نثرهای عاشقانه

شاگردی از استادش پرسید:" عشق چست؟ " استاد در جواب گفت: " به گندم زار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما در هنگام عبور از گندم زار، به یاد داشته باش که نمی توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی! " شاگرد به گندم زار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید: "چه آوردی؟ " و شاگرد با حسرت جواب داد: " هیچ! هر چه جلو میرفتم، خوشه های پر پشت تر میدیدم و به امید پیدا کردن پرپشت ترین، تا انتهای گندم زار رفتم ." استاد گفت: " عشق یعنی همین! " شاگرد پرسید: " پس ازدواج چیست؟ " استاد به سخن آمد که : " به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی توانی به عقب برگردی! " شاگرد رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت . استاد پرسید که شاگرد را چه شد و او در جواب گفت: " به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم. ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم." استاد باز گفت: " ازدواج هم یعنی همین!!

عشق چيزي جز ظهور مهر نيست ... عشق يعني مهر بي چون و چرا؛ عشق يعني كوشش بي ادعا ....عشق يعني مهر بي اما و اگر؛ عشق يعني رفتن با پاي سر ... عشق يعني دل تپيدن بهر دوست ؛ عشق يعني جان من قربان اوست ... عشق يعني خواندن از چشمان او؛ حرفهاي دل بدون گفتگو ... عشق يعني عاشق بي زحمتي؛ عشق يعني بوسه ی بي شهوتي ... عشق، يار مهربان زندگي؛ بادبان و نردبان زندگي ... عشق يعني دشت گلكاري شده؛ در كويري چشمه اي جاري شده ... يك شقايق در ميان دشت خارگي انتظاري است كه آدم ز برادر دارد

ساعت ها حرف مي زند....
گوش مي دهي و بايد درك كني... ساعت ها … ساعت ها پي در پي مي آيند و آرام آرام بي هيچ سر و صدايي مي لغزند و در به ساعات ديروز انباشته مي شوند. امروز مي شود .
ديرتر بيدار مي شوي، خيره مي شوي به اولين نقطه اي كه توجهت را حتي جلب هم نمي كند . خيره می شوی! فقط تنهايي را طلب مي كني. قدم مي زني، قدم مي زني و باز هم در جزئياتي غرق مي شوي! مي نويسي: تنها باشم بهتر است … سكوت كمتر آزار مي دهد.
وهم چنان امروز است. فقط چند ساعتي گوش نداده اي و درك نكرده اي. ناگهان فردا مي شود.
گاهي ديگر عميقاً براي كساني مهم نيستيم. مقابلمان نمي ايستند. لال هم نمي شوند. هم چنان مهم نيستيم. علاقه اي ندارند كه «همان» باشيم. فاصله ها را از دو سر مي كشند و كش مي آيد، كش مي آيد.
و سر انجام گاهي تاريخ مصرفمان تمام مي شود و می گذرد... یک روز دوباره برای کسی مهم می شوی و .......

از استاد دینی پرسیدند عشق چیست؟
گفت:حرام است .

از استاد هندسه پرسیدند عشق چیست؟
گفت:نقطه ای که حول نقطه ی قلب جوان میگردد .

از استاد تاریخ پرسیدن عشق چیست؟
گفت:سقوط سلسله ی قلب جوان .

از استاد زبان پرسیدند عشق چیست؟
گفت:همپای love است .

از استاد ادبیات پرسیدند عشق چیست؟
گفت : محبت الهیات است .

از استاد علوم پرسیدند عشق چیست؟
گفت : عشق تنها عنصری هست که بدون اکسیژن می سوزد .

از استاد ریاضی پرسیدند عشق چیست؟
گفت : عشق تنها عددی هست که هرگز تنها نیست .

از استاد فیزیک پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها آدم رباتی هست که قلب را به سوی خود می کشد .

از استاد انشا پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها موضوعی است که می توان توصیفش کرد .

از استاد قرآن پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها آیه ای است که در هیچ سوره ای وجود ندارد .

از استاد ورزش پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها توپی هست که هرگز اوت نمی شود .

از استاد زبان فارسی پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها کلمه ای هست که ماضی و مضارع ندارد .

از استاد زیست پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها میکروبی هست که از راه چشم وارد می شود .

از استاد شیمی پرسیدند عشق چیست؟
گفت :عشق تنها اسیدی هست که درون قلب اثر می گذارد.

از خودم پرسیدم عشق چیست؟
گفتم ……………………. دوست دارم تا اخرین نفس عزیزم.

خیلی سخته که بغض داشته باشی،اما مجبور باشی لبخند بزنی
خیلی سخته که از عزیز ترین کست بخواهی که فراموشت کنه
خیلی سخته که بخواهی درآغوشش آرام بگیری اما مجبور باشی جواب سلامشم را ندی
خیلی سخته که راهی را که قدم به قدم با او پیمودی با چشمان کاملا بسته و تربه تنهایی
گذر کنی...
خیلی سخته که خاطرات با او بودن هایت را با اشک چشم کمرنگ کنی...
خیلی سخته که او چیزهایی را باور دارد که واقعیت ندارد و تو نتوانی برایش ثابت کنی
خیلی سخته که او تو را به بازی دیگری دعوت کند و تو خسته تر از آن باشی که ادمه دهی...
خیلی سخته وجودت پر از تمنای دیدار باشد ولی نتوانی حتی جواب تلفن هایش را بدهی
و خیلی زجرآوره که تمام وجودت او را صدا بزند اما مجبور باشی به او بگویی:
ازت متنفرم
خیلی سخته وجودت پر از نیاز باشه ولی بهش بگی:
خدا حافظ

چه چیز باعث می شود که درست همین لحظه روی همین کره مین، انسانی بگوید: "نمی توانم" و در همین لحظه انسان دیگری با مشکلات به مراتب بیشتر بگوید: " می توانم"؟ تفاوت این دو در چیست؟ شاید انسان دوم فقط با پرسیدن یک سوال از خود باعث این تفاوت شده: "چرا تغییر ندهم و چرا تغییر نکنم؟"

افرادی که توانائی متوسطی دارند، اگر هر بار تمام نیروی خود را به طور خستگی ناپذیر روی یک چیز متمرکز کنند، می توانند کارهای بزرگی انجام دهند. بهترین فرصت ها و بالاترین پاداش ها، از آن کسانی است که قبول دارند با حرفه و استعداد خود می توانند ارزش آفرینی کنند و دنیای دیگری متفاوت از دیگران بسازند.

اگر بخواهیم زندگی توام با آرامش، صحت و اصالت داشته باشیم، باید همواره در حال زندگی کنیم و از استعدادهای خود نهایت استفاده را ببریم. با خودتان با مهر و محبت و عشق رفتار کنید. به خود فرصت استراحت بدهید. خودتان را ناز و نوازش کنید. برای خودتان گل بخرید. به هر کجا که می توانید شادی و سرور بیابید،قدم بگذارید.آن وقت می بینید که چگونه استعدادها و توانائی هایتان شکوفا می شود.

اغلب کارهای بزرگ جهان، توسط انسان هایی انجام شده که درست زمانی که اصلا امیدی نیست، به تلاش خود ادامه داده اند.

امروز همان روز عمل است. جز همین ۲۴ ساعت زمان بیشتری در اختیار ندارید. این فرصت برای همه یکسان است و زمان زیادی هست تا بتوان موفقیت های بزرگی را به ثمر رساند. پس همین حالا شروع کنید...

مرا در قبر سیاهی بگذارید تا همه بدانند در سیاهی ترین تاریکی ها جان باخته ام. هر گاه در جای قبر من تردید داشتید قطعه سنگی را از کوه بغلتانید هر جا آرام گرفت بدانید آنجا قبر من است.
دستانم را از تابوت بیرون بگذارید تا همه بدانند به آنچه خواستم نرسیدم. چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند تا آخرین لحظه چشم انتظار مانده ام. موهایم را پریشان بگذارید تا همه بدانند در این دنیا هیچ امید و آرزویی نداشتم. بوته گلی وحشی در تابوتم بگذارید تا به جای معشوقم همراهم باشد. تکه یخی روی قلبم بگذارید تا با تابش آفتاب، آب شود و به جای عزیزم برایم بگرید.

آيينه پرسيد که چرا دير کرده است.. نکند دل ديگري او را سير کرده است.. خنديدم و گفتم او فقط اسير من است.. تنها دقايقي چند تأخير کرده است.. گفتم امروز هوا سرد بوده است شايد موعد قرار تغيير کرده است.. خنديد به سادگي ام آيينه و گفت احساس پاک تو را زنجير کرده است.. گفتم از عشق من چنين سخن مگوي.. گفت خوابي.. سال‌ها دير کرده است.. در آيينه به خود نگاه مي‌کنم ـ آه! عشق تو عجيب مرا پير کرده است.. راست گفت آيينه که منتظر نباش.. او براي هميشه دير کرده است...

پشت سرت را نگاه كن ! در سالي كه گذشت چند تا دل را شكستي ؟! چند دل بدست آوردي ؟! اشك چند چشم را در آوردي ؟! بر روي چند لب ، لبخند نشاندي ؟! چند تا روح را آزردي ؟! چند روح را به پرواز در آوردي ؟! در چند وجود ، بوته ي محبت كاشتي ؟! ريشه ي كينه ي چند قلب را بارور كردي ؟! کدام نابساماني را سامان دادي ؟! چه زخمهائي را التيام بخشيدي ؟! کدام بيچاره را چاره نمودي ؟! کدام روح آشفته را آرامش بخشيدي ؟! ........ يادت هست؟؟؟

داني كه چرا زميوه ها سيب نكوست نيمش رخ عاشق است و نيمش رخ دوست... آن زردي و سرخي كه درآن مي بيني زردي رخ عاشق است و سرخي رخ دوست... آن دوست كه بي وفاست دشمن به از اوست... آن نقره كه بي بهاست ... آهن به از اوست