برتولت برشت

یادی از دختر غرق‌شده



شعری از برتولت برشت
ترجمه‌ی بهروز مشیری


1
چون غرق شد و به زیر آب فرو رفت
و از رودها و شط‌ها گذشت
فیروزه‌ی آسمان بس شگفت می‌درخشید
گفتی آسمان باید تن بی‌جان او را نوازش دهد.


2
خزه‌ها و جلبک‌ها به تنش پیچید
تا تن بی‌جانش کم کم سنگین‌تر شد.
ماهیان، بی‌پروا، گرد او شنا می‌کردند
و گیاه و جانور، آخرین سفرش را دشوارتر.


3
و آسمان شام‌گاه، همچون دود، سیاه شد
و شب، نور را به یاری ستارگان زنده نگه داشت.
اما، بامداد، بازآمد تا او را
باز هم صبح و شبی باشد.

4
و چون تن پریده رنگش در آب گندید
چنین شد که خدا نیز سرانجام او را فراموش کرد،
نخست چهره‌اش، سپس دست‌هایش، و آن‌گاه گیسوانش
با بسیاری لاشه‌ها، لاشه‌ای شد در رودها.



من، برتولت برشت، ترجمه‌ی بهروز مشیری، امیرکبیر، 1361

به همه آن چيزها كه حس مي كني

به همه آن چيزها كه احساسشان مي كني كمترين اهميتي نده

گفته است بدون تو نمي تواند زندگي كند تو اما بيانديش كه در ديدار دوباره

تو را به جا خواهد آورد؟!

...لطفي در حقم كن و خيلي زياد دوستم نداشته باش

از آخرين باري كه دوستم داشتند به بعد حتي كمترين محبتي نديدم.

برتولت برشت

آن چه در تو کوه بود
هموار کردند
و آن چه دره بود
،پر کردند
حالا از روی تو
.راهی صاف عبور می کند

مي خواهم با کسي رهسپار شوم که دوستش مي دارم

نمي خواهم بهاي اين همراهي را با حساب و کتاب بسنجم

يا در انديشه خوب و بدش باشم

نمي خواهم بدانم دوستم مي دارد يا نه

مي خواهم بروم با آنکه دوستش مي دارم

سلام توي اين پست فهرست تاپيك قرار داده مي شود .

لطفا از دادن پست هاي بدون عنوان خودداري شود تا امكان تكميل فهرست وجود داشته باشد

ممنون

فهرست

شعری از برتولت برشت-ترجمه احمد شاملو

**************

راستی را...



راستى را كه به دورانى سخت ظلمانى عمر مى‏گذاريم‏
كلمات بى‏گناه‏
نابخردانه مى‏نمايد



پيشانى صاف‏
نشان بيعارى‏ست‏



آن‏كه مى‏خندد
هنوز خبر هولناك را
نشنيده است‏



چه دورانى!
كه سخن از درختان گفتن‏
كم و بيش‏
جنايتى‏ست. -
چرا كه از اين‏گونه سخن پرداختن‏
در برابر وحشت‏هاى بى‏شمار
خموشى گزيدن است!
...

می شنویم که تو خسته ای


می شنویم,که تو دیگر نمی خواهی با ما کار کنی

وا داده ای,دیگر نمی توانی فعالیت کنی

بسیار خسته ای,دیگر نمی توانی بیاموزی

از دست رفته ای

دیگر نمی توان انجام کاری را از تو چشم داشت

پس بدان:

ما این همه را از تو می خواهیم

.

.

هنگام که خسته به خواب می روی

دیگر هیچ کس تو را بیدار نخواهد کرد و نخواهد گفت:

برخیز که غذای تو آماده است

چرا باید غذا اماده باشد؟

هنگامی که تو دیگر نمی توانی فعالیت کنی

در گوشه ایی خواهی افتاد

هیچکس تو را جست و جو نخواهد کرد و نخواهد گفت:

بلوایی برپا شده است و کارخانه ها در انتظار تو هستند

چرا بلوایی برپا شده باشد؟

.

.

زمانی که مردی,تو را دفن خواهند کرد

خواه مرگ تو زاده ی خطای تو باشدخواه نه

تو می گویی:

مدتی دراز جنگیدم,اما حال دیگر نمی توانم

پس گوش کن:

تو خواه خطا کار باشی خواه نه,

هنگامی که دیگر نمی توان بجنگی نابود خواهی شد

تو می گویی:مدت دراز امیدوار ودم.دیگر نمی توانم

امیدوار باشم

به چه امید بسته ای؟

به این که جنگ,آسان است؟

این سخن مقبول نیست.

روزگار ما از انچه می انگاشتی بدتر است

.

.

روزگار ما چنین است:

اگر ما کاری را مردانه انجام ندهیم معدومیم.

اگر نتوانیم کاری کنیم که هیچ کس از ما انتظار ندارد

از دست رفته ایم

.

.

دشمنان منتظرند

تا خسته شویم

هنگامی که نبرد در شدید ترین مرحله اس

و جنگجویان در خسته ترین حال

جنگجویانی که خسته ترند

شکست خوردگان صحنه ی نبردند


برتولت برشت

به آیندگان

درست است :من در روزگاری تیره زندگی میکنم
در روزگاری که سخن گفتن ساده،نشان بیخردی است
و پیشانی بی چین،نشان بی تفاوتی
آری،آنکه می خندد خبر فاجعه را دریافت نکرده است
این چه روزگاری است
که گفتگو در مورد درختان هم جنایت به شمار می آید؟
زیرا چنین گفتگویی سکوت را در پی دارد
آنکه اکنون آرام از خیابان می گذرد
آیا برای دوستان نیازمندش
دیگر دست یافتنی نیست؟
اعتراف میکنم:هزینه زندگی ام را هنوز در می آورم
اما باور کنید این تنها یک تصادف است
زیرا هیچ چیز به من حق نمی دهد که شکم خود را سیر کنم
آری من تصادفا هنوز در امانم
می گویند:بخور و بنوش،خوشحال باش که داری
اما چگونه میتوانم بخورم و بنوشم
هنگامی که غذا را از دست گرسنه ای ربوده ام
و تشنه ای از داشتن آب محروم است؟
با اینهمه می خورم و می نوشم
کاش انسانی فرزانه بودم
در کتابهای کهن آمده است که فرزانه کیست
آنکه خود را از کشمکشهای جهان دور نگاه می دارد
عمر کوتاه را بدون بیم به سر می آورد
از زور بهره نمی جوید
بدی را با نیکی پاسخ می دهد
و آرزوهایش را فراموش می کند
اما اینهمه را من نمی توانم
به راستی که در روزگاری تیره زندگی می کنم
اما شما ای کسانی که سر بر خواهید آورد
از امواج سهمگینی که ما ر ا به کام خود کشید
هنگامی که از ناتوانی های ما سخن می گویید
به یاد آورید
روزگار تیره ای را که از آن رسته اید
با اینهمه ما بیش از عوض کردن کفشهایمان
سرزمینها را عوض کردیم
اختلافات طبقاتی را شاهد بودیم
و رنجور،اگر جایی ستم حکم می راند
و قیامی نبود
در حالی که ما نیز آگاهیم
حتی نفرت از فرودستان هم
چهره را زشت میکند
حتی خشم از ستم نیز
صدا را خشن می سازد
افسوس ،ما نیز که سر آن داشتیم
که زمینه انسانیت را آماده کنیم
نتوانستیم خود،انسان باشیم
اما شما که پس از ما به جهان می آیید
هنگامی که آن زمان فرا رسید
که انسان یار انسان شد
از ما با بزرگواری یاد کنید

برتولت برشت

آقای نخست وزیر مشروب نمی خورد
آقای نخست وزیر دود نمی کشد
آقای نخست وزیر در خانه ای حقیر اقامت دارد
ولی بیچارگان حتی خانه ی حقیری هم ندارند .
ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــ
کاش گفته می شد :
آقای نخست وزیر مست است
آقای نخست وزیر دودی است
اما حتی یک فقیر میان مردم نیست

برتولت برشت

ریسمان پاره با گرهی احیا می شود

اما باز ریسمان پاره اش می خوانند.

ما نیز شاید روزی همدیگر را ملاقات کنیم

اما در نقطه ای که ترکم کردی

هرگز نخواهی ام دید.