من که خدا رو شکر وضع اقتصادیم خوبه و شاید خیلی ها که سنشون از من بالاتر هستش شرایط من رو نداشته باشند البته نمیگم بچه مایه هستم چون در برابر کسایی که تو تهران سوار ماشین های 100 ملیونی میشن که پشه هم نیستیم
اما در کل از مردن هیچ ترسی ندارم نمیدونم چرا اینجوری شدم یعنی هر وقت بگن میخواد زلزله بیاد یا جنگ شه یا از این حرفا میگم چه خوب پس داریم میریم اونور کلا واسم فرقی نداره که 120 سال زندگی کنم یا 1 ماه دیگه اما دوست ندارم هیچ وقت زمان مرگم رو بدونم به نظرم این جوری آدم هم راحت تر هم ترسی نداره از مردن
یه دوستم داشتم که میگفتش دوست دارم وقتی مردم کلا نابود شم نمیخوام هیچی ازم باقی بمونه نمیخوام قبری داشته باشم که بیان سر خاکم میگفت دوست دارم منفجر شم یا متلاشی شم که چیزی ازم باقی نمونه :38:
البته این بیشتر برا کشور ماست من به یه نتیجم رسیدم که هر کی از زندگی نا امید میشه به خاطر اینکه به راه بدی کشیده نشه یا اینکه الاف میخواد سرگرم بشه بهش میگن برو ازدواج کن اینم برا خودش نتیجه گیری جالبی هستش
