مشاعره

شو قليل النوم مما يهجعون×××باش در اسحار از مستغفرون...خدايا يا وصال يا عدم...

من آنم که بر پای خوکان نریزم
مر این قیمتی در لفظ دری را

اي مرغ سحر تو صبح برخاسته اي×××ماخود همه شب نخفته ايم از غم دوست...خدايا ياتوفيق وصال يا اشاره عدم...

من بيمايه كه باشم كه خريدار تو باشم
حيف باشدكه تو يار من ومن يار تو باشم
هر گز اندر همه عالم نشناسم غم وشادي
مگر آن وقت كه شادي خورو غمخوار تو باشم
گذر از دست رقيبان نتوان كرد به كويت
مگر آن وقت كه در سايۀ زنهار تو باشم
خاك بادا تن سعدي اگرش تو نپسندي
كه نشايد كه تو فخر من و من عار تو باشم
...

با سلام

مي تـراويــــد آفــتـــــاب از بــوتـــه هـــا
ديــــدمـش در دشـــــت هــاي نـــم زده
مـســـــت انــدوه تــمــاشــــاي يــار بـاد
مـويـش افـشــان گـونه اش شـبـنـم زده
لالـه اي ديــديــم لـبـخـــنـدي به دشــت
پـرتــــو يــي در آب روشــن ريــخـــتـــــه
او صــــدا را در شـــيـــار بــاد ريــــخــــت
جــلــوه اش بــا بــوي خـــاك آمـيــخـتــه
رود تـــــابـــان بـــــود و او مــــوج صــــدا
خـيـره شـد چــشـمـان مــا در رود وهـم
پــرده روشــن بـود او تــاريــــك خـوانــــد
طــــرح هـــا دردســـــت دارد دود وهـــم
چشـم من بـر پـيـــكرش افـــتاد گــفـــت
آفـــت پــــژمــــردگـــــي نــــزديــــــك او
دشــــت دريـــــاي تـپــش آهـــنـگ نـــور
ســـــايــــه مــيــزد خـــنــــده تاريــــك او

غبار لبخند از سهراب سپهری

وفا با تو اي مه روا نبود
كه سنگين دلان را وفا نبود
تا با تو بودم شادم نكردي
رفتم ز كويت يادم نكردي

يه جاي نقشه ي بزرگ دنيا
يه كشور پر از بهشت و دريا
يه سرزمين ، پر از رز و شقايق
مهد يه عالم ، آدماي عاشق

قلم گواه باش كه عاشقم بنويس×××تمام حاصلم عشق اوست بنويس...

سـحـرم دولـت بـیـدار بـه بـالـیـن آمـد × × × گـفـت بـرخـیـز کـه آن خـسـرو شـیـریـن آمـد

قدحـی در کـش و سـرخوش به تـماشا بـخرام × × × تا بــبینی که نـگـارت به چـه آیـین آمـد

در نمازم خم ابروي تو به ياد آمد×××حالتي رفت كه محراب بفرياد آمد...