مشاعره

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشيد آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها


به به بروبکس شب بیدار

ای دل آن شاه سوی بی‌سویی است
خلق هرسو دند تو کم دو

فکر مردم به هر سوی گرواست
تو بلاحول فکر را کن خو

بی‌سوی عالمی است بس عالی
شش جهت وادییست بس درگو

کار امروز را مگو فردا
تا نه حسرت خوری نه گویی لو
--------

سلام ممد آقا صندلی نشین

و به شوق فردا که تو را خواهم ديد چشم به راه مي مانم
تن من پاره اي از آن تن توست
و قشنگترين شباي پر ستاره شب توست..

تو نوی بخش و بنده‌ی تو کهن
کهنم را به یک نظر کن نو

پیشه‌ی کیمیا خود این باشد
که مس تیره را ببخشد ضو

کرمت را بگوی تا بدهد
درخور شام بنده روغن عو

وقت تاریکای جاده با تو یک فانوس آمد
تشنه بودم قطره ای را با تو اقیانوس آمد
قصد دل کندن ندارم از تو ای دلکنده از خود
از تو ای برده دلم رو تا شب خوب تولد...

دریغ و درد
کو داوری که شعله زند بر طلسم سرد
کوبم به روی بی بی چشم سیاه تو
تک خال شعر مرا
گویم ‚ کدام یک ؟
این چشمهای تو
این شعرهای من

نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا
نام بچه ش چه باشد او خود پیش دوا

ما زاده قضا و قضا مادر همه‌ست
چون کودکان دوان شده‌ایم از پی قضا

ما شیر از او خوریم و همه در پیش پریم
گر شرق و غرب تازد ور جانب سما

طبل سفر ز دست قدم در سفر نهیم
در حفظ و در حمایت و در عصمت خدا

در شهر و در بیابان همراه آن مهیم
ای جان غلام و بنده آن ماه خوش لقا

از شبنم عشق خاك آدم گل شد
صد فتنه و عشق در جهان حاصل شد
صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
يك قطره از آن چكيد ونامش دل شد

ديشب صداي تيشه از بيستون نيامد
شايد به خواب شيرين فرها رفته باشد
حزين لاهيجي



خدا يا منم الان دارم پست ميدم؟:18:
اين نصفه شبي بازم ويرايش كردم..........
ديگه واقعا شب خوش

دررو به عشق دینی تا شاهدان ببینی
پرنور کرده از رخ آفاق آسمان را

بخشد بت نهانی هر پیر را جوانی
زان آشیان جانی اینست ارغوان را

خامش کنی وگر نی بیرون شوم از این جا
کز شومی زبانت می‌پوشد او دهان را

ای نازنين پسر تو چه مذهب گرفته‌ای
کت خون ما حلالتر از شير مادر است

چون نقش غم ز دور ببينی شراب خواه
تشخيص کرده‌ايم و مداوا مقرر است

شب خوش
مژگان ادرس این خانومه که اواتور هست رو نداری؟

تا فسرده نشوی همچو جماد
هم در آن آتش بگداز میا

بشنو آواز روان‌ها ز عدم
چو عدم هیچ به آواز میا

راز کواز دهد راز نماند
مده آواز تو ای راز میا

-

سلام ممد جان .. نه ندارم البته متقاصی هم زیاده
می بینم که به اواتاره خانوم توجه کردی

اي بلبل خوش سخن چه شيرين نفسي
ترسم هوا و پاي بند هوسي
ترسم كه به ياران عزيزت نرسي
كز دست و زبان خويشتن در قفسي

يك سال نقش فاصله هامان سكوت بود
شايد براي حرف زدن از عشق زود بود
اي كاش قفل سخت سكوت تو ميشكست
يا در نگاه سرد تو خورشيد مي نشست
من موج خسته بودم و تو ساحلم شدي
با يك نگاه ساكن شهر دلم شدي
اكنون ولي به ساحل باور رسيده ام
ديگر گذشت فصل و به آخر رسيده ام
آري كوير تشنه به باران نمي رسد
اين قصه تا ابد به پايان نمي رسد...
...

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
الان كه خلوت است مشاعره مي كنيم
!!!

تو چه طو ر دلت میاد خاطره ها رو بشکنی
تو که هر لحظه تو هر جا توی خاطر منی
بیا و بازم دوباره گل ناز رازقی باش
بیا باز تو قلب خستم عاشق دلدادگی باش

شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست

و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست

گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید

ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست

تا به کنار من بودي ، بود به جا قرار دل
رفتي و رفت راحت از خاطر آرميده ام
چون به بهار سرکنم ناله زخاک من برون
اي گل تازه ياد کن از دل داغ ديده ام
تا تو مراد من دهي ، کشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسي ، من به خدا رسيده ام


سلام صبح بخیر

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست


چجوري صندلي نشين!!
ظهر بخير

تو نیستی
اما من برایت چای می ریزم
دیروز هم
نبودی که برایت بلیت سینما گرفتم
دوست داری بخند
دوست داری گریه کن
و یا دوست داری
مثل آینه مبهوت باش
مبهوت من و دنیای کوچکم
دیگر چه فرقی میکند
باشی یا نباشی
من با تو زندگی میکنم.

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

نخفته​ام ز خیالی که می​پزد دل من

خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

تو بسا کاراسته باشی به ایینی که دلخواه ست
دانم این که بایدم سوی تو آمد ، لیک
کاش این را نیز می دانستم ، ای نشناخته منزل
که از این بیغوله تا آنجا کدامین راه
یا کدام است آن که بیراه ست

ترا كه حسن خدا داده است وحجله بخت
چه حاجت است كه مشاطه بيارايد

دريغا عيش شبگيري که در خواب سحر بگذشت
نداني قدر وقت اي دل مگر وقتي که درماني

ملول از همرهان بودن طريق کارداني نيست
بکش دشواري منزل به ياد عهد آساني

يكي روبهي ديد بي دست و پاي
فروماند در لطف و صنع خداي
سعدي


سلام به همه
پسر جان برو سوالاتو جواب بده اومدي اينجا شعر ميگي؟

يار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

برو از خانه گردون به در و نان مطلب
کان سيه کاسه در آخر بکشد مهمان را


تموم شد.یکی از خلوت ترین صندلی ها رو دارم طی میکنیم

اين برام شکسته اما تو رو عاشق ميدونستم
اون هميشه با محبت براي من ديگه نيستي
نگو صادقي به عشقت آخه چشمات ميگه نيستي
من سرگردون ساده تو رو صادق ميدونستم
اين برام شکسته اما و رو عاشق ميدونستم...

با سلام خدمت دوستان: نمیدونم چرا امروز این قدر سرحالم...

مای ما کی بود؟! چو تو گویی انا
مس ما کی بود پیش کیمیا؟!

پیش خورشیدی چه دارد مشت برف
جز فنا گشتن ز اشراق و ضیا؟!

زمهریر و صد هزاران زمهریر
با تموز تو کجا ماند؟! کجا؟!

با تموزیهای خورشید رخت
زمهریر آمد تموز این ضحی

يا رب سببی ساز که يارم به سلامت
بازآيد و برهاندم از بند ملامت

خاک ره آن يار سفرکرده بياريد
تا چشم جهان بين کنمش جای اقامت

فرياد که از شش جهتم راه ببستند
آن خال و خط و زلف و رخ و عارض و قامت



سلام
چطوری؟

تیزآب توی، و چرخ ماییم
سرگشته چو سنگ آسیاییم

تو خورشیدی و ما چو ذره
از کوه برآی تا برآییم

از بهر سکنجبین عسل ده
ما خود همه سرکه می‌فزاییم

گه خیره‌ی تو، که تو کجایی
گه خیره‌ی خود که ما کجاییم

گه خیره‌ی بسط خویش و ایثار
یا قبض که مهره در رباییم

گاهی مس و گاه زر خالص
گاه از پی هردو کیمیاییم

سلام ممد اقا

من در سکوت و بغض و شکايت ر سرنوشت
خطي به روي بخت نگونم کشيد و رفت

تا از خيال گنگ رهايي رها شوم
بانگي به گوش خواب سکونم کشيد و رفت


خوبی؟!؟

تلخ و شیرین لب ما را ز حرم بیرون آر
نقد ده نقد، که عباس حرمدان توم

آنچ دادی و بدیدی که بدان زنده شدم
مرده‌ی جرعه‌ی آن چشمه‌ی حیوان توم

باده بر باد دهد هردو جهان را چو غبار
وآنگهان جلوه شود که مه تابان تو

وانگهان جام چو جان آرد کین بر جان زن
گر نیم جان تو آخر نه ز جانان توم

خوبم.. به خوبیه دوستان
تو چیطوری دادا؟

ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزوير مکن چون دگران قرآن را


قربونت
چه خبر

آب رو رفت مهان را پی نان و پی آب
مژده‌ای مست که من آب تو و نان توم

بحر بر کف که گرفتست؟ تو باری برگیر
خوش همی خند که من گوهر دندان توم

من سه پندت دهم، اول توسپند ما باش
که خلیلی و نسوزی چو سپندان توم

در خانه هله بگشای که در کوی تویم
قصص جایزه برخوان نه که بر خوان توم؟


سلامتی هیچی.... خیلی گرمه

ما سرخوشان مست دل از دست داده ايم (2)
همراز عشق و همنفس جام باده ايم

بر ما بسي کمان ملامت کشيده اند
تا کار خود ز ابروي جانان گشاده ايم

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مرا با خشم یا نفرین
مرا با روزگار تلخ یا شیرین
مرا با سفره ی بیرنگ یا رنگین
نه کاری هست
نه بر دوشم
ز اوقات و ز اوصاف گذشته
رنج هستی
خواب و سرمستی
نه آثاری نه باری هست
و بهر بودنم ، آسودنم هر دم شعاری هست
فضای ذهن من پاک است از امروز و از فردا و از دیروز
و از هر روز
برای من هدف پوچ است
حیات باد در کوچ است

تا فسرده نشوی همچو جماد
هم در آن آتش بگداز میا

بشنو آواز روان‌ها ز عدم
چو عدم هیچ به آواز میا

راز کواز دهد راز نماند
مده آواز تو ای راز میا


---------

فرانک جونی چقدر امضات قشنگه....

حالااماره امضاهای قشنگت شد سه تا

احساس می کنم که غریبم میانتان
بیگانه با نگاه شما ، با زبانتان
دیگر تمام شد ،
به نمک احتیاج نیست
از پا فتاد ، زخمی زخم زبانتان
خود را کنار ثانیه ها دفن می کنم
شاید ، چنین جدا بشوم از میانتان

نمیشه بیای دوباره
نمیشه دستات تو گلدون
گلای مریم بزاره...

همه گويند: تو عاشق اويي
-گرچه ميدانم همه عاشق اوييند -
ليك مي ترسم يا رب!
نكند راست بگويند

امضای من محمد ؟
چطوری با صندلی نشینی

مرسی مژگان جون لطف داری خانمم