Printable View
دام به تو فکر میکنم به خودم
که همه چیز با تو ست ...
هیچ چیز با من...
که چه ساده من باور میکنم ...
حرفهایت را ...
حرف هایی را که خودت هم باور نداری ...
به کجا دارم میروم ..
نمیدانم...
دنیا با من بازی میکند ...
من این بازی را دوست ندارم ..
بارها گفته ام ...
صبر کن من نمیخواهم ..
اما همچنان میرود و من درگیر این بازی شده ام ...
خواسته یا ناخواسته ....
دلم میخواهد مثل کودکیمان برف که میبارد..
سرشار ازذوق به کوچه برویم ..
زیر همان درخت بید ، برف ها را از آسمان بگیریم ...
یادت هست بر که بر سر درخت مینشست ، چه زیبا میشد
دلم درخت بید کوچه مان را میخواهد ..
وقتی باد موهایش را جابه جا میکرد ...
چرا ؟چرا باید بید من را از بین میبردند...
حالا هر لحظه که به آن تنه ی خشک شده نگاه میکنم
دلم میگیرد ...
برای خاطراتمان ...برایی لحظه های با هم بودنمان
آخر از وقتی رفتی ...
این بید برایم شده بود تکرار همه ی خاطرات ..
اما ...حالا این را هم از من گرفتند ...
دیدن این تنه ی خشکیده عذابم میدهد ...
میدانی چیست ؟
اصلا نخواستم ...
بگذار و برو ... من به این تنهایی عادت دارم ...
میدانم که هیچ وقت دلتنگم نبودی ...
پس برو ...
مثل همیشه ...بدون کلامی ...
بدون خداحافظی ...
این چنین من به امید دیدارت چشمانم را باز میکنم ...
هر صبح ...
در این روزهای سرد پاییزی ...
1، 2، 3.....
هنوز دارم میشمارم ...
بیایم ...
صدایی نمیشونم ....
دوباره تا ده میشمارم ...
آخر از بچگی تا کنون در حال شمارشم ...
ده تای بچگی ...
دلم شور میزند ...
نکند گم شدی ... من چشم میگذارم ...
هر لحظه به امید پیدا کردنت ...
بیا و پیدا شو ...
من دلتنگت شدم ...
1 ، 2، 3....
دلم تنگ است ...
نگاه آسمان میکنم ....آری او هم دلتنگ است ...
من منتظرم ...
منتظر باران ...ببیار آسمان ...تا تهی شوی ...
ببار تا هم صدا شوم با تو باران ...
دلم باران میخواهد ...
چگونه این همه مدت بدون باران تاب آوردم ..
من دارم کویر میشوم ..
چشمانم به انتظارت دیگر به آسمان دوخته شده ....
بیش از این چشم به راهم مگذار...
امروز ...روز دیگریست ...
زمان میگذرد ...
اما هوا هوای دیگریست ...
امروز نزدیک است با من ...
به آسمان نگاه کن ....میدانی چه میگویم ...
فقط منتظرم بیایی ...
سراسیمه به استقبالت خواهم آمد ...
میدانم که بیشتر از این چشم به راهم نمیگذاری ....
من منتظرم ...
نقل قول:
آخر انگشتان مرا به این حساب ها چه ؟
این دل من که حساب کتاب نمیفهمد ...
نمیدانم با این منطق چه میخواهی ازمن ...
هر وقت حسابت تمام شد یا لابه لای این منطق هایت ...
به دلم نگاه کن ...
:11:
پرواز میخواهم ...
بادبادکم را بدهید ...میخواهم دل بکنم از این زمین ...
و وابستگی هایم ...
اما نخ خیالم به تو گره خورده ،
تو بگو ، چگونه پرواز کنم ...
تا که خیالت به سرم میزند ....قلمم هوایی می شود ...صدایم سرشار از سکوت می شود ...حرف هایم ناگفته می ماند ...خاموش می شوم ...به خیالت بگو تنهایم بگذارد ...نمی خواهم با تو باشم ...نمی خواهم با تو باشم ...
بازی کن ...
عیب ندارد نازنینم ، تو هم با من بازی کن ...
من به بازیچه بودن عادت کردم ...