این مورد شاید گفتن نداشت ولی میگم
یکی از اعضای خانواده(درجه ۲) به همین صورتهایی که دوستان میگن کشته شد
فاجعه عظیم بود و حتما دوستان در مورد اتفاقاتی که در جنوب شرق کشور میفته اطلاعات کافی دارند
من واقعا هر وقت یاد ایشون میفتم اشک تو چشام جمع میشه
اما در مورد برخورد با شخص خاطی در وهله اول حتما دوست دارم که تحت هیچ شرایطی شانس رخداد اتفاق مشابه برای هیچ خانواده ای وجود نداشته باشه
حالا آیا باید حتما شخص قصاص بشه؟
عزیز ما که دیگه هیچ وقت برنمی گرده اما من اعتقاد دارم اگه بشه شرایطی فراهم کرد که اون شخص واقعا تبدیل به فرد مفیدی برای جامعه شه چرا که نه؟
به عنوان مثال به جای گرفتن جونش ۲۰یا۳۰سال و یا اصلا تا آخر عمرش در خانه سالمندان کار کنه و به اونهاکمک کنه و بشه یه آدم مفید
بله قبول دارم که برای جامعه امروز ما ایده ال گرایانه هست و اصلا این طور آدمها خوی وحشی تری از این حرفها دارند ولی مگه نه اینکه همین خوی وحشی گری یه بیماریه و قابل درمان؟
اگه بشه اون شخص رو درمان کرد با احتمال نزدیک به ۱۰۰٪ مطمین شد که اتفاق مشابه ازش سر نمیرنه( که کشورهای دیگه نشون دادن میشه) من به جای اعدام این روش مجازات رو
بیشتر قبول دارم
کسی منکر شرایط جامعه مون نیس و کسی هم نمیگه امشب بخوابیم و از فردا دیگه حکم اعدام رو کنسل کنیم قطعا برای رسیدن به اون نقطه مقدمات زیادی لازمه ولی به هر حال کار باید از یه جایی شروع بشه فرض کنیم قدم اول این باشه که حداقل افراد جامعه قبول کنن که همون شرایط ایده آل و رویاپردازانه شرایط خوبیه و اگه شدنی باشه بهتر از شرایط حاله
tt