نقل قول:
یک عقیده عجیبی رو این روزها در میان تعدادی از اطرافیانم میبینم که مصداق شعری از جامی است:
اگر با من نبودش هیچ میلی .... چرا ظرف مرا بشکسته لیلی؟
یعنی هرچی طرف مقابل بیشتر بهشون بی تفاوتی نشون میده و مورد تمسخرشون قرار میده، بیشتر به این باور میرسن که محبوب ترن !!
و این لیلی های داستان ما هم وقتی میبینن طرف تا این حد به حقیر کردن خودش روی میاره، دون ژوانیسم رو شروع میکنن.
و چه باید کرد از دست لیلی های ظرف شکنی که به مرور لذت دون ژوان بودن را میچشند و از دون ژوان بودن خوششان میاید؟
به نظر میرسد نقش متوهمِ ظرف شکسته در بالا و بالاتر بردن یک دون ژوان ظرف شکن خیلی پر رنگ تر است.
بنظرم این یک عقیده نیست، بلکه یک پدیده روانشناختی هست. شما وقتی عاشق کسی باشید ذهن شما به صورت افراطی از واقعیت فاصله میگره و شما رو وارد یک دنیایی خیالی میکنه، به شما اجازه نمیده دنیا رو اونطور که هست ببینید بلکه یک دنیای رویایی برای شما خلق میکنه و اون رو به جایی واقعیت به خورد شما میده ...
اینکه برای عاشق قلب رو در مقابل عقل قرار میدن به همین دلیل هست، عشق باعث میشه که قلب و عواطف بر شما حکومت کنن و نه عقل، و کیه که ندونه برای عاشق همه چیز معشوق زیبا و خواستنی هست، حتی ظرف شکستنش ...
اگر شما بخاطر این رفتار از یک عاشق انتقاد کنید احتمالا جوابش به شما این خواهد بود:
تو مو می بینی و من پیچش مو ............................. تو ابرو من اشارت های ابرو
