باز بر سطح ماه فرود خواهیم آمد
در هفته آینده ناسا سفینه ی طراحی شده خود را به منظور پرتاب؛ از کالیفرنیا به پایگاه فضایی کندی منتقل می کند تا برای پرتاب آن در 24 آوریل گامی موثر برداشته باشند "ماهواره مشاهده و بررسی دهانه های برخوردی بر روی ماه" که به اختصار آن را LCROSS هم می نامند راه پر پیچ و خمی را برای رسیدن به ماه در پیش دارد همچنین LCROSS شامل دما سنج و دستگاه اندازه گیری میزان تشعشات هسته ای ساطع شده از سطح ماه و و دستگاه های ساده حفاری در سطح ماه است.
تمامی بسته ها ظرف مدت 4 روز به ماه انتقال داده می شوند و در مدت چند ماه در مدار قرار می گیرند و تحقیقات برای پیدا کردن مسیر های به هم فشردگی مواد در ماه به طور رسمی آغاز می شود. در اوایل آگوست LCROSS در دو مرحله به ماه نزدیک می شود در مرحله نخست راکت خود را – که به اندازه ی یک اتومبیل است – از مدارگرد جدا کرده و به سرعت آن را به سمت ماه روانه می کند و البته سرعتی حدود 9000 کیلومتر در ساعت خواهد داشت و در واقع با این عمل قمست قطب شمال ماه نشانه گرفته می شود، قسمتی که اغلب از نظرها پوشیده شده بود.در فشردگی که واقع در قطب شمال است انتظار می رود که 220 تن ماده از سطح ماه آزاد شود والبته این مقدار به اندازه ای خواهد بود که تا 50 کیلومتر از سطح ماه هم پیش می رود بطوریکه با تلسکوپ های زمینی قابل رویت خواهد بود.
سپس LCROSS خود به سمت ماه پرواز می کند و در یک نمایش دیدنی به سطح آن برخورد می کند اما قبل از آنکه بر اثر برخورد از بین برود اطلاعات بسیار خوبی را به زمین مخابره خواهد کرد.البته ماهگرد اکتشافاتی به طور دقیق به این رویداد چشم می دوزد و دیگر سفینه های واقع در ماه هم آن را یاری خواهند کرد
بودجه 79 میلیون دلاری این پروژه بسیار تعجب انگیز است چون اکثر از وسیله های تکنولوژی علمی همراه با آن در بسیاری از ابزار های علمی موجود است این سفینه همچنین یک مدل ساده از ماموریت بسیار بزرگ در آینده است که می تواند با بهره مندی از تکنولوژی روز دنیا بسیار سریع تر و هدفمند تر عمل کند.
داشتن اطلاعات درباره آب بر روی ماه می تواند بسیار سودمند باشد چراکه ماه میتواند مانند یک پایگاه پرتاب موشک به مریخ کمک کند و یا اینکه با جاذبه نسبتا کم ماه (یک ششم زمین) می تواند باعث استفاده از موشک های ضعیفتر برای رسیدن به زمین باشد زیرا دیگر جاذبه کمتری برای رها شدن نیاز است. همچنین هیدروژن موجود در سطح ماه می تواند به عنوان سوخت سفینه ها قابل استفاده باشد و هزینه های پرتاب آن را تا حد بسیار زیادی کم کند.
آسمان شب ایران
اران های هیدروکربنی دریاچه های تیتان را پر می کنند
تصاویر اخیر فضاپیمای کاسینی ناسا از تیتان با ثبت تغییراتی در دریاچه ها که ناشی از بارش باران است، وجود دریاچه هایی از هیدروکربن مایع را تایید کردند.
برای سالیان متعدد، دانشمندان کاسینی گمان می کردند که مناطق تیره و تاریک نزدیک قطب های شمال و جنوب تیتان ممکن است دریاچه هایی از مایع باشند. تحلیلی که در 10بهمن ماه در مجله ی «Geophysical Research Letters» از تصاویر جدید مناطق قطب جنوبی تیتان منتشر شد، خصوصیات دریاچه جدیدی را آشکار می سازد که در تصاویر گرفته شده از همان مناطق در سال گذشته دیده نشده بود. وجود سیستم های ابری گسترده که در طی یک سال ناحیه را می پوشانند بیان کننده این است که دریاچه های جدید ممکن است نتیجه ی یک باد و باران شدید باشند و احتمال وجود ، اندازه و توزیع تعدادی از دریاچه ها بر روی سطح تیتان ممکن است به آب و هوای قمر و تغییر فصول بستگی داشته باشد.
دوربین های با وضوح بالای بخش علمی تصویربرداری کاسینی (ISS) امروزه تمام سطح تیتان را با یک مقیاس جهانی نقشه برداری کرده اند. یک نقشه به روز شده از تیتان که هفته گذشته توسط تیم تصویر برداری کاسینی منتشر شد، شامل نخستین تصاویر فروسرخ نزدیک از قسمت هایی از " ناحیه ی دریاچه " در شمال نیمکره اصلی تیتان است که در تاریخ 25 مرداد 1387 عکس برداری شده بود (نیمکره ی اصلی یک قمر نیمکره ایست که جهت چرخش آن به دور خود همواره به سوی جهت حرکت قمر به دور سیاره است). تصاویر جدیدی که از ISS بدست آمده، مکمل داده های باوضوح بالای حاصل از طیف نمای نقشه برداری نورمرئی و فروسرخ کاسینی (VIMS) و ابزارهای RADAR هستند.
چنین مشاهداتی ذخایر بیشتری از متان مایع را در نیمکره ی شمالی نسبت به نیمکره ی جنوبی ثبت کرده است. دانشمندان کاسینی پیش بینی می کنند همچنان که نیمکره ی شمالی به سمت تابستان حرکت می کند، سیستم های ابری همرفتی عظیمی در آنجا شکل می گیرند و بارندگی های بیشتر در نیمکره شمالی نسبت به نیمکره جنوبی ، می تواند باعث پر شدن دریاچه های شمالی از هیدروکربن ها شود.
تعدادی از دریاچه های قطب شمالی بزرگ هستند. دریاچه ی کراکن میر (Kraken Mare) اگر پر شود ، مساحتی در حدود 400 هزار کیلومتر مربع دارد و از نظر اندازه تقریبا 5 برابر اندازه ی بزرگترین دریاچه ی شمال آمریکا است. تمام مناطق "دریاچه ای" تاریک قطب شمالی به وسیله ISS با وسعتی بیشتر از 000،510 کیلومتر مربع مشاهده شده اند که به طور تقریبی 40 درصد وسیع تر از بزرگترین دریاچه زمین ،دریای خزر می باشند.
با این وجود، تبخیر از چنین منابع سطوح گسترده ای نمی تواند متان از دست رفته در اتمسفر توسط بارندگی و شکل گیری و رسوب گذاری نهایی در روی ذرات غبار آلود مشتق از متان را جبران کند.
تیتان تنها قمر در منظومه شمسی است که جو غلیظی دارد و فعل و انفعالات تدریجی پیچیده ای در آن رخ می دهد. دانشمندان مشغول بررسی این موضوع هستند که چرا مایعات به جای عرض های جغرافیایی پایین، در قطب ها جمع می شوند.
«تونی دلگنیو»(Tony DelGenio) از موسسه گودارد ناسا و عضوی از گروه تصویر برداری کاسینی، گفت: "مدارهای تیتان ممکن است نسبتا خشک باشند زیرا همچنان که نور خورشید بین دو نیمکره جابجا می شود آنها فقط بخش مختصری بارندگی در بهار و پاییز را تجربه می کنند. دریافتن اینکه آیا ابرها و دریاچه های موقتی طی چند سال آینده در نزدیکی استوا شکل می گیرند یا نه بسیار جالب توجه خواهد بود".
منبع: نجوم
پرواز موفقیت آمیز دیسکاوری به فضا
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
پرتاب دیسکاوری به فضا
فضاپیمای دیسکاوری در روز دوشنبه (۱۶ مارس) پس از هفتهها تاخیر از کیپ کاناورال، مرکز فضایی فلوریدا به فضا پرتاب شد. فضاپیمای دیسکاوری به علت مشکلات فنی، پرواز خود به ایستگاه بینالمللی فضایی به تعویق انداخته بود.
بنا به گفته کارشناسان آمریکایی پرواز فضاپیما دیسکاوری برای اوایل ماه فوریه در نظر گرفته شده بود، اما مشکلات فنی سبب تغییر در برنامه فضاپیما شد. سرانجام در صبح روز دوشنبه پرتاپ شاتل دیسکاوری از پایگاه فضایی کندی با موفقیت صورت گرفت. در هفته گذشته نیز پنچ بار پرتاب شاتل دیسکاوری متوقف شد. بنا به گفته کارشناسان ناسا، خروج گاز هیدروژن و اختلال در کارهای دریچههای گاز سبب تغییر برنامههای پرواز شد.
شاتل دیسکاوری با هفت سرنشین به فرماندهی لی آرشامبو (Lee Archambault) در روز سه شنبه به ایستگاه بینالمللی فضایی (ISS) خواهد رسید. سه سرنشین ایستگاه بینالمللی فضایی نیز در انتظار رسیدن دیسکاوری هستند. دو آموزگار سابق و یک فضانورد ژاپنی از جمله هفت سرنشین دیسکاوری به شمار میآیند. کویچی واکاتا (Koichi Wakata)، فضانورد ژاپنی قرار است که سه ماه در ایستگاه بیناللملی فضایی اقامت داشته و دست به آزمایشات علمی زند.
وظیفه اصلی شاتل دیسکاوری، در این ماموریت دو هفتهای، نصب سلولهای خورشیدی بر بالهای ایستگاه فضایی است. این فناوری در آینده یکچهارم از انرژی مصرفی ایستگاه بینالمللی فضایی را تامین خواهند کرد.
رشد اولين گياه در کره ماه
جام جم آنلاين: شرکتي که فعاليتهاي خود را بر روي ايجاد مناطق قابل سکونت براي گياهان و جانوران در شرايط خلا متمرکز کرده، اکنون اميدوار است بتواند اولين گياه را تا چند سال آينده در سطح ماه پرورش دهد.
به گزارش مهر، شرکت مهندسي فضايي پاراگون در تلاش براي ساختن گلخانه اي است که توانايي انتقال به سطح ماه را داشته باشد. اين گلخانه به گونه اي ساخته خواهد شد که بر روي کاوشگر سياره ماه نصب شده و به سطح قمر زمين سفر کند.
گلخانه به منظور پرورش دانه هاي گياه خردل در سطح ماه مورد استفاده قرار خواهد گرفت با اميد اينکه بتوان در آينده بر سطح اين جرم کيهاني گياهان با توانايي گل دهي پرورش داد. مشاهده تصويري از گلها بر سطح ماه مي تواند انگيزه شگفت انگيزي براي انجام پروازهاي فضايي باشد اما شرکت پاراگون علاوه بر اين هدف قصد دارد اولين قدم را در مسير ايجاد سطحي قابل سکونت در ماه با ايجاد چنين گلخانه اي بردارد.
ساخت گلخانه اي که توانايي رشد دادن گياهان را در سطح ماه داشته باشد و در عين حال به اندازه اي شفاف باشد که بتوان تصاوير زيبايي را از گياهان قمر زمين به ثبت رساند امري بسيار پيچيده خواهد بود و به تجهيزات فراواني نياز خواهد داشت.
نمونه آزمايشي اين گلخانه از گنبدي شيشه اي که توسط مواد فلزي به يکديگر متصل شده است با قطر 9 سانتي متر و ارتفاع 30 سانتي متر که براي رويش 6 گياه کافي خواهد بود ساخته شده است. با اين حال اين سازه بايد به گونه اي بهبود يابد تا گياه از قرار گيري در معرض تشعشعات کيهاني و تغييرات بالاي حرارتي در امان باشد.
به منظور محافظت از سرماي شديد شب در ماه که مدت آن برابر 14 روز زميني است گروه تحقيقاتي تصميم به ارسال دانه هاي خردل به قمر زمين گرفتند زيرا سرعت رشد در اين دانه ها بسيار بالا بوده و طي يک روز ماه که با دو هفته زمين برابري مي کند به رشد کامل خواهد رسيد.
با اين وجود جزئياتي مانند زمينه رشد گياه هنوز با علامت هاي سئوال مواجه است زيرا خاک معمولي به راحتي در محيط ماه از بين مي رود و به همين دليل بايد از بستري مقاوم تر و پايدارتر استفاده کرد. زمانبندي رشد نيز در طي ارسال دانه ها و زمان قرار گيري دانه ها بر سطح ماه از اهميت زيادي برخوردار است.
بر اساس گزارش نيوساينتيست، زمان قطعي آغاز اين ماموريت تا کنون آشکار نشده است و ابتدا بايد کاوشگر روباتيکي در سال 2014 بر سطح ماه قرار گرفته و تصاوير و اطلاعات دقيقي را از اين جرم کيهاني به زمين ارسال کند.
پرتاب تلسكوپ هرشل و ماهواره پلانك
تلسكوپ هرشل و ماهواره پلانك، 16 ارديبهشت پرتاب خواهند شد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تلسكوپ هرشل، حامل بزرگترين آينهاي است كه به فضا پرتاب مىشود. پس از بررسى قابليت پرواز تلسكوپ هرشل، ESA و Arianespace تاريخ پرتاب هرشل و پلانك را ششم ماه مه (16 ارديبهشت) 2009 ميلادى تعيين كردند.
آينه اوليه تلسكوپ هرشل، بزرگترين آينهاى كه تاكنون به فضا پرتاب شده، طرحى جديد و پيشرفته است كه از اتصال 12 قطعه كربور سيليكون ساخته شده و در عين حال يكى از اصلىترين نكات فنى اين ماموريت محسوب مىشود.
به گزارش آسمان پارس، پلانك، اطلاعاتى در رابطه با چندين مسئله كيهانشناختى و اخترفيزيكى از جمله نظريههاى آغاز عالم و منشأ ساختار كيهانى فراهم ميكند.
تمهيدات نهايى براى پرتاب (سوخت گيرى دو ماهواره و پر كردن سرماسنج هرشل با هليم ) كه موقتا به حالت تعليق در آمده، از سر گرفته خواهد شد.
پس از پرتاب، پلانك و هرشل از يكديگر جدا شده و در مدارهايى متفاوت در دومين نقطه لاگرانژى سامانه زمين-خورشيد قرار خواهند گرفت.
منبع: همشهري آنلاين، 24 فروردین 1388
کهکشان راه شیری می تواند میلیون ها زمین داشته باشد !
کهکشان راه شیری می تواند میلیون ها زمین داشته باشد !
با پرتاب اخیر کپلر برای یافتن سیارات فراخورشیدی در ماه مارس ، شایعاتی در مورد احتمال وجود سیارات قابل سکنی در خارج منظومه خورشیدی ما بوجود آمد . کپلر نخستین ماهواره و تلسکوپی است که توانایی جستجوی سیاراتی همانند زمین را دارد . در مهمترین ملاقات های موسسه ی امریکایی پیشرفت علم (AAAS) در شیکاگو دکتر Alan Boss با بررسی داده های ارسالی بیان کرده است که ما تنها می توانیم در کهکشان راه شیری خود میلیون سیاره شبه زمین بیابیم و شاید این نکته را بتوان برای سایر ستارگان عالم بیان کرد !
وی همچنین گفته است : " در این بخش از آسمان که ما مورد بررسی قرار داده ایم نزدیک به 12 منظومه ی ستاره ای یافته ایم که فاصله شان از خورشید حدود 30 سال نوری است . من فکر می کنم این منظومه های ستاره ای برای داشتن سیارات شبه زمین گزینه های مناسبی هستند ؛ بنابراین این شانس فوق العاده ای خواهد بود که ما سیاره ای شبه زمین را در فاصله های 10 تا 30 میلیون سال نوری با خورشید بیابیم !
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بخشی از این ماموریت است که برای یافتن سیاره شبیه به زمین در خارج از منظومه ی خورشیدی به زمین اطلاعات مخابره می کند ..
Dr. Boss و همکارانش این ماموریت را که با پرتاب کپلر در 9 مارس 2099 آغاز شده است ، اداره می کنند . تلسکوپ کپلر آینه ی 95/0 متری دارد و تنها به بررسی یک قسمت به آسمان می پردازد . این بخش نزدیک به 100.000 ستاره دارد . این پروژه تا 5/3 سال به طول خواهد انجامید .
فضاپیمای xmm نیوتن سرعت چرخش sgr 1627-41 را اندازه گیری نمود
فضاپیمای XMM نیوتن سرعت چرخش SGR 1627-41 را اندازه گیری نمود
تصویر ناحیه ی نزدیک SGR 1627-41 در پرتو ایکس که توسط فضاپیمای XMMنیوتن گرفته شده
پرتو گامای کوتاه مدت (SGR) اجرام عجیب و نسبتا نادری هستند که تنها 5 عدد از آنها تاکنون کشف شده است ،
(4 عدد در کهکشان راه شیری و دیگری در ابر ماژلانی بزرگ) .درواقع این منابع قوی پرتو گاما ستارگان رمبیده ای (فرو ریخته شده) شامل ستارگان بزرگ هستند که منفجر شده اند و با نام ستاره نوترونی شناخته شده اند که در بازه های زمانی کوتاه پالس های درخشانی از خود نشان می دهند.آنچه SGR ها را از دیگر ستارگان نوترونی متمایز می کند این است که این ستاره ها میدان مغناطیسی بسیار قوی تری (1000برابر) دارند.SGR 1627-41 در سال 1998 کشف شد و در طول 6 هفته حدود 100 پالس کوتاه را منتشر کرد.سپس پیش از اینکه تلسکوپهای پرتو ایکس سرعت چرخش آن را اندازه بگیرند ، ناپدید شد.
اما اکنون فضاپیمای XMMنیوتن توانست برای اولین بار سرعت چرخش این ستاره را مشخص کند .این ستاره که با تناوب 2.6 ثانیه می چرخد ، به عنوان دومین ستاره مغناطیسی با سرعت چرخش زیاد شناخته شده است
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]