مشاعره

در انتظار تو. به كه بايد پناه برد
وقتي كه پلك پنجره‌ها وا نمي‌شود
اين آسمان شب‌زده اين لحظه‌هاي تار
در غيبت حضور تو فردا نمي‌شود
بغضي كه راه حنجره‌ام را گرفته است
جز با حضور چشم تو دريا نمي‌شود

نقل قول:

---

اینم شعری که یکی از بچه ها تو انجمن ادبیات گذاشته بود و به نظرم خیلی قشنگه

---

منتها مشکلش اینه که اگه زیر هم نمینوشت هیچ فرقی با نثر نمیکنه!

.در اعماق سکوت خود٬
. تو را جانانه می بينم
. به دور شمع شبهايم٬
. تو را پروانه می بينم
. تو ای خاتون شعر من٬
. من رنجيده را درياب
. سرود پوچ دنيا را..
.....

از آن روزي كه عالم را نهادند
به هر كس هرچه لايق بود دادند


مجددا جميعا سلام:19:


هميشه بهار عزيز ممنون ان شا ا...هميشه بهار و هميشه پيروز و هميشه سلامت و هميشه موفق باشي

درنگاه هریک
چنبره ی ساکت بی حسی پرهولی ست
همچنان ماری افسرده زسرمای زمستانی .
وای ،
وای اگرسربردارند .
پدرانشان درمزرعه دارند دیانت می کارند .
ونگاه هریک
- فواره ای از حیرت ،
برشده تا دل افلاک –
گوئیا می گوید :
- (( ابرها ، این همه ابر ، این همه ابر ،
آخر از چیست که امسال نمی بارند ؟ ... ))



یعنی چی اقا جلال ؟ متوجه نشدم

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید
خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد
که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

منظورم اینه که قشنگه اما بیشتر شبیه نثره تا شعر.

دیگه چشمات نمیخندن به من حقیر عاشق
کاشکی میدیدی چه سخته بی تو بودن تو دقایق
تومی خوای بگذری از من چرا ای عزیز جونم
تو می خوای تنهام بذاری من که بی تو نمیمونم

.من از او آموختم/ که چراغ در دست گیرم
. حتی روز روشن/حتی شبهای پر از چراغ برق
. او گفت که گم می شوی/ در این شهر
. او گفت/ که گرگ ها از چراغ می ترسند

دلم نمي خواد پل ما نامه ي پنهوني بشه
مي خوام هواي كوچه مون دوباره باروني بشه
وقتي بارون مي زنه دلم ميخواد چتر تو واشه
اين كوچه بازم پر از صداي پاي ما شه
وقتي بارون مي زنه دلم مي خواد كه سرپناهم
سقف آبي روسري خيس تو باشه


persian آهنگا رو دانلود کردی؟ خودشونن؟

هر زمانی که فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرشی پیگیر با تشویش
رنگ این شب های وحشت را
تواند شست آیا دل یاران؟

هرگز بيمن عاطفت پير مي فروش
ساغر تهي نشد ز مي صافي روشنم
حافظ


بچه ها يه اينويزيبل اومده تو تاپيك محمد نكنه تويي؟قرار شد كه ويزيبل بياي!!!!!!!!!!!!
دوستان من خسته ام زود رفع زحمت مي كنم
شب خوش

احتمالا پایان رفته من ادامه میدم:
نگو يادت نمياد اون همه حرفاي قشنگ
نگو تكرار نميشن خاطره هاي رنگ به رنگ
حالا من تو هر ترانه مي شكنم هزار دفه
حالا قصه مون شده افسانه ي ماه و پلنگ
حالا هي نامه ها رو به قاصدك ها مي سپارم
مي نويسم كه هنوزمثل قديم دوست دارم

نقل قول:

---

هرگز بيمن عاطفت پير مي فروش
ساغر تهي نشد ز مي صافي روشنم

---

مثل خورشيد آمد
اما هيچگاه نفهميدم
چرا در غروب سوخت

هنوز دانلودشون تموم نشد ولی فکر کنم خودشه .. بازم ممنون

توانگرا دل درویش خود به دست آور
که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر
که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند

دلي ديرم چو مو ديوانه و دنگ زده آئينه هر نام بر سنگ
بمو واجند که بي نام و ننگي هر آن يارش تويي چه نام و چه ننگ
سلام

من ویزیبل حساب میشم
چون همه فهمیدن من اومدم!!!

راستی این هفته تاپیک نقد شعر با منه اگه بد شد ببخشید!!

تو برافراشته باش
شعر خونبار مني
ياد رنگين رفيقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده من
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من


خوب شد اومدی محمد آخه من دارم میرم!!!
خب گذاشتی شعرو یا نه؟(بروم ببینم)

من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت

وای دوستان شما چقدر با "م" تموم می کنین من م هام داره تموم میشه باید 5 تا 5 تا شعر سعدی ، حافظ یا سهراب بگیرم.

تو ومن باهم ميشيم ما
ما با هم ميشيم يه دريا
عشق ما عشق زميني
تپشش خيلي قديمي
دريا طوفانش زياده
اما قلبم طاقت دوري نداره
تو بيا بامن يكي شو
تا باز آسمون بباره
ابر آسمون تو شبها جلوي ماهو مي گيره
اما باز از پشت ابرا مهتابو دلم مي بينه
نور مهتاب يه اميده واسه ديدنت دوباره
ديدن دوباره تو روح تازه ي بهاره
تو برام يه آشيونه توبرام يه تكيه گاهي تو عروس شهر عشقي .

تنی اینجا به خاک افتاده پر پر می زند در پیش چشم من
که او را دشنه آجین کرده دست دوست یا دشمن
و گر باور توانی کرد دست دوست با دشن!

نگاهت را
صدا
مرا
از چاه
مرگ
التهاب
...
زنده كن

نفس تو سينه مونده
تو اين تنهايي تلخ
من و يك عالمه ياد
نشسته روبرويم
كسي كه رفته بر باد
كسي كه عاشقانه
به عشقش پشت پا زد
براي بودن من
به خود رنگ فنا زد
چه درديه خدايا نخواستن اما رفتن
براي اون كه سايه س هميشه رو سر من

شب خوش

نردباني بلند بر مي دارم
پاي پنجره ي پرسه هاي پسين پروانه مي گذارم
و به سكوت سلام آن روزها سرك مي كشم
شاعر كه شدم
مي آيم كنار كوچه ي كبوترها
تاريخ يادگاري ديوار را پررنگ مي كنم
و مي روم

مادرم مرا به وصف تو هیچ راه نیست
. کس چو خدا به وصف تو اگاه نیست
. بهشت به پای وصف تو مادر کم است
. کسی غیر تو پیش خدا بدین جاه نیست

مفهوم مرگ من
در راه سر افرازی تو در کنار تو
مفهوم زندگی ست
معنای عشق نیز
در رنوشت من
با تو همیشه با تو برای و زیستن

نه ... دگر هرگز نمی اید بدیدارم
پیکری گم میشود در ظلمت دهلیز
باد در را با صدایی خشک میبندد
مرده ای گویی درون حفره ی گوری
بر امیدی سست و بی بنیاد میخندد

دل جدا دیده جدا سوی تو پرواز کند
گرچه من در قفسم بال و پرم بسیار است
...

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم
رنجي به قدر کوچ کنونم کشيد و رفت


بچه ها کانال1 داره روستای مارو نشون میده

تو از خورشید ها آمده ای، از سپیده دم ها آمده ای
تو از اینه ها و ابریشم ها آمده ای.

در خلئی که نه خدا بود و نه آتش
نگاه و اعتماد ترا به دعائی نومیدوار طلب کرده بودم.
....

مرداب اتاقم كدر شده بود
و من زمزمه خون را در رگهايم مي شنيدم .
زندگي ام در تاريكي ژرفي مي گذشت .
اين تاريكي، طرح وجودم را روشن مي كرد .

دريغا عيش شبگيري که در خواب سحر بگذشت
نداني قدر وقت اي دل مگر وقتي که درماني


فرانک بزن کانال 1

یه روزی دل مال من بود پراز غرور
یه دنیا آرزو ..شادی ... پراز سرور
اما چی اومد به سرش چی شد یهو تنها شدی؟
اسیر دست غول شدی با خود غول تنها شدی؟

نصفه شبی برم پای تلویزیون همه بیدار می شن

يادش بخير دسته گلي از صداقتش
در لابلاي شهر وجودم نشسته بود
دست مرا به رسم وفا سبز مي فشرد
دستش اگرچه از غم يک عمر خسته بود
...

دوتا چشم سياه داري
دو تا موي رها داري
تو اون چشمات چيا داري؟ بلا داري... بلا داري ...
دوتا چشم سياه داري

توي سينت صفا داري
توي قلبت وفا داري
صف عشاق بدبختو
از اين جا تا کجا داري
دو تا چشم سياه داري


ابیونه رو از دست دادی دیگه
تاپیک نقد هم امادس بسم الله

ياد دارم ز راه و رسم كهن
كه دو ناساز ابه هم پيوست
من شدم يادگار اين پيوند
ليك چون رشته سست بود ، گسست
...

تا به دامن ننشيند زنسيمش گردي
سيل خيز ازنظرم رهگذري نيست که نيست

تا دم از شام سر زلف سياهت نزنند
با صبا گفت و شنيدم سحري نيست که نيست

تنها تو آگهی و تو می دانی
اسرار آن خطای نخستین را
تنها تو قادری که ببخشایی
بر روح من صفای نخستین را
...

اون روزا که دِله بود
دِله پر حوصله بود
انتظار دیدنت
پشت هر پنجره بود

اون روزا که دله بود
دله پر حوصله بود
نامه های خط خطیم
همه از رو گله بود

درد را با لذت آميزد،
در تپش هايت فرو ريزد.
نقش هاي رفته را باز آورد با خود غبار آلود.

مرده لب بربسته بود.
چشم مي لغزيد بر يك طرح شوم.
مي تراويد از تن من درد.
نغمه مي آورد بر مغزم هجوم.
...

مو که مست از مي انگور باشم چرا از نازنينم دور باشم
مو که از آتشت گرمي نوينم چرا از دود محنت کور باشم


شب بر همگی خوش:11:

مرا در بيستون بر خاك بسپاريد تا شبها
غم بي همزباني را به فرهادش بگويم باز
...

زخـــــاک آفریـدت خداوند پــــــاک
پس ای بنده افتادگی کن چو خاک

سعدی