشيد مرکزي جهان محکوم کردند. يکي از دو تلسکوپ باقيمانده از گاليله به تازگي براي اولين مرتبه در خارج از ايتاليا در موسسه فرانکلين فيلادلفيلا به نمايش عمومي درآمد.
10- تلسکوپ فضايي هابل
دستاوردهاي تلسکوپ فضايي هابل طي 18 سال پرحادثه شايسته مقام هم نامش (ادوين هابل يکي از بزرگ ترين اخترشناسان تاريخ) بود. با در نظر گرفتن مراحل سخت و دشوار ساخت تعداد زياد تصويرهاي چشمگيري که ارائه کرده است و کشف هايي که آوازه جهاني دارند، دشوار بتوان ابزار علمي ديگري يافت که تاثيرهاي آن گسترده تر از هابل باشد.
فرانک سامرز اخترشناس و دانشمند مشاور موسسه علوم تلسکوپ فضايي بالتيمور در اين مورد مي گويد؛ «من اغلب به مخاطبانم مي گويم چند نفر از شما مي تواند يک شتاب دهنده ذره را نام ببرد؟ يا اسم يک ميکروسکوپ الکتروني روبشگر را بگويد؟ آنها هم ابزارهاي علمي ديگري هستند که کشف هايي هم ارز هابل داشته اند. اما دستاوردهاي آنها در بين همگان شناخته نشده است.» اين شهرت شايد به خاطر نقص سه کارکرد آينه تلسکوپ باشد، شايد به خاطر تعمير پيروزمندانه و افتخارآميز، شايد هم به خاطر ارائه تصوير «ستون هاي آفرينش» يا «ميدان ژرف». هابل توانسته است قدرت تخيل عموم را شيفته خود سازد، آنچنان که هيچ ابزار علمي ديگري به چنان توفيقي دست نيافته، همچنين منبع الهام کشف هاي علمي بسياري بود و در اين زمينه هيچ همانندي نداشته چرا که اين تلسکوپ منبع بيش از شش هزار مقاله پژوهشي است.
براي نمونه مي توان به تعدادي از کشف هاي هابل از 18 سال گذشته اشاره کرد؛ تعيين سن جهان، تاييد سرعت گرفتن انبساط جهان به دليل انرژي تاريک، تهيه تصويرهايي از سياره هايي وراي منظومه شمسي و تعيين ماهيت شيميايي عنصرهاي موجود در جو آنها. چهارمين برنامه تعمير هابل که بخشي از ماموريت STS-125 شاتل فضايي است، به زودي انجام مي شود. اين آخرين باري است که بشر اين رصدخانه مدارگرد را تعمير مي کند. اگر برنامه STS-125 موفقيت آميز باشد، دانشمندان مي توانند اميدوار باشند هابل 10 سال ديگر نيز به فعاليت خود ادامه دهد.
البته ميراث هابل ماندگارتر است. سامرز مي گويد؛ «هابل جانشين شايسته يي براي تلسکوپ گاليله است، زيرا ما با استفاده از اين تلسکوپ توانسته ايم چيزهايي را ببينيم که پيش از آن حتي فکرش را هم نمي کرديم. هابل در تغيير نگرش مردم نسبت به جهان نقش بسياري داشته است.»
www.popsci.com
اولين نشانه هاي ماده تاريک رديابي شد
دانشمندان امريکايي اعلام کردند موفق به رديابي سيگنال هايي شده اند که مي تواند حضور ماده تاريک را نمايان سازد. به گزارش مهر گروهي از دانشمندان در آزمايشگاه شتابگر ملي فرمي روز 17 دسامبر 2009 اعلام کردند موفق به رديابي دو پديده شده اند که از خصوصياتي مشابه با آنچه فيزيکدانان از آن به عنوان ويژگي هاي سازنده ماده تاريک ياد مي کنند، برخوردار هستند. چندين دانشگاه امريکايي و موسسه در انجام آزمايش تحقيقات برودتي ماده تاريک يا CDMS (آزمايشي که به منظور رديابي ذرات ماده تاريک طراحي و اجرا شد) شرکت داشتند. اين آزمايش ها در آزمايشگاهي در زيرزمين در معدني متروکه در مينه سوتاي شمالي صورت گرفته است. مشاهدات فضايي در گذشته باعث شده بود دانشمندان باور کنند که بيشترين ماده فراگيرنده در جهان ماده تاريک است که نه نور از خود ساطع مي کند و نه آن را جذب مي کند؛ ويژگي که ساختار گرانشي را براي ماده معمولي به منظور ساختن کهکشان ها به وجود مي آورد.
www.popsci.com
انفجار جرم آسماني در فاصله 13 ميليارد سال نوري
ستاره شناسان ايتاليايي موفق شدند سيگنال هاي نوري مربوط به يکي از مهم ترين لامپ هاي پرتوهاي گاما را که هرگز ثبت نشده بود را رصد کرده و سال نجوم را گرامي دارند. به گزارش مهر محققان ايتاليايي با کمک تلسکوپ ملي گاليله در جزاير قناري توانستند اولين علائم نوري مربوط به اين لامپ گامايي را که تاکنون هرگز ثبت نشده بود با رقم 1/8 در مقياس تغيير مکان سرخ رصد کنند. اين جرم آسماني در ابتداي شکل گيري جهان و زماني که تنها 600 ميليون سال از واقعه «انفجار بزرگ» مي گذشته، منفجر شده است. اين لامپ گامايي در فاصله بيش از 13 ميليارد سال نوري از زمين قرار دارد و دورترين جرم آسماني است که تاکنون رصد شده است. به گفته اين ستاره شناسان با اين کشف مهم، تلسکوپ ملي گاليله به بهترين شکل توانست چهارصدمين سال اولين رصدهاي آسمان را جشن بگيرد. در سال 1609 گاليله منجم ايتاليايي با اختراع اولين تلسکوپ نوري مدرن دنيا موفق شد آسمان را رصد کند. به همين مناسبت سال 2009 به عنوان سال نجوم معرفي شده است.
منبع: Space
تاثير تحقيقات فضايي بر زندگي روزمره انسان
سفرهاي فضايي و اکتشافات در سياره هاي ديگر و دور از سطح زمين، تنها در زمينه علوم فضايي و کيهاني پيشرفت به شمار نمي رود بلکه آثار جانبي کاملاً محسوسي روي زندگي انسان ها دارد که به تدريج و با گذشت زمان خود را نمايان مي سازد. به گزارش مهر، سازمان هاي قدرتمند فضايي از جمله ناسا در راستاي توليد تجهيزات مورد نياز فضاپيماها و فضانوردان خود، به ابداع و توليد تجهيزاتي دست زده اند که در ابتدا در انحصار فضانوردان قرار داشت اما به تدريج موارد استفاده از اين تجهيزات در زندگي روزمره بشر مشاهده شده و اين ابداعات به آرامي جايگاه خود را در ميان انسان ها باز کرده اند.
بستني هاي خشک، چوب هاي ترکيبي گلف و لباس هاي شناي مافوق سريع تنها نمونه هايي محدود از توليدات سازمان هاي فضايي هستند که ابتدا به منظور اکتشافات فضايي توليد شده و سپس به زندگي انسان ها راه يافته اند. در ادامه چند نمونه از اين ابداعات مورد بررسي قرار خواهد گرفت.
هواپيماهاي بدون موتور معلق
در اواخر دهه 1940 «فرانسيس روگالو» يکي از کارمندان پيشين سازمان ناسا آزمايش روي لايه هاي آيروديناميکي را آغاز کرد تا از آنها در توليد هواپيماهاي ارزان قيمت استفاده کند. سازمان ناسا تصميم داشت از اين ابزار با بال هاي قابل انعطاف به عنوان جايگزين چتر نجات براي ماموريت هاي مداري زمين استفاده کند. اين ابداع تحت آزمايش هاي شديد قرار گرفته و اسکلت بندي آن بهبود پيدا کرد. مخترع استراليايي «جان ديکنسون» با استفاده از يافته هاي تکنيکي اين ابزار ناسا و با مشارکت در فناوري «روگالو» طرحي جديد را ارائه کرد که به عنوان اولين هواپيماي بدون موتور يا گلايدر در جهان شهرت يافته است.
عينک هاي ضدبخار اسکي
ورزشکاراني که به ورزش اسکي علاقه مندند، مي توانند به خاطر داشتن ميدان ديدي بدون بخارگرفتگي از تحقيقات فضايي تشکر کنند. به منظور جلوگيري از غبارآلودگي و بخارگرفتگي شيشه هاي پنجره ها در فضاپيما هنگام پرتاب، ناسا نوعي پوشش ضدبخار ابداع کرد که از مواد پاک کننده مايع، آب يونيزه شده و اکسيژن تشکيل شده است. پس از استفاده از اين لايه در عينک هاي آفتابي، غواصي و شيشه هاي اتومبيل، روغن ضدآتش نيز به مواد سازنده آن افزوده شده است.
ساعت هاي کريستالي کوارتز
سازمان ناسا شرکتي به نام شرکت General Time را براي توليد کريستال هاي کوارتزي که زمان دقيق را طي ماموريت هاي آپولو براي آژانس فضايي حفظ کند، استخدام کرد. اين کريستال ها اکنون در توليد انواع ساعت ها از جمله ساعت هاي مچي که تعداد زيادي از مردم جهان از آن استفاده مي کنند، به کار رفته است.
چوب هاي ترکيبي گلف
پس از اينکه آژانس فضايي امريکا استفاده از مواد ترکيبي را در ساخت فضاپيماهاي خود آغاز کرد، شرکتي به نام Babcock & Wilcox از اين فناوري ناسا جهت توليد چوب هاي سبک وزن براي بازي گلف استفاده کرد که مي توانست توپ هاي مخصوص گلف را به فاصله يي دورتر ارسال کند.
غذاهاي خشک و منجمد
به منظور توليد غذاهاي مناسب تر فضايي، ناسا در دهه هاي 1960 و 1970 آزمايش روي غذاهاي خشک و منجمد را با کشيدن آب غذاها در حرارت بسيار پايين آغاز کرد. شرکت هايي از قبيل API از اين فناوري براي توليد غذاهاي فوري مانند بستني هاي خشک و توت فرنگي هاي خشک و منجمد استفاده کردند.
فوم هاي حافظه دار
اين بافت هاي اسفنجي در سال 1966 به منظور افزايش ميزان جذب ضربه در صندلي هاي مخصوص فضاپيماها ابداع شد. اين ماده که در آن زمان به فوم هاي کند و اکنون به فوم هاي حافظه دار يا هوشمند شهرت يافته اند، در حال حاضر در توليد انواع تشک ها، بالش ها، کلاهخودها، لايه هاي محافظ بدن و کفش هاي راحتي مورد استفاده گسترده يي قرار مي گيرند.
کفش هاي ورزشي
چکمه هايي که ناسا براي راه رفتن روي کره ماه براي ماموريت آپولو 11 ابداع کرد، به گونه يي طراحي شده بودند تا بتوانند ضربات را جذب کرده و از کنترل و ثبات بالايي برخوردار باشند. فناوري انرژي مارپيچ که در توليد اين کفش هاي عجيب استفاده شده بود، پس از اتمام ماموريت ها با مشارکت شرکتي به نام KangaROOS به کفش هاي مخصوص دويدن و کفش هاي ورزشکاران حرفه يي تبديل شد.
LZRلباس شناي
در سال 2004 در پي تلاش شرکتي براي توليد لباس هاي شناي پرسرعت، مهندسان ناسا که بهره وري در پرواز و کاهش ميزان کشش سطحي از موارد مورد توجه آنها است، دريافتند مي توان با ذوب کردن قطعات مختلف لباس شنا در يکديگر ميزان کشش را روي لباس کاهش داد.حدود 100 نوع ماده براي توليد لباس مناسب مورد آزمايش قرار گرفتند تا در نهايت لباس شناي فوق سريع LZR توليد شد. اين لباس در رقابت هاي المپيک توسط شناگر امريکايي، «مايکل فلپس» مورد استفاده قرار گرفت و هشت مدال طلا به همراه قهرماني المپيک جهان را براي وي به ارمغان آورد.
جي پي اس
مشهورترين و کاربردي ترين محصول اکتشافات فضايي بدون شک سيستم موقعيت ياب جهاني يا جي پي اس است. شبکه جهاني ماهواره يي و گيرنده هاي جي پي اس ناسا در ابتدا به منظور بررسي تغييرات در سطح زمين مورد استفاده قرار گرفت و در نهايت با همکاري شرکت هاي تجاري به صورت سيستمي براي استفاده از نقشه ها، يافتن مسير جاده ها، شهرها و جاده هاي دسترسي مورد استفاده قرار مي گيرد. اين سيستم در ميان ديگر دستاوردهاي ناسا در رتبه بندي آنلايني در سال جاري رتبه اول را به خود اختصاص داده است.
www.popsci.com
با پرداخت 200 هزار دلار فضانورد شويد
شرکت خصوصي ويرجين آتلانتيک از اولين فضاپيماي مسافربري تجاري خود پرده برداري کرد؛ يک کشتي فضايي مجلل و سياه و سفيد که نشان دهنده يک ريسک گرانقيمت براي ايجاد صنعت گردشگري فضايي تجاري است. کمپاني ويرجين اميدوار است سفينه جديد به اندازه يک ميني ون موسوم به «کشتي فضايي ²» بتواند ظرف دو تا سه سال آينده سفر فضايي توريست ها در شرايط بي وزني را آغاز کند. اين دستگاه پرنده طي 18 ماه آينده تحت آزمايش قرار خواهد گرفت و پس از آن اجازه خواهد يافت با فروش بليت افراد را در سفرهاي کوتاه به نقطه يي بالاتر از جو زمين ببرد. ريچارد برانسون ميلياردر و موسس شرکت هوايي ويرجين آتلانتيک که هدايت «گروه ويرجين» را بر عهده دارد، قصد دارد اولين پروازها را از ايالت نيومکزيکو انجام دهد و پس از آن پرواز را از ساير نقاط جهان انجام خواهد داد. وي پيش از پرده برداري رسمي به خبرنگاران گفت؛ «ما مي خواهيم اين برنامه يک شروع کاملاً تازه در عصر تجاري مسافرت فضايي باشد.» اين پروژه که با بودجه 450 ميليون دلاري اجرا شده، شامل ساخت شش کشتي فضايي تجاري خواهد بود و مسافران را تا ارتفاعي بالا خواهد برد که حالت بي وزني را تجربه کنند. هر سفر حدود 5/2 ساعت طول خواهد کشيد و مسافران حدود پنج دقيقه در حالت بي وزني قرار خواهند گرفت. «اسپيس شيپ ²» بر مدل فضاپيماي «اسپيس شيپ ±» بنا شده است که ابتدا با يک هواپيما به هوا برده شده و از آنجا راهي فضا مي شد. آن فضاپيما اولين فضاپيماي خصوصي جهان با يک رشته پروازهاي آزمايشي در سال 2004بود. «اس اس ²» اما دو برابر «اس اس ±» است و طول آن به 18 متر مي رسد و درحالي که فضاپيماي قبلي فقط يک خلبان و ظرفيت حمل دو مسافر را داشت، مدل تازه دو خدمه و جاي شش مسافر را خواهد داشت. تاکنون 300نفر براي سفر با آن به فضا ثبت نام کرده اند. اينها کساني هستند که حاضرند 200هزار دلار براي اين سفر دو ساعته که شش دقيقه آن در حالت بي وزني خواهد بود، پرداخت کنند. ريچارد برانسون به بي بي سي گفت؛ «باورکردني نيست که تاکنون فقط450نفر به فضا رفته اند. اين شامل همه روس ها، همه چيني ها و همه امريکايي ها با هم است.» «ما با کمک ويرجين گالاکتيک، شرکت تازه فضانوردي تجاري خود، بايد بتوانيم در 12 ماه اول پس از شروع به کار شايد هزار نفر را به «فضانورد» تبديل کنيم.» بسياري از اين فضانوردان آينده در مراسم پرده برداري از اس اس ² در پايگاه فضايي موجاوي شرکت کردند. شرکت ويرجين گالاکتيک رقبايي خواهد داشت، اما در صورتي که آزمايش اس اس ² با موفقيت انجام شود، مسلماً اولين شرکتي است که وارد بازار خواهد شد. هواپيمايي که اس اس ² را به هوا خواهد برد تا از آنجا به فضا پرتاب شود «وايت نايت ²» نام دارد که سال گذشته تکميل شده و آزمايش آن اکنون شروع شده است.
«نشنال جئوگرافيک»
معرفي برترين کشف هاي فضايي سال 2009
نشريه «نشنال جئوگرافيک» از ميان مطالب علمي مرتبط با علوم فضايي که توجه تعداد زيادي از مخاطبان را به خود جلب کرده و بازتاب گسترده يي در جهان علم داشته است 11 مورد را به عنوان برترين کشف هاي فضايي سال 2009 انتخاب کرده است. به گزارش مهر نشريه علمي «نشنال جئوگرافيک» با اشاره به کشف هاي فضايي که نشان از وجود آب يا زندگي آبزيان در سياره ها و اجرام کيهاني داشته اند، 11 کشف برتر فضايي سال 2009 را که با استقبال مخاطبان اين نشريه مواجه شده، معرفي کرده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
1- کشف پوسته ستاره يي 10 ميليارد بار سخت تر از فولاد؛ اين کشف که با کمک مدل رايانه يي انجام گرفته است نشان مي دهد لايه خارجي ستاره نوتروني از قدرتمندترين مواد موجود در زمين نيز سخت تر است. آزمايش فشار روي اين مدل رايانه يي نشان داد لايه خارجي اين ستاره نوتروني نسبت به فولاد توانايي تحمل فشاري 10 ميليارد بار بيشتر دارد.
2- کشف امکان وجود حيات آبزيان در قمر مشتري؛ دانشمندان پس از بررسي هاي متعدد اعلام کردند در صورتي که در قمر اروپا حيات وجود نداشته باشد، متعجب خواهند شد. تحقيقات دانشمندان در ماه نوامبر نشان داد درياها در اين قمر به اندازه يي از اکسيژن برخوردارند که آبزياني مانند ماهي ها مي توانند در آن زندگي کنند.
3- کشف 32 سياره جديد در خارج از منظومه خورشيدي؛ اخترشناسان اعلام کردند کشف اين تعداد سياره در خارج از منظومه خورشيدي تعداد سياره هاي فراخورشيدي را به بيش از 400 سياره افزايش داده که اين تعداد مي تواند شانس يافتن سياره هاي شبه زميني را افزايش دهد.
4- ارائه نقشه يي از سياره هاي شناخته شده در منظومه خورشيدي و فراتر از آن؛ در اين نقشه تعاملي، سياره هاي فراخورشيدي که تاکنون کشف شده اند با توجه به ابعاد و فاصله آنها نسبت به زمين در کنار يکديگر قرار داده شده اند. اکثر اين سياره ها از مشتري بزرگ ترند که اين ويژگي شناسايي آنها را آسان تر کرده است.
5- کشف آب مايع در مريخ؛ تصاويري که در تابستان 2008 توسط کاوشگر فونيکس به ثبت رسيده اند، حباب هاي عجيبي را روي پايه هاي اين کاوشگر نشان مي دهد که رفتاري مانند قطرات آب دارند. اين نتيجه در گزارشي در ماه فوريه منتشر شده است.
6- اکثر سياره هاي کشف شده از اقيانوس هاي غيرمنجمد برخوردارند؛ اندازه گيري ها و بررسي هايي که نتايج آنها در ماه آوريل ارائه شد، نشان مي دهند سياره يي که به سياره Gliese 58d شهرت يافته است بيشتر از آنچه در گذشته تصور مي رفت، به زمين شبيه است و مي تواند از آب مايع برخوردار باشد. اين سياره در عين حال سياره خواهري دارد که سبک ترين سياره کشف شده جهان است.
7- ذراتي بزرگ تر از کهکشان ها جهان را پر کرده اند؛ احتمال مي رود قديمي ترين ذره ساب اتميک به نام نوترينوها فضايي بزرگ تر از هزاران کهکشان را در جهان اشغال کرده اند. اين ايده و کشف طي يک شبيه سازي رايانه يي ارائه شده است.
8- اثبات وجود اولين سواحل باستاني در مريخ؛ تصاوير باکيفيت از دره هاي مريخي نشانه هايي از وجود خطوط ساحلي سه ميليارد ساله را در اختيار دانشمندان قرار داد که اين خطوط نشان دهنده حضور درياچه يي به بزرگي درياچهChamplain در گذشته سياره مريخ بوده است.
9- اثبات وجود آب در کره ماه توسط ناسا؛ سازمان ناسا به صورت رسمي اعلام کرد موفق به يافتن مقادير قابل توجهي آب در کره ماه شده است. اين کشف در پي ماموريت برخورد کاوشگر LCROSS با حفره يي در کره ماه به دست آمد.
10- کشف دنباله داري با دو دنباله سبزرنگ؛ زماني که اين دنباله دار در اواخر ماه فوريه از ميان منظومه خورشيدي عبور کرد، دنباله دوم آن مشاهده شد و اخترشناسان ديدند اين دنباله دار درخششي سبزرنگ دارد؛ پديده يي که شايد هرگز فرصت حضور در منظومه خورشيدي زمين را به دست نياورد.
11- خاموشي ناگهاني خورشيد و نشانه هاي عصر يخبنداني ديگر؛ در ماه مه 2009 ميزان فعاليت هاي خورشيدي به ميزان قابل توجهي کاهش پيدا کرد و به کندترين حالت خود طي چند دهه گذشته رسيد. اين پديده توجه اخترشناسان را نسبت به تاثيرات آن روي آب و هواي زمين جلب کرد، زيرا کاهش اين فعاليت ها مي تواند منجر به آغاز عصر يخبنداني ديگر در زمين شود.
«نشنال جئوگرافيک»
«کپلر» اولين کشف هاي خود را ارائه کرد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
يک تلسکوپ خودکار جست وجوگر سياره ها که در فضا مستقر است، پنج سياره جديد بسيار داغ را وراي منظومه خورشيدي يافته است. اين تلسکوپ فضايي «کپلر» نام دارد و در آغاز راه ماموريت اصلي خود قرار دارد که يافتن سياره هاي زمين مانند است. به گفته «ويليام بوراکي» پژوهشگر ارشد ماموريت «کپلر» در مرکز پژوهش هاي ايمز ناسا، اين سياره هاي نويافته با همه اجسام منظومه خورشيدي ما تفاوت دارند. همه اين پنج سياره جديد، غول هاي گازي هستند و آنقدر به ستاره مادرشان نزديکند که باورکردني نيست. دماي سطح اين سياره ها از گدازه هاي مذاب نيز بيشتر است. دماي سطح دو سياره حدود 1670 درجه سانتيگراد است. در اين دما آهن هم ذوب مي شود. چنين سياره هايي را به دليل جرم و دماي بسيار زيادشان «مشتري گون هاي داغ» مي نامند. «بوراکي» مي گويد؛ «همه اين سياره ها صرفاً به دليل دماي بسيار زيادشان مي تابند.» به عقيده اخترشناسان حيات به گونه يي که ما مي شناسيم نمي تواند در چنين سياره هايي دوام بياورد. وي در ادامه مي افزايد؛ «وقتي به اين سياره ها نگاه مي کنيم، انگار به کوره ذوب آهن نگاه مي کنيم. با اطمينان بايد گفت آنجا، جايي نيست که ما در آن به دنبال نشانه هاي حيات باشيم.» اين سياره ها به دليل نزديکي بسيار زيادشان به ستاره مادر در معرض گرماي شديدي هستند. به گفته دانشمندان اين اجسام طي 2/3 تا 9/4 روز زميني يک بار مدارشان را به دور ستاره خود مي پيمايند. از اين پنج سياره نويافته، چهارتايشان بزرگ تر و پرجرم تر از مشتري هستند. پنجمي نيز هم اندازه نپتون است. اين سياره ها را کپلر b 4، b 5، b 6، b 7 و b 8 ناميدند. اکنون بايد نام اين سياره ها را به نام بيش از 400 سياره ديگري افزود که دانشمندان پيش از اين با استفاده از تلسکوپ هاي زميني و فضايي پيرامون ستاره هاي ديگر يافتند.
خبر اين کشف را دانشمندان چندي پيش در نشست انجمن اخترشناسي امريکا در واشنگتن اعلام کردند. اين سياره ها اولين کشف هاي تلسکوپ فضايي «کپلر» محسوب مي شوند. ماموريت تلسکوپ «کپلر» 591 ميليون دلار هزينه داشته است. هدف اصلي اين ماموريت يافتن سياره هاي زمين مانندي است که ممکن است سکونتگاه حيات باشد. اين سياره ها در 43 روز اول آغاز ماموريت علمي «کپلر» شناسايي شده اند. اخترشناسان تا هشت ماه ديگر همچنان به بررسي اطلاعات به دست آمده مي پردازند تا سياره هاي فراخورشيدي بيشتري بيابند. «بوراکي» در اين باره مي گويد؛ «اين مدارها بسيار کوچکند، زيرا ما فقط از داده هاي چند هفته اول استفاده کرديم تا اين نامزدها را بيابيم و سپس کار را با برنامه هاي زميني دنبال کنيم. ادامه کار با برنامه هاي زميني و تاييد وجود سياره هاي احتمالي ممکن است چندين ماه طول بکشد.»
تلسکوپ «کپلر» براي يافتن سياره هاي فراخورشيدي به نور ستارگان و اجسام موجود در نور آنها خيره مي شود و اگر سياره يي از ميان ستاره و تلسکوپ عبور کند، مي تواند آن را تشخيص دهد. تلسکوپ يک متري فضاپيماي «کپلر» بيش از 150 هزار ستاره موجود در بخشي از آسمان در صورت فلکي دجاجه (سيگنوس يا ماکيان) و شلياق (ليرا يا جنگ روحي) را بررسي مي کند. اين تلسکوپ با نورسنج يا دوربين 95 مگاپيکسل خود پيوسته مقدار نور ستارگان را اندازه مي گيرد. اين کاوشگر در مارس 2009 به فضا پرتاب شد و جمع آوري اطلاعات علمي را از دو ماه بعد آغاز کرد. تلسکوپ «کپلر» دست کم تا نوامبر 2012 به فعاليت خود ادامه مي دهد. «کپلر» بايد دست کم سه گذر از يک سياره احتمالي را رصد کند و اخترشناسان به تحليل اطلاعات علمي تکميلي بپردازند تا آنکه در نهايت دانشمندان بتوانند وجود يک سياره فراخورشيدي را تاييد کنند. دانشمندان با اين بررسي هاي جامع مطمئن مي شوند ضعف دستگاه ها يا پديده هاي طبيعي ديگر عامل تغيير در نور ستارگان مشاهده شده نيست.
دانشمندان با استفاده از اين روش ها، تاکنون فقط توانسته اند، وجود پنج سياره را با استفاده از تلسکوپ کپلر تاييد کنند. «بوراکي» مي گويد؛ «اين اطلاعات به درستي تاييد مي کند که در آنجا سياره هايي هست.» پژوهشگران اين پنج سياره اول را به نسبت با سرعت تشخيص دادند، زيرا دوره مداري آنها کوتاه است. اما تاييد وجود سياره هاي کوچک تر که مدارهاي بزرگ تري دارند و دماي آنها کمتر است، سال ها طول مي کشد، زيرا تعداد گذر آنها از مقابل ستارگان شان بسيار کمتر است. «بوراکي» در اين باره مي گويد؛ «ما در آينده سياره هاي بسياري را خواهيم ديد که دوره مداري بزرگ تري دارند، همچنين دمايشان از دماي سياره هاي ديده شده کمتر است.» «جان مورس» مدير بخش اخترفيزيک ناسا مي گويد؛ «يافتن سياره هاي فراخورشيدي سنگي شبه زميني پيرامون ستارگان پايداري مانند خورشيد که احتمالاً زيستگاه جانداراني باشد ممکن است تا سه سال طول بکشد.» وي در ادامه مي افزايد؛ «ما انتظار داشتيم سياره هاي هم اندازه مشتري با مدارهاي کوچک اولين سياره هايي باشد که کپلر کشف مي کند. براي آنکه رصدهاي کپلر به کشف سياره هاي کوچک تر با دوره مداري بزرگ منجر شود، فقط به زمان احتياج داريم. ما هر روز به کشف اولين سياره شبيه زمين نزديک تر مي شويم.» دانشمندان آن دسته از سياره هاي فراخورشيدي را زيستگاه احتمالي محسوب مي کنند که دمايشان به اندازه يي باشد که وجود آب مايع ممکن شود. براي ستارگاني شبيه به خورشيد گستره زيستي به مدارهاي زهره و زمين محدود مي شود.
«ديميتري ساسلوف» يکي از اعضاي گروه علمي «کپلر» از مرکز اخترفيزيک هاروارد - اسميت سونين مي گويد؛ «ما در آينده انواع مختلفي از ساختارها و مواد را مي يابيم و سياره هاي تازه يي را کشف مي کنيم که فقط تلسکوپ کپلر مي تواند امکان ديدن آنها را براي ما فراهم آورد.» اين گروه از دانشمندان هم اکنون مشغول ارزيابي «موج کشندي» از داده ها و تحليل صدها نامزد سياره فراخورشيدي هستند. ناسا در ماه هاي آينده مي تواند خبر کشف هاي ديگري را نيز اعلام کند. «کاترين پيلاچوفسکي» يکي از اخترشناسان دانشگاه اينديانا مي گويد؛ «ما هم اکنون سرگرم بررسي اين موضوع هستيم که چند درصد سياره ها يخ زده اند، چند درصد سياره ها داغ اند و چند درصد آنها مشتري گون هستند.»
كشف حفره‌ای توخالی در ميان فضا , NGC 1999
كشف حفره‌ای توخالی در ميان فضا
تلسكوپ هرشل در مسير جست‌وجوي خود براي يافتن ستاره‌هاي جوان به تازگي موفق به كشف شگفتي غير منتظره‌اي شده است: يك حفره واقعاً خالي در ميان فضا؛ اين حفره در ميان سحابي به نام NGC 1999 قرار گرفته است، ابري درخشان از غبارها و گازهاي كيهاني كه در صورت فلكي اوريون واقع شده و منبع نوري آن ستاره‌اي است كه در همسايگي آن در حال درخشش است.اولين تصوير از اين سحابي را تلسكوپ هابل در دسامبر سال 1999 به ثبت رساند و اخترشناسان لكه تاريك موجود بر روي آن را حبابي از گازها و غبارهاي سردتر و جرمگين‌تر پنداشتند كه از عبور نور مرئي ممانعت ميكند. اما تصاوير جديد كه توسط تلسكوپ فضايي هرشل به ثبت رسيده است نشان ميدهد اين حباب واقعاً حفره‌اي تهي و توخالي است زيرا هرشل قادر است پديده‌هاي كيهاني را با چشم مادون قرمز خود ببيند.
منابع:
- روزنامه ایران، شماره 4502، دانش، صفحه 5
کد:
http://www.iran-newspaper.com/1389/2/25/Iran/4502/Page/5/Index.htm
- Astronomy Picture of the Day
کد:
http://apod.nasa.gov/apod/ap000302.html
کد:
http://www.esa.int/esaCP/SEMFEAKPO8G_index_1.html
5 شهریور؛ دو ماه در آسمان
5 شهریور؛ دو ماه در آسمان
این روز را بخاطر بسپارید !
روز 5 شهریور ماه کره مریخ به بالاترین درجه درخشش در آسمان شب خواهد رسید و به اندازه ماه کامل بزرگی با چشم غیر مسلح قابل رویت خواهد بود.
این پدیده در روز 5 شهریور ماه زمانی اتفاق می افتد که کره مریخ به فاصله 34.6 میلیون مایلی خود به زمین می رسد.
حتما در راس ساعت 12:30 نیمه شب آسمان را تماشا کنید .
به نظر خواهد رسید که آسمان دو ماه دارد !!! این امر 1200 سال دیگر دوباره اتفاق خواهد افتاد پس این لحظه را با دوستان خود شریک شوید زیرا هیچکس زنده ای دوباره این اتفاق را نخواهد دید.
تهیه کننده: محسن مرادی
منبع: تبیـــان
کد:
http://www.tebyan.net/Science_Technology/Astronomy/2010/7/10/129878.html
