اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

برای من از دور دست تکان نده !
من تو را همین نزدیکی گم کرده ام ...

نمي خواهم از تو صدايي بشنوم
نمي خواهم فكر كني
براي تو رخت سياه پوشيده ام
قبول كرده ام گم شده اي
قبول كرده ام آن دورها
پشت قله های برف گرفته
گرگ
تکه پاره ات کرده است
قبول کرده ام
اما
نمی دانم چرا
قرارمان یادم می آید و
بی اختیار
خیابان ها را گریه می کنم.

می بینی ؟
دیگر تنها نیستم !
جای تو را بغض پر کرده است ...

اندوه

دنيا سراسر
گورستان عظيمي است
از عشق.
ديواري از درختان سبز
در روياي نسيمي
كه در خواب است
براي هميشه.
سپيده كه مي زند
باريكه آفتابي
اين جا مي تابد
كه شامگاهان
براي آخرين بار
نام مرا بر سنگ گورم
روشن خواهد كرد.

آنتونين بارتوشك

ترجمه:احمد پوري

زنده وار

چه غريب ماندي اي دل ! نه غمي ، نه غمگساري
نه به انتظار ياري ، نه ز يار انتظاري
غم اگر به كوه گويم بگريزد و بريزد
كه دگر بدين گراني نتوان كشيد باري
چه چراغ چشم دارد از شبان و روزان
كه به هفت آسمانش نه ستاره اي ست باري
دل من ! چه حيف بودي كه چنين ز كار ماندي
چه هنر به كار بندم كه نماند وقت كاري
نرسيد آن ماهي كه به تو پرتوي رساند
دل آبگينه بشكن كه نماند جز غباري
همه عمر چشم بودم كه مگر گلي بخندد
دگر اي اميد خون شو كه فرو خليد خاري
سحرم كشيده خنجر كه ، چرا شبت نكشته ست
تو بكش كه تا نيفتد دگرم به شب گذاري
به سرشك همچو باران ز برت چه برخورم من ؟
كه چو سنگ تيره ماندي همه عمر بر مزاري
چو به زندگان نبخشي تو گناه زندگاني
بگذار تا بميرد به بر تو زنده واري
نه چنان شكست پشتم كه دوباره سر بر آرم
منم آن درخت پيري كه نداشت برگ و باري
سر بي پناه پيري به كنار گير و بگذر
كه به غير مرگ دير نگشايدت كناري
به غروب اين بيابان بنشين غريب و تنها
بنگر وفاي ياران كه رها كنند ياري

هوشنگ ابتهاج (ه.الف.سايه)

لالالالا نــــــخواب ســـــودي نـــــداره

هـــــمون بــــهتر كه بـــــشماري ستـــــــاره

همون بهتر كه چـــــشمات وا بـــــمونه

كه مــــــاه غـــــصه ش نشه تنها بيــــــداره



لالالالا نــــــخواب بازم ســـفر رفـــت

نمــــــيدونم به كــــارون يا خزر رفـــــــت

فقــــط دردم ايـــــنه مثـــــــل هـــميشه

بـــــدون اطــــلاع و بـــــي خـبر رفـــــــت



لالالالا نــــــخواب ميدونـــه جنگــــــه

دست هر كـــــــي مــــي بيني يــه تفنگــــه

يـــــــه عــــمر دور چشماش گشتم اما

نفهــــميـدم كه اون چشــــما چــــه رنـگـــه



لالالالا نــــــخواب زنـدونـــه دنــــيـــا

ســـــر نــــاســـازگـــاري داره بــــا مــــــا

بشيـن بــازم دعــا كن واســه اون كــه

مــــــا رو ايـــــنجا گــــذاشت تنهاي تــنــها



لالالالا نـــــخــــــــواب اون راه دوره

خدا مــي دونه كــــه حـــالــش چــه جـوره

تـوي خلوت مي گم اينجا كـسي نيست

خداييــش كـــــه دلــــم خيـــلي صــــــبوره



لالالالا نـــــخواب تـيـره ست چراغـم

مـثـله آتــــش فــــشون ميــمونه داغـــــــــم

به جونه گــــلدونا كم غصه اي نيسـت

هـــزار شـــب شــد نيومد بــــاز ســراغــم



لالالالا نخـــواب خواب كه دوا نيست

دل ديــــونه داشتــن كـــه خـــطا نـيـســــت

ميگن دسـت از سرش بـردار، نـميشه

آخــه عــاشق شــدن كه دست ما نـيـســــت



لالالالا نخـــواب تـنـها مـــيمـــونـــــم

كـمـك كــــن قـــدر چــــشمـات رو بــدونـم

چـــــرا چـــشمات پـر خـشم عــزيزم؟

مـــگه مـــن مـــثل اون نـــــــامـــهربـونـم؟



لالالالا نــــخواب مــــاه و نــــگاه كن

مــــن اسفند و مــــيارم تــــــو دعــــا كـــن

بـــــگو بــرگرده پــيـش مـــا بـمـونــه

كـــتاب حـــافظ و بــــردار و وا كـــــــــــن



لالالالا نــــخواب ســـــرما تـــــو راهه

هـمـيـشه عـــــــمر خــوشبختي كــــــــــوتاهه

مـــيگن بــــا يــــه فرشته اونو ديــدن

دروغــــه جــــــون دريــــــا اشـتـبــــــــــاهه



لالالالا نــــخواب تلـــخه جــــدايــــي

كمـــــر خـــــــم مــــيشه زيــــر بي وفــايي

تو بـيـدار بـاش هـــمه تو خواب نازن

بـــراي كـــــــي بخونــم پــــس لالايــــــي؟



لالالالا نــــخواب تــــــنـهايـــي زرده

اگـــــــه طـــــــولاني شـــــه مـثـله يه درده

اگـــــه چـشـم انـتـظار باشي كه هيچي

دروغ مــــيگي بــــه دل كــــه بــر ميگرده



لالالالا نــــخواب اشــــكـــــــت زلاله

مـثـله بـــــارون پـــــاي نـــــــــــخل وصاله

من وتو هم شب و هـم قلب وكـشـتـيم

ولـي اون چـي؟ چـقـدر اون بــــــــــي خياله



لالالالا نــــخواب دنـــــيـا خـسـيـســه

واســـــــه كــــم آدمـي خــــوب مـــي نويسه

يكي لبهاش تو خوابم غرق خنده ست

يكي پلكهاش تو خوابم خــيس خـــــــــيسه



لالالالا نــــخواب عــــــاشق يه سيبه

هـمـيـشـه سـرخ و تـــــــب دار و غــــريبه

تا اون بالاست رسيده ست اماتنهاست

پـايـيـن هـــم كــــه بـيـفـتـه بــــي نـصـيـبـه



لالالالا نــــخواب ايـــــنجا سيـــــاهي

پــــــر امـــــــا تـــو تــــنگ قـصـه مـاهـي

اوني كه مـاهـا رو بيـدار نگـه داشت

الهــــي خـواب بـــــــاشه حـــــالا الهـــــــي



لالالالا نــــخواب تا اون بـــــــخوابه

بـشـيـن ايـنـقـدر كــــــه تـا خـورشيـد بـتابه

زمـونــي كـــه يـقـيـن كـردم بيدار شد

بـــــخواب بـــا يـــــاد عـكـسي كه تو قابـه



لالالالا بــــخواب بـيـداره حــــــــــالا

ديـــــگه بـــــايد بــــخــوابي پــــــس لالالا

بـــــخواب ديگه تو مي توني بخوابي

بـبـيـن خــــــــورشيد اومــــد بـالاي بــــالا



لالالالا ايـــــنــــم بــــود ســــرنوشتم

ايــــن از امـــــروزم و اين از گـــذشـته ام

نمي خوابم تا تو بـرگـردي يــك روز

مـــنم خـواب رو واسـه اون روز گــذاشتم

به سلام ها دل نمی بندم
از خداحافظی ها غمگین نمی شوم
دیگر عادت کرده ام!
به تکرار یکنواخت
دوری و دوستی
خورشید و ماه!

چه رنجی است

سالها زیستن

به خاطر کسی که

هرگز نزیست به خاطرت...!

خسته ام از رای زمونه
رنجور، سخت، آشفته
بی بال تر از شاپرک
دلگیر تر از غروبم
تنها تر از یه کوچه
26-11-87

تمام آبرويم را

در زلزله ای باختم.
زلزله ای که مرکزش
درون قلبم بود.
پس لرزه هايش انگشتانم را لرزاند.
او آنجا بود
و
ويرانی مرا
می ديد...

safeye-aval