Printable View
دفتر سفید
خودکار پر جوهر
چراغ خواب نیز روشن
همه اماده اند
با خود می گویم چرا من
دیگر نمی خواهم بنویسم
اما نه کاغذ سفید انتظار می کشد
خودکار دادمی زند
چراغ خواب تما شا می کند
ایا امشب نیز
نام تو را
اری بازمن و تو
یک صفحه کاغذ با هزاران کیلومتر فاصله
فقط سکوت می کنم
به یادت
می گویم دوستت دارم
دوستت دارم
هميشه با تو
با تو بوده ام ، هميشه و در همه جا
با تو نفس کشيده ام ، با چشمان تو ديده ام
مرا از تو گريزي نيست ،
چنانکه جسم را از روح و زمين را از اسمان و درخت را از افتاب
تو دليل من براي حيات بودي و هستي
و چنان با این دليل زيسته ام که باور کرده ام
علت بودن من تو هستي
پاسخ من به اغاز و پايان زندگي اين است : هميشه با تو
یك سبد پر ز ستاره با ماست
روی یك سفره احساس
كه بین من و تو پیداست
قلب من سخت اسیر احساس
عشق تو
قطره اشكی است
كه از گوشه چشمت پیداست
روح تو یك گل سرخ تنهاست
حس من
چون یك موج
در تب و تاب دریاست
دستم از دوری دستت تنهاست
چشم تو
رنگ قشنگی است
كه در برگ درختان پیداست.
خدایا عاشقی را پیشه ام کن***زبهر بوته ی عشق ریشه ام کن
عزیزم آتش عشقت مرا سوخت ***جدائی ناگهان مشتی به درکوفت
نداشتم کنم ازآن شکایت ***ولی دل دارد از دوری حکایت
بیا آواز قلبم را نوا باش*** بیا بی مهری دل را صفا باش
تو جام بی شرابم را شرابی*** برای اشک چشمم چون سرابی
تو خورشیدی میان آسمانم***تو اشک حسرتی بر دیدگانم
بیا گل باش و من پروانه باشم*** برای غیر تو بیگانه باشم
بمان تازندگی شیرین گردد*** برایم عاشقی دیرین گردد
دوباره باز خواهم گشت...نمی دانم چه هنگام٬از کدامین راه...ولی یکبار دیگر باز خواهم گشت...و چشمان تو را با نور خواهم شست...به دیوار حریم عشق یکبار دگر٬من تکیه خواهم کرد...رسوم عشق ورزی را دوباره زنده خواهم کرد...به نام عشق و زیبایی٬دوباره خطبه خواهم خواند...
از این سیب، نیمی مال تو...
هر نیمه که، بزرگتر باشد؛
از سایه ی این درخت، نیمی مال تو...
هر نیمه که، خنکتر باشد؛
از آسمان این دشت، نیمی مال تو...
هر نیمه که، آبی تر باشد؛
از این قلب خسته اما...
هر دو نیمه، به تمامی پیشکش تو؛
هرچند، نیمی سوخته و
نیمی پاره پاره تر باشد.
من گمان میکردم
..................دوستی همچون سروی سبز
................................................. ار فصلش همه آراستگی ست.
من چه می دانستم
.....................هیبت باد زمستانی هست.
من چه می دانستم
.....................سبزه می پژمرد از بی آبی
.................................................. سبزه یخ میزند از سرد دی.
من چه می دانستم
.....................دل هر کس دل نیست
.............................................قل ها ... ز آهن و سنگ
.................................................. .......................قلب ها ... بی خبر از عاطفه اند.
شبی غمگین شبی بارانی و سرد
مرا در غربت فردا رها کرد
دلم در حسرت دیدار او ماند
مرا چشم انتظار کوچه ها کرد
به من میگفت تنهایی غریب است
ببین با غربتش با من چه ها کرد؟
تمام هستیم بود و ندانست
که در قلبم چه آشوبی به پا کرد
و او هرگز شکستم را نفهمید
گر چه ای دوست غرور دلت احساس مرا ترک نکرد
آفرین بر غم عشقت که مرا ترک نکرد
می روی تا با نبودن عشق را پرپر کنیمی روی با اشک حسرت دیده ام را تر کنیآن همه گفتی نگاهت با نگاهم زنده استمن نباشم ،می توانی روزها را سر کنی ؟در نبودت گریه کردم ،آیینه احساس کردآیینه شو ،گریه ام را حس کنی باور کنیسبز در عشقت شدم کم کم تو دانستی ولیعاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنیکاش می شد با تو بودن را نوشتتا که زیبا را کشم بر هر چه زشتکاش می شد روی این رنگین کمانمی نوشتم تا ابد با من بمان!