Printable View
آدم ها به هم گل می دهند ، چون معنای حقیقی عشق در گل ها نهفته است . كسی كه بكوشد صاحب گلی شود ، پژمردن زیبایی اش را هم خواهد دید . اما اگر به همین بسنده كند كه گلی را در دشتی بنگرد ، همواره با او خواهد ماند. چون آن گل با عصر هنگام ، با غروب خورشید ، با بوی زمین خیس و با ابرهای افق آمیخته است ...
پائولو کوئیلو
1. هیچ پیوندی نمی تواند جایگزین روح تو شود. تنها تو، تنها تویی كه دوست خودی.
2. اگر واقعاً خواهان تغییر زندگی هستی، همین حالا، بی درنگ آغاز كن.
3. تنهایی، فردیت است. و تنها افراد می توانند دوست باشند. نمی توانی دوست كسی باشی كه با او معنا می یابی این دوستی نیست. یا تحت تسلط اویی یا مسلط بر او این رابطه مالك و مملوك صاحب و برده است. دوستان هرگز مالك یكدیگر نمی شوند.
4. در پیوند عاشقانه، باید به مالكیت در آیی نباید تلاش كنی كه مالك شوی.
5. عشق با جدایی نمی میرد. با بسیار با هم بودن شاید ولی با جدایی هرگز.
6. زوج ها همه باسد به خاطر داشته باشند كه پس از ازدواج ارباب دیگری نخواهند شد فقط همراه، فقط دوست.
7. هرگز نخواه كه دیگری تغییر كند. در هر پیوندی تغییر را از خود آغاز كن
در گذر گاه زمان , خیمه شب بازی دهر با همه تلخی و شیرینی خو میگذرد , عشق ها میمیرند رنگ ها رنگ دگر میگیرند و فقط خاطره هاست که چه شیرین و چه تلخ ,
دست ناخورده به جا میماند ...
. لازم نیست كسی غیر از خودتان باشید. فقط كافی است از كسی كه قبلا بوده اید بهتر باشید.
2. یك همسر فقط همراه آدم نیست، او كل تقدیر ماست.
3. انسان، عاشق زیبایی نمی شود. بلكه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست.
4. زندگی آن نیست كه هر چه می خواهید داشته باشید، بلكه آن است كه هر چه را دارید، بخواهید.
5. كسی كه نمی تواند احمق شود، نمی تواند عاقل باشد.
6. چنان شیرین زبان نباشیم كه ما را یك دفعه بخورند و چنان تلخ زبان نباشیم كه از دهان یك دفعه پرتمان كنند.
7. بزرگی را به كسی نمی بخشند، باید خود آن را به دست آوریم.
8. گاهی اوقات در زندگی خیلی زود، دیــــــــــــر می شود.
من غریبه دیروز , آشنای امروز و فراموش شده فردایم ... پس در آشنایی امروز مینویسم ... تا در فردای تلخ جدایی بیاد آوری مرا ...
گفتم تو شیرین منی********* گفتی تو فرهادی مگر؟
گفتم خرابت میشوم********* گفتی تو آبادی مگر ؟
گفتم ندادی دل به من******** گفتی تو جان دادی مگر؟
گفتم ز کویت میروم********** گفتی تو آزادی مگر ؟
گفتم خموشم سال ها******* گفتی تو فریادی مگر
گفتم که بر بادم مده********* گفتی نه بر بادی مگر ؟
گفتم فراموشم نکن********* گفتی تو در یادی مگر ؟
باد
بوی عشق را لابه لای شاخه های بید
دمیده بود
،
قناری
كه تازه از قفس رهیده بود
صدای عشق را
لابه لای برگ
گلی شنیده بود
،
و تنها عاشق بود
كه بی توجه به عشق
زیر درخت تنهایی خود
لمیده بود...
من به دنیایی می اندیشم كه در آن انسانی
انسان دیگر را تحقیر نمی كند
جایی كه عشق زمین را مقدس كرده
و صلح جاده های آن را زیبا كرده
من به دنیایی می اندیشم كه همه
راه آزادی را می دانند
جایی كه طمع شیره جان را نمی كشد
و زیاده خواهی زنگاری بر روزمان نمی كشد
به دنیایی كه می اندیشم سیاه و سفید
از هر نژادی كه باشند
زمین را با سخاوت با هم قسمت می كنند
و هر كسی آزاد است
و بدبختی رخت بر می بندد
و شادی، مثل مرواریدی
در زندگی هر كس می درخشد
اینچنین است دنیایی كه به آن می اندیشم.
زندگی زیباست/نه به زیبایی حقیقت
حقیقت تلخ است/نه به تلخی جدایی
جدایی تلخ است/نه به سختی تنهایی
خدایا
به من تلاش در شكست
صبر در نا امیدی /رفتن بی همراه
فداكاری در سكوت/خدمت بی نان
مناعت بی غرور/عشق بی هوس
و دوست داشتن بی انكه دوست بداند
روزی كن