همه چیز درباره موسیقی راک و آلترناتیو

▪ اثر گروه دهو
▪ تاریخ ارائه؛ سال ۱۹۶۵
▪ زمان آهنگ؛ ۳/۱۹ دقیقه
آهنگ «نسل من» یکی از اولین آهنگ های گروه راک انگلیسی «دهو» است (آهنگی متعلق به اولین آلبوم گروه) که به سرعت توانست یکی از بهترین های گروه و آهنگ های آن دوران شود و محبوبیت و مقبولیت آن چنان زیاد شد که در بین لیست پانصدتایی آهنگ های برتر همه زمان های مجله رولینگ استون در مقام یازدهم قرار گیرد.
«پیت تاوشنت» گیتاریست گروه این آهنگ را در ۱۹ ماه مه از سال ۱۹۶۵ که مصادف با روز تولد بیست سالگی اش بود هنگامی که در راه لندن به ساوتهمپتون برای حضور در یک برنامه تلویزیونی بودند نوشت. آهنگی که برای اهالی خرده فرهنگ «مد»۱ نوشته شده بود. آهنگی که نسل والدین آن جوانان را خطاب قرار داده بود و دوری آنها از حال و هوای جوانان و عدم درک نیازهای آنها را مورد انتقاد قرار می داد.
آهنگی که یکی از نغزترین و در عین حال تند ترین انتقادات آن زمان را در خود داشت، انتقادی که در قالب جمله « ای کاش پیش از آنکه پیر شوم، بمیرم» در متن ترانه وجود دارد. جمله ای که «کیث مون»۲ آن را به متن ترانه اضافه کرد.
در همین خصوص راجر دالتوری در سال ۱۹۶۵ ادعا کرد که خودش را پیش از ۳۰ سالگی خواهد کشت، البته او کماکان زنده است و به اجرای این آهنگ می پردازد. او بعدها اعلام کرد که منظور خصلت پیری است و نه سن و سال. آهنگی که مانند اغلب آهنگ های آن روزگار و تحت تاثیر موسیقی آر اند بی امریکا دارای ساختاری «پرسش و پاسخ» (call and response) گونه است، به طوری که «راجر دالتوری» هر خط را که می خواند، خواننده های مکمل «پیت تاوشنت» و «جان اینتویسل» جمله «درباره نسل من صحبت می کنند» را تکرار می کنند.
از دیگر وجوه قوی و قابل توجه در این آهنگ لحن و نوع بیان راجر دالتوری است که با لحنی خشمگین و لکنت دار جمله ها را ادا می کند. لکنتی که به فرم خواندنش می دهد، لکنتی نه از روی ضعف و یا جلب ترحم و بامزه بازی که مطابق با فضای انتقادی و نیشدار متن ترانه است. به همین خاطر بود که رادیو بی بی سی ابتدا از پخش این آهنگ به بهانه آنکه موجب آزرده خاطری افرادی که دارای لکنت زبان هستند سرباز زد، ولی پس از آنکه تبدیل به آهنگی محبوب شد، تصمیمش عوض شد.
همچنین می توان به نوازندگی گیتارباس خارق العاده و حیرت انگیز جان اینتویسل در این آهنگ اشاره کرد، که برای نواختن در این آهنگ یکی از بهترین گیتارهای باس آن زمان را خریداری کرده بود و البته پس از ضبط مجبور شد که گیتار دیگری بخرد، چرا که به کلی آن را از بین برده بود.
از آن حالت اعتراضی رادیکال و یاغی گری های گروه، جالب آن است که بدانید کیث مون در یکی از اجراهای این آهنگ در سپتامبر ۱۹۶۷ کاری کرده بود که پس از اتمام آهنگ درام بر روی صحنه منفجر شود، که البته مسوولان برگزاری کنسرت به سرعت از آتش سوزی زیاد و بروز خسارات بیشتر جلوگیری کردند، البته در اثر این حادثه، مقداری از موهای پیت تاوشنت سوخت و شنوایی وی برای همیشه آسیب دید.
این آهنگ تا به حال توسط تعدادی از خوانندگان و گروه ها اعم از انگلیسی، فرانسوی و آلمانی بازخوانی شده است. البته بهترین اجرا و شاخص ترین آهنگ مربوط به گروه آیرن میدن گروه هوی متال انگلیسی است که گرچه به لحاظ فرم موسیقایی بسیار با هم متفاوتند ولی بحق اجرای بسیار متفاوتی از این آهنگ ارائه داده اند. همچنین رابی ویلیامز آهنگی را در سال ۱۹۹۷ به نام «پیری، پیش از آنکه بمیرم» ملهم از این آهنگ خواند که توانست تا رتبه دوم جدول آهنگ های برتر بالا بیاید.


پی نوشت ها
نام اصلی آهنگ My Generation و نام گروه The Who است.
۱- مد، نام خرده فرهنگی در بین جوانان انگلیسی در اواخر دهه ۱۹۶۰ است.
۲- کیث مون درامر گروه بود که بر اثر زیاده روی در استفاده از مواد مخدر در سال ۱۹۷۸ درگذشت.
روزنامه شرق

یک سوال از عزیزان علاقه مند به Rock داشتم ! :46:

من یک کنسرت از Pink Floyd دیدم که روی مانیتور اصلی اونم سایز گنده اسم گروه Enigam میاد و بعد اسم و خط خطی می کنن !
ماجرا چیه خصومت خاصی دارن ؟

Dogs - Pink Floyd
يکی از آهنگ های به شدت مورد علاقه من، يعنی آهنگ سگ ها،‌ از آلبوم حيوانات. اين آلبوم بر مبنای داستان قلعه حيوانات نوشته جورج اورول ساخته شده.
اجراهای زنده اين آهنگ برمی گرده به تور خود آلبوم، کنسرت های قبل از آلبوم و کنسرت In The Flesh . نکته جالب توجه توی In The Flesh اينه که جان کارين، که توی کنسرت های بعد از واترز پينک‌، نواختن کی برد رو بر عهده داشته، توی کنسرت In The Flesh نوازنده گيتار و کی برد هستش و يکی از خواننده های سولوی اين آهنگ هم هست!
ترانه آهنگ کار راجر واترزه و موسيقيش،‌ و تقريبا نواختن تمام سازهاش هم کار ديويد گيلمور. ترانه ای که واترز گفته بوده بسيار بسيار بلند بوده و بعد از حذف تقريبا سه چهارمش، گيلمور آهنگی ۱۷ دقيقه ای براش می سازه!‌ آهنگ توی اجراهای قبل از آلبوم Animals هم با نام Gotta Be Crazy اجرا می شده و ميشه گفت ساختنش تدريجی بوده.
خواننده آهنگ توی نسخه اصلی گيلمور و واترز هستن. آهنگ با گيتار کلاسيک، با پس زمينه کی برد شروع ميشه.

You gotta be crazy, you gotta have a real need
You gotta sleep on your toes, and when you're on the street
You gotta be able to pick out the easy meat with your eyes closed
And then moving in silently, down wind and out of sight
You gotta strike when the moment is right without thinking

مجبوری ديوانه باشی،
بايد نيازی واقعی داشته باشی
و وقتی در خيابان هستی،
بايد روی نوک پنجه بخوابی،
و مجبوری که بتوانی چشم بسته طعمه را بقاپی،
و بعد آرام و بی سروصدا، خلاف جهت باد از ديد دور شوی،
بايد سر بزنگاه، بدون لحظه ای تامل ضربه را بزنی

اين شرح يک زندگی سگيه. يا در واقع زندگی يک انسان سگ نما. منظور از اين نوع انسان ها، اونايی هستن که آلت دست خوک ها ميشن، و هر کار کثيفی رو به دستور خوک ها انجام ميدن. به هر نقشی درميان، هر ترفندی رو که می دونن می زنن و هميشه دوست دارن بهترين توی نوع خودشون باشن. جورج اورول به زيبايی اين افراد رو به سگ تشبيه کرده.

با اضافه شدن درامز :

And after a while, you can work on points for style
Like the club tie, and the firm handshake
A certain look in the eye and an easy smile
You have to be trusted by the people that you lie to
So that when they turn their backs on you
You'll get the chance to put the knife in

بعد از مدتی،
می توانی به سر و وضعت برسی،
کراوات اعضای باشگاه را بزنی،
و رفتاری بسيار باکلاس داشته باشی،
نگاهی صريح با چشمانت بيندازی،
و لبخندی از ته دل بزنی،
کسانی که به آن ها دروغ می گويی،
بايد اعتمادشان را جلب کنی،
که وقتی پشتشان را به تو کردند،
فرصتی به دست بياوری تا خنجر را فرو کنی

حالا، بعد از مدتی فرد ارتقا پيدا می کنه. اين جا بايد رفتاری باکلاس از خودش نشون بده و کاملا مبادی آداب باشه. جالبه که خيلی ها به اين افراد به خاطر رفتارشون اعتماد می کنن. و وقتی اعتمادشون جلب شد،‌ ميشه ضربه رو بهشون زد. موارد بسيار زيادی از اين دست وجود دارن. فردی با رفتارش، خودش رو با کلاس نشون ميده و ديگران بهش اعتماد می کنن و ....

اين جا يک سولوی بسيار زيبای گيتار هستش، و بعد:

You gotta keep one eye looking over your shoulder
You know it's going to get harder, and harder, and harder as you
get older
And in the end you'll pack up and fly down south
Hide your head in the sand
Just another sad old man
All alone and dying of cancer

بايد هميشه چشمت دور و برت را بپايد،
می دانی که هر چه پير، و پيرتر می شوی،
کار خيلی سخت، و سخت تر می شود،
و سر انجام، چمدانت را می بندی، و به جنوب پرواز می کنی،
و خودت را از ديد مردم دور می کنی،
فقط يک پيرمرد غمگين ديگر هستی، که تنهای تنهايی و از سرطان داری می ميری.

اين قسمت ترانه فوق العاده زيباست. پايان عمر چنين آدمی به اين صورته. البته در بهترين حالت!

بعد از دو سولوی باز هم زيبای گيتار، که البته توی In The Flesh تغييرات زيادی روشون انجام شده.

And when you loose control, you'll reap the harvest you have sown
And as the fear grows, the bad blood slows and turns to stone
And it's too late to lose the weight you used to need to throw
around
So have a good drown, as you go down, all alone
Dragged down by the stone

و وقتی که کنترلت را از دست بدهی،
هر چه کاشتی را درو می کنی،
و وقتی که ترست بيشتر و بيشتر می شود، کينه ها کم شده و سنگ می شوند
و ديگر خيلی دير شده که بارهای اضافی قايقت را به بيرون پرت کنی تا سبک شود،
پس غرق شدن به خير، وقتی که تک و تنها به پايين سقوط می کنی،
و سنگ تو را به پايين می کشد.

خوب اين هم از يه حالت ديگه اش! مرگ چنين انسانی اين طوريه. سبک تر کردن بارش رو هی به عقب می اندازه تا جايی که ديگه خيلی دير ميشه... نکته جالب اينه که کلمه آخر اين بند، يعنی Stone مداوم تکرار ميشه،‌ طوری که سقوط آزاد فرد رو مجسم می کنه..

بعد از تکنوازی کی برد، قسمت اول آهنگ دوباره تکرار ميشه اما اين بار واترز ترانه ديگه ای رو می خونه. توی کنسرت In The Flesh طی قسمت تکنوازی های کی برد، واترز به همراه بعضی از نوازنده ها و همسراها دور يک ميز ميشينن و با هم ورق بازی می کنن!!

I gotta admit that I'm a little bit confused
Sometimes it seems to me as if I'm just being used
Gotta stay awake, gotta try and shake off this creeping malaise
If I don't stand my own ground, how can I find my way out of this
?maze

بايد تصديق کنم که کمی گيج شده ام،
بعضی از وقت ها به نظرم می آيد که فقط دارند از من استفاده می کنند
بايد بيدار بمانم،‌ بايد سعی کنم که از اين بيماری وحشتناک رهايی يابم
اگر نتوانم [در اين جنگ] از موضعم دفاع کنم،
مگر می توانم راه خروج از اين هزارتو را بيابم؟

اين صحبت های فرديه که توی قسمت قبلی راجع بهش توضيح داده شده بود. سگی که مورد استفاده ديگران قرار می گيره و طوری بهش القا ميشه که انگار فرد مهميه تا نفهمه چه چيزی داره سرش مياد. اما بعضی از اوقات يه چيزايی می فهمه!

Deaf, dumb, and blind, you just keep on pretending
That everyone's expendable and no-one has a real friend
And it seems to you the thing to do would be to isolate the winner
And everything's done under the sun
And you believe at heart, everyone's a killer

کر، لال و کور شده ای،
اما هم چنان سعی داری وانمود کنی
که هر کسی ممکن است دست به هر کاری بزند
و کسی دوست واقعی ندارد،

و به نظرت، کاری که بايد کرد، تنها گذاشتن برنده است،
و هر کاری که در دنيا انجام می شود،
و از ته دل بر اين باوری که هر کسی [بالقوه] يک قاتل است

اين ها توجيهات چنين فرديه تا خودش رو راضی کنه که بتونه دست به چنين کارهايی بزنه! هيچ کس دوست واقعی انسان نيست، هر کسی ذاتا يک قاتله، همه افراد دنيا پست هستن، هر کسی می تونه جنايت بکنه و ... پس مجاز به انجام هر کاری هستيم! در واقع نوعی دليل آوردن برای وجدانه تا بشه هر کاری رو کرد.

اما بعد از اين قسمت باز يک سولوی بسيار زيبا رو داريم که باز هم نمونه اش اول آهنگ هست و بعدش يک شاهکار به تمام معنا از واترز که قدرت ترانه سراييش رو به وضوح نشون ميده:

Who was born in a house full of pain
Who was trained not to spit in the fan
Who was told what to do by the man
Who was broken by trained personnel
Who was fitted with collar and chain
Who was given a pat on the back
Who was breaking away from the pack
Who was only a stranger at home
Who was ground down in the end
Who was found dead on the phone
Who was dragged down by the stone

کسی که در خانه ای پر از درد و رنج به دنيا آمد،
کسی که ياد گرفت نبايد تف سربالا بيندازد،
کسی که مرد به او گفت چه کند،
کسی که کارکنان آموزش ديده او را از جمع خود بيرون انداختند (يا او را در هم شکستند)
کسی که زنجير و قلاده به او زدند،
کسی که دست نوازش بر او کشيدند،
کسی که داشت از گروه جدا می شد،
کسی که در خانه اش غريبه ای بيش نبود،
کسی که دست آخر زمين گير شد،
کسی که پای تلفنش جسدش را پيدا کردند،
کسی که سنگ او را به پايين کشيد...
کسی که سنگ او را به پايين کشيد!


چطور بود؟:5:

Amused To Death - Roger Waters
می خوام يه مقدار درباره آهنگ Amused To Death صحبت کنم،
فقط يه توضيحی درباره اسم آلبوم و آهنگ بايد بدم که لازمه! قيد To Death در زبان انگليسی به معنای شورش را در‌آوردن٬ و اين چيزهاست... Amused To Death هم می تونه معنی اين رو بده که ما در سرگرمی ديگه شورش رو درآورديم و اين قدر خودمون رو سرگرم کرديم که از حد و حدود خارج شديم، يا می تونه همون طوری که معمول هست ترجمه بشه سرگرم تا سرحد مرگ، يعنی اين قدر سرگرم شديم که همين سرگرمی باعث مرگ ما شد، يا به طور استعاری اين قدر به تفريحات و سرگرمی پرداختيم که انسانيت بين ما نابود شد...

اما خود آهنگ ...
با بيس شروع ميشه و بعد کی برد و پرکاشن (به جای درامز) و گيتار برقی همراهيش می کنن،

Doctor Doctor what is wrong with me
This supermarket life is getting long
What is the heart life of a colour TV
What is the shelf life of a teenage queen

دکتر! دکتر! چه مرگم شده؟
اين زندگی سوپرمارکتی ديگه داره زيادی طول می کشه...
حقيقت زندگی يه تلويزيون رنگی چيه؟
تاريخ مصرف يه ملکه زيبايی نوجوان کی تموم ميشه؟

زندکی سوپرمارکتی اشاره ای طعنه آميزه به زندگی مدرن تجملی مصرف گرا که خيلی زود خسته کننده ميشه و آدم احساس می کنه فقط زنده است، ولی زندگی نمی کنه. قسمت ملکه زيبايی هم که مشخصه، فردی به عنوان ستاره انتخاب ميشه، حالا ستاره موسيقی، يا مثلا يه ملکه زيبايی، و بعد از ۲-۳ سال طرف رو پرتاب می کنن به زندگی عاديش! يه فرد زندگيش بازيچه دست ديگران ميشه و بعدش ...


Ooh western woman
Ooh western girl

آه .. زن غربی!
آه .. دختر غربی!

تمسخر زن غربی که سمبل تمام زنان دنياست!

News hound sniffs the air
When Jessica Hahn goes down
He latches on to that symbol
Of detachment
Attracted by the peeling away of feeling
The celebrity of the abused shell the belle

سگ شکارچی خبر، هوا را بو می کشد،
وقتی که جسيکا هان سقوط می کند
مثل کنه به آن سمبل بی تفاوتی می چسبد
عاشق برهنه کردن احساسات است،
شهرت‌ آن زيبارو، آن جسم مورد سوء استفاده قرار گرفته

انتقاد به رسانه ها، به مطبوعات و خبرنگارها می رسه، که به عنوان مثال در جريان جسيکا هان‌ (که با يه کشيش رابطه داشته) همه زندگی طرف رو افشا کردن ...


Ooh western woman
Ooh western girl

آه ... زن غربی!
آه ... دختر غربی!

دوباره تمسخر سمبل زن غربی...

از اين جا پرکاشن تبديل به درامز ميشه،


And the children of Melrose
Strut their stuff
Is absolute zero cold enough
And down in the valley warm and clean
The little ones sit by their TV screens

بچه های ملروز بزن و برقص راه انداختن،
يعنی صفر مطلق به اندازه کافی سرد هست؟
آن پايين (دره) در جايی گرم و نرم و تميز
کوچولوها پای تلويزيون نشستن،

مشخصا منظور تفريحاته که داره بيش از اندازه ميشه، و بچه های کوچکی که با تلويزيون بزرگ ميشن و تلويزيونه که خوراک فکريشون رو فراهم می کنه و تربيتشون می کنه نه پدر و مادر...


No thoughts to think
No tears to cry
All sucked dry
Down to the very last breath

نه فکری می کنن،
نه اشکی می ريزن،
چشمه اشکشون تا آخرين قطره خشک شده

احتياج به توضيح نداره!‌

Bartender what is wrong with me
Why am I so out of breath
The captain said excuse me ma'am
This species has amused itself to death
Amused itself to death
Amused itself to death

بارمن! من چه مرگم شده؟
چرا اين قدر نفس نفس می زنم؟
کاپيتان گفت، عذر می خوام خانم،
ولی اين گونه خودش رو تا حد مرگ سرگرم کرده
(ديگه شور تفريحات رو درآورده)

اولی رو مقايسه کنيد با اول آهنگ که از دکتر می پرسه که چه مرگش شده و حالا از بارمن! کم کم گيتار Clean هم به آهنگ اضافه ميشه و می فهميم که خودمون رو زيادی سرگرم کرديم ...
گيتار برقی (Distortion ) اضافه ميشه و


We watched the tragedy unfold
We did as we were told
We bought and sold
It was the greatest show on earth
But then it was over

فاجعه رو از نزديک ديديم
همون کارهايی رو کرديم که بهمون گفته شده بود
خريد و فروش کرديم
بزرگترين شو روی زمين بود،
ولی بعد تموم شد

همون کارهايي که بهمون گفته شده بود .. همون چيزايی که توی تلويزيون گفتن،‌ يا همون کارهايی که ديگران انجام ميدن پس ما هم بايد انجام بديم! همون تقليد کورکورانه ... خريد و فروش برای داشتن يه زندگی مصرفی بهتر، برای اين که مصرف کننده بهتری باشيم و چيز بهتر رو بخريم...


We ohhed and aahed
We drove our racing cars
We ate our last few jars of caviar

داد و بيداد کرديم،
سوار ماشين های مسابقه ايمون شديم،
آخرين قوطی های خاويارمون رو خورديم،

همون کارهايي که ديگران کردن ... يه مساله جالب!‌ واترز هر وقت می خواد از ثروت حرف بزنه از خاويار و ماشين استفاده می کنه! مثل آهنگ Money ... يا What Shall We Do Now
ثروتمون رو هدر داديم و سرانجام :


And somewhere out there in the stars
A keen-eyed look-out
Spied a flickering light
Our last hurrah

يه جايی اون دورها توی ستاره ها،
يه نگاه تيزبين
افتاد به يه نور چشمک زن
آخرين هورای ما ...
آخرين هورای ما

منظور از موجودات فرازمينی، اشخاص ثالثيه که بی طرفانه دارن به قضيه نگاه می کنن، و البته نگاهی تمثيلی و استعاری دارن ... توضيح ميدم!


And when they found our shadows
Grouped around the TV sets
They ran down every lead
They repeated every test

وقتی که سايه های ما رو گروه گروه دور تلويزيون هامون پيدا کردن
وقتی که ديدن تمام احساسات ما معطوف به تلويزيون شده،
وقتی که اجساد ما رو دور تلويزيون پيدا کردن،
وقتی که فهميدن ما کاملا پيرو تلويزيون شديم،
وقتی که آخرين بازمانده های ما رو دور تلويزيون پيدا کردن،
...

باورتون ميشه يه جمله اين همه معنی بتونه بده؟!
همه سرنخ ها رو دنبال کردن،
همه آزمايش ها رو تکرار کردن


They checked out all the data on their lists
And then the alien anthropologists
Admitted they were still perplexed

تمام اطلاعاتشون رو دوباره چک کردن،
و بعد، انسان شناسان فضايی،
قبول کردن که کاملا گيج شدن

مشکل امروز ما بسيار پيچيده است و به همين راحتی ها نميشه بهش پی برد ... همينه که انسان شناسانی که فضايی هستن نمی فهمن چرا ما اين طوری شديم!


But on eliminating every other reason
For our sad demise
They logged the explanation left
This species has amused itself to death

اما تمام دلايل انقراض اندوهناک ما رو خط زدن،
تا فقط يه دليل باقی موند:
اين گونه خودش رو اين قدر سرگرم کرده که از بين رفته!
(اين گونه بيش از حد خودش رو سرگرم کرده!)


No tears to cry no feelings left
This species has amused itself to death

نه اشکی باقی مونده ... نه احساسی
اين گونه بيش از حد خودش رو سرگرم کرده...

خوب .. مشخصه، انسانيت و ارزش های انسانی به خاطر سرگرمی بيش از حد نسل بشر خيلی وقته که منقرض شده....

اعتراض ستارگان راک انگلیسی به قانون حقوق مولفان
بسیاری از ستارگان راک انگلیسی در تجمعی اعتراض آمیز خواهان طولانی تر شدن مدت زمان قانون حقوق مولفان در مورد آثار موسیقی شدند. سرپل مک کارتنی و سرکلیف ریچاردز از از جمله مهمترین هنرمندانی بودند که با حضور در این تجمع خواستار شدند مدت زمان ثبت آثارشان افزایش یابد. آثار موسیقی در انگلستان تا پنج سال تحت قانون حقوق مولفان است و بعد از ده سال آثار هنری دیگر جزء این قانون نخواهند ماند. به این ترتیب تعدادی از آثار اولیه گروه هایی چون بیتل ها و رولینگ استونز به زودی دیگر مشمول قانون حقوق مولفان نخواهند شد. تجمع کنندگان خواهان مدت زمان حفظ آثار ذیل قانون حقوق مولفان به مدت ۷۰ سال هستند. در طول دهه آینده میلادی بسیاری از آثار موسیقی خلق شده انگلیسی در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ از فهرست آثار تحت قانون حقوق مولفان خارج می شوند. طبق قانون حقوق مولفان در امریکا مدت زمان ثبت آثار در شمول این قانون ۹۵ سال بعد از عرضه اثر است. این مدت در استرالیا ۷۰ سال است.


حضور افتخاري " كيانو ريوز "- بازيگر هاليوود در يك گروه موسيقي راك
كيانو ريوزِ، بازيگر فيلم هاي ماتريكس ضمن تاييد حضورش در اجراي افتخاري کنسرت 2007 گروه راك " آركينوس" اعلام كرد: ريشه هاي موسيقيايي من هنوز بسيار قوي است و دوست دارم فرصت بيشتري صرف موسيقي موردعلاقه ام كنم. " ريوز" همچنين گفت : در كنسرت اين گروه دو قطعه از ساخته هاي خودم را نيز اجرا خواهم كرد ؛ اين دو قطعه موسيقي راك تلفيقي با نام هاي " شيطان نگاهم مي كند" و " اره ماهي " به ياد الويس پريسلي ساخته شده است. گروه آركينوس با آلبوم " چرخه قرن" كه سال 2001 منتشر شده بود ، به شهرت رسيد و با اجراي آوانگارد تم هاي تحسين شده تاريخ موسيقي راك شناخته شد. كيانو ريوز پيش از آغار كار بازيگري در عرصه موسيقي راك به خوانندگي و نوازندگي اشتغال داشت!

ادبیات ترانه سرائی راک، عنصری غایب در فرهنگ موسیقی راک فارسی ایران
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]




قبل از آغاز بحث مورد نظر در این مقاله بد نیست برای شناخت بهتر موج موسیقی متفاوت و راک ایران، دسته بندی کلی داشته باشیم از شاخه های مختلفی که ساختار و بنیاد این موج را تشکیل می دهند. تا بتوانیم درک بهتری از ویژگیها و کمبود های آن پیدا کنیم.



دسته بندی:

موسیقی راک معاصر ایران را می توان در مجموع، به سه گروه برجسته تقصیم کرد:



1- گروه ها و موسیقی پردازانی که کاملاً از دست آوردها و شیوه های موسیقایی غربی (آمریکا و اروپا) استفاده می کنند بدون آنکه از هیچگونه خصوصیات فرهنگ ایرانی در موسیقی خود بهره گیرند. این دسته زبان غالب بر ترانه هایشان نیز معمولاً انگلیسی ست. البته بخشی از هنرمندان فعال دراین دسته، موسیقی راک بدون کلام می سازند و فقط با تمرکز در ساختارهای موسیقایی راک به خلاقیت مشغولند.



2- گروه دوم، هنرمندان و موسیقیدانانی هستند که دستاوردهای فرهنگی و موسیقایی ایرانی و شرقی را با بیانی مدرن در هم می آمیزند. اینان با روی آوردن به شیوه موسیقی تلفیقی از عناصر و ساختارهای موسیقائی راک برای بیانی آزاد و آلترناتیو استفاده می کنند اما سبک راک را لزوملاً به عنوان یک محور و یا بنیاد اثر هنری خود انتخاب نکرده بلکه برداشتی به عنوان یک راه حل مدرن از آن دارند و نه بنیاد اصلی موسیقی خود.



3- گروه سوم، از موسیقی پردازان و گروهائی تشکیل شده است که از چهارچوب های موسیقایی راک استفاده می کنند ولی زبان ترانه هایشان فارسی است. جمع بزرگی از این گروه ها و هنرمندان به دلایل مختلف از اشعار شاعران معروف کلاسیک و یا معاصر ایران و یا در بهترین شکل از شعرهای پیچیده ای که نوشته و تنظیم شده خود آنان است به عنوان متن آثار خود استفاده می کنند.



دلایل آنکه چرا گروه سوم در این دسته بندی بجای استفاده از ترانه (Lyric) و یا متن آهنگ (Music text) از شعر (Poem)، بویژه اشعار کلاسیک و مدرن شاعران معروف استفاده می کنند به این شرح است:



الف- دسترسی نداشتن به ترانه سرا و یا نداشتن تجربه و آگاهی کافی جهت ترانه نویسی راک.



ب- کنترل شدید و محدودیت هائی که در ایران سد راه آزادی بیان هنرمندان است.



ج- خلق نوعی موسیقی تلفیقی در چهارچوب موسیقی راک.



البته در این سال های اخیر تعداد معدودی موسیقیدان و ترانه سرا نیز وارد میدان شده اند که بی تردید موجب تحول بزرگی در ترانه سرائی مدرن فارسی گشته اند. این ترانه سرایان با آزمایشگری و نوپردازی در ساختار نوشتاری ترانه و جایگزینی متن های ساده و عامیانه بجای اشعار پیچیده و شاعرانه، موفق شده اند تا بنیاد ادبیات ترانه سرائی موسیقی متفاوت و راک ایران را پی ریزی و آوائی امروزی با برداشت هائی نو وارد موسیقی مردم پسند ایران کنند. ضمناً در بیشتر مواقع بیانی انتقادی و اجتماعی با موضوعات متفاوت تر از آنچه تا کنون رایج بوده و است نیز در آن شنیده می شود.



بطور مشخص در رابطه با ترانه سرائی راک فارسی تعداد اندکی از گروه ها و ترانه سرایان موفق شده اند تا خصوصیات ویژه موسیقی راک را در آثار خود منعکس کنند.

به عنوان مثال برای باز کردن این موضوع می توان از نمونۀ منحصر بفرد ترانه سرائی راک فارسی، به ترانۀ «مرداب» از گروه راک «سرخس» اشاره کرد که سرودۀ بهزاد خیاوچی می باشد. در این ترانه شاعر موفق به انتقال احساساتی چون عجز، ناکامی، یاس و طغیان علیه زندگی خفقان آور یک نسل شده است و شنونده را تا سرآغاز حس انفجار و خود کشی می کشاند. این محتوا همراه با بیان اضطراب آمیز و مالیخولیائی خواننده (خود شاعر) همگام با آوای خشن و سنگین راک گروه سرخس، ترکیب موسیقائی ارژینال سبک راک فارسی را خلق کرده است. یعنی ترانۀ راک با بیانی مناسب در هم آمیخته شده و کلیت کامل و درستی را مهیا کرده تا بتواند آن احساس و فکر را به مخاطب خود منتقل کند.



بحث مورد نظر در این مقاله نیز بیشتر در رابطه با گروه سوم در این دسته بندی است که از زبان فارسی ادبی و شعر در چهارچوب راک غربی استفاده می کنند است.



عنصر غایب در فرهنگ موسیقی راک فارسی ایران



موج موسیقی راک فارسی معاصر ایران، بعد از گذشت یک دهه کماکان در مرحلۀ تجربی و آزمایشی بسر می برد. موجی که به دلایل مختلف فرهنگی و اجتماعی قادر به ایجاد حرکت موسیقایی منسجم و پیشرو نبوده و نتوانسته رابطه ای چشمگیر با مخاطبان مورد نظر خود برقرار کند.

البته با توجه به تمام محدودیت های موجود در جامعه ایران نمی توان انتظار بیشتری از آن داشت. اما همزمان این واقعیت را نیز باید پذیرفت تا زمانی که در بیشتر مواقع، موسیقی راک ایران خصوصیتی محافظه کارانه، فرمالیستی و حتی تقلیدی داشته باشد نمی تواند نقشی در ثاثیرگذاری و متحول ساختن فرهنگ موسیقی آیندۀ ایران بازی کند.



موسیقی راک ایران تا به امروز قادر به ابراز عنصر مشخصه خود یعنی بیانی اعتراضی نبوده، چرا که اغلب موسیقی پردازان راک ما به خاطر دستیابی به آزادی های مقطعی بخاطر کسب حقوق مدنی خود از قبیل دریافت مجوز برای پخش و اجرا، جهت ایجاد بازاری برای این نوع موسیقی به سازش و نزدیکی به سنت ها و یا فرهنگ عوام تن داده اند. بخشی دیگر هم مایوس و ناامید کاملاً از هویت ملی خود دوری گرفته تا جائی که نتوانسته اند قدمی فراتر از تقلید و دنباله روی از شیوه های موسیقائی حاضر و آماده و آزمایش شده غربی بردارند.

در واقع موسیقی به اصطلاح راک فارسی به نوعی وارث همان معیارهای عوام پسندانۀ موسیقی پاپ شده است با آوای گیتار برقی و اشعار پیچیده که ظاهر روشنفکرانه تری به آن داده است.



در موازات شاهد آن هستیم که موج رپ فارسی در مدت کوتاهی توانسته با بیانی سنت شکن و گستاخ، گاه حتی با محتوائی انتقادی و اجتماعی ظهور کند و براحتی در دل بخشی از جامعه جوان درون-شهری نفوذ کرده و تصویری از زندگی و فرهنگ اجتماعی آنان بدست دهد. اگر چه این موج هنوز بر اساس بلوغ هنری و آگاهی کامل اجتماعی شکل نگرفته اما می توان به صراحت گفت که از زاویۀ ترانه سرائی انتقادی و آزاد، پیشگام و پرچمدار موسیقی های متفاوت زیرزمینی ایرانی است.

رپ خوان های ما با بهره گیری از زبان فارسی محاوره ای و متداول میان جوانان درون-شهری در چهارچوب سبک سخنوری موسیقی رپ، موجی نو و پرهیجان بوجود آورده اند.

«هیچکس» یکی از نمونه های پیشگام رپ فارس به حساب می آید.



این دقیقاً نکته ایست که در موسیقی راک فارسی کمتر به آن توجه می شود. نکتۀ مورد نظر همان فقدان ادبیات نوشتاری و یا ترانه سرائی متفاوت و پیشروست که از طریق آن موسیقی پردازان راک بتواند با مخاطبان مورد نظر خود ارتباطی طبیعی و منطقی برقرار کند.



آنچه این موج موسیقائی به آن نیاز دارد، نه حرف های گفته شده و اشعار سمبلیک و شاعرانه است و نه نوای پنجه های سریع گیتاریست ها با سازهای وارداتی و تکنولوژی پیشرفته بلکه سخنی نو با بیانی امروزیست. در نظر داشته باشیم که خلق موسیقی شهری و امروزی و ابراز آزادانه آن، بطور طبیعی در خود هیجان و عنصر اعتراض را می پروراند که در حقیقت از همآغوشی دو عنصر درونی و بیرونی سرچشمه می گیرد، یعنی محتوا و ساختاری نو. موسیقی راک فرهنگی ویژه دارد و باید آن را آموخت و فهمید تا بتوان آن را خلق کرد.



البته بررسی دقیق دلایل فقدان بینش موسیقائی پیشرو و در ادامه کمبود عنصر اعتراض و روحیه سنت شکنی، مقوله ایست بسیار پیچیده که نیاز به مطالعه و کند و کاو در ساختار اجتماعی، سیستم سیاسی و شرایط و باورهای فرهنگی روز ایران و ایرانیان دارد و آن از گنجایش این مقاله خارج است.



در یک جمع بندی کلی نتیجه می گیریم که کمبود ادبیات ترانه سرائی برای قالب موسیقی راک که بگونه ای تلفیقی از خصوصیات فرهنگی و اجتماعی معاصر شهری ایرانی نیز باشد و مهمتر از همه آگاهی فرهنگی و اجتماعی هنرمند پیشرو، از جمله عناصری هستند که جایشان در میان خرده موج های موسیقی راک معاصر ایران خالیست.

گروه هاردکور SICK OF IT ALL

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



تمجیدی از پیشگامان موج موسیقی NYHC (نیویرک هاردکور)







دو موضوع مهم من را بر آن داشت تا گروه SICK OF IT ALL را مورد تمجید قرار دهم. یکی از دلایل آن عضویت درامر ایرانی تبار آن با نام «آرمان مجیدی» که در گروه فوق نقش نوازنده گی درام (DRUMS) را دارد. دیگری سبک موسیقیHardcore بود که دیدگاه عموم علاقمندان به سبک Metal را از نظر سبک موسیقی و هم متن آهنگ بیشتر بطرف ابعاد سیاسی و اجتماعی سوق داد. من بر این باورم که گروهSICK OF IT ALL بیش از سایر گروههای فعال در این سبک مورد علاقه طرفداران این موج موسیقی میباشد.



لازم است اهمیت بینش فلسفی و سیر تاریخی این سبک موسیقی و پایه نهادی آنرا که ریشه در Punk metal دارد را مختصرأ بررسی کنیم. سبک فوق در شهر نیویورک آغاز و رشد کرد. گروه های وابسته به این سبک دیدگاه اصلی آن را تغییر دادند و روح و روان سبک METAL را به دوران نخست آن که بسیار بی آلایش و بدون در نظر گرفتن عقاید سیاسی بود تغییر و آنچه که بصورت مبهم درآمده بود را به یک سبک ساده و آسان سوق دادند. در حقیقت گروه های Hardcore محتوای این موسیقی را به سرآغاز خلق سبک های راک سنگین (Heavy music) رهبری نموند.

در نخستین دوران این جنبش یعنی از سال 1981 موسیقی Metal مسیر خود را گم کرده بود و احتیاج داشت تا در سبک آن دگرگونی هایی بوجود آید زیرا برگزاری صحنه های پیچیده و پر خرج مثل آتش بازی ها و تصاویر ساختگی، علاقمندان به سبک Metal را از آن بیزار نموده بود و گروه فوق اقدام به دگرگونی این سبک نمود و همان امر باعث همبستگی و ازدیاد طرفدارانش شد.

با توجه به اینکه شهر نیویورک در رشد سبک Punk rock نقش مهمی داشت ولی زمان آن تا سال 1981 طول کشید. از آن زمان به بعد Hardcore و NYHC به روش بسیار ساده تری آنرا به جهان موسیقی عرضه نمود.

سبک فوق بروی یک نوع موسیقی PUNK که چندین سال قبل بوجود آمد تکیه کرد ولی همزمان بطرف Music Metal گرایش داشت که می توان آنرا به نامهای دیگری از قبیل Hardcore, Punk, Metalcore شناخت.



خصوصیات:

همانگونه که در بالا اشاره کردم سبک NYHC ترکیبی از چند سبک مختلف میباشد. اذعان داریم که در برهه ای از زمان فلسفه جدیدی در این سبک که تا حدودی ناشناخته و در غالب نامهایی مانند xXx, sXe, Straight edge بوجود آمدند، هر کدام فرهنگ و فلسفه مخصوصی را پیروی می کردند. عده ای منکر خدا و مذهب بوده و اساس و بنیان دین را افیون اجتماع دانسته و میدانند و برخی بر خلاف بینش مخرب موسیقی Punk rock که شعارشان این بود که می گفت: "سریع زندگی کن و جوان بمیر" نوعی زندگی سالم تر و مثبت تری را پیشنهاد می کردند و استفاده از مواد مخدر و قرص های آرامش بخش و کشیدن سیگار و تنباکو و مصارف مشروبات الکلی را پایه و اساس زندگی خود قرار نداده و فلسفه مخصوصی را ترویج کردند و بر این عقیده بوده و هستند که باید از آنچه که بدن انسان را به لهو و لعب وامیدارد و باعث مرگ زودرس می شود حذر کرده و پا را فراتر گزارده و میگویند حتی رابطۀ جنسی را باید تحت کنترل قرار داد و برعکس جنبش Punk عمل کرده و بسلامتی بدن و شاد زیستن پایبند بودند.



تجربه و تحلیل خصوصیات و سبک موزیک NYHC

سبک موسیقی یادشده ترکیبی از موزون ها و سنگینی موسیقیThrash Metal و صریح و سادگی Punk rock (بالغات و کلمات انتقادی و اجتماعی و سیاسیHip Hop البته قبل از گمراه شدن و خود فروشی این سبک!) میباشد .

روش و طرز خوانندگی در این سبک مایل به شیوۀ سخنوری رپ بوده و کمتر گرایش به خوانندگی معمولی و عادی راک دارد.

آنچه که جالب توجه است که ریتم این نوع موسیقی بطور غیر منتظره ای به سمت سبکFunk گرایش پیدا کرد.



تعدادی از گروههای شاخصی که پیروان این سبک بودند عبارتند از:

Cor-Mags, Beastie Boys, Agnostic Font, the Abused Ludichrist, Ultraviolence و همچنین گروه مورد نظر در این مقاله SICK OF IT ALL که توسط LOU و Pete koleer و یکی از هموطنان ایرانی تبارمان بنام «آرمان مجیدی» که مسئولیت ریتم گروه (DRUMS) را بعهده داشت اولین آلبوم خود را در سال 1989 میلادی به بازار عرضه کردند.

این گروه کماکان در استودیوی خود مشغول خلق موسیقی بوده و هستند و هیچگاه فلسفه زندگی و طرز رفتار خود را همانند دیگر موسیقی پردازان تغییر نداده و محصول خود را به سلیقه مردم به بازار عرضه نمی دارند. آنها موسیقی را ممر درآمد خود قرار نداده و در کنار کارهای عادی روزمره اقدام به تهیه و تولید موسیقی خود نموده که آن خود نیز باعث کمک مادیشان شده. در حال حاضر اعضا این گروه در استودیو خود به ساختن آثار جدیدی مشغولند و برای تکمیل آلبوم خود سوژه های جدیدی را جمع آوری می نمایند.
وب سایت گروه

[HTML]http://www.sickofitall.com/[/HTML]

آقا این که نشد تاپیک
ما هرچی میذاریم نه یه نظری نه یه بحثی

:2:

سلام یه سوال
من هنوز تفاوت بین راک و متال برام روشن نشده کسی میتونه توضیح بده؟؟
با توجه به گروه ها 100% راک خیلی زیبا تر از متاله

خیلی ساده برات توضیح میدم
متال از زیر مجموعه های راک هستش .در واقع از دل راک بیرون امده.
هر دو لحن اعتراضی دارند.ولی بیشترین فرق در نوع شعر وآهنگ است .
در متال دستورشن خاصی وجود دارد که در راک استفاده نمیشود.همچنین درامهای تندتر وسریعتری نواخته میشود.البته بسته به نوع سبک همین شعرها وآهنگها تغییراتی میکند.
اگه اطلاعات کاملی میخوای میتونی تو تاپیک موسیقی متال به دست بیاری

▪ اثر؛ باب دیلن

▪ سال ارائه؛ ۱۹۶۳

▪ زمان آهنگ؛ ۶۵/۲ دقیقه
وقتی بخواهیم از فوق محبوب ها حرف بزنیم، گرچه احتمال دارد که به خاطر طرح سوالی اینچنین دچار دردسر شویم، ولی با کمی تسامح بعد از گروه افسانه ای بیتلز به باب دیلن بزرگ می رسیم.

باب دیلنی که عمری است مردمانی با موسیقی اش زندگی ها کرده اند، نقد سیاسی و اجتماعی را در موسیقی هایش شنیده اند و همراه و همگام او شده اند. خواننده ای که سال ها پرچمدار ترانه ها و آهنگ های اعتراض آمیز بود و این تنها یکی از وجوه کارهای ماندگار اوست. خواننده ای که سبک های فولکلور امریکایی، بلوز، کانتری راک را امتحان کرده و خیلی وقت ها موسیقی هایش ترکیبی از همه این سبک ها بوده است.

اویی که امروز با موسیقی خودش در قله رفیع شهرت و احترام و تحسین ایستاده است. وقتی از «سام کوک» و آهنگ «تغییری رخ می دهد» حرف می زنیم (آهنگی که در همین ستون درباره اش گفتیم) با کمی کنکاش به آهنگ «وزیدن در باد» باب دیلن می رسیم و می فهمیم که سام کوک متاثر از این آهنگ بوده است که اثر جاودانه اش را خلق کرده. نه تنها سام کوک بلکه شاید بتوان باب دیلن را تاثیرگذار ترین و جریان ساز ترین خواننده قرن بیستم دانست. دیلن این آهنگ را در عرض ۱۰ دقیقه پیش از آنکه به باشگاهی که در آنجا معمولاً می نواخت برود نوشت و ترانه خود را بر پایه یکی از ملودی های فولکلور قدیمی بنا کرد.

آهنگی که شعری بی نهایت زیبا و دلنشین دارد و ملودی ساده و بی پیرایه ای که بسیار با بافت شعر و لحن خواندن دیلن همخوان است. او وقتی شب آن روز به باشگاه «جرز فولک سیتی» رفت، پیش از آنکه به اجرای آهنگ بپردازد، به تماشاگران گفت «این آهنگ، آهنگی اعتراضی نیست، چرا که من آهنگ های اعتراضی نمی نویسم.»
جمله ای که کاملاً می توان با اشعار نیشدار و انتقادی او که در طول بیش از ۴ دهه فعالیت هنری از وی سراغ داریم مقایسه اش کرد. ضمن آنکه یک سوم میانی ترانه آن شب آماده نبود و دیلن فقط قسمت های اول و سوم آهنگ را اجرا کرد. پس از ارائه این آهنگ مجله نیوزویک مقاله ای چاپ کرد و ادعا کرد که دیلن این آهنگ را از کس دیگری دزدیده است، ادعایی که همگان آن روز باورش کردند و البته هیچ گاه ثابت نشد.

ادعایی مشابه آنچه بعد از انتشار آخرین آلبوم وی یعنی «زمان های نو» نیز سر و صدای زیادی به پا کرد و مقاله بسیار تندی در مجله رولینگ استون علیه اش چاپ شد که البته این ادعا نیز به جایی نرسید. این آهنگ در رتبه چهاردهم پانصد آهنگ برتر همه زمان های مجله رولینگ استون قرار دارد و جالب تر آن است که بعضی از بازخوانی های این آهنگ نیز به درجات بالایی از شهرت و اعتبار رسیده اند که از این جمله می توان به بازخوانی این آهنگ توسط «استیوی واندر» در سال ۱۹۶۶ اشاره کرد که توانست جزء ۱۰ آهنگ برتر آن سال شود.

شاید مهم ترین عنصری که باعث ماندگاری و محبوبیت این آهنگ تا این اندازه شده است؛ ترانه آن باشد. ترانه ای که سوالاتی اساسی را مطرح می کند که بسیار مطابق با شرایط آن روزگار است. سوالاتی در باب مقولاتی چون جنگ، صلح و آزادی و در نهایت جواب همه آنها را نمی دهد، چرا که جواب آنها سرگردان در باد است.
نوعی بی اعتمادی به جامعه و بی پناهی جوانان آزادیخواهی که آن روز با مشکلات زیادی دست به گریبان بودند در این آهنگ به چشم می خورد. ترانه ای دلنشین و در عین حال محزون که انسان را به فکر وامی دارد تا خودش جواب سوالات مطرح شده را بدهد، ولی احتمالاً جواب درستی پیدا نخواهد شد. آهنگی که گرچه در بحبوحه جنگ ویتنام نوشته شده است، ولی همیشه قابل گوش کردن است و انگار که با هر شرایطی همخوان است. منتقدی پیش از آنکه امریکا به عراق حمله کند در یادداشتی نوشت که این روزها بارها آهنگ «وزیدن در باد» دیلن را گوش می کنم و آرزو می کنم که جنگ دیگری شروع نشود.

این آهنگ تا به حال در حدود ۱۰۰ بار مورد بازخوانی قرار گرفته است و اغلب نیز خوانندگانی مطرح اقدام به بازخوانی آن کرده اند که از جمله می توان به جون بائز (توسط کاراکتر جنی در فیلم «فارست گامپ» اجرا می شود)، سام کوک، نیل یانگ، الویس پریسلی، استیوی واندر و... اشاره کرد.


نام اصلی آهنگ Blowin in the Wind است.
روزنامه شرق

▪ اثر چاک بری

▪ تاریخ ارائه؛ ۱۹۵۸

▪ زمان؛۲:۴۰ دقیقه

آهنگ «جانی بی گود»۱اولین آهنگ راک اند رولی بود که به موضوع ستاره شدن در موسیقی راک اند رول پرداخت و هنوز هم معروف ترین آهنگ راک اند رول است که به این موضوع می پردازد. آهنگی که حکایت داستان معروف «رویای امریکایی» است.

پسر فقیری که در گیتار زدن مهارت دارد و با کار و تلاش مشهور می شود که البته داستان او به نوعی شبیه زندگی خود چاک بری است.
او در سال ۱۹۵۵ در یک آرایشگاه کار می کرد و هرازگاهی نیز در یک گروه کوچک جز، گیتار می نواخت. تا اینکه روزی «مادی واترز (۱۹۱۵ تا ۱۹۸۳)» را دید که یکی از بزرگترین ستاره های موسیقی بلوز آن زمان بود. واترز او را به صاحب استودیوی «چس» معرفی کرد و این گونه بود که جانی سه سال بعد دومین خواننده مشهور سبک راک اند رول بعد از الویس پریسلی بود. با این تفاوت که بری ترانه و آهنگ هایش را خودش می نوشت. چیزی که الویس پریسلی به اعتراف خودش آرزو داشت تا بتواند مثل چاک احساساتش را بیان کند.

بری این آهنگ را در سال ۱۹۵۵ نوشت و سه سال بعد آن را منتشر کرد. او ایده و اسم جانی در آهنگ را از «جانی جانسن»۲ که نوازنده پیانو بود و چندین آهنگ را هم برای بری ساخته بود گرفت. چاک در سال ۱۹۵۳ به «گروه سه نفره جان (جانسون)» پیوست و در مدت کوتاهی عضو کلیدی و خواننده اصلی گروه شد.
بعدها و در سال ۲۰۰ جانسون از بری به خاطر آنکه حق و حقوق او را در آهنگ های مشترکشان به طور کامل پرداخت نکرده است به دادگاه شکایت کرد، ولی این پرونده در سال ۲۰۰۲ مختومه اعلام شد و با رای دادگاه هیچ حکمی علیه بری صادر نشد، چرا که زمان زیادی بین ضبط آهنگ ها و شکایت به دادگاه گذشته بود. بری ابتدا می خواست این آهنگ را در خصوص پسری رنگین پوست (در اینجا سیاهپوست) بخواند ولی بعداً آن را به پسری فقیر تغییر داد، به خاطر آنکه بتواند آهنگش را از رادیو پخش کند.

بری بعدها آهنگی را در ادامه این آهنگ خواند که «خداحافظ جانی» نام داشت. جانی فارغ التحصیل دانشگاه در رشته آرایشگری بود ولی همان طوری که در ترانه این آهنگ می خواند هیچ گاه به خوبی خواندن و نوشتن یاد نگرفت. از اتفاقات جالب در خصوص چاک بری آن است که روزی کیث ریچاردز در یکی از شوهای بری به پشت صحنه می رود و بری که او را نمی شناخته او را با افراد مزاحم اشتباه گرفته و کتکش می زند.

آهنگ «جانی بی گود» آهنگ بسیار معروف و محبوبی در بین امریکاییان است و در تمام این سال ها مورد ارجاعات فراوان قرار گرفته است. در سال ۱۹۷۷، ناسا، این آهنگ را همراه با سفینه تحقیقاتی خود به عنوان بسته ای که حاوی فرهنگ امریکایی است به فضا فرستاد، تا شاید روزی بیگانگان (موجودات فضایی) چاک بری را بشناسند.
همچنین در سال ۲۰۰۴ و در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در امریکا، جان کری کاندیدای دموکرات غالباً از تم اصلی این آهنگ در مجامعی که حاضر می شد به نوعی یاد می کرد. این آهنگ تا به حال توسط بالغ بر ۵۰ خواننده و گروه موسیقی مورد بازخوانی مجدد قرار گرفته است که از معروف ترین افرادی که این آهنگ را بازخوانی کرده اند می توان به الویس پریسلی، جوداس پریست، جیمی هندریکس، التون جان، ای سی دی سی، بیتلز و... اشاره کرد.


پی نوشت ها
۱- نام اصلی ترانه Johnny B Goode است. گود (Goode) نام خیابانی در شهر سنت لوئیس در ایالت مزری امریکاست. خیابانی که چاک بری در سال ۱۹۲۸ در آن متولد شده است. (البته در بعضی منابع ذکر شده است که او در سن خوزه کالیفرنیا متولد شده است.)
۲- جانی جانسون فرد بسیار قابل احترامی در بین موسیقیدانان بود. او تا پیش از مرگش با افراد بزرگی چون کیث ریچاردز، اریک کلپتن، جان لی هوکر و... کار کرد. وی در سال ۲۰۰۵ در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
روزنامه شرق

جالب بودند.ممنون:46:
کسی از َAlan Jackson بیو نداره؟

Keep talking



There's a silence surrounding me
I can't seem to think straight
I'll sit in the corner
No one will bother me
I think I should speak now
Why won't you talk to me
I can't seem to speak now
You never talk to me
My words won't come out right
What are you thinking
I feel like I'm drowning
What are you feeling
I'm feeling weak now
Why won't you talk to me
I can't show my weakness
You never talk to me
I sometimes wonder
What are you thinking
Where do we go from here
What are you feeling

It doesn't have to be like this
All we have to do is make sure we keep talking

Why won't you talk to me
I feel like I'm drowning
You never talk to me
I know I can't breathe now
What are you thinking
We're going nowhere
What are you feeling
We're going nowhere
Why won't you talk to me
You never talk to me
What are you thinking
Where do we go from here

به صحبت کردن ادامه بده

سکوتی مرا احاطه کرده
انگار نمی توانم درست فکر کنم
در گوشه ای می شینم
کسی نمی تواند مزاحمم شود
فکر کنم که حالا باید حرف بزنم
(چرا با من حرف نمی زنی؟)
انگار حالا نمی توانم حرف بزنم
(هرگز با من حرف نمی زنی )
حرف هایم درست ادا نمی شوند
(به چه فکر می کنی ؟)
حس می کنم انگار دارم غرق می شوم
(چه حس می کنی؟)
حالا احساس ناتوانی می کنم
(هیچوقت با من حرف نمی زنی)
آیا می توانم ضعفم را نشان دهم ؟
(به چه فکرمی کنی ؟ )
گاهی به حیرتم
(چه حس می کنی)
از اینجا به کجا می رویم ؟
چرا با من حرف نمی زنی ؟
(حس می کنم که انگار غرق می شوم)
(هرگز با من حرف نمی زنی )
می دانی که حالا نمی توانم (دیگر) نفس بکشم ؟
(به چه فکر می کنی ؟)
به جایی نمی رویم
(چه حس می کنی؟)
به هیچ کجا نمی رویم
(چرا با من حرف نمی زنی؟)
هرگز با من حرف نمی زنی
(به چه فکرمی کنی ؟ )
از اینجا به کجا می رویم ؟

یکی از کارای پینک فلوید به نام (keep ttalking) که هر چه قدر بیشتر بهش فکر کنی بیشتر و بیشتر می فهمیش !
__________________________
مونولوگ آغازین این شعر که بیشتر بعنوان تبلیغات موسسه British Telecom معروف است صدا و کلمات فیزیکدان مشهور استیون هاوکینز می باشد, که فقط می تواند از طریق یک کامپیوتر ترکیب کننده صدا صحبت کند و علت این امر یه بیمار جنبشی - عصبی است .

البته در معنای دورتر این ترانه اهمیت صحبت کردن و درست صحبت کردنو می خواد بگه.
یه قسمت از متنی که تو سایتی که لیریک رو ازش گرفتم بود رو می ذارم ..:

For millions of years mankind lived just like animals
Then something happened which unleashed the power of our imagination
We learned to talk

Fee fi fo


Fee fi fo she smells his body
She smells his body
And it makes her sick to her mind
He has got so much to answer for
To answer for, To ruin a child's mind

How could you touch something
So innocent and pure
Obscure
How could you get satisfaction
From the body of a child
You're vile, sick

It's true what people say
God protect the ones who help themselves
In their own way
It's true what people say
God protect the ones who help themselves
In their own way

He was sitting in her bedroom
In her bedroom
And now what should she do
She's got so much insecurity
And his impurity It was a gathering gloom

How could you touch something
So innocent and pure
Obscure
How could you get satisfaction
From the body of a child
You're a vile, sick

It's true what people say
God protect the ones who help themselves
In their own way
And I often wondered to myself:
Who protects the ones who can't protect themselves?

It's true what people say
God protect the ones who help themselves
In their own way
And I often wondered to myself:
Who protects the ones who can't protect themselves?

فی ,فای , فو


فی ,فای , فو او بدنش را بو می کند
او بدنش را بو می کند
و این بو او را در ذهنش بیمار می کند
پاسخ های زیادی بدست آورده ای برا توجیه کردن ..
برای جواب دادن به تخریب اندیشه یک کودک

چگونه می توانستی چیزی با این همه
خلوص و معصومیت را لمس کنی ؟
روشن (واضح) نیست ؟
چگونه با بدن یک کودک خود را ارضا می کردی ؟
تو پَست و فاسدی ,بیمار.

چیزی که مردم می گویند واقعیت است
خداوند حافظ کسانی است که به خودشان کمک می کنند
به روش خودشان
چیزی که مردم می گویند واقعیت است
خداوند حافظ کسانی است که به خودشان کمک می کنند
به روش خودشان

در اطاق خواب او نشسته بود ,
در اطاق خواب او
و اکنون باید او چکار می کرد؟
خیلی احساس نا امنی می کرد
و ناپاکی او یک تیرگی فزونی یافته بود .
____________
می گن که این ترانه داستانیه که واسه خواننده این گروه (Dolores O, riordan) در بچگی توسط پدرش اتفاق افتاده .

___________
دانلود :

[HTML]http://forum.p30world.com/showpost.php?p=1249320&postcount=1069[/HTML]

Rajaz


When the desert sun has passed horizon's final light
and darkness takes it's place...
We will pause to take our rest.
Sharing songs of love,
tales of tragedy.


The souls of heaven
are stars at night.
They will guide us on our way,
until we meet again
another day.
When a poet sings the song and all are hypnotised,
enchanted by the sound...
We will mark the time as one,
tandem in the sun.
The rhythm of a hymn.


The souls of heaven
are stars at night.
They will guide us on our way,
until we meet again
another day.
When the dawn has come
sing the song,
all day long.

We will move as one,
bear the load
on the road.


The souls of heaven
turn to stars
every single night
all across the sky...
they shine.

رجز


وقتی خورشید صحرا آخرین نقطه ی افق را نیز پشت سر می گذارد
و تاریکی جای خود را می یابد ,
ما می ایستیم تا بیاساییم
می خوانیم ترانه هایی از عشق
و افسانه هایی از اندوه

ارواح آسمان
ستاره های شبند
راهنمایمان خواهند بود
تا یکدیگر را دوباره دیدار کنیم
در روزی دیگر

وقتی ترنم شعری ما را با خود می برد
مسحور نغمه اش ,
زیر آفتاب,
پشت به پشت پیش می رویم ;
با آهنگ سرودمان

ارواح آسمان
ستاره های شبند
راهنمایمان خواهند بود
تا یکدیگر را دوباره دیدار کنیم
در روزی دیگر

وقتی پگاه فرا می رسد ,
سر تا سر روز
ترانه می خوانیم

همه , هم آوا
سر تا سر راه را
پیش می رویم با کوله بار هایمان

ارواح آسمان
ستاره می شوند .
هر شبِ تاریک
در سر تاسر آسمان ,
آنها می درخشند ...

Straight to my heart

I was born in '49,
in a family of four.
Father had his own band
just after the war.

My brother and I had a radio
and every night we'd share,
waves from Luxembourg
that came though the air.

Days were full of music
and nights were the same.
And though the songs are different now
some things never change...

I can't explain the way I feel.
Why, event to this day,
I steel love the sound of that red guitar.
It takes my breath away
and goes straight...
to my heart.
Straight to my heart.
Straight to my heart.

بی امان به قلبم..


من در سال 49 به دنیا آمدم ;
در خانواده ای چهار نفره
پدر گروه موسیقی ای برای خود داشت ;
درست پس از جنگ .

من و برادرم , رادیویی داشتیم
و شب ها ,با هم شریک می شدیم
در امواجی از لوکزامبورگ ,
که از هوا می آمدند.

روز ها انباشته از موسیقی بود ;
شب ها نیز همینطور .
و اگر چه اینک ترانه ها طوری دیگرند ,
اما چیز هایی هرگز عوض نمی شوند

احساس خود را نمی توانم ابراز کنم
به هر جهت , حتی تا به امروز ,
هنوز صدای آن گیتار قرمز را دوست دارم
چرا که نفسم را می گیرد
و بی درنگ به دلم می رود
بی درنگ به دلم ...

__________
دانلود:

[HTML]http://forum.p30world.com/showpost.php?p=1249417&postcount=1070[/HTML]

Rock...Music -Just NeginوAsalbanoo از شما و کلیه دوستان تشکر می کنم که در نبود من هوای این تاپیکو دارید
دست همه درد نکنه

:11:

:happy:

:happy:

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Doyenfery [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Rock...Music -Just NeginوAsalbanoo از شما و کلیه دوستان تشکر می کنم که در نبود من هوای این تاپیکو دارید

دست همه درد نکنه
:11:

:happy:

:happy:

---

خواهش میکنم عزیز قابلی نداشت به هر حال هرکمکی تونستم میکنم.این نشون از علاقه ما به این سبکه:27:
راستی یادت نره پیغام خصوصیت رو چک کن.:20:

سلام. خواهش می کنم.. وظیفه بود...

--------------


▪ اثر The Clash

▪ تاریخ ارائه؛ سال ۱۹۷۹

▪ زمان آهنگ؛ ۱۹/۳دقیقه

گروه The Clash یکی از عناصر اصلی موج پانک راک اواخر دهه ۱۹۷۰ در انگلستان بود که عقاید سیاسی (دست چپی) اعضای اصلی آن - جو استرامر و مایک جونز- به خوبی در متن ترانه های آنها نیز مشهود است. همچنین تلفیق موسیقی راک با سبک هایی چون رگی و جز، آنها را از دیگر گروه های پانک راک آن زمان که بیشتر عقاید نهیلیستی و آنارشیستی داشتند متمایز می کرد. گروهی که به رغم سال های کوتاه فعالیتش (۱۰ سال) تاثیر شگرفی در موسیقی راک آن زمان بریتانیا گذاشت و بسیار مورد تمجید قرار گرفت.

گروهی که آنقدر خواننده اش تاثیرگذار و محبوب بود که در مراسم باشکوه جایزه گرمی در سال ۲۰۰۳ افرادی چون بروس اسپرینگستین، دیوید گراول و الویس کاستلو آهنگ «فراخوان لندن» را برای احترام به او در غم از دست دادنش اجرا کردند.

The Clash که تا اواخر دهه ۱۹۷۰ در امریکا چنان شناخته شده نبود با ارائه آلبوم «فراخوان لندن» که سومین آلبوم استودیویی شان بود توجه بسیاری را به خود جلب کردند، به طوری که مجله رولینگ استون این آلبوم را بهترین آلبوم سال ۱۹۸۰ نامید و در لیست ۵۰۰ آلبوم برتر همه زمان های خودش مقام هشتم را به آن داد. آهنگ سیاسی و مکاشفه آمیز «فراخوان لندن» اولین آهنگ این آلبوم و یکی از بهترین آهنگ های گروه است. آهنگی که تنها آهنگ از یک آلبوم (به صورت تک آهنگ ارائه نشده) است که توانسته رتبه اول جدول تک آهنگ ها را در بریتانیا کسب کند.
این اثر به تفصیل در خصوص پایان زندگی از طریق به وجود آمدن عصر یخبندان، قحطی و جنگ صحبت می کند و شاید بهترین آهنگی باشد که روحیه معترض به بی عدالتی ها را که در سبک پانک راک متجلی شده بود بیان می کند. جو استرامر خواننده گروه معتاد به خواندن اخبار در روزنامه ها بود و بسیاری از تصاویر هلاک باری را که در آهنگ هایش به تصویر کشیده است از همین گزارشات خبری روزنامه ها می گرفت.

عنوان این آلبوم و آهنگ نیز از جمله آهنگ های مشهور رادیو بی بی سی در هنگام جنگ جهانی دوم گرفته شده است. ترانه این آهنگ از نقاط قوت آن محسوب می شود و همان طور که گفته شد دارای ارجاعات فراوانی به احوال آن زمان است.
مثل سطری که می گوید «یک خرابی هسته ای، اما من نمی ترسم» که اشاره به خرابی رآکتور هسته ای «تری مایل آیلند» در پنسیلوانیای امریکا در سال ۱۹۷۹ دارد و همچنین آنجا که می گوید «زیرا لندن در حال غرق شدن است و من در کنار رودخانه زندگی می کنم» که اشاره ای طعنه وار به محل زندگی خودش (جو استرامر) دارد که در ساختمان بلندی زندگی می کرد و اشاره ای به این اعتقاد مردم لندن که اگر روزی رودخانه تیمز طغیان کند، تمام شهر به زیر آب می رود. در جایی دیگر از ترانه آمده است «بیتلز بازی های دروغین مرده و به ما هم نگاه نکنید» که اشاره ای نیشدار به اوضاع و احوال گروه و دفاع از روحیات گروه های پانک راک آن زمان است.

البته استفاده از ترکیب «بیتلز بازی های دروغین» چندان معلوم نیست. به لحاظ فرم موسیقایی
نیز این آهنگ فاصله قابل توجهی از کارهای متقدم گروه گرفته است و از عواملی استفاده شده که بحق باعث ایجاد حسی آشفته، غمناک و مکاشفه آمیز در آهنگ شده است. که در این خصوص می توان به هم افزایی نواختن درام «تاپر هدن» که فاقد ضربات محکم پی در پی (backbeat) است و نوازندگی گیتارباس زیبا و پرتپش پل سیمون اشاره کرد.
و البته آنکه پایان آهنگ جذابیت زیادی به آن داده است جایی که جو استرامر مطابق آنچه در آهنگ های راک اندرول آن زمان مرسوم بود نه آهنگ را کم رتبه قطع می کند و نه آنکه صدایش را محو می کند بلکه پژواک ادای کلمه پایانی متن ترانه است که خاتمه بخش آهنگ می شود.

از نکات جالب در خصوص آلبوم «فراخوان لندن»، جلد جذاب آن است که پل سیمون را در حالی که گیتارباس خود را دارد به زمین می کوبد نشان می دهد.
جالب آنجاست که پل سیمون برای اینکه این عکس خیلی خوب و طبیعی به نظر برسد با همین قدرتی که در عکس قابل مشاهده است گیتار باس خود را به زمین می کوبد و در نتیجه گیتار او می شکند.



کامران معتمدی
نام اصلی آهنگ London Calling است.



روزنامه شرق

در میان گروههای Rock و Blues، گروه ZZ Top از معدود گروهایی است که از سال 1969 تا به حال بدون تغییر در اعضای گروه همچنان پا برجا به فعالیت خود ادامه می دهد.

این گروه یکی از قوی ترین گروههای Rock-Blues آمریکایی است که فعالیت خود را در سالهای اوج گیری راک یعنی اواخر دهه 60 بصورت یک گروه Trio (متشکل از 3 نوازنده) آغاز کرد.

Billy Gibbons نوانده گیتار از گروه Moving side walk و نوازنده گیتار باس، Dusty Hill و درامر Frank Beard که هر دو از گروه American Blues جدا شده بودند در سال 1969 به یکدیگر پیوسته و اولین آلبوم خود را ساختند.

دو آلبوم اول آنها یعنی First Album و Rio Grand Mud بازتابی قوی از تاثیر Texas Blues بود، به طوری که می توان آنها را نمونه هایی بارز از این سبک دانست. آلبوم سوم آنها Tres Hombres با آهنگ "La Grange" که متشکل از Riff هایی بر مبنای "Boogie Chillen" از John Lee Hooker است، توانست به شهرتی جهانی دست پیدا کند


پس از این سه آلبوم گروه اقدام به برگزاری یک تور جهانی 3 ساله کرد، تحمل فشار سخت این 3 سال علاوه بر تور ماحصل دیگری نیز داشت و آن آلبومهای Tejas و Fandango بود. آنها سپس با آلبومهای Deguello و El Loco به صحنه بازگشتند. این دو آلبوم مقدمه ای بر Eliminator بود که بطور سرسام آوری با استقبال مواجه شد و جلوه دیگری از سیمای ZZ Top را به طرفداران موسیقی راک ارائه کرد.

در آلبوم بعدی یعنی After Burner با اضافه کردن Synthesizer، موسیقی ZZ Top به یک سبک مجزا و مخصوص به خود در میان هم عصرانشان تبدیل شده بود. اینک آنها با ریش بلند، عینکهای مشکی، لباسهای پر زرق و برق و گیتارهای عجیب ظاهر می شدند و از این رو می توان آنها را یک گروه Grunge نیز دانست. Hill و Gibbons همواره با ریش بلند و ظاهری شبیه به هم ظاهر می شدند. جالب اینکه Beard هیچگاه ریش ندلشت، با وجود اینکه Beard به معنی ریش است

گفتگوی هارمونی

بعد از امتحاتات وحشتناک دانشگاه نیروانا خیلی می چسبه:31:

سلام از گروه نیروانا این شعر با ترجمش

فلوید آرایشگر
شعر و مو سیقی از ((کرت کوبین))


زنگ در صدا می کنه ، بیا تو
فلوید یه نگاهر به موهایی که روی چونه ام در اومده می اندازه
می گه بشین و صندل و اصلاً نترس
یه دونه از اون حوله های داغی که بخار ازشون بلند می شه می ذاره رو صورتم

اصلاح شده م
شرمگین ام
اصلاح شده م

بارنی محکم رو صندلی نگه ام می داره
نمی تونم جزی ببنم ، خیلی ترسیده م
فلوید هن هن می کنه ، صدای زورزدن یه نفر رو می شنوم
پی پی جلوی دهنم رو گفته تا جیغ و داد نکنم

اصلاح شده م
شرمگین ام
اصلاح شده م

می تونم حدس بزنم کیا تو اتاق هستن
اپی و احتمال می دم که عمه بی هم باشه
اونا دیگه از دستم خسته می شن و منو {از نظر احساسی} داغون می کنن
من هم تو آغوش عمه بی خفه می میرم

اصلاح شده م
شرمگین ام
اصلاح شده م

floyd barber
cabain

bell on the door ring , com on in
floyd observes my hairy chin
sit down in [the] chair , don't be afraid
steaming towel wrapped around my face

I'm shaved
I'm ashamed
I'm shaved

barney ties me to the chair
I can't see , I`m really scared
floyd breathes hard , I hear a zip
pee -pee pressed against my lips

I'm shaved
I'm ashamed
I'm shaved

I sense others in the room
opie , aunt bea , I persume
they take turns , and cut me up
I die smothered in andy `s clutch

I'm shaved
I'm ashamed
I'm shaved

نقل قول:

---

نوشته شده توسط asalbanoo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در میان گروههای Rock و Blues، گروه ZZ Top از معدود گروهایی است که از سال 1969 تا به حال بدون تغییر در اعضای گروه همچنان پا برجا به فعالیت خود ادامه می دهد.

این گروه یکی از قوی ترین گروههای Rock-Blues آمریکایی است که فعالیت خود را در سالهای اوج گیری راک یعنی اواخر دهه 60 بصورت یک گروه Trio (متشکل از 3 نوازنده) آغاز کرد.

Billy Gibbons نوانده گیتار از گروه Moving side walk و نوازنده گیتار باس، Dusty Hill و درامر Frank Beard که هر دو از گروه American Blues جدا شده بودند در سال 1969 به یکدیگر پیوسته و اولین آلبوم خود را ساختند.

دو آلبوم اول آنها یعنی First Album و Rio Grand Mud بازتابی قوی از تاثیر Texas Blues بود، به طوری که می توان آنها را نمونه هایی بارز از این سبک دانست. آلبوم سوم آنها Tres Hombres با آهنگ "La Grange" که متشکل از Riff هایی بر مبنای "Boogie Chillen" از John Lee Hooker است، توانست به شهرتی جهانی دست پیدا کند


پس از این سه آلبوم گروه اقدام به برگزاری یک تور جهانی 3 ساله کرد، تحمل فشار سخت این 3 سال علاوه بر تور ماحصل دیگری نیز داشت و آن آلبومهای Tejas و Fandango بود. آنها سپس با آلبومهای Deguello و El Loco به صحنه بازگشتند. این دو آلبوم مقدمه ای بر Eliminator بود که بطور سرسام آوری با استقبال مواجه شد و جلوه دیگری از سیمای ZZ Top را به طرفداران موسیقی راک ارائه کرد.

در آلبوم بعدی یعنی After Burner با اضافه کردن Synthesizer، موسیقی ZZ Top به یک سبک مجزا و مخصوص به خود در میان هم عصرانشان تبدیل شده بود. اینک آنها با ریش بلند، عینکهای مشکی، لباسهای پر زرق و برق و گیتارهای عجیب ظاهر می شدند و از این رو می توان آنها را یک گروه Grunge نیز دانست. Hill و Gibbons همواره با ریش بلند و ظاهری شبیه به هم ظاهر می شدند. جالب اینکه Beard هیچگاه ریش ندلشت، با وجود اینکه Beard به معنی ریش است

گفتگوی هارمونی

---

سلام
اطلاعات خوبی بود مشکرم
میشه از doors هم یکم برامون توضیح دهی
از اون گروه های خوف زمان خودش بوده

اینم بیوگرافی The door

The Doors

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در خصوص زندگي جيم موريسون، رهبر و همه‌كاره‌ي گروه دورز، داستاني جالب و مهم گفته مي‌شود كه به زعم خود موريسون در شكل‌گيري شخصيت او بسيار تأثيرگذار بوده است: هنگامي كه جيم كودكي چهارساله بوده است به همراه پدر و مادرش به نيومكزيكو سفر مي‌كند. در جاده، موريسون با تعدادي سرخپوست مواجه مي‌شود كه بر روي جاده دراز كشيده‌اند و در حال مرگ هستند. اين صحنه بر روي موريسون 4 ساله تأثير بسياري مي‌گذارد. او بعدها به دوستانش گفت كه همانطور كه ماشين از جلوي سرخپوست‌ها عبور مي‌كرده است، روح يكي از آنها در جسم او حلول كرده است. اين داستان عموماً براي توصيف شخصيت نامتعارف و پررمز و راز موريسون كه يكي از ماندگارترين چهره‌هاي تاريخ موسيقي راك است بازگويي مي‌شود. (اوليور استون نيز در فيلم دورز از اين واقعه استفاده‌ي دراماتيكي مي‌كند.) ري مانزارك، نوازنده‌ي كيبورد گروه، از قول موريسون مي‌گويد كه آن سرخپوست يك عارف بوده، عارفي الكتريكي.
موريسون، پسر آدميرال نيروي دريايي و ري مانزارك يكديگر را در نيمه‌هاي دهه‌ي 1960 در دانشگاه USLA ملاقات كردند. در آنجا هردوي آنها در رشته‌ي فيلمسازي تحصيل مي‌كردند. آنها تصميم گرفتند يك گروه موسيقي تشكيل دهند كه كمتر تحت تأثير زمان خودش باشد. مانزارك به سبك بلوز و جاز علاقه‌ي فراواني داشت. دو عضو ديگر گروه، رابي كريگو، گيتاريست و جان دنزمور، درام‌زن بودند. خواننده و شاعر گروه، موريسون بود كه تحت تأثير نيچه، ويليام بليك و رمبو شعر مي‌گفت. اشعار او عمدتاً درباره‌ي وجود و ازخودبيگانگي بود.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اما حال و هواي موسيقي نامتعارف گروه دورز، تيره و تا حدي اروتيك بود. اولين آلبوم گروه با عنوان Break On Through To The Other Side به نوعي بيانيه‌ي فلسفي ـ سياسي موريسون بود. ترانه‌هاي دورز برخلاف دو گروه مطرح آن دوران، بيتلز و رولينگ استونز، آتش در وجود شنوندگانش برمي‌انگيخت. ترانه‌هاي آلبوم اول گروه مملو از مضامين ضدپدرسالاري بود. به خصوص ترانه‌ي مشهور و پر سروصداي اين آلبوم با عنوان Father I Want To Kill You, Mother I Want To…. اين ترانه‌ها براي آن زمان بسيار پيشرو بود و به همين دليل مثل بمب در آمريكا صدا كرد. مضامين معترضانه‌ي گروه باعث شد تا از اجراي كنسرت آنها در لس‌آنجلس جلوگيري شود. همين امر باعث شهرت و محبوبيت بيشتر گروه شد.
دورز با اشعار و ذهنيت نبوغ‌آميز موريسون، بسياري از تابوهاي جامعه‌ي آمريكا را زير سؤال مي‌برد. به همين دليل نهادهاي سنتي تمام تلاش خودشان را به خرج مي‌دادند تا از برنامه‌هاي آنها جلوگيري كنند.
اشعار موريسون، حاوي ترس و اضطراب انسان معاصر از جنگ، سياست، ترور و ... بود. ترانه‌هاي جادويي و قاعده‌شكن گروه در آن سالها Light My Fire و People Are Strange بودند كه همگي جزو پرفروشترين ترانه‌هاي سال آمريكا بودند. مورسيون روزبه‌روز محبوب‌تر مي‌شد و درعين‌حال روربه‌روز هم پيچيده‌تر و نامتعارف‌تر مي‌شد. شخصيت حساس موريسون توان تحمل دردها و رنج‌هاي فلسفي او را نداشت و موريسون هم‌زمان به الكل و مواد مخدر معتاد شد و به نوعي، خودكشي تدريجي را برگزيد.كنسرت‌ها و برنامه‌هاي آنها روزبه‌روز عجيب‌تر و نامتعارف‌تر مي‌شد. به‌گونه‌اي كه در يكي از كنسرت‌ها موريسون آنچنان به سياست آمريكا و دولتمردان آن حمله كرد، كه پليس مداخله كرد و كنسرت تعطيل شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در سال 1969، موريسون عنصري نامطلوب تشخيص داده شد. به همين دليل او تحت فشارهاي آشكار و نهان مجبور به ترك آمريكا شد و به پاريس رفت و در سال 1971 بر اثر سكته‌ي قلبي جان سپرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروه دورز تا سال 1973 به كار خود ادامه داد و دو آلبوم بدون حضور موريسون روانه‌ي بازار كرد، اما در اين سال متلاشي شد. در سال 1991 اوليور استون فيلمساز آمريكايي كه به فضاي سياسي ـ فرهنگي دهه 1960 علاقه‌ي فراواني داشت، فيلمي با عنوان دورز درباره‌ي شخصيت افسانه‌اي جيم موريسون ساخت. در اين فيلم ول كيلمر در نقش موريسون ظاهر شد. ري مانزارك دوست و همكار موريسون مي‌گويد: در هر دوره شاهد جوانان تازه‌اي هستم كه ژرفاي موسيقي دورز را درك مي‌كنند.
موريسون در قبرستان مشهور پرلاشز پاريس دفن شده است.:46:

persianstat('10005314', 0);

اجمالی بر باززایش موسیقی راک.

محسن نامجو
مارس 2007

اشاره: چندی پیش تعدادی سوال توسط یکی از دوستان موسیقی ‌دوست – که ساکن خارج از ایران هستند – درباره وضعیت کلی موسیقی راک در ایران و... مطرح شده بود. در این نگاشته سعی بر آن است تا در طی یک متن ثابت پاسخهای مناسبی برای سوالات متفرقه دوست نامبرده بدست آید:

***

وضعیت کلی عنوانی است که در بدو امر مخاطب را گیج و مبهوت می‌کند. چرا که اساساً در رابطه با هر امری وضعیت کلی می‌تواند سرچشمه یک شناخت متوهمانه از آن چیز باشد. شناختی دور از واقعیت. اما در اینجا با کمی اغماض این رای را صادر می‌کنم که: «بررسی محدویتهای بیرونی و شرایط حاکم بر سیستم فرهنگی دولت و نظرگاه مشکوک این سیستم به موسیقی [بویژه عنوان موسیقی راک]، ما را در مسیر توصیف وضعیت کلی قرار خواهد داد. از جانب دیگر وضعیت درونی موسیقی و موزیسین‌های راک و بررسی آنچه در زیرزمین‌های ایران می‌گذرد به توصیف جزئیات خواهد انجامید. پس واژه «کلی» هم‌ارز یا مفاهیمی چون «بیرون»، «دولت»، «جمع» و غیره و عنوان «جزئی» معادل مفاهیم «درون»، «فردِ تک»، «نوازنده»، «ذهن» و... فرض گرفته می‌شود.
ابتدا ببینیم این موسیقی که آن را راک می‌نامیم چیست و چه دلیلی آن را به زیرزمین کشانده است؟
موسیقی راک را از دو منظر تعریف می‌کنیم:
الف/ تعریف ساده آن به کمک شاخصهای موسیقیایی بیان می‌شود. موسیقی راک موسیقی‌ای است که توسط یک ارکستر شامل چهار ساز اجرا می‌شود. آن چهار ساز گیتار باس، درام، گیتار الکتریک (یا آکوستیک) و ساز چهارم یعنی کیبورد معمولاً نقشی فرعی‌تر دارد. به این مجموعه ساز باید آواز را هم افزود و این هم در صورتی است که قطعه راک مورد نظر ما بکلام یا آوا باشد. آوا هم شامل هرگونه صوت یا نعره‌ای است (غیر از کلام) که توسط خواننده راک ادا شود. در ارکستر راک، باس و درام اساسی‌ترین نقش را دارا هستند. درام پایه ضرب، آرایش ریتم یک یک قطعه و تمپوی آن را حفظ می‌کند و تداوم می‌بخشد و باس علاوه بر همراهی با نقش درام شمایی از ملودی قطعه راک را نیز به مخاطب منتقل می‌کند. ملودی‌ای که اصل آن قرار است توسط گیتار، کیبورد یا خواننده ارائه شود. در مبحث کنترپوان همیشه یک خط مبنا داریم که خطوط دیگر را جهت آنالیز قطعه با آن قیاس می‌کنند. آن خط را به لاتین Cantus Firmus می‌نامند. گیتار باس در ارکستر راک نقشی مشابه همین خط مبنا در قطعات کنترپوانیک را دارد. از این جهت است که می‌گویند باس مهمترین ساز در یک ارکستر راک است. گیتار الکتریک اما خود به دو نقش ظاهر می‌شود: گیتار ریتم و گیتار ملودی که خود این دو واژه آنها ار بی‌نیاز از توضیح می‌کند. خیلی موارد هم ممکن است که گیتار الکتریک جای خود را به یک گیتار آکوستیک (unplugged) بدهد که این تاثیری در ماهیت ارکستر راک و قطعه‌ای که می‌نوازد ندارد. همچنین بسیار تجربه شده که یک ساز آکوستیک کاملاً متفاوت از ارکستر راک به آنها اضافه می‌شود. سازی مثل «بانجو»، «فلوت» و یا حتی «سه‌تار». البته اینجا اختلاف نظر کوچکی مطرح است مبنی بر اینکه ارکستر را بخاطر همین حضور ساز جدید دیگر ارکستر راک بنامیم. حالا بجای آن چه واژه‌ای بکار می‌رود، خود منشاء همین ااختلاف نظرهاست. واژه‌های «تلفیقی» یا «راک تلفیقی» و رواج آنها ریشه در استفاده از همین ساز جدید داشته است. گرچه معنای اصلی یک ارکستر راک تلفیقی (Alternative Rock) بسی دقیق‌تر و موشکافانه‌تر از تنها حضور یک ساز جدید است که در ادامه بدان می‌پردازیم.
پس تمام آنچه آمد تعریف ساده (!) موسیقی راک بود که به کمک عوامل موسیقیایی بیان شد. اما تعریف دیگر بر حوزه شناخت دیگر دلالت دارد:
ب/ دهه ۱۹۶۰ را در فرهنگ غرب (در اینجا آمریکا) می‌توان دهه تکوین نوعی هنر معترض نامید. مثلاً در حیطه سینما نگاه منتقدانه و صریح فیلمسازان معاصر آمریکایی مثا {اسکورسیزی} یا {الیور استون} ریشه در سینمای معترض {سیدنی پولاک} یا {جان فورد} دارد که دهه‌های ۵۰ و ۶۰ سالهای اوج فعالیت آنان بود. متولدین دهه‌های ۳۰ و ۴۰ میلادی که بخشی از سالهای کودکی شان همزمان با بزرگترین جنگ تاریخ بشر طی شده بود نسل خاصی را بوجود آوردند که هم ویژگیهای روانی و درونی‌شان و هم شرایط معاصر و بیرونی‌شان در خیلی جهات منحصر بفرد بود. به هر صورت این مفهوم – یعنی اعتراض – چندین آبشخور جداگانه دارد:
۱/ راک از حیث بررسی موسیقیایی ریشه در سبکهای قبل از خود مثل جاز، راک‌اندرول، بلوز یا... دارد. بلوز موسیقی سیاهان است و سیاهان فرزندان زجردیده پدر و مادری هستند که به زور از سرزمینهای خو رانده شده اند. اعتراض مستتر در بلوز اعتراض بردگان است. آنچه از ساز درام برمی‌خیزد صدای ریتمهای یک فرهنگ غنی و بکر و پر قدمت است که در قاره ای سیاه موجود بوده است....
۲/ راک سبک زمانه خود است. زمانه‌ای که مصادف است با شروع جنگ سرد، چالشهای عظیم ایجاد شده در جامعه آمریکا بخاطر جنگ ویتنام، راه افتادن موج عظیم انتقاد سرسختانه از نظام کهنه آموزش عالی که اعتراضات دانشجویان فرانسوی نمون‌ای از آن بود و....
۳/ آبشخور دیگر راک اعتراض موجود در ادبیات آن بود. ادبیات راک ادبیاتی جدید بود که قبل از آن نمونه‌ای نداشت. چه در فرم اشعار که شاید اصلاً از این حیث نتوان آن را شعر نامید. {سید بارت}، {فرانک زاپا}، {لئونارد کوهن}، {کلاپتون} و دیگران از واژه words در کنار music در پارتیتورهای خود استفاده می‌کردند. یعنی موسیقی و کلمات. این واژه هیچ داعیه‌ای را برنمی‌تابد. صرفاً کلمه است و تفسیر آن به خود مخاطب واگذار شده است.
۴/ ...
۵/ ...
۶/ ...
به هر صورت مجموع این موارد می‌رساند که موسیقی راک را از نظرگاه نوعی هنر معترض می‌توان شناخت و برای آن تعریفی لحاظ کرد. اما موضوع بعدب: موسیقی راک در زیرزمین چه می‌کند؟
مساله‌ای که جای بررسی دارد این است که چرا موسیقی راک اینقدر با فاصله از دل فرهنگ ما سربرمی‌آورد؟ می‌دانیم که از جهاتی پاسخ به آن سخت می‌نماید. اوج موسیقی راک در فرهنگ غرب دهه‌های ۶۰ و ۷۰ بوده است. در دهه ۶۰ به عنوان یک سبک تنقیح شده که خود را از سبکهای قدیمی‌تر مثل بلوز، R&B و راک‌اندرول مجزا کرده بوده و در دهه ۷۰ به عنوان بارزترین عنصر موسیقیایی فرهنگ غربی جا افتاد. همزمان با رشد این سبک در غرب، در ایران دهه ۱۳۵۰ هم موسیقی راک در کنار انواع موسیقی‌های دیگر به تدریج در حال شناخته شدن و جا افتادن بود و در آثار برخی آهنگسازان ایرانی تفاوتهای اجرایی آن با انواع موسیقی پاپ و غیره به چشم [یا به گوش] می‌آمد. اما با اتمام دهه ۷۰ میلادی وقوع همزمان دو اتفاق موجب گستی طولانی در ارائه این سبک شد. در غرب (در اینجا منظور آمریکاست) حضور عواملی اجتماعی و سیاسی نوعی محافظه‌کاری عام را پدید آورد که موجب افول شور و نشاط موسیقی در دهه ۸۰ آمریکا شد. بطوریکه امروز همه متفق‌القول‌اند که دهه ۱۹۸۰ دهه افول موسیقی و مخاطبان آن در جامعه آمریکایی بود. اتفاق دیگر در این سوی جهان و در کشور ما بود. وقوع انقلاب اسلامی که صرف‌نظر از دستاوردها و تغییرات مثبت و منفی‌اش در زمینه‌های فرهنگی (به ویژه موسیقی) با افول یا به بیان بهتر قلع و قمع همه گونه صوت مواجه شدیم. یعنی اساساً به هنر موسیقی به عنوان هنر مشکوک – از حیث معیارهای مذهبی انقلاب – نگریسته شد. و این نه تنها موسیقی راک بلکه تمام انواع موسیقی را دربر گرفت. این اتفاق و ادامه آن در طی دو سه دهه موجب جابجایی تریبون شد. به طوری که موسیقی سنّتی که ذاتاً موسیقی بزمی و صدای خلوت آدمیانی – به تعداد انگشت شمار – در دل خانه‌ها بود بتدریج بریبون رسمی یافت و از کمکهای فرهنگی دولت بهره‌مند شد و حداقل در طی دهه اول انقلاب (سالهای ۱۳۶۰ به بعد) به عنوان تنها مرجع موسیقی در آمد.
برعکس موسیقی‌های دیگر (در این بررسی، موسیقی راک) که ذات‌اش همخوان با کنسرتهای چندهزار نفر، مانیتورهای صوتی پرحجم، نعره‌های کاملاً آزاد و بی‌قیدوشرط و به طور کلینقطه مقابل موسیقی زیرزمینی بود، به دل زیرزمین‌ها رانده شد. آری، در یک جمله سه‌تار ضعیف‌الجثه به روی سن رفت و گیتار الکتریک پرسروصدا جایی جز زیرزمین منازل ایرانی نیافت.
حالا به تدریج چند سالی است که صدای گیتار الکتریک از دل زیرزمین در حال شنیده شدن است و کم‌کم دارد جایگاهش را می‌یابد. این توضیح در جهت سوال طرح شده اول این مقال بود که چرا اکنون؟ پس می‌توان گفت که موسیقی راک و عناصر اجرایی آن (گیتار، درام، آمپلی‌فایر، گروه نوازنده و...) پدیده‌های نوپایی در این کشور نیستند. بلکه بعد از سالها مسکوت ماندن و خلوت گزیدن به مرور مخاطب خویش را بازیافته و می‌یابند گرچه نسل جوانی که امروز به این موسیقی می‌پردازد تفاوت قابل بحثی با نسل {حبیب} و {کورش یغمایی} دارد که آن را باید به بحثی دیگر واگذاشت.
گرچه می‌توان متصور شد که در سالهای ۱۳۶۰-۷۰ بودند کسانی که در خفای منزل خویش به تمرین و اجرای آثار راک می‌پرداخته‌اند و این موسیقی اگر تریبون رسمی نداشته هیچگاه به طور کامل در ایران از بین نرفته است. اما سالهای اخیر سالهای باززایی و نوپایی سبک راک بوده است. مواردی که بضاعت ذهن نگارنده یاری می‌کند از این قرار است:
الف/ آزاددسازی موسیقی پاپ (عنوانی که خود تریبون‌های فرهنگی دولت یا صدا و سیما برای آن قائل شدند) در سالهای میانی دهه ۱۳۷۰ و آشنا شدن تدریجی مردم با ارکسترهایی که صدادهی آنها در دهه ۶۰ در قرنطینه کامل بود. به بیان دیگر شنیدن و عادت به شنیدن صدای درام (حال چه آکوستیک و چه الکترونیک یا سمپل)، گیتار الکتریک و سازهایی از این دست که از تبعات موسیقی اصطلاحاً پاپ بودند راه را برای سبک مساله‌دارتر و حساسیت برانگیزتری مثل سبک راک باز کرد. می‌توان گفت بوجود آمدن موسیقی پاپ صرف‌نظر از دلایل و نتایج مثبت و منفی‌اش یک نتیجه مطلوب داشت و آن هم کاشتن هسته سبک راک یا رشد آن هسته در دل و ذهن جوانان ایرانی بود. بطوری که ماامروز در تقاضانامه‌های کنسرت یا کاست که به اداره موسیقی وزارت ارشاد یا واحد موسیقی صدا و سیما ارائه می‌شود می‌توانیم بوضوح حضور موسیقی راک را حس کنیم و نمونه‌های ارائه شده آن را – حالا با هر سطح نگرشی – بشنویم. این وضعیت را مقایسه کنید با دو دهه پیش یا حتی کمتر که ارائه چنین سبکی چگونه می‌توانست گذشتن از بزرگترین تابو قلمداد شود. درست است که هنوز هم سبک راک در نظر سیستم فرهنگی دولت جمهوری اسلامی خالی از مساله و ایراد و حساسیت‌زایی نیست اما آن سالها اصلاً جای هیچ بحثی را برای ارائه باقی نمی‌گذاشت.
ب/ حضور یک نسل جدید عاملی اجتناب‌ناپذیر برای خاستگاه یک موسیقی جدید بوده است. متولدین دهه ۱۳۶۰. نسلی که کاملاً از سالهای اولیه انقلاب بی‌خبرند. آنها چشم که باز کرده‌اند خود را به عنوان یک شهروند ایرانی دیده‌اند در کنار و برابر با یک شهروند ژاپنی، اروپایی، آمریکایی یا هر جای دیگر. آنچه که آنها لمس کرده‌اند برابری و مسلوات در توزیع امکانات تکنولوژیک بوده است. انواع سرگرم


منبع :zirzamin

آلبوم Ummagumma چهارمین كار گروه پینک فلوید در سال 1969 به بازار آمد و بسیاری از مفسران موسیقی آنرا در حد و اندازه آلبومهایی چون Animals و یا حتی The Wall میدانند.

Ummagumma اصطلاحی عامیانه در دهه 60 برای لغت "***" بوده است. این آلبوم دارای ویژگیهای خاصی است بعنوان مثال نسخه استودیویی آن شامل چهار track است در هر track نوازنده ها به نوعی سولیست قطعه هستند و توانایی های خود را به اجرا در می آورند. اگر video clip های این آلبوم را دیده باشید حتما" متوجه این موضوع شده اید.

در زمان تهیه این آلبوم اعضای گروه عبارت بودند از Roger Waters ،David Gilmour ،Richard Wright و Nick Mason بودند. گوش دادن به این كار پینک فلوید نیاز به آرامش و ذهن باز نیاز دارد و به نوعی با تمام كارهای دیگر این گروه متفاوت است.

Nick Mason در قسمتهایی از این آلبوم توانایی های خود در drums رو به رخ میكشد و در جای دیگه Richard Wright توانایی در نوازندگی كیبرد.

Roger waters با سبك بسیار زیبایی شبیه به ملودی های عربی قطعه زیبای Set the control for the heart of the sun را خوانده و David Gilmour با آرامشی توام با اعتماد به نفس به راحتی با گیتار Improvise های زیبایی رو می آفریند.

اولین Track این آلبوم قطعه ای بنام Astronomy Domine. كه در آن میتوان به راحتی برتری نوازندگی Gilmour را نسبت به Barrett احساس كرد همچنین توانایی های Mason در این قطعه غیر قابل انكار است.

Careful With That Axe, Eugene قطعه دوم این آلبوم زیباست كه آهنگی است بی انتها، آرام و شاید بدون هیچ هدف كه به طرز عجیبی وارد احساسات انسان می شود و آنرا تحت تاثیر قرار میدهد. حتی اگر برای اولین بار این ترک را گوش کنید در همان دقایق اول شیفته زیبایی آن خواهید شد. Track سوم قطعه باکلام معروف معروف Set The Controls for the Heart of the Sun است كه در آن واترز متنی را میخوند و Gilmour بیشترین حضورش را در این آلبوم به معرض نمایش می گذارد.

"ذره ذره شب كنار میره، شبی كه برگهای لرزان روی زمین رو میشماره،
نیلوفر های آبی با علاقه به همدیگه تكیه دادند و بالای تپه پرنده ای در حال پروازه،
سعی كن كنترل قلب خورشید رو بدست بیاری ... "

بالاخره آخرین قطعه A Saucerful of Secrets نام دارد که ظاهرا" ضعیفترین كار این آلبوم است. طولانی بودن قطعات و نامشخص بودن آنچه نوازنده می نوازد از جمله ایراداتی است كه منتقدان موسیقی به این قطعه میگیرند.

ناگفته نماند كه این آلبوم با هفت track در سال 1968 با حضور Syd Barrett هم قبلا" ارائه شده بود ولی موفقیت اصلی در زمانی بدست آمد كه یكسال بعد توسط گروه چهار نفره آلبوم تحت نام Ummagumma ارائه شد.

گفتگوی هارمونیک

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در بین نوازندگان گیتار راک (Rock) دهه های 80 و 90 جو ستریانی یكی از حرفه ای ترین و قدرتمند ترین گیتاریست ها می باشد.

او در 15 جولای سال 1956 در Westbury شهر نیویورك بدنیا آمد و در حومه Carle Place بزرگ شد. ستریانی تحت تاثیر نوازنده گیتار افسانه ای Jimi Hendrix قرار داشت و با وجود اینكه بیشتر علاقمند به Drum بود در 14 سالگی شروع به تمرین گیتار نمود.

خیلی زود بعد از فراگیری گیتار به تدریس آن به دیگران پرداخت و در این بین به یكی از شاگردانش بنام Steve Vai احساس نزدیكی و وابستگی پیدا كرد. زمانی كه Steve Vai بعنوان گیتاریست گروه David Lee Roth به شهرت رسید در بسیاری از مجامع عمومی از دوست و استاد سابقش تمجید و قدر دانی نمود.

اواخر سالهای 70 ستریانی به Berkeley CA تغییر مكان داد اما همچنان بكار تدریس مشغول بود . در بین شاگردان او می توان به نوازندگان توانایی چون Kirk Hammett (از گروه متالیكا) , Larry Lalonde (از گروه پرایموس) , David Bryson (از گروه كانتینگ كروز) و Charlie Hunter ( نوازنده Jazz تلفیقی) اشاره كرد. Satch (نام هنری جو ستریانی) در اوایل دهه 80 در یك كار خوب با Greg Kihn به نوازندگی پرداخت كه پیامد آن تعدادی سولو و یك تور بود و از آن كار ها یك نسخه آرشیوی بنام King Biscuit Flower Hour تهیه گردید كه نسخه كامل آن در سال 1996 منتشر شد.

كارهای زیبای جو ستریانی موجی پویا در دنیای نوازندگی راك بوجود آورد؛ در این میان می توان به كارهایی چون EP, Not Of This Earth و Surfing With The Alien (که موفق به دریافت نشان طلای مسابقات گرمی نیز شد) اشاره کرد. پس از آن Satch ردیف اول لیست آراء عمومی بهترین گیتاریست مجلات موسیقی را بخود اختصاص داد . میك جگر خواننده معروف گروه Rolling Stones از او به عنوان همراه در تورهای استرالیا و ژاپن استفاده كرد.

از دیگر شاهكار های جو ستریانی می توان به آلبوم Flying In A Blue Dream (سال 1989) اشاره كرد كه آغاز كار خوانندگی او نیز می باشد. زمینه فعالیت های ستریانی بسیار گسترده است او حتی ساخت موسیقی فیلمهای گوناگون را بعهده گرفت كه از آن جمله می توان به فیلم Say Anything به كارگردانی Cameron Crowe اشاره كرد. با كناره گیری Ritchie Blackmore از گروه Deep Purple در سال 94 جو ستریانی جای او را گرفت .اگر چه از او در خواست شد كه بعنوان یك عضو دایمی باقی بماند او این پیشنهاد را نپذیرفت تا به كار خودش به تنهایی ادامه دهد.

Satch بعد از انتشار آلبوم Crystal Planet اولین تور G3 را در سال 96 با همراهی Steve Vai بر پا كرد كه البته بعد از آن‏‏ ‏این كنسرت ها سالیانه اجرا شدند. در بین سالهای 2000 تا 2002 دو كار دیگر از او به نامهای Engines Of Creation (كاندید مسابقات Grammy) و Live In San Francisco به ثبت رسید.


علاوه بر كارهایی كه ستریانی انجام داده است بار ها بعنوان مهمان جهت همراهی با هنرمندان دیگر دعوت شد كه از آن جمله می توان به همراهی او با Alice Cooper در آلبوم Hey Stupid و Stuart Hamm در Radio Free Albemuth و بسیاری موارد دیگر اشاره كرد.

جالب است كه بدانید در اوایل دهه 90 كمپانی Ibanez به افتخار جو ستریانی مدل گیتار JS را به بازار عرضه كرد. Satch برای آلبوم های Surfing with the alien (سال 1987) ؛ Dreaming #11 (سال 1988) موفق به دریافت جایزه Grammy شده است و نیز برای Flying in a blue dream و ‎You're my world و آهنگ Summer Song از اجرای زنده G3 كاندید این مسابقات شده است

[IMG]file:///C:/PROGRA~1/DAP/v_logo.gif[/IMG]File InformationVerifying link...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط asalbanoo [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


در بین نوازندگان گیتار راک (Rock) دهه های 80 و 90 جو ستریانی یكی از حرفه ای ترین و قدرتمند ترین گیتاریست ها می باشد.

او در 15 جولای سال 1956 در Westbury شهر نیویورك بدنیا آمد و در حومه Carle Place بزرگ شد. ستریانی تحت تاثیر نوازنده گیتار افسانه ای Jimi Hendrix قرار داشت و با وجود اینكه بیشتر علاقمند به Drum بود در 14 سالگی شروع به تمرین گیتار نمود.

خیلی زود بعد از فراگیری گیتار به تدریس آن به دیگران پرداخت و در این بین به یكی از شاگردانش بنام Steve Vai احساس نزدیكی و وابستگی پیدا كرد. زمانی كه Steve Vai بعنوان گیتاریست گروه David Lee Roth به شهرت رسید در بسیاری از مجامع عمومی از دوست و استاد سابقش تمجید و قدر دانی نمود.

اواخر سالهای 70 ستریانی به Berkeley CA تغییر مكان داد اما همچنان بكار تدریس مشغول بود . در بین شاگردان او می توان به نوازندگان توانایی چون Kirk Hammett (از گروه متالیكا) , Larry Lalonde (از گروه پرایموس) , David Bryson (از گروه كانتینگ كروز) و Charlie Hunter ( نوازنده Jazz تلفیقی) اشاره كرد. Satch (نام هنری جو ستریانی) در اوایل دهه 80 در یك كار خوب با Greg Kihn به نوازندگی پرداخت كه پیامد آن تعدادی سولو و یك تور بود و از آن كار ها یك نسخه آرشیوی بنام King Biscuit Flower Hour تهیه گردید كه نسخه كامل آن در سال 1996 منتشر شد.

كارهای زیبای جو ستریانی موجی پویا در دنیای نوازندگی راك بوجود آورد؛ در این میان می توان به كارهایی چون EP, Not Of This Earth و Surfing With The Alien (که موفق به دریافت نشان طلای مسابقات گرمی نیز شد) اشاره کرد. پس از آن Satch ردیف اول لیست آراء عمومی بهترین گیتاریست مجلات موسیقی را بخود اختصاص داد . میك جگر خواننده معروف گروه Rolling Stones از او به عنوان همراه در تورهای استرالیا و ژاپن استفاده كرد.

از دیگر شاهكار های جو ستریانی می توان به آلبوم Flying In A Blue Dream (سال 1989) اشاره كرد كه آغاز كار خوانندگی او نیز می باشد. زمینه فعالیت های ستریانی بسیار گسترده است او حتی ساخت موسیقی فیلمهای گوناگون را بعهده گرفت كه از آن جمله می توان به فیلم Say Anything به كارگردانی Cameron Crowe اشاره كرد. با كناره گیری Ritchie Blackmore از گروه Deep Purple در سال 94 جو ستریانی جای او را گرفت .اگر چه از او در خواست شد كه بعنوان یك عضو دایمی باقی بماند او این پیشنهاد را نپذیرفت تا به كار خودش به تنهایی ادامه دهد.

Satch بعد از انتشار آلبوم Crystal Planet اولین تور G3 را در سال 96 با همراهی Steve Vai بر پا كرد كه البته بعد از آن‏‏ ‏این كنسرت ها سالیانه اجرا شدند. در بین سالهای 2000 تا 2002 دو كار دیگر از او به نامهای Engines Of Creation (كاندید مسابقات Grammy) و Live In San Francisco به ثبت رسید.


علاوه بر كارهایی كه ستریانی انجام داده است بار ها بعنوان مهمان جهت همراهی با هنرمندان دیگر دعوت شد كه از آن جمله می توان به همراهی او با Alice Cooper در آلبوم Hey Stupid و Stuart Hamm در Radio Free Albemuth و بسیاری موارد دیگر اشاره كرد.

جالب است كه بدانید در اوایل دهه 90 كمپانی Ibanez به افتخار جو ستریانی مدل گیتار JS را به بازار عرضه كرد. Satch برای آلبوم های Surfing with the alien (سال 1987) ؛ Dreaming #11 (سال 1988) موفق به دریافت جایزه Grammy شده است و نیز برای Flying in a blue dream و ‎You're my world و آهنگ Summer Song از اجرای زنده G3 كاندید این مسابقات شده است

---

دیسکوگرافی رو نگفتی:46:

سلام
متشکرم rok magic

سلام یک آهنگ از نیروانا به نام (درباره یک دختر)
که یکی از بهترین های نیروانا هست

درباره یک دختر
شعر و مو سیقی از ((کرت کوبین))

من یه دوست با حال دارم
می خوام....حتی حاضرم به همه ی حرف ها هم گوش بدم
می خوام....فکر می کنم که این کفش ها خیلی بهت میان
می خوام.... یه نشونه ای ، چیزی نداری؟

خوب از این موقعیت استفاده می کنم
وقتی که منو می بری گردش
ولی حیف که نمی تونم هر شب مجانی ببینم ات

سر راه ات می ایستم
می ایستم.... امیدوارم کهوقت داشته باشی
می ایستم.... شماره ام رو بهت می دم
می ایستم....باهات یه قرار می ذارم


خوب از این موقعیت استفاده می کنم
وقتی که منو می بری گردش
ولی حیف که نمی تونم هر شب مجانی ببینم ات


من یه دوست با حال دارم
می خوام....حتی حاضرم به همه ی حرف ها هم گوش بدم
می خوام....فکر می کنم که این کفش ها خیلی بهت میان
می خوام.... یه نشونه ای ، چیزی نداری؟


خوب از این موقعیت استفاده می کنم
وقتی که منو می بری گردش
ولی حیف که نمی تونم هر شب ببینم ات
مجانی
می خوام...

About a girl
cobain

I need an easy friend
I do ... with an ear to Iend
I do ... think you fit this shoe
I do ... won`t you have a clue

I`II take advantage while
you hang me ut to dry
but I can`t see you every night for free

I`m standing in your line
I do ...hope you have the time
I do ... pick a number too
I do ... keep a date with you

I`II take advantage while
you hang me ut to dry
but I can`t see you every night for free

I need an easy friend
I do ... with an ear to Iend
I do ... think you fit this shoe
I do ... won`t you have a clue

I`II take advantage while
you hang me ut to dry
but I can`t see you every night
For free
I do...

فقط چند روز مانده به روزی كه برت از دنیا رفت و میان این همه شایعه، داستان، نقل‌قول و حدس و گمان، من سرگردان مانده‌ام كه چه بنویسم. درباره گروهی كه كمتر كسی ممكن است آنها را نشناسد. در همین پانزده تا بیست سال گذشته هر بار با مناسبت یا بی‌مناسبت، كسی در جایی چیزی از آنها نوشته است و ظرف یك‌سال گذشته هم كوچك‌ترین خبر یا اطلاعات درباره برت دهان به دهان گشته است. پینك فلوید دقیقاً چهل سال پیش تشكیل شد و مجموعه‌ای عظیم، خلاقانه و بی‌نظیر از موسیقی را به جهان هدیه داد.

سید برت یكی از چهار مردی بود كه گروه را ایجاد كردند. جوانی با خلاقیتی در حد نبوغ كه می‌توان گفت یك‌تنه آلبوم اول گروه را به وجود آورد اما در نیمه‌های تهیه آلبوم دوم به علت مشكلات ذهنی گروه را ترك كرد و هرگز باز‌نگشت. اصلاً مهم نیست به چه دلیلی یا بر اثر چه مشكلی او دنیای موسیقی را برای همیشه ترك كرد زیرا همان یكی دو سالی كه به عنوان مغز متفكر پینك فلوید كار كرد، برای او كافی بود تا صاحب جریانی عظیم در موسیقی راك شود. جریانی كه خیلی‌ها را تحت‌تاثیر قرار داد.

«نی‌زن در آستانه سپیده‌دم» آلبوم اول پینك فلوید، تحت‌تاثیر موسیقی غریب و تازه برت و همراه با اشعار ساده او تبدیل به اثری تاثیرگذار شد. البته باید بگویم كه به جز برت، ریك رایت نیز سهمی قابل توجه در موفقیت آلبوم داشت. ارگ‌نوازی‌های بداهه او آنچنان واضح، تاثیرگذار و به‌یادماندنی هستند كه نمی‌توان از آنها نامی نبرد. «نی‌زن...» پر است از داستان‌های پریان و افكت‌های صوتی به‌یادماندنی از صدای پرندگان، باد، صدای پا، زنگوله‌ها، اسباب‌بازی‌ها و بسیاری چیزهای دیگر. اما بیش از هر چیز ما را به سفری از جنس سفر آلیس در سرزمین عجایب می‌برد. سفری كودك‌وار و رمزآلود كه در آن از پیچیده‌گویی‌های بزرگسالانه اثری نیست اما مكث در برابر هرچیز و تامل در آن را برایمان تداعی می‌كند.

با این همه، این آلبوم به هیچ‌ وجه اثری درباره كودكان یا برای كودكان نیست بلكه تصاویری از دنیای كودكی است كه این بار از زبان كسی نقل می‌شود كه چندان كودكی‌اش را فراموش نكرده است. به جز این، آهنگ‌ها، سرشار از ترسی غریب هستند. گویی دلهره‌ای ازلی در پس پشت هر كدامشان جا خوش كرده است و همه كودكانه‌ها را تبدیل به ترس كودكی می‌كند كه چراغ اتاقش را خاموش كرده‌اند، اما هیچ‌كس نمی‌داند كه این كودك دقیقاً از چه می‌ترسد.
«نی‌زن در آستانه سپیده‌دم» آلبومی به‌شدت قابل تاویل است. می‌شود خیلی چیزها درباره‌اش گفت یا از آن برداشت كرد اما پیش از آن باید آلبوم را شنید و آن‌وقت همه این صداهای خوش را تعبیر كرد.
به دور از همه حرف و حدیث‌هایی كه در مورد گذشته بحث‌برانگیز سید برت وجود دارد، مصاحبه‌ای از او پیدا كردم كه حیفم آمد برایتان به این هتل شلوغ نیاورم.

● نی‌زن در آستانه سپیده‌دم؟(۱)
▪ چیزی است مثل باد در نی‌زاران.(۲) این آلبوم از خیلی جهات كار دشواری بود. مثل اجرا در استودیو و همه‌چیز. اما كار واقعاً مفرحی بود. ما وسواس زیادی روی آن به خرج دادیم و من شخصاً سخت روی آن كار كردم.

● بعضی از آهنگ های شما مثل Chapter۲۴ (فصل ۴۲) كمی مبهم به نظر می‌رسند.
▪ Chapter۲۴... آن آهنگ از «ئی چینگ» گرفته شده است و كلمات در آن خیلی ساده و روشن به كار رفته‌اند. لوسیفر سام آهنگ مبهم دیگری است كه تا مدت‌ها برای خودم معنای چندانی نداشت. اما با گذشت سه یا چهار ماه توانستم چیزهای بیشتری از آن بفهمم.

● چقدر اشعار برایتان در كار مهم‌اند؟
▪ خیلی زیاد. فكر می‌كنم خیلی بهتر است كه یك آهنگ به جای یك معنی، دارای معانی متعدد باشد. اصلاً چنین آهنگی مخاطب بیشتری به خود جلب می‌كند. از طرف دیگر، من آهنگ‌های ساده را بیشتر دوست دارم. آهنگ‌هایی مثل آرنولد لین، چون آهنگی صریح و روشن است.
بعضی از شعرهای شما خیلی واضح و مفهوم نیستند مثلاً این جمله در octopus (۳): «مینی كان كوچولو سرفه می‌كند و گلوش رو صاف می‌كند». راجع به شعرهای بعدی چه نظری دارید؟
می‌خواستم كه خیلی قشنگ باشد (می‌خندد) مثل لحظه‌هایی از صدای یك ناقوس.

● درباره octopus چی؟
▪ حدود شش ماه طرحش را در ذهنم داشتم و در نهایت آن را نوشتم. شاید دلیل موفقیتش همین باشد. این ایده مثل بعضی از آهنگ‌های دیگر بود.

● در بسیاری از آهنگ‌های شما حس كودكانه شگفت‌انگیزی همراه با انبوهی از قصه‌های پریان و عناصر شعرهای كودكان وجود دارد. هیچ‌ فكر كرده‌اید برای كودكان بنویسید؟

▪ قصه‌های پریان خیلی زیبا هستند... فكر می‌كنم بخش زیادی از این موضوع به زندگی در كمبریج و بودن در طبیعت برمی‌گردد. آنجا خیلی روشن و پاك است و من هنوز هم خیلی به آنجا می‌روم. شاید اگر می‌خواستم در كالج بمانم، معلم می‌شوم.

● در كارهای ابتدایی پینك فلوید، داستان‌های علمی تخیلی عجیبی هست. هیچ خودتان را در چنین داستان‌هایی حس كرده‌اید؟

▪ نه واقعاً. به غیر از «سفر در فضا» و «Quatermass» كه مال وقتی است كه حدوداً پانزده سالم بود. آنها می‌توانستند از هرجایی آمده باشند.

● شعرهای شما می‌توانند كولاژهایی سوررئالیستی به نظر بیایند. نقاشی روی نوشتن تان تاثیر داشته است؟
▪ تنها شیوه كار، آموختن، برای سخت كار كردن. من مایلم سطوحی از سایر چیزها بگیرم. چیزهایی كه دوست دارم و اغلب درباره آنها می‌نویسم. اما عمداً نقاشی را در كارم تاثیر نمی‌دهم زیرا حقیقتاً این فقط خوب نوشتن آهنگ‌هاست كه اهمیت دارد.


● هنوز نقاشی می‌كنید؟
▪ خیلی نه، كسی كه در خانه كناری زندگی می‌كند، برای من نقاشی می‌كشد و كارش را خیلی خوب انجام می‌دهد. بنابراین فكر نكنم دیگر به انجام آن نیازی داشته باشم.

● قصد ندارید كارهای دیگری را تجربه كنید؟
▪ خیلی از مردم می‌خواهند فیلم بسازند، عكاسی كنند و خیلی كارهای دیگر، اما من كاملاً از كاری كه مشغول انجام آنم، خوشحالم.

● به موسیقی گروه‌های دیگر گوش می‌كنید؟
▪ من خیلی اهل خریدن آلبوم‌های موسیقی نیستم. دور و بر شما چیزهای زیادی برای گوش كردن هست كه نمی‌شناسید. همه چیزی كه من در خانه دارم، كارهای Bo Diddley بعضی آثار «استونز» و «بیتلز» و تعدادی آلبوم جاز قدیمی است. Family را هم دوست دارم. كارهای زیبایی انجام می‌دهند.

● چقدر شعر می‌خوانید؟
▪ گاهی شكسپیر و چوسر. زیاد شعر نمی‌خوانم. شاید باید بیشتر این كار را انجام دهم.

● از Madcap Laughs (۴) (خنده‌های یك دیوانه) راضی هستید؟
▪ بله. كارهایی كه در آن هست را دوست دارم. این آلبوم مدت‌ها پس از تهیه‌اش منتشر شد. من می‌خواستم كه این آلبوم مجموعه كاملی از چیزهایی باشد كه مردم دوست دارند بشنوند.

● Madcap نسبتاً با كارهای دیگر شما در پینك‌فلوید هماهنگ است. درباره آلبوم جدید چه خبری دارید؟
▪ در آن هر چیزی ممكن است وجود داشته باشد. این بستگی دارد به اینكه حس كنم چه كاری را دوست دارم انجام دهم. نكته مهم دیگر این است كه باید نسبت به كار قبلی اثر بهتری باشد.

● چقدر گیتار می‌زنید؟
▪ من همیشه آهنگ‌ها را با گیتار می‌نوشتم. این اتاق بزرگ را داشتم و در آن كار می‌كردم. دوست داشتم كه موسیقی و كلمات هماهنگ با هم كار كنند. خوب، زمانی به استودیو رفتم در حالی كه كلمات در سویی و موسیقی در سوی دیگری قرار گرفته بود. فكر كردم كه می‌شود همین شیوه را هم ادامه داد.

● اكنون مشغول چه كاری هستید؟
▪ روی آلبوم جدید كار می‌كنم. چهار آهنگ را قبلاً آماده كرده‌ایم و كل كار باید حدوداً بعد از سپتامبر تمام شود. آنجا موسیقیدانانی هست كه فقط مردم می‌توانند به آنها كمك كنند مثل Madcap كه به من اختیار عمل فراوانی برای آنچه می‌خواهم انجام بدهم داد. حس می‌كنم گرچه چیزهای بسیاری دارم اما هنوز كارهای بهتری برای انجام دادن هست و من فقط می‌خواهم كارم را به بهترین شكل ممكن انجام دهم.


پی‌نوشت‌ها:
۱-Piper at the Gates of Dawn . اولین آلبوم پینك فلوید و نام فصل هفتم كتاب باد در نی‌زاران.
۲‌-wind in the willow كتابی از كنت گراهام برای كودكان
۳-آهنگی از آلبوم Madcap
۴-آلبوم سولوی سیدبرت
حمیده پازوكی



روزنامه شرق

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

استينگ، ستاره دنياي موسيقي در تازه‌ترين آلبومش به سراغ موسيقي قرون وسطايي رفته موسيقي‌اي همراه با يك ساز ويژه. گزارشي در اين باره بخوانيم:
مي‌گويند استعداد بي‌نظير زرياب در ساز و آواز، باعث تحريك حسادت خاندان اسحاق موصلي شد. زرياب شاگرد برجستة موصلي بود، اما از آن‌جا كه هيچ استادي نمي‌تواند شاگردش را فراتر از خود ببيند، نسبت به او كينه به دل گرفت. دشمني خاندان او باعث شد زرياب از بغداد كوچ كند و به اندلس برود. او در اندلس، مدرسه‌‌اي ساخت و به شاگردانش نواختن ساز عود را آموزش داد.

«العود» را اروپايي‌ها به «لوت» تبديل كردند و همين لوت بود كه به گيتار تبديل شد و اسپانيا را مبدأ گيتار كرد.

اين يكي از روايات اساسي دربارة پيدايش ساز گيتار است. سازي كه اينك به عقب مانده‌‌ترين كشورهاي آفريقايي هم راه پيدا كرده است.

شواهدي هم وجود دارد كه مي‌گويد 8 قرن پيش از ميلاد در ايران، عودي با دستة كوتاه وجود داشته و اين ساز، يك ساز كاملا ايراني است.

يكي دو هفته بيشتر از انتشار آلبوم جديد «استينگ» نمي‌گذرد. آلبومي با موسيقي قرن شانزدهم و برپاية ساز «عود» كه ستارة موجهي به نام استينگ به سراغش رفته است. او ستاره‌اي است كه به ريسك كردن مشهور است.

آلبوم «ترانه‌هاي لابيرنت» كمتر از دو هفته است كه به بازار آمده و در اين مدت توانسته به صدر جدول‌هاي كلاسيك در ايالات متحده، انگلستان، فرانسه و آلمان راه پيدا كند.

همچنين در وب‌سايت‌هاي «آمازون» و «بارنز نابلز» بالاترين آمار فروش را به خود اختصاص داده است.

اين آلبوم در جدول كلي انگلستان در رده 24 قرار دارد و در بيلبورد آمريكا در رده 37 كه آمار بسيار خوبي براي يك آلبوم مخالف جريان موسيقي روز است.

يك سال پيش، وقتي خبر كار استينگ بر روي طرحي بر مبناي ساز عود و مربوط به عصر اليزابت منتشر شد، خيلي‌ها شگفت‌زده شدند. قرار بود استينگ براساس نوشته‌هاي «جان داولند» در قرن شانزدهم، آلبومش را تهيه كند. جان برد دوست كمدين استينگ، اولين كسي بود كه او را با داولند آشنا كرد. كِي؟ سال1982 وقتي اين دو هنرمند در كنسرت گروه «پليس» با عنوان «راز سوت» شركت كرده بودند.

موضوع كار بر روي آثار داولند از 24 سال پيش در ذهن استينگ جرقه خورده بود، وقتي كه او از گروه پرآوازة «پليس» جدا شده بود و قصد داشت به تنهايي كار كند.

«ترانه‌هاي لابيرنت» از پنج آهنگ بي‌كلام، يازده ترانه با صداي استينگ و هفت گفتار متن (نريشن) از نامه‌هاي جان داولند به سر رابرت سيسل تشكيل شده است و آثار موتزارت و ريمسكي كورساكوف را با گيتار و سطل شير هم نواخته است.

كارامازوف مي‌گويد: «فكر مي‌كردم او ديوانه است. در يكي از اجراهايش پيغامي به پشت صحنه فرستادم كه به جشن تولد همسرم بيايد و برايمان ساز بزند. جواب رسيد كه: «نه، ما آهنگساز‌هاي جدي‌اي هستيم.» اين موضوع را فراموش كرده بودم. بعد از چند سال، او براي آهنگ‌هاي من ساز زد. يك بار به من گفت: «بيا سراغ كارهاي جان داولند برويم» و من گفتم كه بايد فكر كنم.»

كارامازوف معتقد است صداي استينگ كاملا با صداي عود هماهنگ است: «وقتي استينگ مي‌خواند و من عود مي‌زنم، احساس خوبي در قلبم دارم.» و اين‌گونه است كه استينگ و كارامازوف، يك آلبوم كاملا متفاوت در قرن بيست و يكم توليد مي‌كنند.

آلبوم با يك قطعة كوتاه به نام «همين كه به والسينگام رفتم» آغاز مي‌شود. آهنگي كه با نواي گيتار آغاز مي‌شود و براساس يك بالاد بسيار معروف قديمي است.

پس از آن، يك قطعه با تك‌نوازي عود آغاز مي‌شود. ترانه‌ها معمولا شمرده خوانده مي‌‌شوند و فضا كاملا شنونده را به گذشته‌ها مي‌برد. استينگ فضاي آن دوران را به خوبي درك كرده و به سبك جان داولند، عود مي‌نوازد.

جان داولند نوازندة عود در دربار ملكة اليزابت و يكي از ياران صادق و وفادار ملكه بريتانيا بوده است.استينگ دربارة آلبومش مي‌گويد: «من هميشه به متن ترانه‌هايم توجه ويژه‌اي دارم. ترانه‌ها بايد با فضاي راك همخوان باشند.

داولند، اولين خواننده و ترانه‌سرايي است كه مي‌شناسيم. او دربارة عشق، از دست دادن عشق، ماليخوليا و بازتاب‌هايش در روح ترانه نوشته بود.»

او دربارة آغاز كار بر روي چنين آلبومي مي‌گويد: «بله، من سرم خيلي شلوغ است. مدت زماني طولاني به چنين طرحي فكر كردم، اما هرگز قانع نمي‌شدم. يك روز با خودم به توافق رسيدم. آن هم وقتي كه اين مرد را ديدم؛ ادين كارامازوف.» كارامازوف نوازندة برجستة عود است. با شنيدن اين آلبوم، احساس مي‌كنيم استينگ واقعا از دوران رنسانس است. آلبومي با موسيقي قرن شانزدهمي و براساس اشعاري از «جان داولند».

از نگاه كارشناسان بازار موسيقي، اين كار استينگ، يك ريسك بزرگ براي يك فوق ستارة موسيقي پاپ راك است. استينگ براي تهية اين آلبوم، از راهنمايي‌هاي عود نواز برجستة بوسنيايي «ادين كارامازوف» بهره‌منده شده است.

كارامازوف به استينگ ياد داده كه چگونه با كمك ساز عود، آهنگ‌‌هاي اين آلبوم را بسازد. استينگ براي ساخت اين آلبوم، عود نوازي را فراگرفته، اما واقعا انگشتان او در قياس با انگشتان بي‌نظير كارامازوف سنگين‌تر به نظر مي‌رسند. كارامازوف، آهنگ‌هاي داولند را بسيار عالي، شفاف و موزون مي‌نوازد.

استينگ با اين آلبوم در واقع شنونده را به موزه‌اي از هنر قرن شانزدهم مي‌برد؛ به قرون وسطا. براي رسيدن به همين ايده هم بوده كه سراغ كارامازوف رفته؛ هنرمندي كه اغلب كارهاي «جان داولند» را بازنوازي كرده است.

استينگ اشعار اين آهنگ‌ها را از ميان نامه‌هاي داولند خطاب به سررابرت سيسل و ملكه اليزابت در سال 1595 انتخاب كرده است.

خوانندة سرشناس انگليسي دربارة فضاي اين ترانه‌هاي باستاني مي‌گويد: «داولند به عنوان نوازندة عود ملكه اليزابت، از او طلب يك قايق كرده بود. وقتي اين خواستة او اجابت نشد، او شروع به نوشتن اين نامه‌ها كرد. او واقعا زمان نوشتن اين نامه‌ها، افسرده بوده است.»

در واقع، آلبوم استينگ كه مي‌توان آن را آلبوم «داولند در قرن 21» ناميد، يك موسيقي شخصي است با متوني كمي ماليخوليايي؛ در حالي كه موسيقي آن، فوق‌العاده زيبا و پر از احساس است.

انگار روح داولند در استينگ حلول كرده است. او غرق در ترانه‌‌ها و موسيقي است. به سبك قديم آواز مي‌خواند، گفتار متن مي‌گويد و عود مي‌نوازد.

اين البته اولين باري نيست كه استينگ به سراغ اين مفاهيم و اين نوع موسيقي مي‌رود. او سال 2000 در زمان اجراي نمايش «رومئو و ژوليت» در لندن، شعري از داولند را اجرا كرده بود.

اين كار را آنچنان كه بايد، خوب از كار درنياورده بود و پس از اجرا هم چند روزي مريض شد. اما آلبوم جديد او، چيز ديگري است. استينگ براي خواندن گفتار متن آلبوم، استادي استخدام كرد تا نوع نفس كشيدن و تلفظ كلمات را به او آموزش دهد.

البته نبايد از تشويق دوستان نزديك استينگ گذشت كه به او تأكيد مي‌كردند صدايش كاملا در حال و هواي چهارصد سال پيش است و مي‌تواند چنان فضايي بسازد. دوستاني مثل جان برد كمدين و كايتا لابك پيانيست معروف.



استينگ درهزار توي خويش
در اسطوره‌شناسي يوناني، لابيرنت (كه در زبان فارسي به آن «هزارتو» مي‌گويند) يك ساختمان پيچيده بود كه مخصوص پادشاه كرت (در يونان) به نام «مينوس» بود. اين ساختمان را هنرمند اسطوره‌هاي يونان، ددالوس ساخته بود تا پادشاه، در آن، جانوري به نام مينوتور را نگهداري كند. اين جانور، نيمي انسان و نيم ديگر گاو نر بود و سرانجام قهرمان آتني، «تزويا تيسوس» آن را كشت.

تزويا تيسوس براي غلبه بر اين جانور، از كمك آريادنه بهره‌مند شد. آريادنه نشان داد كه چگونه بايد از راه‌هاي پرپيچ و خم لابيرنت عبور كند تا به مينوتور برسد. امروزه از كلمة پازل به جاي لابيرنت هم استفاده مي‌شود و در دنياي قديم، از لابيرنت‌هاي مصري، يوناني و ايتاليايي نيز نام برده شده است.

آقاي عود
جان داولند، در سال 1563 احتمالا در دوبلين به دنيا آمد، اما همه او را به عنوان آهنگساز انگليسي، خواننده و نوازندة عود مي‌شناسند. او را در عصر حاضر، بيشتر به خاطر آهنگ «اشك‌هايم جاري شو» مي‌شناسند.

از دورة زندگي‌اش، اطلاعات چنداني در دست نيست، اما همه مي‌دانند كه نوازندة عود دربار ملكه اليزابت بوده است. او در سال1580 به پاريس كوچ كرد و با تعاليم كاتوليك‌ها آشنا شد، اما در سال1606 به انگلستان برگشت.

از او آثاري با عناوين آهنگ‌هايي براي ساز عود و ترانه‌هايي با عود (تك‌نوازي عود و آوازخواني) بر جاي مانده است. الويس كاستلو از معروف‌ترين خواننده‌ها و نوازندگاني است كه آثار جان داولند را بازخواني كرده است.

او را جان هارل، نوازندة مشهور ساكسيفون همراهي كرده است. گروه «بچه‌هاي رانده شدة حوا» نيز آلبومي بر مبناي ترانه‌هاي جان داولند ساخته‌اند كه نوامبر2006 به بازار مي‌آيد. ظاهرا سال2006 را بايد سال جان داولند ناميد.

آقاي نيش

نام اصلي استينگ «گوردون ماتيو توماس سامر» است. او دوم اكتبر سال1951 در نيوكاسل انگلستان به دنيا آمد. در سال 1974 به گروه جاز «فونيكس جَزمن» پيوست و لقب «استينگ» را براي خود انتخاب كرد و كم‌كم حتي مدارك رسمي را نيز با نام استينگ امضا كرد.

او در كنسرت‌هايش بلوزهاي راه‌راه سياه و زرد بر تن مي‌كرد و شبيه مار مي‌شد. به همين دليل، «استينگ» به معناي «نيش» لقب گرفت.

در ژانويه 1977 به لندن رفت و به همراه استيوارت كاپلند و هنري پادوواني، گروه پليس را تشكيل داد.

پادوواني خيلي سريع از گروه جدا شد و اندي سامرز جاي او را گرفت. آلبوم‌‌هاي آن‌ها در صدر جداول موسيقي قرار مي‌گرفت و در سال 1980، گروه پليس، شش جايزة گرمي به دست آورد.

آخرين آلبوم پليس به نام «هر نفسي كه مي‌كشي» در سال 1983 منتشر شد و بسيار موفق بود. او يك سال قبل از انتشار آلبوم، از گروه جدا شد و تصميم گرفت برخلاف سبك‌هاي پاپ راك پليس، ريسك كند و سراغ موسيقي جامائيكايي موسوم به رگه برود. او همچنين ابايي نداشت كه تم‌هاي كلاسيك و فالك و جاز را وارد ترانه‌هايش كند.

در سال 1985 آلبومي به نام «رؤياهاي لاك‌پشت آبي» را منتشر كرد كه بازسازي آهنگ‌هاي كلاسيك جاز بود. او از اين سال تا همين لحظه، هفده آلبوم منتشر كرده كه 9تاي آن‌ها، فروش مولتي پلاتينوم (بالاي يك ميليون نسخه) داشته‌اند.

استينگ همچنين تجربة بازي در 10 فيلم سينمايي را در كارنامه دارد. مهم‌ترين اين فيلم‌ها، «Dune» ساختة ديويد لينچ است.

از رز صحرا تا لئون

استينگ در ايران با آهنگ «Desert Rose» معروف شد. آهنگي كه سامان مقدم در فيلم پارتي از آن استفاده كرد.

نواي شرقي سازهاي خاورميانه‌اي به همراه آواز عربي «چب مامي» و تلفيق آن با صداي بي‌نظير استينگ و سازهاي غربي، باعث شد صحنة پارتي در فيلم پارتي به برگ برندة اين فيلم تبديل شود.

تدوين عالي و ويديو‌كليپ گونة محمدرضا مؤييني هم به جذابيت اين آهنگ افزود و استينگ به يك چهرة آشنا براي ايراني‌ها تبديل شد. ويديو كليپ فيلم «لئون (حرفه‌اي)» ساختة لوك بسون هم باعث شد تا استينگ بيش از پيش به جوانان ايراني معرفي شود.

آهنگ بي‌نظير و ماندگار «Shape of my heart» بر روي تصاوير ژان رنو و ناتالي پورتمن بسيار عالي نشسته بود. آهنگي كه واقعا آدم را به فضاي مديتيشن مي‌برد. آهنگي كه مي‌شود هزار بار به آن گوش كرد و خسته نشد.

مجید رئوفی
همشهری

متن خودکشی کورت کوباین
Kurt_Cobain
برای بودا از زبان یک ساده دل با تجربه که آشکارا به یک اخته و بچه غرغرو تبدیل شده صحبت میکنم.این یادداشت باید کاملا"راحت فهمیده شود. همه اخطارهایPunk-rock 101 طی این سالها از اولین آشنایی ام با اخلاقیاتی که همراه استقلال می آید و تحقیرهای جامعهء شما ثابت شده است که صحیح است. مثلا"وقتی بشت صحنه هستیم و چراغ ها خاموش می شود و فریاد دیوانه وار جمعیت شروع می شود آن گونه که فردی مرکوری را تحت تاثیر قرار می داد بر من اثر نداشت به نظر می رسید که او از عشق و تحسین جمعیت لذت میبرد لذتی که من کاملا" اجر می گذارم و به آن حسادت می کنم.حقیقت این است که من نمی توانم شما را تحمیق کنم هیچ کدام از شما را.این اصلا"برای شما یا خود من منصفانه نیست.بد ترین جنایتی که فکرش را می توانم بکنم این است که مردم را با جعل و وانمود کردن این که من صد در صد حال می کنم بچابم.گاهی اوقات احساس می کنم باید بیش از اینکه از روی سن بایین بروم کارت خروج بزنم.من با تمام قوا سعی کردم که قدر بدانم(و خدایا این کار را کردم باور کنید کردم اما کافی نیست).به این واقعیت که من و ما بسیاری از مردم را تحت تاثیر قرار دادیم و سر گرم کردیم اجر می گذارم.من باید از آن دسته آدم های خود شیفته ای باشم که وقتی چیزی گذشته تازه قدرش را می دانند.بسیار حساس هستم و احتیاج دارم تقریبا"بی حس باشم تا دوباره آن اشتیاق را که در دوران کودکی داشتم باز یابم. در طول سه تور اخیر نسبت به مردمی که می شناختم و هواداران موسیقی مان قدردانی بهتری داشتم.اما هنوز نمی توانم از احساس یاس گناه و همدلی ای که نسبت به همه دارم عبور کنم.در همه ما جنبه های خوب وجود دارد و من فکر می کنم مردم را بسیار دوست دارم آنقدر زیاد که من را وحشتناک غمگین می کند.هی مرد!متولد برج حوت غمگین کوچولو حساس قدر نشناس!چرا لذت نمی بری؟؟نمی دانم..!! همسری بسیار خوب دارم که از او بلند بروازی و همدلی تراوش میشود دختری که مرا بسیار به یاد آنچه خودم بودم ما اندازد.سرشار از عشق و لذت.هر کسی را که می بیند می بوسد چون همه خوبند و هیچ اسیبی به او نمی رسانند.و این مرا به هراس می اندازد تا جایی که کنترل خود را از دست می دهم.نمی توانم این خیال را تحمل کنم که فرانسیس هم بینوا و خودویرانگر و مرگ غلطانکی شبیه به انچه من شدم بشود. دوران خوبی داشتم و من بسیار خوب و من خوشحال و مفتخرم.اما از سن هفت سالگی به کلی از تمام انسان ها متنفر شدم.تنها به این دلیل که به نظر می رسید برای مردم بسیار آسان است که ادامه بدهند و همدلی داشته باشند.فکر می کنم تنها به این دلیل که من مردم را دوست دارم و برای آنها احساس تاسف می کنم! برای نامه ها و توجه تان در طی این سالها از ته چاله سوزان و بیچان شکو خود تشکر می کنم.من دمدمی و ویری هستم دلبندم!دیگر هیچ شور و سودایی ندارم.بیاد داشته باشید که بهتر است به یکباره خاموش شد تا ذره ذره محو شد.! صلح-عشق-همدلی کرت کوبین فرانسیس و کرتنی من در محراب شما خواهم بود. کرتنی خواهش می کنم ادامه بده!به خاطر فرانسیس. برای زندگی اش که بدون من بسیار شادتر خواهد بود. دوستت دارم!دوستت دارم

تو سفر کردی به سلامت
تو منو کشتی ز خجالت
دیگه حرف آشتی نباشه ..................................
بابا یکی بیاد اینجاارو راه بندازه

تصميم گرفتم راش بندازم..........( اه چه خاكي شده )

فقط خواستم بيارمش بالا فعلا.........تا بدن بيام يه اهنگ معرفي كنم و اگه شد يه بيو هم بزارم

هر كي آهنگي از ( کورت کوباین) Kurt_Cobain داره بده

چه آهنگی می خوای از نیروانا ؟
در خواست بده فی الفور انجام میشه ؟ ;)
البته اینجا :

کد:

---

http://www.forum.p30world.com/showthread.php?t=110340&page=17

---

در مورد کرت و نیروانا تایپیده بودم ..................دیدم کسی جواب نمی ده پاک کردم

بدرود برای همیشه.............برم پی کارم بهتره



پاک شد
:19:

اگه نیروانا طرف داری نداره و بحث پیرامونش جالب نیست ما بریم پی کارمون......
نمی دونم چرا خودم و نیروانا رو ضایع کردم و تایپیک گذاشتم......
جالبه که تو سایت p30world با این همه کاربر درباره گروه های بزرگ راک پستی نیست که بشه مجزا در موردش صحبت کرد.....................این پست هم که به طور کلی درباره راک هست وضعش اینجوریه.....
یه مقدار صبر می کنم اگه خدانکرده علاقه مندی به نیروانا بود نظرش رو در مورد بحث بالا بگه اگه هم نبود تایپیک بالا رو پاک می کنم می رم پی کارم......

راک اپرا یا راک موزیکال، به یک محصول موزیکال در فرم اپرا یا فیلم موزیکال گفته میشود که در آن به جای استفاده از انواع موسیقی سنتی و کلاسیک، از موسیقی راک استفاده شده باشد.

راک اپرا با موسیقی معمولی راک نیز تفاوت میکند زیرا ترانه های راک معمولا دارای موضوعی مستقل بوده و داستان موجود در آنها در ترانه های دیگر پی گیری نمیشود، از طرفی این شیوه موسیقی نسبت نزدیک تری به آلبومهای مفهومی (Conceptual Albums) و مجموعه ترانه ها (Song Cycles) دارد.

یک Conceptual Album، آلبومی که ترانه های آن توسط یک تم یا موضوع مشترک به هم مربوط شده باشند. این اشتراک میتواند در سازبندی، اشعار یا کمپوزیسیون آن باشد.

همچنین یک مجموعه ترانه Song Cycle، مجموعه قطعاتی که برای اجرای پشت سرهم طراحی شده اند به طوری که دارای هویت واحدی میشوند. معمولا آهنگساز همه این قطعات یک نفر است و اگر شعری هم داشته باشند، اشعار متعلق به یک شاعر خواهد بود.

تازه ترین اشکال موسیقی در این گروه شامل متال اپرا، رپ اپرا و هیپ هاپرا نیز میشود.

در هر یک از این دسته ها، آثاری هست که میتواند در دسته دیگر هم قرار بگیرد اما درواقع سازنده این موسیقی کسی است که با دقیق ترین تعریف و اشاره به ریزه کاریها، اثر خود را در یکی از گروههای ذکر شده قرار میدهد.

وجه تمایز قراردادی بین موارد فوق این است که یک راک اپرا داستانی منسجم (و گاهی عاری از جزئیات) را تعریف میکند که معمولا اشعار آن از زبان اول شخص بوده و توسط شخصیتهای داستان اجرا میشوند، در حالی که یک آلبوم مفهومی یا مجموعه ترانه، تنها یک حال و هوای خاص ایجاد کرده یا یک تم خاص را دنبال میکنند، و البته آلبومهایی هستند که جنبه هایی از هر گروه را در خود دارند.

راک موزیکال اثری است که معمولا به عنوان یک کار نمایشی اجرا میشود تا اینکه به شکل آلبوم عرضه شود، اجرای آن توسط یک گروه به خصوص انجام نمیشود و از گروه خاصی پیروی نمیکند و بیشتر جنبه نمایشی دارد.

مثال خوب راک موزیکال دو اثر موزیکال Rent به کارگردانی مایکل گریف (Michael Greif) و Hair به کارگردانی میلوس فورمن (Milos Forman) هستند. البته همانطور که گفته شد، این سبک موسیقی دارای انعطاف زیادی است و گاهی جنبه های نمایشی به درجه دوم اهمیت سقوط میکند.

تاریخچه
اولین تجربه واقعی راک اپرا- که به طور رسمی پذیرفته شد و توسط نشریات مهم موسیقی در ایتالیا به این نام خوانده شد - اثر ی بود به نام "سپس یک کوچه" (Then an Alley) که به نام Beat Opera نیز شهرت دارد، که ایده و اجرای آن به تیتو شیپا پسر (Jr. Tito Schipa)، آهنگساز و کارگردان تعلق دارد.

تیتو، فرزند تیتو شیپای پدر، خواننده تنور بود که اثر راک اپرای تجربی خود را در سال 1967 در پایپر کلاب Piper Club رم به روی صحنه برد.

اثر بعدی شیپای پسر، بر مبنای 18 ترانه باب دیلان (Bob Dylan) قرار داشت. او این ترانه ها در یک زمینه تصویری مشترک قرار داد و در نهایت اثری به نام اورفه 9، (Orfeo 9) را به وجود آورد و آنرا در سال 1970، در تئاتر سیستینا (Sistina) بر روی صحنه برد.

این اثر اولین راک اپرای اوریژینال ایتالیایی به شمار می آید و شاید اولین راک اپرایی بود که به روی صحنه تئاتر میرفت. اورفه 9 به صورت یک آلبوم دوتایی منتشر شد و سپس تحت کارگردانی بیل کونتی (Bill Conti متولد 1943، آهنگساز و کارگردان فیلمهای موزیکال و برنده اسکار 1983 برای موسیقی فیلم The Right Stuff) به فیلم تبدیل شد.
منبع :هارمونی تالک