Printable View
این عکس مال زمان رکورد من است اون روز که گفتم سر پروزه هستم رفتیم به عمق 80 متری و 4نفر از غواصان من هم در همان عمق کار کردن :41:نقل قول:
راستی ما داریم میرویم سر پروزه جدید چارک نزدیک شما هست کرایه رفت برگشت مهمون من بییا تا در خدمت شما باشیم رزایت والدین یادت نره :31:
چون عمق کمی برای شما ابر غواص شاید زیار باشه گفته بودید غواص فلات قاره هستید
نقل قول:
سلام
خیر من نگفتم غواص فلات قاره هستم گفتم با آنها غواصی کردم
چرا جواب سوالهای منو کامل نمیدین؟؟؟
در ضمن نام خانوادگی خودتونو به من بگید میخوام از BSAC استعلام کنم:31:
در ضمن کدوم شهر انگلستان و کدوم center دوره دیده اید؟؟؟
بعد 6 ساعت من جواب استعلام رو میدم
:21:
با تشکر
نقل قول:
سلام
متاسفانه برای دانلود فکر نمی کنم موجود باشه
اما یه نگاه به سایت bsac کنید کتاب های متنوعی دارد
هر کدوم رو خواستی بگو برات سفارش بدم ، قیمتشونو خوب نگاه کن ، در ضمن هزینه ارسال هم باید بپردازی
این تنها کمکی بود که از دستم بر میاد
در ضمن در رابطه با کل کل: اون خودش باعث شده:46:
چون حرفاش ضد و نقیضه!!!
با سپاس
کد:http://www.youtube.com/watch?v=Zb8sEGJEshY
کد:http://www.youtube.com/watch?v=TLntoT1nkT8
تخدیر ازت (نارکوسیس)
بیشتر غواصانی که هوا را تحت فشار تنفس می کنند در عمق معینی دچار تخدیر(مستی ) ازت می گردند . علائم این عارضه معمولاً در عمق 30 متری ظاهر شده و در اعماق پائین تر به سرعت گسترش می یابد . ولی به هر حال میزان تاثیر ازت در هر فرد بستگی زیادی به وضعیت بدنی وی دارد . بعضی از غواصان ، بخصوص آنهائی که دارای تجربه زیادی در عملیات عمق زیاد با هوا می باشند غالباً بدون هیچ ناراحتی می توانند در عمق 60 متری کار کنند.
ازت یک حالت مسمومیت شبیه اثر الکل در بدن ایجاد میکند . بطور کلی مشخصات حالات تخدیر ازت ، عبارتند از : کند شدن فعالیت ذهنی ، محجورشدن فکر ، کم شدن زمان واکنش و احساس خوشی و کیف عمومی . بدترین خطر تخدیر ازت این است که ممکن است غواص به کا رو بخصوص به ایمنی خود بی توجه شود . تاثیر ازت و دیگر گازهای بی اثر ممکن است به میزان حلالیت این گازها در چربی بدن بستگی داشته باشد (تئوری Overton-Meyer) .دریک فشار نسبی ، گاز ازت ، هر چه بیشتر در چربی بدن حل شود ، خاصیت مست کنندگی آن بیشتر می شود به همین دلیل هلیوم نئون که نسبتاً در چربی غیر محلول هستند به عنوان گازی بی اثر در غوص های عمق زیاد مورد استفاده قرار میگیرند.
مسمومیت اکسیژن
فشار نسبی اکسیزن چنانچه از حد طبیعی (یک اتمسفر ) بیشتر شود ممکن است باعث مسمومیتت بدن شود ، مسمومیت اکسیژن به دو عامل فشار نسبی و مدت زمان تنفس اکسیژن بستگی دارد. چنانچه فشار اکسیژن بین 2/0 تا 6/0 اتمسفر باشد هیچگونه مسمومیتی دیده نمی شود و زمان هم نمی تواند عامل موثری باشد . اکسیژن با فشار بین 6/0 تا 6/1 اتمسفر ، در زمان بین چند ساعت تا چند روز تولید مسمومیت در ریه می کند که ابتدا با تحریک و سوزش آشکار می شود و در صورت ادامه تنفس باعث آسیب دیدگی بافت ها می گردد . زمانیکه فشار نسبی اکسیژن به 6/1 اتمسفر یا بیشتر برسد مسمومیت اکسیژن در سیستم مرکزی اعصاب قبل از ظاهر شدن علائم مسمومیت ریوی ایجاد میشود علائم ناراحتی در مرکز سیستم عصبی ،مثل تشنج در مدت چند ساعت یا چند دقیقه ظاهر می شوند . اگر چه مسمومیت اکسیژن اثر قابل توجهی روی سیستم عصبی وو دستگاه تنفسی دارد لیکن به همان ترتیب به سلولهای سیستم های دیگر نیز آسیب می رساند .
استعداد سیستم مرکزی اعصاب ،برای مسمومیت اکسیژن در افراد گوناگون مختلف است . استفاده از یک آزمایش تحمل اکسیژن روی داوطلبان آموزش غواصی برای نشان دادن اینکه حساسیت چه کسانی در برابر اکسیژن زیادتر است ، مناسب می باشد . استعداد هر شخص به مسمومیت اکسیژن در زمانهای مختلف نیز تغییرمیکند . یک عامل خارجی مهم هم که در ایجاد مسمومیت اکسیژن سهم زیادی دارد ، وجود انیدرید کربنیک به مقدار زیاد در مخلوط گاز تنفسی است که ممکن است به علت آلودگی گاز مخزن ، یا به علت بازدم زیاد یا عدم تهویه کافی بوجود آمده باشد.
بررسیهای تجربی نشان داده است که بیشتر غواصان ، در حین انجام کارهای بدنی سنگین در زیر آب ، چنانچه از گاز مخلوط تنفسی ای که فشار نسبی اکسیژن آن 6/1 اتمسفر ، یا بیشتر باشد ، استفاده نمایند ، در معرض مسمومیت اکسیژن قرار می گیرند .غواصانی که با هوا کار می کنند ، کمتر اتفاق می افتد که فشار نسبی اکسیژنشان از این مقدار بالاتر رود.چون برای رسیدن به این فشار باید در عمق های بیشتر از 60 متر غوص کنند و اشکالات ناشی از انباشتگی 2co و تخدیر یا مستی ازت حداکثرمقدارعمق را محدودمیکند. معمول ترین زمانی که ممکن است شخص تحت اثرمسمومیت اکسیژن قرارگیردهنگام معالجات گذاشت فشار یا برداشت فشاردرسطح بوسیله اکسیژن میباشد. به همین خاطر یکی از اصول اساسی این است که غواص در اتاق فشار ، بطور مداوم از نظر ظهور علائم مسمومیت اکسیژن ، تحت نظر قرار گیرد.
بعضی اوقات ، علائم ظاهری مسمومیت اکسیژن قبل از تشنج ظاهر می شوند.چنین علائمی اگر ظاهر شوند اخطار خوبی برای کم کردن فشار نسبی اکسیژن و جلوگیری از ایجاد عوارض شدیدتر خواهند بود . علائم اخطاری که بیشتر اوقات دیده می شوند ، به ترتیب (تقریبی) احتمال ظهور عبارتند از :
1.انقباض عضلانی – این حالت معمولاً در لب ها و نقاط دیگر صورت ظاهر می شود ، ولی امکان دارد که روی هر عضله ای اثر بگذارد.
2.حالت تهوع – این حالت ممکن است بصورت تناوب پیش بیاید.
3.گیجی.
4.اختلال در بینایی و شوایی – محدود شدن میدان دید(کم شدن قدرت دید اطراف ) یکی از عوارض بینایی است که زیاد ظاهر می شود .
5.اشکال تنفسی – غواص ممکن است دچار تنگی نفس شود ، احساس کند که بدون هیچ دلیلی تنفس او به سختی صورت می گیرد یا ممکن است در پر کردن ریه از هوا دچار اشکال شود .
6.اضطرابو پریشانی
7.خستگی غیر عادی .
8.عدم هماهنگی اعضاء (اشکال در بکار بردن اعضاء و غیره )
معمولاً همه این عوارض یکجا ظاهر نمی شوند و از این گذشته بیشتر این عوارض مختص به مسمومیت اکسیژن نیستند . انقباض عضلات ، بارزترین اخطار برای وجود مسمومیت اکسیژن است ، ولی ممکن است دیر ظاهر شود.به هر حال ، ظاهر شدن هر یک از علائم معمولاً نشان دهنده وجود نوعی ناراحتی در بدن است که باید مورد توجه قرار گیرد. تشنج مهمترین نتیجه مسمومیت ناشی از زیادی اکسیژن است .
معالجه این نوع ناراحتی شامل دستورالعملهای زیر است :
1.شخصی را که دچار تشنج شده است با دست نگیرید ، مگر اینکه بخواهد خودش را به اطراف بزند .
2.ماسک اکسیژن را از صورت وی بردارید.
3.یک شیئی نرم (غیر از انگشت) ، برای جلوگیری از جویده شدن زبان در بین دندانهای شخص قرار دهید.
صبر کنید ، تشنج تقریباً همیشه در عرض چند دقیقه قطع می شود.