سایت گل- پپ گواردیولا. بهترین مربی سال 2011. عنوانی که لیاقتش را داشت. صاحب سبکی متفاوت از تیکی تاکا که در آن تنها مالکیت بالای توپ و پاس های زیاد ملاک نیستند و حتی آغاز کردن بازی از کنار دروازه هم با فلسفه فوتبالی تکامل یافته تیمش همخوانی دارد. گواردیولا به سبک فوتبال هجومی بارسا ایمان و علاقه دارد چرا که این روشی است که با آن تمرین داده شده و به همین دلیل نیز توانسته آن را به بازیکنانش منتقل کرده و با افزودن سخت کوشی، فوتبال را به کاری لذت بخش برای آنها بدل کند تا هم اکنون و بدون احساس خستگی در حال درخشش در فوق العاده ترین دوران تاریخ باشگاه باشند.
فاتح 6 جام در یک فصل، چیزی که بیشتر شبیه یک رویاست! فقط به خاطر سیر نشدن از موفقیت و پیشرفت و تشنه ی پیروزی بودن از او رهبری ساخته برای ارائه نمایش فوتبالی مدرن و زیبا. زیباییِ همراه با موفقیت. موفقیت هایی پیاپی به مانند جام های فراوان و پیروزی های پشت سرهم در ال کلاسیکوهای بزرگ! بزرگِ تیم بودن. در تیمی یک دست و قهرمان. قهرمان لیگ، اروپا و جهان. نه، اینها در ستایش او کافی نیست.
«نمی دانی چطور بازی کنی. اگر آنها را تحت فشار قرار دهی،هشت گل به تو می زنند و اگر در انتظار آنها بایستی و منتظرشان شوی هم همین طور!» این یکی از معروفترین جملات سال 2011 فوتبال دنیاست که بعد از باخت 0-8 اوساسونا مقابل ارکستر سنفونیک بارسلونا در نیوکمپ به رهبری گواردیولای جوان، خوسه لوئیس مندیلیبار مربی اوساسونا را وادار به بیان چنین جملاتی داشت.
هرچند او وارث سبک یوهان کرویف افسانه ای در بارساست اما با تاکتیک های به روزی که در سال جدید برای تیمش رو کرده نشان داد او خود در حال افسانه شدن و جاودانگیست. چرا که نه! افسانه ی مربی ای کاردان و موفق در قرن جدید. او معمار تیمی است که خود از بازیگران سبک خاص و لذت بخشش بوده است. تیم او با زبانی دیگر در زمین سخن می گوید و خود او نیز اینگونه است. گواردیولای نامی و موفق، خوش اخلاق است و همین هم باعث می شود تمام تمرکزش را فقط بر روی فوتبال بگذارد. به داوری اعتراض نمی کند و هیچ گاه آرامش را از تیمش نمی گیرد. (که اگر قرار بود از کوره در برود مقابل استاد جنگ های روانی، مورینیو، برنده نبود.) به جای کارهای بی فایده او تمام وقت و توانش را برای دیدن، آنالیز کردن و ساختن تاکتیک های جدید فوتبال می گذارد.
همیشه به حریف احترام می گذارد و به همین دلیل مرد جذابی شناخته شده که همین رفتارهای شایسته از او الگویی مناسب ساخته است.
«اونای امری سرمربي تيم فوتبال والنسيا در مصاحبه ای پس از یکی از بازی هایش مقابل بارسا گفت: متحير شدم، فروتني مرد بزرگي مثل گوارديولا مثال زدني است. شخصیت گواردیولا فوق العاده جذاب و دوست داشتنی است، آرزوی من است که مثل او قهرمانی در اروپا، لالیگا، جام حذفی و جهان را جشن بگیرم؛ اما با رفتار خوبم بر سایرین تاثیر بگذارم، او چنین می‌کند و این بسیار ارزشمند است.
وی افزود: در میان دو نیمه کمی دیر به سمت نیمکت حرکت کردم و متوجه شدم که گواردیولا برای دست دادن با من برای دقایقی معطل مانده و منتظر آمدنم بوده است.»
پپ خود محصول آکادمی باشگاه بارسلونا بوده و همین هم باعث شده توجه ویژه ای به لاماسیا داشته باشد. به عنوان نمونه از 14 بازیکنی که در آخرین ال کلاسیکو برای بارسا در این بازی حضور داشتند،9 نفر از رده جوانان به تیم ملحق شده اند: والدز، پویول، پیکه، بوسکتس، ژاوی، اینیستا، سسک، مسی و پدرو. در حالیکه برای رئال مادرید فقط کاسیاس چنین شرایطی داشت. همین رویکرد او رونق لاماسیا را به همراه داشته و همان طور که جوانان با استعدادش را به بهترین نحو پرورش می دهد، کودکان و جوانان بسیاری را نیز در سراسر جهان به آبی انارها علاقمند ساخته است.
روشی که گواردیولا در پیش گرفته است علاوه بر اینکه الگویی برای تیمداری پدید آورده او را نیز از خریدهای گران قیمت بی نیاز می سازد. هرچند در خرید هم بسیار با دقت و هوشمندانه عمل می کند. الکسیس و سسک، دو خرید تابستانی 2011 بارسا که هر دو در آخرین ال کلاسیکو در ترکیب اولیه نیز بودند، هر کدام گلی را نیز به ثمر رساندند.
این مربی با قناعت نسبت به امکانات هیچ گاه از کمبودها حرفی نمی زند. رو آوردن به جوان های گمنام به دلیل همین قناعت هاست. بوسکتس بازیکنی لاغر اندام و قد بلند، از محصولات لاماسیا، شبیه به جوانی های خودش آن هم در همان پست هافبک دفاعی با حضور او به ترکیب اصلی رسید اما با وجود شباهت های ظاهری این دو، پپ با خرید سسک فابرگاس بود که دوباره جوان شد و توانست خود نیز در ترکیب تیم بارسای رویایی قرن بیست و یکم بازی کند! به راستی می توان گفت خرید بزرگ فصل جدید بارسا خود پپ بود! با ورود سسک به جمع آبی اناری ها او خلاقیت ها و ابداعات بیشتری در ترکیب انجام داد. سیستم سه دفاعه ی مدرن او به خاطر این خرید آگاهانه شکوفا شد. بارسا حالا با سسک صاحب یک پلان بی کامل شده و دیگر بازیش برای حریفان یک دست و یکنواخت و قابل پیش بینی نیست تا در روزهای سخت مقابل تاکتیک های ضد بارسایی گاس هیدینگ و ژوزه به داد کاتان ها برسد.
حالا و با حضور سسک، ژاوی که تا پیش از این حرف از خداحافظیش بود در سی و یک سالگی تازه شکوفا شده! (به آمار گلزنی او دقت کنید.) دانی آلوس به راحتی در هر سه خط به خوبی جای می گیرد و فشار روی ستاره ها کمتر شده.
اما مهمترین نکته برای پپ (خصوصاً برای طرفداران دو آتشه کاتالان) این است که بارسا تحت مربیگری گواردیولا تا بدین جا در برنابئو نباخته است! از 6 بازی انجام شده در مادرید، آمار چهار برد (3 بازی در لیگ و یک بازی هم در لیگ قهرمانان) و دو تساوی را نشان می دهد. این آمار خیره کننده باعث شده تا هر بارسایی بهترین رقیب برای تیم مورد علاقه اش را رئال مادرید (دشمن دیرینه) بداند چرا که با حضور پپ خیالشان از بابت ال کلاسیکو راحت است. بارسا در چند سال حضور او روی نیمکت، به واقع رئال را قورت داده و از این تیم بزرگ اسپانیا و اروپا یک بازنده ی به تمام معنا ساخته!
او با جمله ی معروف «من نمی توانم وعده قهرمانی بدهم، ولی بدون شک مردم به ما افتخار خواهند کرد» شروع به تاریخ سازی کرد. مرد شجاع و باهوشی که هیچ گاه برای اثبات شایستگی ها و جایگاهش وعده ای به هواداران نداده بلکه همواره عملکرد فوق العاده و شاهکارهای فراوانش بوده که ساندرو روسل را واداشته تا درباره قرارداد او اینگونه بگوید: گواردیولا از زمانی که قرارداد قبلی اش را امضا کرده، قرارداد بعدی اش را روی میز می بیند. او می داند که می تواند یک، دو یا سه تا قرارداد امضا کند. هرچه خودش می خواهد. این خود گواردیولاست که تصمیم می گیرد. ما هر کاری که از دستمان برمی آید انجام می دهیم تا گواردیولا به باشگاه« نه» نگوید. او در آستانه تعطیلات سال نوی میلادی و کریسمس گفت:«از بابا نوئل تمدید قرارداد گواردیولا را می خواهم.»
راستی می دانید لقب گواردیولای کبیر در بین کاتان های متعصب بارسلون چیست؟! بُت معبد نیوکمپ. نامی مقدّس در کاتان! قاتل مادرید، عاشق زیبایی، فاتح قهرمانی
