.
آرسنال اگه بازکن نمیفروخت اللن اینجا نبود که امشب بازیشو ببینیم و باید مثل خیلی از تمهای دیگه که با ساخت ورزشگاه جدید بدبخت شد تو لیگ دسته 2 3 تشویقش میکردیم. کسی هم از این تیم ناراضی نیست (من که نیستم) ما از مصدومیتها ناراضیم که معلوم نیست از کجا و چرا اینقدر زیادن.
آنری خودش خواست بره مگه کسی انداختش بیرون، ونگر کسی نیست که به زور بازیکن رو نگه داره. هنوز مصاحبه های آنری یادمه:
من به اونجا میرم به خاطره ورزشگاهشون به خاطره تاریخشون به خاطره سبک بازیشون. به هیچ وجه نمیتونی خشم و ناراحتیه منو وقتی این جمله هارو از آنری وینوشتم درک کنی، من این بازیکن رو هیچ وقت اسطوره نمیدونم، هیچ وقت اسطوره یعنی برگکمپ اسطوره یعنی تونی آدامز (Mr. Arsenal) نه کسی که باشگاهش رو به خاطره یه پیت حلبیه جام قهرمانان فروخت. من منکره زحمت و بازیهای استثناییش نمیشم ولی دیگه اون علاقه به آنری پیشه خیلی از هوادارای آرسنال مرد. (اینم بگم من خودم یه جورایی میشه گفت یه خاطره آنری آرسنالی شدم ولی آرسنال برام از هرکسی مهمتره حال چه آنری باشه چه بازیکن دیگه)
اینم یکی دیگه از مصاحبه های آنری: کاری که ونگر برای آرسنال میکنه بالای 30 سالگیه من جواب میده و من نمیتونم تا اون موقع صبر کنم. هه .......
