Printable View
شگفتا! وقتی که بود نمی دیدم،وقتی می خواند نمی شنیدم
وقتی دیدم که نبود،وقتی شنیدم که نخواند
چه غم انگیز است،که وقتی چشمه ای سرد وزلال
در برابرت می جوشد و می خواند و می نالد
تشنه آتش باشی و نه آب
و چشمه که خشکید
چشمه که از آن اتش که تو تشنه آن بودی
بخار شد و به هوا رفت
و آتش کویر را تافت و در خود گداخت
و از زمین آتش رویید و از آسمان بارید
تو تشنه آب گردی و نه تشنه آتش
و بعد عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود از غم نبودن تو می گداخت
در عجبم از "سلام" که آغاز هر دیداریست ،
ولی در نماز پایان است...
شاید این بدان معناست که پایان نماز ، آغاز دیدارست...
امیدوارم تکراری نباشه : دی
برای این ها( تک انسانهایی بیرون از حد وحساب ) ، رنج بزرگی
است زنده بودن، حتی بودن ،خود نیز مصیبتی است و ماندن که می کشد!!!!!
هبوط
همه می پندارند که هر کسی ، آنچنان فهمیده می شود که هست
اما نه ، آنچنان که فهمیده می شود ، هست
آدم ها همه در یک سطح نیستند و از هم فاصله دارند
اما همه از یک جنس هستند
همه ذرات این عالم ، با ذرات وجود من آشنایند.
خدايا کفر نمي‌گويم،
پريشانم،
چه مي‌خواهي تو از جانم؟!
مرا بي آنکه خود خواهم اسير زندگي کردي.
خداوندا!
اگر روزي ز عرش خود به زير آيي
لباس فقر پوشي
غرورت را براي تکه ناني
به زير پاي نامردان بياندازي
و شب آهسته و خسته
تهي دست و زبان بسته
به سوي خانه باز آيي
زمين و آسمان را کفر مي‌گويي
نمي‌گويي؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خيز تابستان
تنت بر سايه‌ي ديوار بگشايي
لبت بر کاسه‌ي مسي قير اندود بگذاري
و قدري آن طرف‌تر
عمارت‌هاي مرمرين بيني
و اعصابت براي سکه‌اي اين‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمين و آسمان را کفر مي‌گويي
نمي‌گويي؟!
خداوندا!
اگر روزي بشر گردي
ز حال بندگانت با خبر گردي
پشيمان مي‌شوي از قصه خلقت، از اين بودن، از اين بدعت.
خداوندا تو مسئولي.
خداوندا تو مي‌داني که انسان بودن و ماندن
در اين دنيا چه دشوار است،
چه رنجي مي‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…
دکتر علي شريعتي
سلام
دوستان مجموعه گفتارهاي زيباي دكتر شريعتي را دانلود كنيد
البته كپي رايتش هم خواستم رعايت كنم فكر كردم تبليغ بشه و حذفش كنند. به هر حال در خود فايل موجود هست:20:نقل قول:
کد:http://rapidshare.com/files/268063778/__1583___1603___1578___1585____1588___1585___1610___1593___1578___1610_.pdf.html
حسین (ع) تنها شکست خورده ی پیروز تاریخ است.
دکتر علي شريعتي:انسان به اندازه اي که به مرحلۀ انسان بودن نزديک مي شود ،احساس تنهايي بيشتري مي کند. نمي دانم چه ميدانم که انسان بودن وماندن چه دشواراست چه زجري مي کشد ان کس که انسان است…