با تبدیل آموزشگاه عالی بهداری در سال ۱۳۲۸ به دانشکده پزشکی ، نخستین گام در راه تاسیس سومین دانشگاه ایران در شهر مقدس مشهد برداشته شد
در سال ۱۳۳۴ با صدور مجوز دیگری دانشکده ادبیات با پنج رشته جداگانه تاسیس یافت . با گسترش آموزش عالی در کشور به ترتیب دانشکده معقول و منقول (که بعدأبه الهیات تغییر نام یافت ) دانشکده علوم ، دانشکده دندانپزشکی ، دوره شبانه ، دانشکده علوم دارویی و تغذیه ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ، دانشکده کشاورزی ، دانشکده مهندسی ، مؤسسه بینایی سنجی ، دبیرستان دانشگاه و مرکز تعلیمات به مجموعه دانشگاه مشهد که ازسال ۱۳۵۳ به دانشگاه فردوسی تغییر نام یافته بود افزوده شد .ضرورت گسترش آموزش پس از انقلاب اسلامی سبب شد که پس از تغییردر برخی واحدهاو تفکیک دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه فردوسی مشهد ، دانشکده علوم اداری و اقتصادی ، دانشکده دامپزشکی، آموزشکده کشاورزی شیروان ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشکده علوم ریاضی ، دانشکده هنر نیشابور ، پژوهشکده علوم گیاهی ، مرکز تحقیقات زمین لرزه شناسی ، کالج دانشگاه ، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست ،و دانشکده معماری و شهرسلزی ، یکی پس از دیگری به مجموعه واحدهای دانشگاه اضافه شود .
در حال حاضر دانشگاه فردوسی مشهد با شش دهه تجربه آموزشی – پژوهشی و دارا بودن حدود ۱۵۳۰۴ دانشجوی کارشناسی، ۴۲۱۹ دانشجوی کارشناسی ارشد، ۱۱۷۵ دانشجوی دکتری تخصصی و نزدیک به ۷۰۰ عضو هیات علمی یکی از معتبر ترین دانشگاههای جمهوری اسلامی ایران است که به میمنت همجواری با بارگاه ملکوتی هشتمین اختر آسمان ولایت ، حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) و با تلاش همه استادان و مسؤولان اجرایی آن قطب عظیم علمی و فرهنگی و شاخص آموزش عالی در شمال شرق کشور است .
مدیریت دانشگاه شامل : ریاست دانشگاه و معاونان آموزشی و تحصیلات تکمیلی ، پژوهش و فناوری ، اداری و مالی ، دانشجویی و فرهنگی وطرح و برنامه است که بر اساس تشکیلات سازمانی مصوب محور اصلی کلیه امور ، کارکردو اتخاذ تصمیمات دانشگاه می باشند .
همچنین نهادهای فرهنگی مانند : دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری ، جهاد دانشگاهی ، تشکلهای اسلامی دانشجویی ، هیأت علمی ، انجمن های علمی و قطب های علمی همگام با مدیریت ، دانشگاه را در انجام رسالت های خود یاری می نمایند .