شعر گمنام

کتاب شعرم را کسی نخرید
کتاب های ارسالی هم برگشت خورد
با شرمندگی تمام
به جنگل رفتم
به درخت های بریده گفتم:
ببخشید خیلی معذرت می خواهم
نمی دانستم این روزها
مردم
به درخت بیشتر از شعر
احتیاج دارند!

مُرد ، صَرّاف ِ سُخن...!

وقتش که برسد

می بارد

نگاه نمی کند

که چتر داری یا نه…

ماهی

حتی اگر توی حوض افتاده باشی

و با انگشت اشاره ام

بلرزی…

گفتم دوستت دارم
نگاهی به من کرد و گفت : چند تا ؟
دستهایم را بالا آوردم و تمام انگشتهایم را نشانش دادم
اما او ...
به کف دستهایم نگاه میکرد که خالی بود

به دریا نگاه کن!
دیگر ترانه نمی خواند
و انگار ، موج
پرچم سفیدی است در دستش
دریا خشمگین است
نعره می کشد و
ساکت هم نمی شود
پرچم سفید را برافراشته
اما نمی خواهد تسلیم شود.

شاعران دروغ می‌گویند
باران اصلا شاعرانه نیست
آنها، هی تبلیغ می‌كنند زیر باران برویم
و خود مثل گربه، كنار شومینه می‌خوابند
دو هفته است بستری هستم
این باران لعنتی، شعرم را آبكی كرده!
اگر به شمال می‌آیید به جای دفتر شعر
چتر و پنكه و پشه‌بند بیاورید
و كمی سوژه برای تابلوهای ویلا
اینجا قورباغه هم زنگ می‌زند.»

انتخاب با توست:
وقتی تمام آرزویت این است که مرا نبینی
یا کور شو / یا چشم‌هایت را ببند

ولی من از آغوشت آن طرف‌تر نمی‌روم !

قدیم ها صدایت که می‌کردم برمی‌گشتی
اما حالا ...
رفتی و من 25 ساله که صدایت می‌کنم
هنوز برنگشتی

نیازی بر دویدن نیست
زمان آهسته از آوار دردت می رهاند باز
تو در چشمان گمنامی
دوباره
خیره خواهی شد
و خواهی گفت: می دانی؟
زمان آهسته از آوار دردت می رهاند باز
نیازی بر دویدن نیست!
چه آسان است
این سان در فریب خویش
پوسیدن!...