قیمت اینترنت پر سرعت ایران 16 هزار برابر مالزی!!!
یک شرکت ارائه دهنده اینترنت (ISP) در مالزی اعلام کرد که به کاربران خود پهنای باند با خطوط پر سرعت 224 مگابیت برثانیه را با قیمت تنها 1/58 دلار در ماه ( حدود 1500 تومان ) عرضه می کند.این ISP برای اجرای پروژه این فناوری که BPL نام دارد 14 میلیون دلار هزینه کرده و قرار است 400 هزار مسجد و 60 میلیون کاربر را در سراسر مالزی به خطوط پر سرعت این پهنای باند مجهز کند. با اجرای این پروژه مالزی اولین کشوری خواهد شد که به بیشترین تعداد کاربر این خدمات را عرضه می کند. در حقیقت در حال حاضر گوگل در تکزاس به حدود دو میلیون کاربر پهنای باند با این سرعت را ارائه می کند و در سال 2007 نیز پروژه Corinex BPL محصول IBM در آمریکا اینترنت با سرعت 224 مگابیت بر ثانیه را در اختیار حدود 15 میلیون کاربر گذاشت .
یک محاسبه ساده ریاضی در باره اینترنت پر سرعت مالزی با ایران بیانگر این اعداد است :
سرعت اینترنت پر سرعت مالزی : 224 مگابیت ضرب در 1024 کیلو بیت = 229376 کیلو بیت
سرعت اینترنت پر سرعت ایران : 128 کیلو بیت
نسبت اینترنت پر سرعت مالزی به ایران : 1792 برابر
قیمت اینترنت پر سرعت ایران : هر 128 کیلو بیت در ثانیه به طور متوسط 15000 تومان
قیمت اینترنت پر سرعت مالزی : هر 229376 کیلو بیت در ثانیه معادل تقریب 1500 تومان
مقایسه قیمت اینترنت پر سرعت مالزی نسبت به ایران : حدود 9 ریال در هر 128 کیلو بیت در ثانیه
به این ترتیب می توان نتیجه گرفت قیمت اینترنت پر سرعت ایران حداقل 16 هزار برابر اینترنت پر سرعت مالزی است .
مقایسه ایران و کره جنوبی
چند وقت پیش خبری در روزنامه خراسان منتشر شد مبنی بر اینکه سرعت اينترنت رايگان كره جنوبي حدود ٥٠٠ برابر اينترنت پولي در ایران است . پیش از آن نیز خبر دیگری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر اینکه يك پيرزن سوئدي ركورد اتصال به اينترنت را با سرعت ٤٠ گيگابيت در ثانيه شكست !
برای کاربران ایرانی که تعداد آنها 18 میلیون نفر است و به تنهایی 53 درصد کاربران اینترنت خاورمیانه را تشکیل می دهند شنیدن چنین خبرهایی مثل رویا و آرزو است . چرا که اکثریت قریب به اتفاق این کاربران با خطوط دایل آپ و با سرعت کمتر از 56 کیلو بیت در ثانیه به اینترنت متصل می شوند و تصور می کنند اینترنت یعنی همین ! سرعت قانونی اینترنت ( درست مثل سرعت مجاز در خیابانها ! ) مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات 128 کیلو بیت در ثانیه برای کاربران خانگی است و بیشتر از آن برای سلامتی شان ضرر دارد و مطابق آمار رسمی در سال ٢٠٠٧ تنها ٤٦٥هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از كاربران ايراني به این نوع از اينترنت کذایی پرسرعت دسترسي داشته اند در حالی که قرار بوده این رقم در سال مذکور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد ، همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پايان سال ٨٨ (پايان اين برنامه) تعداد پورت هاي فعال ADSL به ٥/١ ميليون پورت برسد . بر این اساس ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در ايران فقط ٠١/٠ درصد است . البته تعريف اينترنت پرسرعت نيز در ايران و جهان متفاوت است چرا که حتي سرعت خطوط ADSLدر دنيا تا ٢ مگابيت در ثانيه است!
کیفیت اینترنت ایرانی
كشورهاي توسعه يافته اي مانند فرانسه اينترنت را با سرعت ٣٠ مگابيت بر ثانيه و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابيت بر ثانيه، در اختيار كليه كاربران خانگي قرار داده اند.همچنين طبق برنامه اي كه در سنگاپور تدوين شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر كاربر خانگي يك گيگا بيت در ثانيه پهناي باند اختصاص يابد. تازه این فقط آمار روی کاغذ است و قطعی های اینترنت و اختلالات کیفی آن در ایران خود حدیث مفصلی است به طوری که ١٩٠ بار قطعي در برخي مسيرهاي شبكه ملي فيبر نوري طي يك سال در مجموع ٧٠ هزار دقيقه قطعي در شبكه زيرساخت ايجاد كرد كه عملا امكان برقراري ارتباطات در شبكه بين المللي و بين شهري كشور را به ميزان ٩٥٧ ميليون و ٦٥٠ هزار كانال/ دقيقه از شركت ارتباطات زير ساخت سلب كرد .
قیمت 50 برابری
مقایسه قیمت اینترنت در ایران با سایر کشورها نیز بیان کننده تفاوتهای محسوس در این زمینه است . در حالی که قیمت اینترنت 128 کیلو بیت در ثانیه ای ایران بین 10 تا 20 هزار تومان در ماه هزینه دارد قیمت اینترنت 224 مگابیت برثانیه ای مالزی تنها حدود 1500 تومان در ماه تعیین شده است . گزارش ها حاکی از آن است که مثلا قيمت يك سرويس256K در ايران تقريبا 2 برابر امارات، 3 برابر مصر و 12 برابر تركيه است! در قیمتهای خرده فروشی، هزینه پهنای باند در ایران تا بیش از 50 برابر قیمت جهانی مي‌رسد.
اینترنت رایگان در عربستان
خبرگزاری عرب‌نیوز چندي پيش خبر داد از این پس تمام ساکنان شهر ریاض می‌توانند به‌صورت رایگان و از طریق خطوط Wi-Fi به‌اینترنت متصل شوند و طرح گسترش خطوط Wi-Fi از مدتي قبل در عربستان آغاز شده و اكنون مقامات دولتی این کشور می‌کوشند هرچه سریع‌تر دیگر شهر‌های خود را به این امکانات مجهز کنند
اینترنت رایگان به دانشگاهها نرسید
صحبت از اینترنت رایگان در ایران بیشتر به یک لطیفه شبیه است و حتی دستور صریح رییس جمهور مبنی بر ارایه اینترنت رایگان به دانشگاهها در مهر ماه سال 1386 تا کنون اجرا نشده و دو وزارت فخیم علوم ، تحقیقات و فناوری و ارتباطات و فناروی اطلاعات هنوز نتوانسته اند چنین طرحی را به مرحله اجرا درآورند. همه اینها در حالی صورت می گیرد که قرار است ایران در افق 1404 به مقام اول علمی و فناوری منطقه آسیای جنوب غربی دست پیدا کند .
جالب است بدانید که در مرکز تهران و درست در بخشی از حاشیه خیابان انقلاب که قرار بود یکی از واحدهای دانشگاه جامع علمی کاربردی از اینترنت پر سرعت استفاده کند مشخص شد که هیچ شرکتی در این منطقه پوشش اینترنت ADSL ندارد . وقتی وضعیت تهران این چنین است می شود وضعیت سایر نقاط کشور را حدس زد .
بینش آنالوگ
به نظر می رسد مشکل اصلی در خصوص حرکت لاک پشتی اینترنت پر سرعت در ایران نه مشکلات فنی که نحوه نگرش و بینش مدیران فناوری اطلاعات در کشور باشد مثلا محمد سليمانی وزير ارتباطات و فناوری اطلاعات ايران معتقد است « کاهش پهنای باند برای مشتريان خانگی مشکلی ايجاد نمی کند چراکه با بررسی های انجام شده کاربران خانگی نيازی به بيشتر از اين رقم ندارند » هیچ کارشناس یا خبرنگاری از جناب وزیر سوال نکرده که چنین نتیجه گیری صریحی بر مبنای کدام کار تحقیقاتی و پژوهشی صورت گرفته و محدودیت زمانی این تصمیم کجا خواهد بود ؟ آیا تا ابد کاربران خانگی ایران نيازی به بيشتر از اين رقم نخواهند داشت ؟ و این سوال که کاربران خانگی مالزی (که یک کشور اسلامی و در حال توسعه شبیه ایران نیز هست و در خیلی از مواقع به عنوان الگوی ایران نیز مطرح می شود ) چه نیازی به اینترنت 224 مگابیت برثانیه دارند که قرار است با قیمت 1500 تومان در ماه به آنها واگذار شود ؟
راهکار کاهش هزینه اینترنت پر سرعت
به گفته علی مولوی کارشناس فناوری اطلاعات هزینه اینترنت در کشور ما نسبت به میزان درآمد سرانه اشخاص ، بالاست و همین امر موجب جلوگیری از گسترش این سرویس در ایران شده است و بالطبع باعث شده در رابطه با میزان دسترسی به اینترنت ، رتبه مناسبی در جهان نداشته باشیم !
اما مهمترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISP ها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات و یا ICP ها تامین می شود . در قیمتهای خرده فروشی ، هزینه پهنای باند تا بیش از 50 برابر قیمت جهانی است . البته نباید منکر هزینه های انتقال پهنای باند به داخل کشور و تقسیم آن در کل کشور شد ، اما با توجه به قیمتهای کشورهای دیگر ، به نظر نمی رسد سطح هزینه ها در این حد بالا باشد ! در صورتی که دولت قصد دارد میزان دسترسی به اینترنت در کشور را بالا ببرد ، شاید ساده ترین راه حل ، کاهش هزینه های پهنای باند باشد ، چراکه در حال حاضر شرکت فناوری اطلاعات به عنوان بزرگترین فراهم کننده پهنای باند کشور ، یک شرکت کاملا دولتی است . شاید بتوان به سادگی با تعیین حاشیه سود 20درصد برای این شرکت ، قیمت پهنای باند اینترنتی را تا حد زیادی کاهش داد ! مساله مهم دیگری که در هزینه نهایی اینترنت برای کاربر نهایی تاثیر گذار است هزینه بالای پخش می باشد . در حال حاضر بیشتر از 40درصد هزینه اینترنت به جیب عاملان پخش می رود که رقم بسیار بالایی است . با راه اندازی سرویس IN در تهران به عنوان بزرگترین بازار مشترکان اینترنتی ، امید می رفت که دست واسطه ها از این بازار کوتاه شده و قیمت اینترنت کاسته شود ، اما متاسفانه شرکت مخابرات استان تهران ، جای واسطه ها را گرفت و حدود 30 درصد از هزینه های دریافتی را بابت ارائه سرویس هوشمند از ISP ها دریافت می کند ! در حال حاضر قیمت یک ساعت اینترنت پر سرعت از طریق شبکه هوشمند ، ساعتی 300 تومان است که از این میزان به ازای هر ساعت 90 تومان برای استفاده از سرویس هوشمند هزینه می شود . جالب اینجاست که ارائه این سرویس ، هزینه ثابتی برای شرکت مخابرات دارد و به نظر نمی رسد هزینه آن با قیمت خدمات ارائه شده تغییری داشته باشد ! به هر شکل به نظر می رسد در صورتی که مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ، عزم جدی برای کاهش قیمت اینترنت در ایران دارند ، باید در وهله اول نظام تعرفه‌ای سرویس های ارائه شده توسط شرکتهای زیر مجموعه را کنترل و تعدیل کنند و اندکی از سودهای سرشار این شرکتها بکاهند .
نظر تکمیلی :
سایت وین بتا کشور مورد نظر را اندونزی معرفی کرده اما خبرگزاری مهر آن را مالزی مخابره کرده است
به رفرنس اصلی که مراجعه کنید متوجه می شوید که خبر مربوط به مالزی است .
کد:
کد:
http://www.reporter.ir/archives/87/1/005507.php
ایران، گران‌ترین اینترنت جهان
ایران، گران‌ترین اینترنت جهان
«دنياي اقتصاد» در گزارشي نوشت: اين روزها ديگر فناوري ارتباطات و ميزان استفاده از كاربردهاي مختلف آن به يكي از مهمترين و موثرترين شاخص‌هاي توسعه انساني در جهان تبديل شده است. دليل را هم بايد در سرعت پيشرفت اين صنعت، بخش‌هاي وابسته به آن و البته ميزان نفوذ آن در زندگي روزمره جست‌وجو كرد. اين پيشرفت هم مانند هر تغيير جديد ديگري هزينه‌هايي دارد كه علاقه‌مندان به آن بايد آن را بپردازند.
اين همان موضوعي است كه در كشورهاي پيشرفته و توسعه يافته دنيا پذيرفته شده و به تدريج به تعادل رسيده است تا جايي كه ديگر براي آنها پرداخت هزينه براي اتصال به شبكه جهاني اينترنت شكل يك معضل جدي را پيدا نمي‌كند. شايد اين به همان علتي است كه چنين كشورهايي خيلي زودتر از كشورهاي جهان سوم و در حال توسعه راه پيشرفت و توسعه را در پيش گرفته‌اند و سعي دارند با سرعت بيشتري هم آن را ادامه بدهند.
در مقابل، اما كشورهاي در حال توسعه هنوز هم براي اتصال به شبكه اينترنت كه در واقع يك نياز اوليه در عصر ارتباطات محسوب شده و ساده‌ترين كاربرد فناوري اطلاعات است، با مشكلات مختلفي روبهرو هستند كه شايد مهمترين آنها به خصوص در كشور ما قيمت و هزينه استفاده از اين فناوري است.
با اين همه اما موضوع وقتي پيچيده‌تر مي‌شود كه يك مقايسه ساده نشان مي‌دهد قيمت اينترنت در ايران حتي نسبت به كشورهايي با زيرساخت و توسعه يافتگي مشابه هم بالاتر بوده و به عبارت ديگر كاربران ايراني براي اتصال به اينترنت شرايط سخت‌تري نسبت به كاربران اين كشورها دارند.
قرار نيست درباره موضوعي تكراري بگوييم. قيمت بالاي اينترنت در ايران هر چند موضوع جديدي نبوده و نيست، اما مقايسه اين قيمت‌ها با قيمت خدمات مشابه در كشورهاي ديگر گاهي مي‌تواند نقش يك تلنگر را به خوبي ايفا كند.
درست به همين دليل هم قيمت اينترنت در چند كشور به عنوان نمونه در اين مطلب با هم مقايسه شده‌اند؛ كشورهايي كه معيار انتخاب آنها در بعضي موارد شرايط مشابه و در موارد ديگر به عنوان الگوي مناسب بوده است كه آنها را در زير مي‌خوانيم:
هند
هندوستان در واقع يك نمونه مناسب از كشورهايي است كه در سال‌هاي اخير مسير توسعه را با سرعت خوبي طي مي‌كند.
بر اساس آخرين آمار تعداد كاربران اينترنت در اين كشور به 13 ميليون و 54هزار نفر مي‌رسد كه از اين ميان در حدود 4ميليون و 73هزار نفر از آنها به اينترنت پرسرعت دسترسي دارند. در اين كشور حدود 8 شركت بزرگ ارائه دهنده خدمات اينترنت سعي دارند تا اينترنتي با سرعت 256 كيلوبيت يا بيشتر را در اختيار كاربران اين كشور قرار بدهند.
با اين حال شركت BHARAT SANCHAR NIGAM يا BSNL اصلي‌ترين ISP در سرتاسر اين كشور به حساب مي‌آيد. اين شركت در حال حاضر اينترنتي با سرعت 256 كيلوبيت در هر ثانيه را با قيمتي متغير از 2500 تا 5000 روپيه (50 تا 100دلار) براي هر ماه در اختيار كاربرانش مي‌گذارد. اين در حالي است كه اين قيمت‌ها بعد از دو سال استفاده براي هر كاربر تا 20درصد هم كاهش پيدا مي‌كند. البته بهتر است بدانيد كه به اين مبلغ مقداري مالیات هم اضافه مي‌شود كه بر اساس نوع طرح مورد استفاده متغير است.
قطر
در اين كشور كوچك هرچند شركت تلكام قطر يا Q-Tel از سال 1998 بزرگ‌ترين شركت ارتباطي به حساب مي‌آيد، اما آنقدر فعال بوده كه توانسته است در سال 2008 در فهرست 20 شركت ارتباطي بزرگ دنيا قرار بگيرد. اين كشور در حدود 80هزار نفر كاربر اينترنت دارد كه حدود 30هزار نفر از آنها كاربران اينترنت پر سرعت هستند.
اين شركت از سال 2002 خدمات اينترنت پر سرعت را براي كاربران اين كشور ارائه كرده است و در حال حاضر براي استفاده يك ماهه از اينترنت با سرعت يك مگابيت هزينه‌اي برابر 55دلار از كاربرانش دريافت مي‌كند.
كاربران قطري همچنين براي استفاده از اينترنتي با سرعت‌هاي 4،2 و 8 مگابيت در هر ثانيه بايد به ترتيب 110،83 و 164دلار در هر ماه بپردازند.
امارات‌متحده عربي
يكي از كشورهاي همسايه آبي ايران كه در دهه اخير رشد قابل‌توجهي را در زمينه ارتباطي و اقتصادي تجربه كرده است تا جايي كه اين كشور در حال حاضر يكي از كشورهاي پيشرفته از نظر فناوري ارتباطات در منطقه به حساب مي‌آيد. در اين كشور هم شركت‌هاي ISP مختلفي به ارائه خدمات اينترنت براي كاربران مشغولند اما در ميان آنها بيشترين كاربران اينترنت پرسرعت از خدمات دو شركت DU و اتصالات استفاده مي‌كنند.
شركت DU كه 40درصد از مالكيت آن در اختيار دولت امارات است، اين روزها اينترنت پرسرعت با سرعت‌هاي 512 كيلوبيت، 1، 2، 8، 16 و 24 مگابيت را به ترتيب با قيمت‌هاي 5، 68، 95، 123، 149 و 204دلار براي هر ماه در اختيار كاربرانش قرار مي‌دهد.
اين در حالي است كه كاربراني كه از خدمات شركت اتصالات بهره مي‌برند بايد به طور متوسط براي اشتراك ماهانه اينترنت با سرعت يك مگابيت مبلغي برابر 50دلار بپردازند.
پاكستان
در كشور همسايه شرقي ما هم گويا اوضاع چندان هم بد نيست. كاربران پاكستاني در حال حاضر مي‌توانند از خدمات حدود 6 شركت خدمات دهنده اينترنت بهره ببرند. با اين همه شركت PTCL فعال‌ترين شركت در اين زمينه است كه به بيش از 167 شهر ارائه خدمات مي‌كند. كاربران اين شركت مي‌توانند از اينترنت پر سرعتي با سرعت‌هاي 2،1 و 4 مگابيت به ترتيب با قيمت‌هاي 5/24، 41 و 102دلار استفاده كنند.
انگلستان
اين كشور كه در دسته كشورهاي توسعه يافته در زمينه فناوري ارتباطات قرار مي‌گيرد، فضاي رقابتي خوبي را در بازار اينترنت خود به وجود آورده است.
درست به همين دليل هم هست كه تعداد شركت‌هاي ارائه دهنده خدمات اينترنتي در اين كشور هر روز در حال افزايش است. به اين ترتيب كاربران انگليسي انتخاب‌هاي متفاوتي در اختيار دارند و مي‌توانند انتخاب مناسب با نيازشان را راحت‌تر انجام بدهند.
در حال حاضر؛ اما بيشترين كاربران اينترنت پر سرعت در اين كشور از خدمات دو شركت BT و Vrigin Media استفاده مي‌كنند.
با اين اوصاف اين روزها كاربران انگليسي براي استفاده از اينترنت با سرعت20 مگابيت براي هر ماه 16دلار به شركت O2 مي‌پردازند، در حالي كه براي اينترنت 10 مگابیتی مبلغ 2/8دلار به شركت Vrigin Media مي‌پردازند. شركت BT، اما براي اينترنت با سرعت 8 مگابيت در هر ماه 75/12دلار از كاربرانش دريافت مي‌كند. با اين حال شركت AOL گويا ارزان‌ترين قيمت‌ها را دارد و براي يك ماه استفاده از اينترنت يك مگابيتي از كاربرانش مبلغ 8دلار دريافت مي‌كند.
آمريكا
يكي از پيشرفته‌ترين كشورهاي جهان اگرچه اين روزها درگير بحران اقتصادي بي‌سابقه‌اي است، اما همچنان كاربرانش جزو طرفداران پر و پا قرص استفاده از اينترنت هستند. تا جايي كه حتي همان يك چهارم جمعيت اين كشور كه درآمدي كمتر از 3هزار دلار در ماه دارند هم از اينترنت و كاربري‌هاي آن دست نمي‌كشند.
در اين كشور اگرچه معمولا جديدترين تكنولوژي‌ها زودتر از ديگر كشورها مي‌رسند، اما هنوز هم 41درصد كاربران اينترنت آن به استفاده از اينترنت از طريق كابل تمايل دارند. با همين اوصاف هم هست كه تعداد ISPهاي اين كشور بسيار بيشتر از انگشتان هر دو دست است تا آنجا كه بر اساس آخرين آمار در سال 2009 بيش از دو سوم كاربران اين كشور از خدمات بيش از يك شركت استفاده مي‌كنند. اين آمارها نشان مي‌دهند كه كاربران اين كشور به طور متوسط براي استفاده از اينترنت هوشمند ماهانه 38دلار مي‌پردازند و براي استفاده از اينترنت با سرعت بالاي 24 مگابيت به طور متوسط 39دلار در هر ماه بايد بپردازند. اين تحقيق نشان مي‌دهد با وجود افزايش فشارهاي مالي اما همچنان تعداد كاربران اينترنت پر سرعت در اين كشور در حال افزايش است.
... و بالاخره ايران
معضل قيمت بالاي اينترنت در ايران به عقيده بسياري از كارشناسان و تحليل‌گران در واقع يكي از موثرترين موانع براي افزايش ضريب نفوذ اينترنت در كشور ما به حساب مي‌آيد كه متاسفانه همچنان هم راه‌حلي عملي براي آن ارائه نشده است. اين در حالي است كه ديگر در اين سال‌ها انواع مختلفي از تحليل‌ها درباره عوامل افزايش بالا بودن اينترنت در كشور ارائه شده است كه بيشترين آنها مربوط به حضور پر رنگ بخش دولتي در عرصه‌هاي مختلف توزيع و عرضه اينترنت است كه به ايجاد بازاري غيررقابتي كمك مي‌كند.
با اين همه اما كاربران اينترنت در داخل كشور هنوز هم براي استفاده از اينترنتي با سرعت ناچيز و لاك‌پشتي بايد مبالغ قابل‌توجهي را بپردازند كه حتي با كشورهاي همسايه هم قابل‌مقايسه نيستند؛ به عنوان نمونه اين روزها يك كاربر ايراني براي دسترسي با اينترنتي با سرعت يك مگابيت كه سرعت نه چندان بالايي در جهان به حساب مي‌آيد هم بايد مبلغي در حدود 450هزار تومان (چيزي در حدود 448دلار) در هر ماه بپردازد كه طبيعتا براي كاربران ايراني با شرايط اقتصادي موجود آنقدر زياد هست كه تنها عده بسيار كمي بتوانند از آن بهره‌مند بشوند.
اين در حالي است كه حتي اگر كاربران ايراني بخواهند به اينترنت كم سرعت‌تري هم خودشان را راضي كنند بايد براي اينترنت 256 مبلغي در حدود 40هزار تومان (در حدود 38دلار) براي هر ماه بپردازند.
منبع : tabnak.ir
*تامين پهناي‌باند الزام و زيرساخت اصلي IT گمرك*
*تامين پهناي‌باند الزام و زيرساخت اصلي IT گمرك*
معاون طرح و برنامه گمرك تاكيد كرد:
اجراي پروژه آسيكوداي جهاني به پهناي باند دو مگابايت نياز دارد
معاون طرح و برنامه گمرك جمهوري اسلامي ايران تاكيد كرد: تامين پهناي باند يكي از الزامات و زيرساخت‌هاي اصلي ما در توسعه فن‌آوري اطلاعات در گمرك است كه متاسفانه با كندي همراه است و اين موضوع انجام پروژه‌ها را با مشكل روبهرو مي‌كند.
رضا جمهوري در گفت‌وگو با خبرنگار فن‌آوري اطلاعات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اظهار كرد: شايد اين موضوع به دليل نبود امكان فني باشد زيرا گستردگي مراكز گمركي در اقصي نقاط كشور بعضا در مكان‌هاي صعب‌العبور و يا بدون امكانات مخابراتي باعث شده اين موانع وجود داشته باشد اما هميشه بروكراسي اداري و كند بودن روند پيگيري اداري براي رسيدن به خواسته‌هاي فن‌آوري اطلاعات در اين بخش از موانع به شمار مي‌آيد.
جمهوري گفت: در ارتباط با شركت ارتباطات زيرساخت رضايت نسبي داريم و تعاملمان بهتر شده اما هنوز به سطح ايده‌آل نرسيده است؛ به‌عنوان مثال پهناي باند دو مگي را براي گمركاتي كه بايد پروژه آسيكوداي جهاني را اجرا كنيم، لازم داريم، در حالي كه در اكثر اين گمركات با مشكل مواجهيم و اين كار با تاخير انجام شده است.
معاون طرح و برنامه گمرك جمهوري اسلامي ايران گفت: در مجموع همكاري شركت مخابرات در ارتباط با زيرساخت‌هاي مخابراتي و ايجاد پهناي باند در مقايسه با ساير سازمان‌هاي همجوارمان بهتر است و شركت مخابرات با توجه به محدوديت‌هاي فني، مشكلات و تقاضاي بسيار زيادي كه بين دستگاه‌ها در ارتباط با گرفتن بسترهاي مخابرات دارد، همكاري خوبي با گمرك داشت ولي ايده‌آل نيست.
انتهاي پيام
تحریم های سیاسی اینترنت را مختل کرده است
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
یک کارشناس آی تی مدعی شد:
تحریم های سیاسی اینترنت را مختل کرده است موبنا – تحریم های سیاسی مهمترین دلیل اختلالات شبکه اینترنت کشور طی روزهای اخیر بوده است که همچمنان ادامه دارد.
صادق سلیمانی کارشناس آی تی در گفت وگو با خبرنگار سازمان خبری موبنا با اشاره به مشکلات اینترنت طی روزهای اخیر گفت: این اختلالات نمی تواند از آسیب دیدگی کابل مخابراتی زیردریایی SWM4 باشد چراکه این کابل بین المللی است و در صورت آسیب دیدگی ،باید اینترنت بسیاری از کشورها ی مشترک با این کابل قطع شود که این موضوع غیر ممکن است.
وی با بیان اینکه پل ارتباطی اینترنت ایران یا همان فیبر نوری ازدو کشور امارات و آذربایجان است، اظهارداشت: در حال حاضر پهنای باندی که از آذربایجان به ایران می آید دچار مشکل شده وعلت آن مسدود شدن پهنای باند ایران از سوی آذربایجان به دلیل تحریم های سیاسی و اقتصادی است.
به گفته وی کشورآذربایجان روتینگ یا همان پل ارتباطی ایران برای دریافت پهنای باند اینترنت است که در حال حاضر به دلیل تحریم هایی که علیه ایران شده این پهنای باند مسدود شده است و به نظر می رسد تا حل این مشکل سیاسی ،کاربران باید اختلالات اینترنت را تحمل کنند .
در همین خصوص و به منظور بررسی این ادعای تماس های پی در پی از سوی نگارنده با شرکت زیر ساخت و ارتباطات برقرار شد که متاسفانه کسی از مسوولان شرکت زیر ساخت پاسخگو نبودند.
گفتنی است روز چهارشنبه حسن کریمی ـ مدیرکل مهندسی عملیات و هماهنگی شبکه دیتا شرکت ارتباطات زیرساخت از رفع اختلالات اینترنتی در کشور خبر داده بود اما همچنان کاربران اینترنت با اختلال مواجه هستند.
کندي سرعت اينترنت کاربران نهايي به شرکت زيرساخت مربوط نمي شود
اختصاصي/ يک مقام شرکت ارتباطات زير ساخت: کندي سرعت اينترنت کاربران نهايي به شرکت زيرساخت مربوط نمي شود
تهران - مديرکل مهندسي عمليات و هماهنگي شبکه ديتا شرکت ارتباطات زيرساخت گفت: کندي سرعت اينترنت کاربران نهايي به اين شرکت مربوط نمي شود.
"حسن کريمي" روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا، افزود: زيرساخت فراهم کننده ارتباطات بين المللي در بخش ديتا و همچنين تامين کننده بستر ارتباط بين استاني است و با کاربر نهايي اينترنت بصورت مستقيم درگير نيست.
وي درباره اينکه، چرا سرعت اينترنت در ايران حتي در مواقع عادي که حادثه اي براي کابل ها و فيبرهاي اينترنتي روي نداده پايين است، اظهار داشت: اين موضوع مربوط به شرکت هاي واسطه و ارايه دهنده اينترنت پرسرعت (PAP) مي شود.
کريمي گفت: شرکت هاي PAP پهناي باند مورد نياز خود را از شرکت زيرساخت خريداري و آن را بين کاربران خانگي و غيره توزيع مي کنند و اگر مشکلي در زمينه کندي سرعت اينترنت وجود دارد، کاربران مي توانند از شرکت ارايه دهنده، پيگيري کنند.
مديرکل شرکت ارتباطات زيرساخت با اشاره به آمادگي اين شرکت براي پاسخگويي به هر گونه تقاضا در زمينه افزايش پهناي باند، گفت: تاکنون نيز توانسته ايم به تمام درخواست ها براي افزايش پهناي باند جواب مثبت بدهيم.
کريمي افزود: مشکل مربوط به اين است که شرکت هاي PAP ظرفيت هاي کمتري خريداري مي کنند، اين شرکت ها مي توانند پهناي باند بالاتري بخرند.
مديرکل مهندسي عمليات و هماهنگي شبکه ديتا شرکت ارتباطات زيرساخت تاکيد کرد: در زمينه سرعت اينترنت مشکل بنيادي و اساسي در کشور وجود ندارد.
براساس گزارش سال گذشته شرکت فناوري اطلاعات ايران، تعداد کاربران اينترنت پرسرعت
در کشورمان 400 هزار مشترک است.
در حاليکه از هر هزار نفر جمعيت دنيا 40 نفر به اينترنت پرسرعت دسترسي دارند اين رقم در ايران شش نفر است.
گفتني است براساس آمار رسمي منتشر شده از سوي شرکت فناوري اطلاعات، دولت
و بخش خصوصي ايران در ارايه اينترنت پرسرعت به کاربران از اهداف برنامه چهارم توسعه عقب هستند.
بخش هاي خصوصي و دولتي تا پايان نيمه اول سال گذشته توانسته اند بترتيب به 29 و 21 درصد تعهدات خود در زمينه واگذاري پورت پرسرعت عمل کنند
اينترنت بي پناه، اعتماد بي پهنا
بي‌اعتمادي همواره يک بستر تاريخي دارد که باعث مي‌شود هر جرياني با ذهنيت سرچشمه گرفته از آن تفسيري منفي پيدا کند. بي‌اعتمادي کاربران اينترنت به مديران اين بخش در ايران هم يک زمينه کاملا تاريخي دارد که از سه جريان مشابه تشکيل شده است؛ آمارسازي، فاصله‌گزاري و مسووليت‌ناپذيري.
بحث آمارسازي در بازار اينترنت که تمامي جرايد و از جمله عصرارتباط بارها ( مانند همين هفته گذشته) به آن پرداخته‌اند هم بارها طي سال‌هاي اخير تکرار شده است به گونه‌اي که شمار کاربران شبکه جهاني به تکرار توسط مسوولان حتي بيش از 30 ميليون نفر هم اعلام شده است که در تضادي آشکار با واقعيت‌هاي روزمره اطراف ما قرار دارد. جايي‌که تنها يک سوم پورت‌هاي اينترنت پرسرعت تامين شده‌اند و هنوز الگوي غالب استفاده عموم مردم استفاده از ديال‌آپ است و واقعا دولت الکترونيکي و بانکداري الکترونيکي محقق نشده‌اند چگونه مي‌شود بيش از نيمي از جمعيت کشور ( آن هم چهار سال پيش) کاربر اينترنتي باشند؟ آيا چنين ادعاهايي يا همين اخبار اخير در خصوص فراهم آوردن اينترنت نامحدود و پرسرعت آنچنان دور از ذهن نيست که اعتماد حتي ساده‌ترين کاربران به مديران را خدشه‌دار کند؟
فاصله‌گزاري: هرچند طي سال‌هاي اخير بازار اينترنتي شاهد چندين و چند مزايده متوالي براي پروانه‌هاي رنگارنگ ازPAPها گرفته تا VoIP و وايمکس و غيره بوده همواره شرکت‌هاي خصوصي قربانيان دايمي رفتار عمومي دولت با خود بوده‌اند. حربه‌اي که خصوصي‌ها با آن به تنگنا رفته‌اند هم روز به روز متفاوت بوده است؛ روزگاري فضاي غير شفاف مزايده‌ها بوده، زماني عدم تحقق تعهدات، زماني ماليات و در دوران اخير بيشتر امنيت. آيا در چنين فضايي شرکت‌هاي خصوصي رغبت و امکان آن را دارند که حس اعتماد نسبت به ناظردولتي خود را در مشترکانشان تقويت کنند؟ مگر همين شرکت‌هاي خصوصي واسطه ارايه خدمات دولتي به مشترکان خصوصي خود (که همان مردم باشند) نيستند؟
مسووليت‌ناپذيري: وقتي عالي‌ترين مقام ارتباطي کشور يا به زبان ساده‌تر همان وزير ICT در مراسم توديعش تاکيد مي‌کند سياست‌گزاري اينترنت از عهده وي خارج بوده است و حتي به زبان خود گزارشي که مبناي اين تصميمات بوده است را هم ناپخته و نادرست مي‌خواند آيا انتظار داريد بقيه مديران برجاي مانده از همان وزارتخانه هم همين موضع منفعل را پيشه نکنند؟ چرا ناگهان اينترنت کشور به برهوت مديران پاسخگو تبديل شده است تا فقط وقتي يک کابل 10 هزار کيلومتر قطع مي‌شود يک نهاد جسارت ارايه توضيحات مختصر و هدفمندي را ارايه کند؟
مخلص کلام آن‌که اگر امروز مجريان اينترنتي کشور ناگزيرند درهر موردي با اتهام کم‌کاري و اغفال مواجه شوند بايد دليل آن را جاي ديگري جست‌وجو کرد؛ جايي که پس از دو هفته و اندي قطعي اينترنت ( آن هم با وجود تجربه مشابه) هيچ مقامي پاسخگو نيست ولي شما مي بينيد که همچنان طرحي مبهم و شديدا مورد نقد به نام اينترنت ملي نه تنها پس از 5 سال با سماجت به حيات خود ادامه مي‌دهد بلکه معاون شرکت ارتباطات زير ساخت درست در روز قطع شدن فيبر نوري (25 فروردين 1389) از بودجه 70 ميليارد توماني آن خبر مي‌دهد و به تحسين پهناي باند شبکه‌اي مي‌پردازد که هنوز حتي فاز مطالعاتي‌اش هم آغاز نشده است. آري! بي‌اعتمادي به راستي بستري تاريخي دارد.
منبع: عصر ارتباط
itiran.com
