احـترام به عـقـایـد دیـگـران :: بحث و تبادل نظر

نقل قول:

---

نوشته شده توسط masoud_62005 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

با سلام و احترام ...

شوخی کردن و جک ساختن و تمسخر آراء و تفکرات دیگران بی احترامی محسوب می گردد علی الخصوص آن تفکر مورد پسند خیل کثیری از جامعه باشد ...
و مقابله به مثل نیز عملی ناپسند و موجب شیوع ناخرسندی و نزاع میگردد ...

---

نقل قول:

---

نوشته شده توسط sajjad1973 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نتیجه این جک ساختن ها هم میشه از بین رفتن عقاید و سست شدن مردم در عقاید درست که همون خواست سردمداران بی اصل بودن انسان هست - و در گام بعدی وارد کردن اصول خود در ذهن مردمی که از خود اصولی ندارند و نهایتا پیوستن به گروهی که اینجا جاش نیست بخوام اون مبحث رو باز کنم

---

اولا فکاهی و جک خیلی تفاوت داره فهاشی و بی اخلاقی
صد درصد بی اخلاقی کاملا مردوده، ولی شوخی و خنده و فکاهی هیچوقت نمیتونه بد باشه حتی با اعتقادات و حرفهای دیگران بلکه اعتقاد محکم با اغوش باز باید ازش پذیرایی کنه

ولی این بحث که این میتونه باعث سستی و از بین رفتن اون اعتقاد بشه اتفاقا این نشون میده اون تفکر چقدر سست و خام هست که با یه شوخی زیرسوال میره و از تفکر مردم بیرون میره
وگرنه حرف و اعتقادی که پایه محکم و استواری داشته باشه اتفاقا با این شوخی ها و خندیدن ها باید جایگاهش محکمتر و استوارتر بشه نه اینکه بره زیر سوال

این حرفای دایی جان ناپلئونی درباره سردمدارن و بلا بلا بلا هم هیچی نمیشه دربارش گفت که دقیقا همون حرف منو که این بحث احترام به عقاید فقط برای نقد نشدن و زیرسوال نرفتن اعتقادات ساخته شده کاملا تصدیق میکنه

نقل قول:

---

شوخی و خنده و فکاهی هیچوقت نمیتونه بد باشه حتی با اعتقادات و حرفهای دیگران بلکه اعتقاد محکم با اغوش باز باید ازش پذیرایی کنه

---

خنده و شوخی و تمسخر افکار و عقاید بنیادین و سرتوشت ساز که جنبه مثبت و ارزشی دارد ومورد تایید عمومی باشد کار ناپسند و مغرضانه ای است هرچند تمسخر افکار سست و منفی نیز موجب رنجادن خاطر شخص مورد نظر میگررد ولی چنانچه قصد شیوع و اسقرار را داشته باشد شاید نیاز به تذکر و نه تمسخر باشد ...

نقل قول:

---

نوشته شده توسط masoud_62005 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

خنده و شوخی و تمسخر افکار و عقاید بنیادین و سرتوشت ساز که جنبه مثبت و ارزشی دارد ومورد تایید عمومی باشد کار ناپسند و مغرضانه ای است هرچند تمسخر افکار سست و منفی نیز موجب رنجادن خاطر شخص مورد نظر میگررد ولی چنانچه قصد شیوع و اسقرار را داشته باشد شاید نیاز به تذکر و نه تمسخر باشد ...

---

شما عمدا خنده و شوخی رو با تمسخر قاطی میکنید که یه بحث اخلاقی مثل خنده رو تبدیل کیین به بی اخلاقی و اینجوری بخواین حرفتون رو به کرسی بنشونین در حالی که همون اول گفتم بحث شوخی و خنده رو با بی اخلاقی هرگز قاطی نکنین

اولا این بنیادین و سرنوشت ساز و داشتن جنبه مثبت و ارزشی بودن یه تفکر رو کی باید تایین کنه؟به فرض مثال تفکر طالبانی که مورد تایید عموم جامعه خودش هم هست مثبت و ارزشی هست؟یا تفکر نازیسم که میلیونها نفر رو کشت و در جامعه خودش مورد تایید عموم هم بود و هزاران مثال دیگه حتی در همین اطراف خودمون

دوما چرا باید یه تفکر که بنیادین و سرنوشت ساز و دارای جنبه مثبت و ارزشی هست فقط با یک شوخی و خنده زیرسوال بره و سست و بی ارزش بشه؟
چرا باید یه تفکر مثبت و ارزشی از یک شوطنز تلویزیونی ناراحت بشه و دست به قتل بزنه، یا یه کاریکاتور که اسمش با خودشه که یعنی طنز و فکاهی هست، یا نوشتن یک کتاب داستان تخیلی و ... بتونه براحتی یک اعتقاد بنیادی و سرنوشتساز و دارای جنبه های مثبت و ارزشی رو زیر سوال ببره و سست و بی ارزشش کنه در حدی که حکم مرگ انسانها صادر بشه؟
تفکر به این عطمت بنیادین و سرنوشت سازی یعنی در مقابل یه خنده و شوخی باید اینقدر ضعیف باشه؟

خیر خنده و شوخی هرگز ناپسند و مغرضانه نیست بلکه میتونه بیان واقعیت از زاویه دیگری باشه
حالا اگر اون تفکر با واقعیت هموراه باشه از این مطلب حمایت هم میکنه ولی اگر با دروغ همراه باشه خنده و شوی رو دشمن خودش میدونه چون اون روی سکه رو نمایان میکنه


به فرض مثال در گروهیA یک میلیون نفر که اعتقادی داره که به خیال خودشون بنیادین و سرنوشت ساز و دارای جنبه مثبت و ارزشی هست
در همسایگی این گروه گروهB با یک میلیون نفر هم هست که اونم همین خیال رو درباره تفکرات خودش داره
حالا این 2گروه هر دو اعتقاد طرف مقابل رو سست و منفی میدونه و جالب اینکه هر دو هم سست و منفی دونستن اعتقادشون از طرف هرکسی رو بی احترامی به اعتقادشون میدونن
خب این وسط بحث احترام به اعتقات رو چطور باید تفسیر کرد؟
ایا اینها برای هم احترامی قائل هستن یا نیستن؟
ایا باید برای این اعتقادشون که تفکر دیگری رو سست و منفی میدونه احترام قائل بود یا برای این اعتقادشون که تفکر خودشون رو نباید سست و منفی دونست باید احترام قائل بود؟

نقل قول:

---

شما عمدا خنده و شوخی رو با تمسخر قاطی میکنید که یه بحث اخلاقی مثل خنده رو تبدیل کیین به بی اخلاقی و اینجوری بخواین حرفتون رو به کرسی بنشونین در حالی که همون اول گفتم بحث شوخی و خنده رو با بی اخلاقی هرگز قاطی نکنین

---

خنده و شوخی به یک فکر و دیگاه شاید به مذاق شخص مقابل خوش نیاد و جنبه تمسخر از دیدگاه طرف مقایل را داشته باشد ...

نقل قول:

---

اولا این بنیادین و سرنوشت ساز و داشتن جنبه مثبت و ارزشی بودن یه تفکر رو کی باید تایین کنه؟به فرض مثال تفکر طالبانی که مورد تایید عموم جامعه خودش هم هست مثبت و ارزشی هست؟یا تفکر نازیسم که میلیونها نفر رو کشت و در جامعه خودش مورد تایید عموم هم بود و هزاران مثال دیگه حتی در همین اطراف خودمون

---

تفکرات طالبانیسم و نازیسم در جامعه محدود خودشان و شاید در اجتماع ساختگی و موهوم خودشان مورد تایید بودند ( شاید هم به زور ) و در اجتماع بزرگتر مثل جامعه جهانی نه ، که سرانجام سرکوب شدند ...

نقل قول:

---

دوما چرا باید یه تفکر که بنیادین و سرنوشت ساز و دارای جنبه مثبت و ارزشی هست فقط با یک شوخی و خنده زیرسوال بره و سست و بی ارزش بشه؟

---

اگر ان تفکر دارای ریشه و بنبان اصیل باشد بی ارزش نخواهد شد ... ولی تمسخر ان مغرضانه هست...

نقل قول:

---

خیر خنده و شوخی هرگز ناپسند و مغرضانه نیست بلکه میتونه بیان واقعیت از زاویه دیگری باشه
حالا اگر اون تفکر با واقعیت هموراه باشه از این مطلب حمایت هم میکنه ولی اگر با دروغ همراه باشه خنده و شوی رو دشمن خودش میدونه چون اون روی سکه رو نمایان میکنه

---

چرا باید با یک تفکری که واقع بینانست و خیر و مصلحت دارد خندید جز این که نشان دهیم خودمان شریم ...

در مورد دو گروه هم قطعا با شراط اینکه عقاید هرکدام مخرب و مخل منافع عمومی نباشه زیستن با احترام در کنار یکدیگر بهتره هرچند دیدگاه و اعتقادی که ریشه و بنیان صحیح داشته باشه به مرو زمان بر دیگری غالب میشه

از همان اول همچنان به صورت مختص در: بحث و نقادی چند طرفه من به موضوع نگاه میکنم.
اگر بحث بطور کلی است مشخص است طنز و حتی تا حدی هجو را نیاز بشر میدانم. ما به این سوپاپ برای خودمان+قداست زدا برای دیگران نیاز داریم
اما طنز هم مثل همان اشتباه گرفتن احترام به عقیده با احترام به صاحب عقیدۀ داخل گفت و گو هست که در ابتدا عرض کردم...
طنز در مکان و ظرف خودش در حد نزدیکی به واقعیتهایی که با گفتگو حاصل شده مورد توجه است.
اما اگر در مباحثه مورد بحث است باشد،بنظر من طنز جایی ندارد.
یاد بلایی می افتم که بر سر یک سایت اجتماعی معروف افتاد باخلط مبحث، که یکی جک میگفت ، دیگری تحقیق میکرد ، یکی شعر طنز مینوشت و دیگری احکام منطق رو بررسی میکرد و... الان هم نیمه مرده است.
این مقاله در نقد طنز قابل تامل است: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نقل قول:

---

خنده و شوخی به یک فکر و دیگاه شاید به مذاق شخص مقابل خوش نیاد و جنبه تمسخر از دیدگاه طرف مقایل را داشته باشد ...

---

دقیقا همین تفکر هست که نقد بدور از تمسخر و خنده رو که کاملا جنبه سوال و اعتقادی داره رو تمسخر و بی احترامی به اعتقادش قرار میده
مثلا کسی بیاد بگه در مقابل یک خدا باور با منطق هم بگه خدایی وجود نداره فرد خداباور این حرف رو بی احترامی به اعتقاد خودش قرار میده و حتی حمک به قتل طرف مقابلش میده

دقیقا همینجاست که میگم لفظ احترام به عقاید هیچ ارزش معنایی نداره چون عقاید نه قابل احترام هستن نه قابل بی احترامی
بلکه عقیده فقط کسی که بهش اعتقاد داره قابل قبول هست و برای کسانی که بهش اعتقاد نداره هیچ ارزشی نداره و بزرگترین اعتقادات میتونه برای فردی در حد هری پاتر تخیلی و بی ارزش باشه

نقل قول:

---

تفکرات طالبانیسم و نازیسم در جامعه محدود خودشان و شاید در اجتماع ساختگی و موهوم خودشان مورد تایید بودند ( شاید هم به زور ) و در اجتماع بزرگتر مثل جامعه جهانی نه ، که سرانجام سرکوب شدند ...

---

اولا منظور شما از جامعه جهانی چیه دقیقا؟
بزارید با مثال بگم
جهان 8میلیارد جمعیت داره که که 1میلیارد مسلمان و 5میلیارد مسیحی و 2میلیارد هم ادیان دیگه هستن
حالا در یک جامعه اروپایی که 95درصد مسیحی هستن یک شوخی با اعتقاد یکی دیگه از ادیان میشه(پس عموم اون جامعه اون اعتفاد رو نداشتن که توهین باشه بهشون)
ولی یکی از پیروان اون دین که شوخی شده باهاش این شوخی رو توهین میدونه و دست به قتل افراد اون جامعه میزنه به حکم توهین به اعتقادش
حالا برای کدوم طرف باید احترام قائل بود؟ برای جامعه جهانی فرموده شما که عمومیت داره و اعتقاد داره باید شوخی کنه یا برای اون گروه کوچکتر که هرنوع شوخی رو توهین به خودش میدونه؟
هرچند حتما بازم خوهید گفت حق با گروه کوچکتر هست و نباید باهاش شوخی بشه ولی حق احترام به اعتقادات گروه جامعه جهانی که با همه چیز شوخی میکنه پس چی میشه؟

نقل قول:

---

اگر ان تفکر دارای ریشه و بنبان اصیل باشد بی ارزش نخواهد شد ... ولی تمسخر ان وقتی مورد قبول باشد مغرضانه هست...

---

شما بازم دارید فقط لطف تمسخر رو بکار میبرید در حای که من تفکیک اخلاق خنده و بی اخلاقی تمسخر رو گفتم
ولی بزارید اینزطور بگم
تفکری که ریشه و نبیان اصیل داره اصلا میتونه قابل تسخر و توهین باشه؟
چیزی قایل تمسخر هست که ضعفی درش وجود داشته باشه
وگرنه چیزی که ضعفی نداشته باشه تمسخرش باعث مسخره جلوه دادن تمسخرکننده میشه

مثلا کسی بیاد ساعت رولکس رو مسخره کنه خودش هست در نظر دیگران مسخره جلوه میکنه نه اینکه کسی رولکس رو مسخره بدونه
ولی کسی بیاد پراید رو مسخره کنه چون هزاران در پراید وجود داره اون تمسخر قابل فهم میشه برای دیگران و بهش میخندن

پس این ضعف بر عهده اون اعتقاد هست که تمسخر میشه حالا این جبهه گرفتن در مقابل این تمسخر بیشتر و بیشتر ضعف اون اعتقاد رو نمایان میکنه

نقل قول:

---

چرا باید با یک تفکری که واقع بینانست و خیر و مصلحت دارد خندید جز این که نشان دهیم خودمان شریم ...

---

خنده بر هر درد بی درمان دواست
تفکری که واقع بینانه و خیر و مصلحت افرادرو بخواد زندگی و شادی و خنده رو بهشون عرضه میکنه
نه اینکه بخاطر خنده حکم به مرگشون بده که این دقیقا کور بودن و خودخواه و ضعیف بودن اون تفکر و اعتقاد رو فقط نشون میده

نقل قول:

---

اولا منظور شما از جامعه جهانی چیه دقیقا؟
بزارید با مثال بگم
جهان 8میلیارد جمعیت داره که که 1میلیارد مسلمان و 5میلیارد مسیحی و 2میلیارد هم ادیان دیگه هستن
حالا در یک جامعه اروپایی که 95درصد مسیحی هستن یک شوخی با اعتقاد یکی دیگه از ادیان میشه(پس عموم اون جامعه اون اعتفاد رو نداشتن که توهین باشه بهشون)
ولی یکی از پیروان اون دین که شوخی شده باهاش این شوخی رو توهین میدونه و دست به قتل افراد اون جامعه میزنه به حکم توهین به اعتقادش
حالا برای کدوم طرف باید احترام قائل بود؟ برای جامعه جهانی فرموده شما که عمومیت داره و اعتقاد داره باید شوخی کنه یا برای اون گروه کوچکتر که هرنوع شوخی رو توهین به خودش میدونه؟
هرچند حتما بازم خوهید گفت حق با گروه کوچکتر هست و نباید باهاش شوخی بشه ولی حق احترام به اعتقادات گروه جامعه جهانی که با همه چیز شوخی میکنه پس چی میشه؟

---

عرض کردم ممکنه گروهی خنده و شوخی با افکارشان را بدور از اخلاق و نوعی تمسخر بدانن پس شوخی و خنده به افکارشان موجب رنجش میشود و ممکن است عواقبی داشته باشد ...
بهترین حالت این است که با احترام به عقاید دیگری برای خود احترام بخریم نه دردسر ...

نقل قول:

---

ولی بزارید اینزطور بگم
تفکری که ریشه و نبیان اصیل داره اصلا میتونه قابل تسخر و توهین باشه؟
چیزی قایل تمسخر هست که ضعفی درش وجود داشته باشه
وگرنه چیزی که ضعفی نداشته باشه تمسخرش باعث مسخره جلوه دادن تمسخرکننده میشه

---

نقل قول:

---

مثلا کسی بیاد ساعت رولکس رو مسخره کنه خودش هست در نظر دیگران مسخره جلوه میکنه نه اینکه کسی رولکس رو مسخره بدونه
ولی کسی بیاد پراید رو مسخره کنه چون هزاران در پراید وجود داره اون تمسخر قابل فهم میشه برای دیگران و بهش میخندن
پس این ضعف بر عهده اون اعتقاد هست که تمسخر میشه حالا این جبهه گرفتن در مقابل این تمسخر بیشتر و بیشتر ضعف اون اعتقاد رو نمایان میکنه

---

تایید میشه ولی بهتر انتقاد سازنده باشه نه خندیدن چون راننده همون پراید ممکنه ناراحت بشه ... بهتره کلمات رو محترمانه به گونه ای بکار ببریم که به مصلحت هردو طرف باشه

نقل قول:

---

خنده بر هر درد بی درمان دواست

---

نه هر خنده ای بعضی خنده ها به جای دوا ممکنه زهر باشه ...

این موضوع - موضوع جالبی برای بحث هست ولی در کل سر کاری و بیخود - به نظرم یه ادم معقول که اکثر ما هم همینطور هستیم - خودش تشخیص میده کجا احترام بذاره و کجا احترام نگذاره - کجا مخالفت کنه و کجا مخالفت نکنه - کجا مطلب جدی هست و کجا مطلب جدی نیست - اینه که بیخودی خودتون رو اذیت نکنید -

نقل قول:

---

نوشته شده توسط masoud_62005 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

عرض کردم ممکنه گروهی خنده و شوخی با افکارشان را بدور از اخلاق و نوعی تمسخر بدانن پس شوخی و خنده به افکارشان موجب رنجش میشود و ممکن است عواقبی داشته باشد ...
بهترین حالت این است که با احترام به عقاید دیگری برای خود احترام بخریم نه دردسر ....

---

بنده هم چندیدن و چند مثال زدم ولی اصلا توجه نکردین

خب گروهی که اعتقاد قلبی و عقلیش رو بر مبنای شوخی و خنده قرار داده واینو حکم الهی هم بدونه پس چکار باید بکنه؟
ایا باید به اعتقاد شما احترام بزاره و به اعتقاد خودش بی احترامی کنه و شوخی و خنده انجام نده؟
یا به اعتقاد خودش احترام بزاره و به اعتقاد شما بی احترامی کنه و شوخی و خنده کنه با اعتقاد شما؟
در هر صورتی ببرسی کنیم احترام به عقاید حرف بی معنی جلوه میکنه

شما اگر با شوخی و خنده درباره اعتقادتون مشکلی دارین خیلی راحت میتونین نشنوین و نیبینین اون شوخ و خنده رو و اصلا براتون مهم نباشه
وقتی شما ناراحت میشین که این احساس بهتون دست میده که اعتقادتون میره زیرسوال با این شوخی
وگرنه وقتی که شما به اعتقادتون مطمعن باشین شوخی و خنده دیگران به اعتقادتون اصلا براتون بی معنی میشه و هیچ مهم نخواهد بود

فقط تعصب و خشکی و ضعف هست که باعث ناراحتی از شوخی و خنده دیگران میشه وگرنه وقتی ما به خودمون شکی نداشته باشیم یا شوخی طرف مقابل رو بدون غرض میدونیم و خودمون هم باهاش میخندیم یا اونو جاهل و نادان میدونیم و براحتی از کنارش میگذریم
ولی وقتی متعصب و ضعیف هستیم خشمگین و ناراحت میشیم دست به اعمالی غیر انسانی مثل جنایت هم مزنیم و اونو حکم الهی هم نامگذاری میکنیم

نقل قول:

---

خب گروهی که اعتقاد قلبی و عقلیش رو بر مبنای شوخی و خنده قرار داده واینو حکم الهی هم بدونه پس چکار باید بکنه؟
ایا باید به اعتقاد شما احترام بزاره و به اعتقاد خودش بی احترامی کنه و شوخی و خنده انجام نده؟
یا به اعتقاد خودش احترام بزاره و به اعتقاد شما بی احترامی کنه و شوخی و خنده کنه با اعتقاد شما؟

---

عجب گروه جالبی ...
میتونه خنده کنه و شاد باشه و شوخی کنه اما حد و حدود رو حفظ کنه ... نسل بشر به زندگی مسالمت امیز احتیاج داره ... مثلا من آدم خنده رو و بشاش و شوخی هستم و ممکنه یکی جوکی بگه کلی بخندم و یا موجب شادی دوستام بشم اما خود من میتونم تو همون جمع یه بنده خدایی رو که یک نقیصه رو داره دست آویز قرار بدم و همه شروع کنن به خندیدن ظاهر همه خندانن بعد میبینی اون بنده خدا ناراحت شده ... حالا فرض کنیم اون نقیصه از طرف اون فرد زشت باشه باز هم نباید در جمع برملا بشه و باعث خنده دیگران میشه در موعد مناسب و دوستانه تذکر داده بشه ... پس باید معقولانه رفتار بشه با در نظر گرفتن جوانب ... مثلا خود من انسان شاد و خندان میتونم در همون جمع انسان بی مزه ای و سبک سری جلوه کنم و یا کل اون جمع دوستان رو به جان هم بندازم یا میتونم مدبرانه وبا حفظ روحیه خنده رویی انسان خوبی جلوه کنم به گونه ای که همه از من راضی باشن ...

نقل قول:

---

شما اگر با شوخی و خنده درباره اعتقادتون مشکلی دارین خیلی راحت میتونین نشنوین و نیبینین اون شوخ و خنده رو و اصلا براتون مهم نباشه
وقتی شما ناراحت میشین که این احساس بهتون دست میده که اعتقادتون میره زیرسوال با این شوخی
وگرنه وقتی که شما به اعتقادتون مطمعن باشین شوخی و خنده دیگران به اعتقادتون اصلا براتون بی معنی میشه و هیچ مهم نخواهد بود

---

آیا میشه خنده و شوخی رو که مغرضانست و اهداف پلیدی را در سر دارد نشنید و ندید؟ ممکنه کسی مصلحت رو بخواد و توصیه هایی رو در جهت رفع اشکالی به جا ایراد کنه ان هم با احترام به عقاید من ... این قضیش فرق میکنه ولی ممکنه کسی قصد عناد و دشمنی رو داشته باشه و در جهت تخریب گام برداره و این خنده و شوخی ظاهر تمسخر پیدا کنه و همینجور پیشروی کنه و خب این دردسر آفرینه و ممکنه حتی برای خود ان کس عواقبی رو داشته باشه ... ممکنه با بی توجهی از طرف من ان شخص احساس کند کوچک شده و با خنده هایش یک دلقک مینمایاند و اصلا کوتاه بیاید...:n02: باز هم دردسرش ارزانی آن کس :n16: ولی بهتره با بی توجهی های من از مسخره بازیش دست برداره...

نقل قول:

---

فقط تعصب و خشکی و ضعف هست که باعث ناراحتی از شوخی و خنده دیگران میشه وگرنه وقتی ما به خودمون شکی نداشته باشیم یا شوخی طرف مقابل رو بدون غرض میدونیم و خودمون هم باهاش میخندیم یا اونو جاهل و نادان میدونیم و براحتی از کنارش میگذریم
ولی وقتی متعصب و ضعیف هستیم خشمگین و ناراحت میشیم دست به اعمالی غیر انسانی مثل جنایت هم مزنیم و اونو حکم الهی هم نامگذاری میکنیم

---

نه خیر ، ممکنه من انسان جدی و یخی باشم اما به جاش بخندم و در وقتش از عقایدم دفاع کنم و حتی جایی که به مصلحت باشد با دوستانم شوخی کنم ... و اگر کسی شوخی نابجا و مغرضانه کرد تذکر بدم ...