Printable View
شمس الشعراء، سروش اصفهانى، ضمن قصیده اى در مدح ناصرالدین شاه قاجار از سرمه اصفهان چنین یاد كرده است:
كرد سپاهان به از حدیقه رضوان
آمدن شاه دادگر به سپاهان
شمس ملوك زمانه، ناصر دین شاه
بر سر خلق خداى، سایه یزدان
شهر سپاهان به فر خویش بیاراست
همچو صبا را به فر خویش سلیمان
بود گر این شهر تختگاه ملكشاه
این ملكشه درین مبارك ایوان
مردم از خطه سپاهان سرمه
روشنى دیده را بند به كیهان
خلق سپاهان كنند روشن دیده
اكنون از گرد موكب شه ایران
سروش اصفهانى
كنون سوى راه سپاهان شوید
وزین لشكر خویش پنهان شوید
(فردوسى)
سالار سپاهان چو ملك شد به سپاهان
بر شد به هوا همچو یكى مرغ هوایى
(منوچهرى)
میوه هاى لطیف طبع فریب
از رى انگور از سپاهان سیب
(نظامى - هفت پیكر)
عرب د ر بيابان ملخ ميخورد
سگ اصفهان آب يخ مي خورد
اين هم براي اصفهاني هاي عزيز
استاد تاج ميگه : يك شب و فقط يك شب پيش اومد كه من و استاد شهنازي و ملك الشعرا سه نفري با هم باشيم و هيچ كسي ديگه اي با ما نباشه. اون شب به قصد نشون دادن زيبايي اصفهان بردمشون كنار زاينده رود و داشتيم در وصف اصفهان گل ميگفتم و گل ميشنفتيم. همان موقع ملك الشعرا گفت چطور ما اصفهان را داريم با اين همه عظمت و زيبايي و كسي تا بحال در موردش شعري و ترانه اي نسروده؟
و شروع ميكنه همان جا به خواندن .. به اصفهان رو كه تا بنگري بهشت ثاني است... به فاصله چند دقيقه استاد شهناز هم آهنگ را زمينه اون ابيات ميكنه و من خواننده هم كه اونجا حاضر بودم! وشب كه برگشتيم منزل اين تصنيف آماده شده بود.
به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی
به زنده رودش سلامی ز چشم ما رسانی
ببر از وفا کنار جلفا به گل چهرگان سلام ما را
شهر پر شکوه قصر چلستون کن گذر به چارباغش
گر شد از کفت یار بی وفا کن کنار پل سراغش
بنشین در کریاس یاد شاه عباس بستان از دلبر می
بستان پی در پی می از دست وی تا کی تا بتوانی
ساعتی در جهان خرم بودن بی غم بودن بی غم بودن
با بتی دلستان همدم بودن محرم بودن با هم بودن
ای بت اصفهان زان شراب جلفا ساغری در ده ما را
ما غریبیم ای مه بر غریبان رحمی کن خدا را
انشاا.. لینک دانلود تصنیف را بعدا براتون میزارم
اگر در جهان اصفهانى نبود خداى جهان را جهانى نبود
اصفهان نیمى از جهان گویند نیمى از وصف اصفهان گویند
كه گفته است اصفهان نصف جهان است اگر باشد جهانى اصفهان است
همایى - استاد دانشگاهصد جهان در اصفهاناصفهان را نیمه خوانند از جهان صد جهان من دیده ام در اصفهان
هفتدست و هشت خلد و چهارباغ جنت و باغ ارم رشك جنان
باغ تخت آیینه خانه چار حوض هم نگارستان و هم نقش جهان
قصر عباسى نمكدان طوقچى باغ وحش و شیرخانه پلیكان
لب زنده رود و نسیم بهار رخ دلستان و مى خوشگوار
چنان بیخ انده ز دل بر كند كه بیخ ستم خنجر شهریار
دیشب زتهرون اومدم خسته و نالون اومدم
هر چی بوگوی پكر بودم پشیمون از سفر بودم
از سر گرفته تا به پام خورد و خمیر بود همه جا
یه هفته پیش با دلخوشی گفتم به خود كه چكشی
یه سری به تهرون می زنم خب همه جاشا می بینیم
سیروسیاحت می كونم آ استراحت می كونم
دلم یه قدری وا میشه از رنجی كار رها می شه
از رفقای تهرونی از خویشاقو مای جون جونی
یه دیدنی بجا كونم حاجتی دل روا كونم
خدای یكتا می دونه كه پاك شدم من دیوونه
یه حاجتم روا نشد یه دردی من دوا نشد
یه تهرونی شلوغی بود شهر شلوغ پلوغی بود
هرجا كه آدم پا میذاشت فقط یه زرق وبرقی داشت
اسبابی گول بود همه جاش وه تله پول بود همه جاش
خیابوناش غلغله بود كوچاش پر از ولوله بود
آدم تواونجا لول می زد ماشین و دوچرخه وول می زد
از اون همه ماشین چه سود یه تاكسی خالی نبود
صفی اتوبوس سوار شدن از اینجا بود تا جوشقون
هر كی روان تو صف می شد وقتی خوشش تلف می شد
یه اتوبوس كه می رسید صد تا آدم توش می طپید
اون ماشینای پر زدود جونا را به لب رسونده بود
یه روز تو یه خیابوناش روان بودم یواش یواش
یه جیب بری جیبمو برید جیبم برید و ورمالید
یكباره اونجا لات شدم بی پول و سور و سات شدم
ساعتی نازنینمو دقیق و وقت بینمو
فروختم و با چند تومن خودما رسوندم به وطن
وقتی به منزل رسیدم این سخن از دل شنیدم
قربونی اصفهونمون شهر پرآب و نونمون
زندگی توش چه آسونه راحتی جونی انسونه
هر كی تواون مكون داره هر چی بخواد تو اون داره
این شهری شهری زندگی جون میده بهر زندگیاكبر جمشیدی
خداوندا دلم زار و فكارس دلم پر درد و چشمم اشگبارستا گیسی گردنم در زیر قرضس طلب كار از پیم آن بی تبارسدیگه نسیه نمیدد مشدی اسمال زبس بدخلق و كوفت و زهر مارسسر و سوری همه رندون سیبیلس ولی كاری من افسرده زارسمسی مور و ملخ دورم طلب كار صف اندر صف قطار اندر قطارسبدهكارم بهر بقال و چقال همش پولی نون و چای و سیكارسبرام پیغموم دادس احمد سیفیدگر بده پول كاری مام مثلی تو زارسمیكوند نق و نق از بس بچامون كه تنبونی حسینی كم آهارسسری رام در كمینس عبدل آشپز براموش مثلی گربه در شیكارسز دستی اخم و تخمش ور میمالم پدر سوخته چو برجی زهر مارس
علیرضا شفیعی
همین الان هم باورتون بشه... من فکر کنم درباره شعرها نظر بدیم بهتره.. ... تو تاپیک ایران شناسی استان بعدی استان اصفهان هست.. شاید بخواین اونجا نظراتتون را بگید....نقل قول:
نقل قول:
تو اين شعر ها انقدر تعريف كرده اند كه اگه سالي يه ماه اصفهان نبودم باورم ميشد اصفهان بهشته
میوه هاى نیكوى اصفهان
استاد سعدالدین سعید هروى در قرن هشتم هجرى ضمن قصیده اى كه درباهر محاسن اصفهان سروده است از میوه هاى نیكوى آن به شرح زیر یاد كرده است:
انگبینش را كه همتا نیست الا در بهشت.... جان شیرین خوان اگر ارزان برآید در گران
میوه ها دارد كه در لطف و لطافت مثل آن ..... كس ندارد از جمله سیاحان بحر و بر نشان
عقل مى افزاید از لطف گلابى در دماغ ........ وین سخن را پیش از این بسیار كردند امتحان
سیب آزایش چو ایمان قوت دل مى دهد .... من نكو دانسته ام اگر تو نمى دانى بدان
معده را بس نیك باشد از خشونت كاندروست .... به كه از بویش صبا را طعنه زد باد خزان
وصف حسن هر یك را از نعیم او جدا ..... گر بگویم سال هاى مشغول باشد بدان
ملك ایران را كه از اطراف عالم خوشترست ... همچو شخصى دان كه باشد از هنر او را روان
اصفهان او را سر و كرمان و شیرازش دو پاى... رى یكى دستت و دیگر دستش آذربایجان
نقل قول:
گمونم پست اول تاپیک برای این موضوع بود که کار به اینجا کشیده نشه
و شفاف توضیح داده شده که فقط قراره اشعاری در وصف اصفهان یا به لهجه اصفهانی در این تاپیک قرار بگیره
پس لطفا فقط همین روند را ادامه بدهید و از موارد دیگه که در حد و حدود تاپیک نیست پرهیز کنید
ممنون:11: