سرطان سلول پايه‌ای BCC) Basal cell carcinoma
سرطان سلول پايه‌اي BCC) Basal cell carcinoma) یك سرطان پوستي است كه معمولاً نواحي در معرض تابش آفتاب را مبتلا كرده و به ندرت به قسمتهاي ديگر بدن انتشار مي‌يابد. سن
در افراد زير ۴۰ سال نادر است. پس از ۴۰ سالگي به طور فزاينده‌اي شايع ميشود.
جنس
در مردان شايعتر است.
ژنتيك
افراد با پوست روشن، بيشتر در معرض خطر هستند.
نحوه زندگي
تماس با نور خورشيد و تخت آفتابي، عوامل خطر هستند. سرطان سلول پايه‌اي، شايعترين سرطان پوست و نيز كم خطرترين آنهاست، زيرا معمولاً به صورت موضعي باقي مانده، به ندرت به ساير قسمتهاي بدن انتشار مي‌يابد. اين سرطان را نبايد بدون درمان رها ساخت، زيرا ميتواند باعث تخريب استخوان و پوست اطراف گردد. سرطان سلول پايه‌اي توسط ضايعات مرواريدي مشخص شده، كه ميتواند در هر قسمتي از بدن به وجود آيند، اما به طور شايعتر بر روي صورت، اغلب گوشه چشم، نزديك گوش يا روي بيني ظاهر ميشوند. اين وضعيت معمولاً در نتيجه تماس با اشعه قوي خورشيد كه سلولهاي زير سطح پوست را تخريب مي‌كند، ايجاد مي‌گردد. افراد مسنتر از ۴۰ سال با پوست روشن، مستعدترين افراد هستند. شما ميتوانيد خطر ابتلا به سرطان سلول پايه‌اي را با پرهيز از تماس طولاني مدت با نور خورشيد و محافظت پوستتان، زمانيكه به بيرون از خانه مي‌رويد، كاهش دهيد.
علايم
سرطان سلول پايه‌اي، به آهستگي طي ماهها يا حتي سالها، رشد مي‌كند. يك ضايعه مشخص به صورت زير خود را ظاهر مي‌كند: - ابتدا يك توده كوچك و بدون درد ظاهر ميشود؛ اين توده داراي سطح نرم با عروقي خوني، يك رنگ صورتي تا خاكستري مايل به قهوه‌اي و يك حاشيه مومي يا مرواريد شكل است. - توده به تدريج رشد كرده، معمولاً به طرف خارج انتشار مي‌يابد و يك قسمت مركزي فرو رفته با حواشي مدور، پديدار مي‌گردد. يك توده درمان نشده ممكن است يك زخم كم عمق ايجاد كند كه احتمال دارد متناوباً خونريزي نمايد، سپس دلمه‌اي بر روي آن ايجاد ميشود، اما هرگز به طور كامل بهبود نمي‌يابد. اگر متوجه يك توده پوستي بزرگ شونده يا زخمي كه بهبود نمي‌يابد، شديد، بلافاصله با پزشك خود مشورت كنيد.
كارهايي كه بايد انجام شوند
اگر پزشك مشكوك به سرطان سلول پايه‌اي شود، احتمالاً ترتيب يك نمونه‌برداري پوستي را خواهد داد تا تشخيص قطعي گردد. در طي اين روش، ممكن است يك ضايعه كوچك تراشيده شده يا از طريق انجماد برداشته شود. يك ضايعه بزرگ ممكن است نياز به برداشته شدن به روش جراحي داشته باشد. اگر داراي ضايعات متعددي باشيد يا ناحيه مبتلا به گونه‌اي باشد كه درمان جراحي دچار اشكال شود (مثلاً اگر ضايعه نزديك چشم باشد)،ممكن است نياز به اشعه درماني پيدا كنيد. اگر سرطان به بافتهاي زيرين آسيب رسانده باشد، احتمال دارد جراحي پلاستيك ضروري گردد.
پيش آگهي بيماري
حدود ۹ نفر از هر ۱۰ فرد مبتلا به سرطان سلول پايه‌اي به طور موفقيت‌آميز درمان ميشوند. پس از درمان نبايد مشكلات بيشتري وجود داشته باشد، اما در موارد كمي، سرطان پوست ممكن است عود نمايد. اگر قبلاً دوره‌اي از سرطان سلول پايه‌اي داشته‌ايد، احتمال بيشتري وجود دارد كه دچار ضايعات سرطاني بيشتري در ساير قسمتهاي بدنتان گرديد، اين مسئله معمولاً در عرض يك دوره ۲-۵ ساله رخ مي‌دهد. به همين دليل، محافظت در برابر نور خورشيد بايد تداوم يابد و پوستتان را به طور منظم بررسي نماييد. احتمالاً پزشكتان توصيه خواهد نمود كه به صورت دوره‌اي تحت بررسي قرار گيريد تا هر گونه ضايعه جديد در مرحله‌اي كه كوچك است، شناسايي و درمان گردد
بیماری گوش شنا گران چیست ؟
بیماری گوش شنا گران چیست ؟ بیماری گوش شنا گران عفونتی است که معمولا پس از شنا بسیاری از افراد به آن مبتلا می شوند.
معمولا وقتی گوش مرطوب است شرایط رشد باکتری ها و قارچ ها در آن فراهم می شود و پس از شنا این شرایط موجود است. دراینجا توصیه هایی برای جلوگیری از عفونت گوش شناگران ارائه شده است که با رعایت آن می توان از این عفونت ها کاست:
- هنگام شنا از گوشی های محافظ که مانع ورود آب به گوش می شوند استفاده کنید.
- پس از شنا با یک حوله نرم گوش را کاملا خشک کنید و با تکان دادن سر به این سو و آن سو به خروج آب ازگوش کمک کنید.
- پس از خروج از استخر از قطره گوش (اسید استیک رقیق شده) استفاده کنید.
- هرگز اجازه ندهید کودکان خودشان گوششان را تمیز کنند.
- به هیچ عنوان اجازه ندهید کودکان از گوش پاک کن استفاده نکنند.
بسته شدن مجرای گوش توسط موم گوش ( سرومن گوش )
سرومن گوش
بسته شدن مجرای گوش توسط موم گوش بسته شدن مجراي گوش توسط موم گوش عبارت است از توليد بيش از اندازه موم گوش (سرومن)، كه باعث بسته شدن مجراي خارجي گوش شود. موم گوش توسط غده‌هاي موجود در مجراي گوش توليد ميشود و نقش محافظت از مجراي خارجي گوش را بر عهده دارد. مجراي خارج گوش از پرده گوش به محيط بيرون از گوش كشيده شده است. ميزان توليد موم در افراد مختلف متفاوت است.
در بعضي از افراد، موم آنقدر كم توليد ميشود كه هيچگاه به طور محسوس در گوش جمع نمي‌شود. اما در بعضي از افراد، توليد موم آنقدر زياد است كه هر چند ماه مجراي گوش را كاملاً مسدود مي‌كند.
علايم شايع
كاهش شنوايي
گوش درد
احساس گرفتگي و بسته شدن گوش
وزوز گوش
علل
توليد بيش از اندازه موم توسط غده‌هاي موجود در مجراي خارجي گوش
عوامل افزايش‌دهنده خطر
قرار گرفتن در معرض گرد و غبار يا خرابه
سابقه خانوادگي توليد زياد موم گوش
آب رفتن به داخل گوش، كه ميتواند باعث تورم موم گوش شود.
استفاده از گوش پاك‌كن براي تميز كردن مجراي خارجي گوش
پيشگيري
از بودن در جاهايي كه گرد و غبار هوا زياد است يا خرابه‌ها خودداري كنيد. بودن در اين نوع مكان‌ها باعث توليد بيش از اندازه موم گوش ميشود. اگر مجبور هستيد در مكان‌هاي پر گرد و غبار حضور داشته باشيد، از گوش پنبه استفاده كنيد.
ريختن ماهانه ۲-۱ قطره گليسيرين در گوش ممكن است موم را نرم كرده، از بروز مجدد انسداد جلوگيري كند.
عواقب مورد انتظار
موم گوش را مي‌توان درآورد، اما در بعضي از موارد نياز به صبر وجود دارد.
عوارض احتمالي
عفونت گوش
آسيب به پرده گوش
درمان
براي درآوردن موم درمنزل:
قطره گوش مخصوص نرم كردن موم تهيه كنيد.
طور دراز بكشيد كه گوش بسته شده به سمت سقف باشد.
بالاي گوش را با ملايمت به بالا و عقب بكشيد.
قطره را طبق راهنما در گوش بريزيد.
بگذاريد قطره‌ها ۲۰ دقيقه در گوش باقي بمانند. حتي‌المقدور در حالت درازكش بمانيد. در آخر مقداري پنبه در گوش خود بگذاريد.
بنشينيد و مقداري به سمت گوش بسته شده خم شويد.
از سرنگ براي وارد كردن آب گرم، با محلول آب گرم و آب اكسيژنه به نسبت يك به يك، به درون گوش استفاده كنيد. اين كار بايد با ملايمت انجام شود.
شستشوي گوش را تا زماني كه احساس كنيد گوش پاك شده است ادامه دهيد. اگر گوش پاك نشد، به پزشك خود مراجعه كنيد تا موم را با گيره، فورسپس، يا با مكش درآورد.
تلاش نكنيد موم را با يك تكه چوب يا گوش پاك‌كن درآوريد. با اين كار ممكن است پرده گوش پاره شود يا مجراي گوش عفونت كند. توجه داشته باشيد كه اگر پرده گوش پاره شده است، هيچ تلاشي براي درآوردن موم نكنيد و به پزشك مراجعه كنيد.
داروها
براي درد خفيف مي‌توان از استامينوفن استفاده كرد.
فعاليت
محدوديتي براي آن وجود ندارد.
رژيم غذايي
رژيم غذايي خاصي توصيه نمي‌شود.
در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان علايم بسته شدن مجراي گوش توسط موم گوش را داريد به طوري كه علي‌رغم اجراي روش مشروح در قسمت درمان، باز نشود.
اگر بسته شدن گوش در يك كودك زير ۱۴ سال رخ دهد.
اگر همراه بسته شدن گوش تب و گوش درد وجود داشته باشد. در اين حالت، گوش را شستشو ندهيد.
مروری کلی بر بیماری مالتيپل اسکلروز ” MS “
مالتيپل اسکلروز چيست ؟ مالتيپل اسکلروز ( MS ) بيماري است که مغز ، طناب نخاعي و عصب بينايي را درگير مي نمايد و مي تواند موجب اختلالاتي در کنترل و قدرت عضلات ، سيستم بينايي ، تعادل ، حس ( اختلالات حسي مثل سوزن سوزن شدن يا بي حسي در انگشتان دست و پا ) وعملکرد ذهني مثل فرآيند شناخت وعواطف گردد .
علائم MS ناشي از التهاب در سيستم اعصاب مرکزي و در نتيجه تخريب ميلين ( Myelin ) بوجود مي آيند .
ميلين ترکيبي است از جنس پروتئين که دورادور رشته هاي عصبي را فراگرفته است . فرآيند تخريب ميلين رادميلينیزاسيون مي گويند و درنتيجه اين فرآيند ، انتقال پيام عصبي در سلول عصبي دچار مشکل واختلال مي گردد . اسکلروز سيستميک اغلب در گروه سني جوانان و ميانسالان رخ مي دهد . در واقع دو سوم موارد MS بين سنين ۲۰ تا ۴۰ سالگي آغاز مي گردد و بيشترين احتمال ابتلا در سن ۳۰ سالگي است . بروز MS در کودکان و افراد بالاي ۶۰ سال بسيار نادر است .
علت بيماري مالتيپل اسکلروز چيست ؟
علت اصلي بيماري MS ناشناخته است . ممکن است در اين ميان عوامل ژنتيک نقش داشته باشند چرا که احتمال ابتلاي فرزندان افراد مبتلا ، بيشتر مي شود . منطقه جغرافيايي محل زندگي نيز ممکن است داراي اهميت باشد .
محققين موفق به يافتن رابطه اي بين منطقه جغرافيايي محل زندگي فرد در کودکي و ابتلا به بيماري MS شده اند . شايد علت اين رابطه ، شيوع بيماري هاي ويروسي دخيل در بيماري MS در مناطق جغرافيايي خاص بوده باشد .
ايجاد اختلال در سيستم ايمني که در سنين بالاتر بوقوع مي پيوندد موجب شعله ور شدن بيماري MS در افرادي مي گردد که از کودکي مستعد ابتلا به بيماري MS بوده اند .
* علائم بيماري MS
علائم و نشانه ها بر حسب اين که کدام قسمت از مغز يا طناب نخاعي درگير شده باشند متفاوت است .
شايعترين علائم زودرس MS شامل موارد زير است :
- علائم عضلاني : ضعف عضلاني - لرزش پا - سفتي عضلات - احساس سنگيني - اختلالات تعادلي
- علائم بينايي : ديد تيره و مه آلود - درد کره چشم بخصوص به هنگام حرکت چشم - کوري - دو بيني
علائم با شيوع کمتر :
- علائم حسي : سوزن سوزن شدن و دردهاي سوزشي - بي حسي اندامها - احساس برق گرفتگي به هنگام خم شدن روبه جلو يا عقب
- اختلالات تعادل : گيجي و سرگيجه دوراني
* راههاي تشخيص MS کدامند ؟
پزشکان اغلب وقتي موفق به تشخيص بيماري MS مي گردند که بيش از يک منطقه از بدن درگير شده باشد . غالباً هنگامي توجه به سمت MS جلب مي گردد که بيمار در مرحله فعاليت بيماري ، حداقل دو علامت يا نشانه از علائم و نشانه هاي شايع بيماري MS را بروز داده باشد .
در بيماران مبتلا به MS تصاوير MRI غالباً شامل ضايعاتي در بيش از يک منطقه از سيستم اعصاب مرکزي مي باشد .
* سير و پيش آگهي بيماري MS چگونه است ؟
رفتار MS در افراد مختلف متفاوت است . در بيماراني که مبتلا به نوع خفيف بيماري مي باشند ممکن است اختلالي در کارهاي روزمره بوجود نيايد در حالي که بيماران مبتلا به انواع شديد ممکن است بکلي ناتوان شوند .
بيشتر بيماران بين اين دو طيف قرار مي گيرند و مراحل متنوع بيماري شامل مرحله حمله ، مرحله فروکش کردن علائم وعود ، به تناوب اتفاق مي افتند . ممکن است بيماري سال ها بدون علامت باقي بماند در حالي که بيمار ديگري طي دوره اي کوتاه مکرراً مبتلا به حملات آزار دهنده MS گردد .
* راههاي درمان MS کدامند ؟
داروهائي که روي سيستم ايمني تأثير مي گذارند موجب کاهش تناوب وشدت حملات MS شده و ممکن است ميزان بروز ناتواني هاي ناشي از MS در طول زمان را کاهش دهند . مصرف اين داروها بايد به محض تشخيص MS آغاز گردد .
گاهي به هنگام عود بيماري از داروهاي کورتوني براي کاهش التهاب استفاده مي شود .
درمانهاي تکميلي مثل رژيم هاي تغذيه اي و مکمل هاي غذايي ، ماساژ‌درماني و روشهاي آسوده سازي ( Relaxation ) گرچه مورد استفاده قرار مي گيرند ولي به نظر نمي رسد که ميزان عود اين بيماري را کاهش دهند .
مروری بر بیماری پارکينسون Pezeshk.us-2
پارکينسون
بيماري پارکينسون يک بيماري نورولوژيکال ( مربوط به دستگاه عصبي ) است که بر روي مغز و سيستم عصبي تأثير مي گذارد . مشکل اصلي که بيماران مبتلا به پارکينسون دارند عدم کنترل حرکات بدن مي باشد .
بيماري پارکينسون بعلت کاهش توليد دوپامين در بدن مي باشد ( يک نوع واسطه عصبي شيميايي که به انتقال پيام از سلولهاي عصبي کمک مي کند )
دوپامين درانتقال فرمان از مغز به ماهيچه ها جهت کنترل مستقيم حرکات بدن بسيار مؤثر است همچنين بخشي از مراحل حرکت عضلات صاف و عدم لرزش آنها مي باشد .
بايد بدانيم که ژنتيک در اکثر موارد پارکينسون بي تأثير است .
* علائم و نشانه هاي زودرس در پارکينسون
لرزش يا تکان خوردن
اختلال در فعاليتهاي روزانه ( مثل قدم زدن يا غذا درست کردن و … ) بعلت لرزش موجود
ترمور ( لرزش ) ممکن است حتي در زمان استراحت بدتر شود .
اشکال در صحبت کردن
تغيير در دست خط ( ريزتر از معمول مي نويسند )
اشکال در حرکت اعضاي بدن مثل دست ، بازو و يا پاها
ممکن است قادر به گرفتن اشياء در وضعيت ثابت نباشند .
تغيير حالت صورت نسبت به قبل اصطلاحاً صورت بي حالت مي گردد . ( ماسکه )
ممکن است بيش از حد معمول در يک وضعيت ثابت و بدون حرکت باقي بمانند .
* علائم و نشانه هاي مراحل ديررس پارکينسون
علائم زير مواردي است که در مراحل دير رس تر ديده مي شود اما الزاماً ممکن است در همه افراد پارکيسفوني ديده نشود .
۱ - رژيديته ( سفتي حرکات ) : بعضي از ماهيچه ها ممکن است سفت و منقبض شوند در حالي که هيچ نيازي به انقباض آنها نيست و اين بعلت عدم دريافت پيام صحيح عصبي از مغز مي باشد که اين خود باعث سفتي و مقاومت در برابر حرکت مي شود .
۲ - ترمور ( لرزش ظريف ) : لرزش در حرکات بدن مثلاً لرزش درانگشتان ، دستها ، سر يا چانه که اين لرزش در زمان استراحت عضو و يا در هنگام آغاز يک حرکت بوجود مي آيد .
۳ - برادي کنيزي ( کندي حرکات ) : حرکات آهسته و از دست دادن توانائي حرکت ارادي و خودبخودي که بعضي وقتها بصورت اِشکال در حرکت سريع خود را نشان مي دهد .
۴ - اختلال در حفظ وضعيت بدن : شخص دچار عدم تعادل مي شود و ممکن است به عقب و يا جلو منحرف شود و حتي زمين بيافتد .
* درمان
داروهائي جهت رفع علائم وجود دارند که با مراجعه به پزشک مي توان توصيه هاي لازم درماني را دريافت کرد .
اسکيزوفرنی ( جنون جوانی )#1
اسکيزوفرنی ( جنون جوانی )
مقدمه
جنون جوانی يک بيماری مزمن و اغلب ناتوان کننده روانی است . اين بيماری می تواند باعث شود که از مردم و فعاليتهای دنيای اطرافتان جدا بيفتيد و به دنيای هذيان پس رفت کنيد يا از واقعيت جدا بيفتيد.
جنون جوانی نوعی از جنون است که يک اختلال تفکر محسوب مي شود و در آن تفسير واقعيت غيرطبيعی است. جنون نشانه ای از يک مغز آسيب ديده است. اين بيماری حدود ۱% جمعيت دنيا را مبتلا می کند . شايعترين سن ظهور آن بين ۱۳ تا ۲۵ سالگی است و در مردان زودتر از زنان اتفاق می افتد. در مردان جنون جوانی در سنين نوجوانی تا ۲۰ سالگی عموميت دارد. در زنان شروع بيماری مشخصاً در سالهای ۲۰ سالگي يا اوايل ۳۰ سالگی است.
غالباً درمانی برای بيماری وجود ندارد، اما با کار مداوم با يک روانپزشک يا ساير کارشناسان بهداشت روانی اين بيماری مي تواند با موفقيت کنترل شود. خصوصاً زمانی که تشخيص زود هنگام داده شود. خوشبختانه، داروهاي جديد در حال قابل کنترل کردن بيشتر اين بيماری کم شناخته شده هستند.
علايم و نشانه ها
علايم و نشانه های جنون جوانی می تواند شامل موارد زير باشد :
- هذيان : اعتقادات فردی که بر اساس واقعيت نيستند، مانند بدبينی در مورد اينکه عليه شما توطئه چينی می شود يا مورد آزار قرار می گيريد.
- هذيانهای عجيب و غريب : مثلاً اعتقاد به اينکه مريخی ها افکار شما را کنترل می کنند.
- توهم : احساس اشياء و چيزهايی که وجود ندارد، مانند تصور صداهای در هم و بر هم
- فقدان احساس يا نشان دادن احساسات نامتناسب
- اختلال عملکرد در محل کار يا موقعيتهاي اجتماعی
- مشکلات بهداشت شخصی
به طور کلی، جنون جوانی باعث کاهش تدريجی و پيشرونده توانايی کار در نقشهای مختلف، خصوصاً در شغل فرد و زندگی فردی می شود. علائم و نشانه های جنون جوانی به ميزان زيادی متغير است.
يک فرد ممکن است در زمانهای مختلف به شکل متفاوتی عمل کند. ممکن است به شدت پرخاشگر و عصبی شود، يا دچار حالت کاتاتونيا ( حالت بدون حرکت، بدون پاسخ و شبه بیهوشی) شود، يا ممکن است اکثر اوقات رفتار طبيعی داشته باشد. علائم و نشانه هايی که حداقل به مدت ۶ ماه مداوم و پيشرونده هستند نشاندهنده جنون جوانی هستند.
به طور کلی جنون جوای دارای علائم مثبت و علائم منفی است.
علائم منفی
علائم منفی ممکن است در اوايل بيماری اتفاق بيفتد و فرد ممکن است نداند که به درمان نياز دارد. علائم منفي عموماً همراه با اختلال تدريجی در عملکرد هستند و باعث می شوند کمتر اجتماعی باشيد. اين علائم می تواند شامل : بی احساسی / احساسات نامتناسب مانند ( خنديدن هنگام توصيف تصورات وحشتناک) و تغيير در صحبت کردن ( صحبت کند و يکنواخت )
علائم مثبت
علائم مثبت غالباً شامل توهم و هذيان است:
- توهم : توهم زمانی اتفاق می افتد که چيزهايی را که وجود ندارند حس می کنيد. شايعترين توهم در جنون جوانی شنيدن صداهاست. ممکن است با صداهايی که هيچ کس ديگری نمی شنود گفتگو کنيد . يا ممکن است صداهايی را که شما را به انجام کاری تشويق مي کنند بشنوید. توهم ممکن است باعث آسيب رساندن به ديگران شود.
- هذيان : هذيان عقايد متعصبانه فردی هستند که هيچ پايه واقعی ندارند ، شايعترين زير مجموعه جنون جوانی، جنون جوانی پارانوئيد ( بدبينانه ) است که در آن عقايد غير منطقی مبنی بر اينکه ديگران عليه شما توطئه مي چينند يا به شما آسيب می رسانند داريد. مثلاً بعضی افراد دچار جنون جوانی ممکن است باور داشته باشند که تلويزيون رفتارهای آنها را جهت می دهد يا نيروهای خارجی افکار آنها را کنترل می کنند.
علتها :
محققين هنوز علت يا علتهای جنون جوانی را شناسايي نکرده اند، گر چه معتقدند که عوامل ژنتيکی در اين بيماری نقش دارد. اختلالات ساختمانی شيميايی مخفی در مغز می تواند با ايجاد بيماری مرتبط باشد .
جنون جوانی ممکن است به تنهايی يا همراه با ساير بيماريهای روانی يا طبی بروز کند.
درک نادرست از جنون جوانی و ارتباط آن با ساير بيماريهای روانی فراوان است، حقايق زير می تواند به روشن کردن آنچه هست و آنچه نيست کمک کند :
- جنون جوانی مشابه چند شخصيتی بودن نيست. اختلال چند شخصيتی يک وضعيت جداگانه و نادر است.
- گرچه برخی افراد دچار جنون جوانی تمايل به خشونت دارند، اکثر آنها اين چنين نيستند.
- بسياری از آنها به جای تقابل با ديگران در خود فرو می روند.
- هر کسی که بدبين است يا رفتار خشنی دارد، دچار جنون جوانی نيست. برخی افراد اختلال شخصيت بدبينانه دارند، نوعی گرايش به مظنون بودن يا بی اعتمادی به ديگران، بدون ساير نمودهای جنون جوانی هر کس که صدايی را می شنود دچار جنون جوانی نيست. بعضی افراد افسرده هم ممکن است صداهايی بشنوند.
- شنيدن صدا ممکن است در نتيجه يک بيماری خطرناک طبی يا به علت اثر داروها ايجاد شود.
چه وقت بايد به دنبال توصيه پزشکي بود
جنون جوانی غالباً بيماری نيست که فرد خودش به دنبال درمان برود. براي فردی که جنون جوانی دارد هذيانها و توهمات واقعی هستند و او غالباً تصور می کند که نيازی به کمک پزشکی ندارد. اگر شما يکي از اعضای خانواده يا دوست فردی هستيد که علايم محتمل جنون جوانی يا ساير بيماريهای روانی را نشان می دهد، می توانيد فردی باشيد که او را نزديک پزشک می بريد تا مورد بررسی قرار گيرد
اسکيزوفرنی ( جنون جوانی )#2
غربالگری و تشخيص
تشخيص زود هنگام و درمان جنون جوانی بسيار مهم است. پيش از گذاشتن تشخيص جنون جوانی، احتمالاً پزشکتان ساير علتهای محتمل علائم مطرح کننده جنون را رد خواهد کرد. احتمال دارد ساير بيماريهای روانی يا جسمی علايمی مشابه جنون جوانی ايجاد کنند.
پزشک ممکن است سابقه خانوادگی و طبی شما را بخواهد و معاينه بدنی انجام دهد. در ضمن ممکن است آزمايش خون و ادرار نيز انجام دهد تا ببيند آيا داروها، سوء مصرف مواد و ساير بيماريهای جسمی عامل علايم شما هستند يا خير.
در ميان ساير بيماريهاي روانی که حداقل تا حدی امکان دارد جنون جوانی را تقليد کنند، افسردگی، اختلالات دو قطبی، ساير انواع جنون و سوء مصرف الکل و ديگر داروها قرار دارد.
احتمال دارد بيماريهای جسمی مانند عفونتهای خاص، سرطانها، اختلالات دستگاه عصبی، اختلالات دستگاه ايمنی و ساير بيماريها نيز بعضی علائم جنون را توليد کنند. از سوی ديگر جنون می تواند عارضه جانبی برخی داروها نيز باشد.
اگر هيچ علت زمينه ای ديگر يافت نشود، پزشک تشخيص جنون جوانی را براساس علائم و شانه هايی که در بالا خلاصه شد، می گذارد.
درمان
درمانهای ضد جنون، که به نام نورولپتيک نيز گفته می شوند، سنگ بنای درمان هستند. تا سال ۱۹۹۰ داروهای ضد جنون بيشتر بر روی علائم مثبت اثر می کردند تا علائم منفی، نسل جديدی از داروهای ضد جنون اثرات بيشتری را بر روي هر دو نوع علائم مثبت و منفی می گذارد. اين داروهای ضد جنون جديد شامل کلوزاپين( کلوزاريل)، رسپيرودون (ريسپيردال) ، اولانزاپين (زيپرکس)، کوتياپين (سروکوئل)، زيپراسيدون (گئودون ) و آری پيپرازول ( آبيليفی ) هستند.
براساس توصيه انجمن ديابت آمريکا، داروهای ضد جنون خاصی امکان دارد، خطر ديابت چاقی و افزايش فشار خون را افزايش دهند. به اين دليل، مطالعه ای در فوريه ۲۰۰۴ با عنوان مراقبت ديابت توصيه می کند که پزشکان بر وضعيت افرادی که کلوزاريل، ريسپردال، زيپرکس، سروکوئل، گئودون يا آبيلنفی مصرف مي کنند نظارت داشته باشند.
مهارتهای سازگاری
سازگاری با بيماری برای افراد خانواده و دوستان فردی که مبتلا به جنون جوانی است،
می تواند تعهد زمانی و تلاش بسيار زيادی را باعث شود.
گروههای حمايتی
گروههای حمايتی می توانند بخشهای ارزشمندی از شبکه وسيعتری از حمايت اجتماعی باشند که شامل مراقبين بهداشتی، خانواده، دوستان و محلی برای عبادات مذهبی است.
گروههای حمايتی مختلف افراد دوستان و خانواده را که با انواع مختلفی از مشکلات بهداشت روانی يا جسمی دست و پنجه نرم می کنند، گرد هم می آورند. گروههای حمايتی برای جنون جوانی مکانی را تأمين می کنند که افراد می توانند مشکلات شايع خود را درآن با هم سهيم شوند و حمايت مداومی برای يکديگر ايجاد کنند.
از پزشک خود درباره گروههای کمک به خود که ممکن است در جامعه شما وجود داشته باشد سؤال کنيد. بخش بهداشت محلی تان، کتابخانه عمومی، دفترچه تلفن و اينترنت می تواند منابع خوبی برای يافتن يک گروه حمايتی در منطقه شما باشند.
