خوب دوستان بلاخره دیدم این تاپیک هم یه تکونی خورد!
اما از خودم چه خبر:31:
میخام از یه زاویه دیگه به موضوع نگاه کنم.
دیگه نمیخام تاریخچه بگم که چه بر من گذشت از دست این مشکل و شدتش...
چند ماهه پیش نشستم خوب فکر کردم ببینم که این مشکل از کی به جونم افتاد.
به یجور ماده غذایی مشکوک شدم ولی از اون مهمتر اینکه یادم افتاد یکی دو هفته قبل از شروع این مشکل بخاطر درد دندون عقل رفته بودم دندونپزشکی، همون روز هم یه عکس از دندونام گرفته بودم. دکتر گفت که چون دندون های عقلت پنهان هستند، باید همشون رو بکشی. من که فقط یکی از دندون های عقلم دردسر درست کرده بود، برای هفته بعدش وقت جراحی گرفتم. اما دو سه روز بعدش دندونم کاملا خوب شد، من هم وقت رو کنسل کردم و همه چیز تمام شد ولی شروع مشکل صدای روده هم از همون روزها شروع شد... شاید بگید "آقای گودرزی چه ربطی داره به شقایق خانم!":31:.
خوب من هم تا حدی باهاتون مو افقم ولی تنها نتیجه ایکه گرفتم این بود که این دندون عقل نیمه پنهان (بعد از اون درد اولیه کمی از لثه روی دندونم کنار رفت و دیگه حالا دندون نیمه پنهان محسوب میشد) محل خیلی خوبی برای رشد دائمی میکروبها بود. فکر کنم با هر لقمه از غذا که میخوردم مقدار زیادی از همین میکروبها هم وارد معده و روده ام میشدند. شاید استفاده از دهانشویه قوی و قرص های آنتی بیوتیک که قبلا گفتم هم به دلیل اینکه از مقدار این میکروبها کمی کم میکرد، موقتی موثر بود.
خلاصه یه دو ماه پیش به خودم گفتم من که هر کاری رو امتحان کردم و جواب قطعی نگرفتم، این یکی هم روش... فرداش با قدرت تموم تمام خطرات جراحی دندون عقل تو سن 33 سالگی رو قبول کردم و رفتم دندون نیمه پنهان رو در آوردم.
نتیجه: یک هفته بعدش که بخیه هامو کشیدم یکدفعه دیدم نحوه کار کردن روده هام تغییر کرد. حجم مدفوعم یک دفعه زیاد شد، سفت تر شد، و احساس میکردم که در هر بار دفع، مدفوعم کاملا خالی میشه و حتی نیازی نیست که مدت زیادی بشینم:20: نفخ اصلا نمیکنم، و همه چیز تقریبا برگشته به حالت اول. خلاصه که از نظر روحی هم کلی حال کردم. الان که دو ماه و خورده ای از جراحی گذشته، میتونم با قاطعیت بگم که این دفعه تشخیص و درمانم قطعی بوده و معما رو حل کردم. آب هم بیشتر میخورم اما باید بگم که هنوز صد درصد این تحرکات روده ای از بین نرفتن چون هر چند روز یبار یکمی احساس میکنم روده هام دارن یکمی حرکت میکنند ولی خوشبختانه دیگه از صدای شدید و اون اوضاع وحشتناک خبری نیست و این تنها درمانی بود که ازش نتیجه دائمی گرفتم. اتفاقا دیشب هم یه کاری رو تست کردم: قبلا وقتی حتی یه دونه عناب میخوردم، نفخم شروع میشد ولی دیشب حدود چهار مشت پر عناب خوردم، دریغ از کوچکترین ناراحتی و صدا و نفخ و ..... این دیگه به خودم ثابت کرد که زدم تو خال.
از نظر تئوری هم جور در میاد که خوردن آب میتونه رشد میکروبهایی که از دهان وارد روده شدن رو شدید کنه و رشد اونها هم باعث نفخ و صدا و بقیه مشکلات بشه و وقتی آب کم میخورید (که قبول دارم اصلا خوب نیست) کمی از تراکم میکروبها تو روده و معده کم میشه. همچنین خوردن آنتی بیوتیک قوی میتونه تا دو سه هفته رشد میکروبها رو کند کنه و از مشکلات کم کنه ولی تا وقتی منبع اصلی میکروب رو از بین نبرید، هیچوقت مشکل بطور کامل از بین نمیره. خوردن نمک هم شاید کمی از تعداد میکرو ارگانیسم های تو روده کم میکرد که تو پست قبلیم گفتم برام خوب بود.
توصیه: دنبال منبع میکروب تو بدنتون بگردید. میتونه مثل من یه دندون عقل باشه که اصلا به عقل آدم هم نمیرسه که بخواد همچین دردسرهایی درست کنه. یا یه زخم قدیمی، یا یه نوع باکتری یا هر منبع عفونت دیگه که تو بدنتون پنهان شده باشه.
مارو در جریان درمانتون بزارین
