نثرهای عاشقانه

سلام ...

من از عالم تو را تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم

دل من چون قلم اندر کف توست
ز توست گر شادمانم گر حزینم

بجز آنچه تو خواهی من چه خواهم
بجر آنچه نمایی من چه بینم

گه از من خار رویانی گهی گل
گهی گل بویم گه خار چینم

مرا گر تو چنان داری چنانم
مرا گر تو چنین خواهی چنینم

در آن خمی که دل را رنگ بخشی
چه باشم من چه باشد مهر و کینم

تو بودی اول و آخر تو باشی
تو به کن آخرم از اولینم

چو تو پنهان شوی از اهل کفرم
چو تو پیدا شوی از اهل دینم

بجز چیزی که دادی من چه دارم
چه می جویی ز جیب و آستینم

( مولوی )

.

ساحل افتاده گفت:گرچه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شدآه که من کیستم؟
موج زخودرفته ای تیزخرامیدوگفت:
هستم اگرمیروم،گرنروم نیستم.
اقبال لاهوری

دوست دارم یک شبی
به خواب باتوبودن بمیرم
قفل مشت عاشقت را
بادو دست خود بگیرم

چه بگویم که دل افسردگی ات
ازمیان برخیزد؟
نفس گرم گوزن کوهی
چه تواندکردن؟
سردی برف شبانگاهان را
که پر افشانده به دشت ودامن؟
استادشفیعی کدکنی

درخلوت بامدادی باران
بیداری روشن خروس صبح
خواب خوش قریه را سلامی داد
درجنگل بی کرانه مرغی خواند
بانغمه ی خردروشنی
پرشور
تنهایی ارغوان چه شیرین است
بریال گریوه های دشت دور
استادشفیعی کدکنی

خيليخسته ام، خيلي خيلي خسته ام، از اين دنيا، از اين زندگي، از اين روزهاو شب هاي تکراري، حتي از خودم خسته ام، اين تنهايي و بي کسي با غم وغصه هاش ديوونه ام کرده. خسته شدم بس که گريه کردم، بس که خيره شدم بهديوار بي رنگ روبروم و بغضم ترکيد. آخ که چقدر تنهام به هر کي نگاه ميکنم دردو تو نگام نمي بينه، با هر کي حرف مي زنم فقط مي خواد اشکاموپاک کنه، نمي خواد حرفامو بشنوه. همه با غم و غصه هام غريبه ان،حتي تو آخ تو !
ياد تو که مي افتم بغضم دوباره مي ترکه . صورتم ازاشک خيس مي شه، دلم براي هزارمين بار مي شکنه . حتي تو بهم پشت مي كني . حتي تو آخه من به کي بگم غم و غصه هامو ؟ از همه بريدم به خاطر تو. از همه بريدم تا برسم به تو. به تو رسيدم اما به سرابت، به رويات. نگاهت مي کنم نگاهم مي کني، مي خندي اما نمي فهمي چي مي گم، نمي فهميچيمي خوام! نمي فهمي بهم پشت مي کني مي ري اونوقت فقط يه آرزو مي کنمکاش يه کم برات مهم بودم.
کاش تو دلت بودم. خودتم نمي خوام کاش يهذره از عشقتو داشتم. آخه تو نگات هيچ عشقي نمي بينم. آخ که چقدر تنهام. حتي تو باهام غريبه اي؟ بغضم مي ترکه حالا جز بارون اشکام کي يارم ميشه؟ جز دستام که صورتمو مي پوشونه کي اشکامو پاک مي کنه؟ کي نوازشم ميکنه؟ کي باهام حرف مي زنه؟ کي جز خودم...؟آخ که چقدر تنهام
خدايافقط تو مي دوني چقدر تنهام، چقدر تنها، چقدر خسته، چقدر عاشق، فقط تومي دوني

نقل قول:

---

نوشته شده توسط ***Spring*** [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سلام ...

من از عالم تو را تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم

دل من چون قلم اندر کف توست
ز توست گر شادمانم گر حزینم

بجز آنچه تو خواهی من چه خواهم
بجر آنچه نمایی من چه بینم

گه از من خار رویانی گهی گل
گهی گل بویم گه خار چینم

مرا گر تو چنان داری چنانم
مرا گر تو چنین خواهی چنینم

در آن خمی که دل را رنگ بخشی
چه باشم من چه باشد مهر و کینم

تو بودی اول و آخر تو باشی
تو به کن آخرم از اولینم

چو تو پنهان شوی از اهل کفرم
چو تو پیدا شوی از اهل دینم

بجز چیزی که دادی من چه دارم
چه می جویی ز جیب و آستینم

( مولوی )

.

---

دوست عزیز مگه اینجا برای نوشتن نثر نیست؟؟؟ ظاهراً این چیزی که نوشتی شعره، نه نثر!!!!

اگر بدانم که خواب تو را بیشتر خواهم دید برای همیشه دیدن تو هرگز بیدار نمی شوم
اگر بدانم که مردگان تو را بیشتر خواهند دید برای همیشه دیدن تو قید زنده بودن راخواهم زد

خسته شدم مي خواهم در آغوش گرمت آرام گيرم.خسته شدم بس كه از سرما لرزيدم...
بس كه اين كوره راه ترس آور زندگي را هراسان پيمودم زخم پاهايم به من ميخندد...
خسته شدم بس كه تنها دويدم...
اشك گونه هايم را پاك كن و بر پيشانيم بوسه بزن...
مي خواهم با تو گريه كنم ...
خسته شدم بس كه...
تنها گريه كردم...
مي خواهم دستهايم را به گردنت بياويزم و شانه هايت را ببوسم...
خسته شدم بس كه تنها ايستادم

سلام ...

غرورتو واسه كسی كه دوست داری بشكن ، ولی دل كسی رو كه دوستش داری به خاطرت غرورت نشكن . . .

نقل قول:

---

نوشته شده توسط iranzerozone [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دوست عزیز مگه اینجا برای نوشتن نثر نیست؟؟؟ ظاهراً این چیزی که نوشتی شعره، نه نثر!!!!

---

دوست گرامی میتونستید PM بزنید یا در پروفایل مینوشتید ، تا تاپیک شکل مناسب خودش رو داشت و دوستان استفاده کافی و مناسب رو میبردند ... حداقل یه مطلب نثر یا شعر مینوشتید ... الآن نوشتم فقط به احترام پاسخگویی و اینکه شما و دوستان در جریان باشید ... درسته گفته شده نثر ، ولی چون عارفانه و عاشقانه است ، و این شعر هر دو جنبه ( عرفان و عشق ) رو با هم داره ، و معروفه و تاپیک مناسب دیگه ای هم برای عرفان و عارفانه نداریم ، بخصوص اینکه هر دو جنبه رو بطور کامل مثل این شعر در بر داشته باشه ، یعنی در آن واحد هم جنبه عرفانی و هم جنبه عاشقانه و عشقی رو داشته باشه نداریم ، اینجا زدم ... توضیح کافی بود ! ... اگر مطلبی داشتید لطفآ فقط PM بزنید ... در ضمن فروم و تالارها و انجمن ها مدیر دارند ، میتونید با اونها هم مشورت بفرمایید... موفق باشید ...

.

شرط عاشقی صبوری است. صبر برای رسیدن، به دست آوردن............ و در عین حال صبر مفهومی ندارد. یعنی نمیتوان گذشت و اورا نخواست و ره صبر در پیش گرفت.
شرط عشق ادب است. برای شروع اگر ادب نداشته باشی معشوقه تورا در نظر نمی آورد. اما بی ادبی هم شرط دیگر ی است. کمال ادب عشق در بی ادبی است. اگر تمناها با خواهش عنوان شود مسخره به نظر می آید.
شرط عشق اختیار است.یعنی مختارانه خواستن. و در عین حال جبر. چرا که ناخواسته تورا می کشد(کشیدن) و می خواند.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط iranzerozone [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دوست عزیز مگه اینجا برای نوشتن نثر نیست؟؟؟ ظاهراً این چیزی که نوشتی شعره، نه نثر!!!!

---

سلام به دوست عزیزم،دردفاع ازبهار عزیز بایدبگم مااینجا باهم صفا میکنیم،درواقع حرفای دلمون رو میزنیم واین تاپیک قشنگیش به همینه، مطمئنم که باورودشمامیتونه قشنگ تروباصفاترم بشه. خوش اومدی... منتظراولین حرف دلت هستیم...عشق وعرفان رابطه عمیقی باهم دارن ومن کاری که بهارعزیزودوست داشتنی انجام داده رو ستایش میکنم.

شیشه دل را شکستن احتیاجش سنگ نیست این دل با نگاهی سرد پرپر می شود با
خودم عهد بستم بار دیگر که تورا دیدم ... بگویم از تو دلگیرم ولی باز تو
را دیدم و گفتم : بی تو میمیرم

حرمت آن شاخه ی گل سرخ که لای دفتر شعرم نشکفته خشکید !
به حرمت اشک ها و گریه های سوزناکم. نه تو حتی به التماس هایم هم اعتنا نکردی !
میبنی قصه به پایان رسیده است و من همچنان در خیال چشمان زیبای تو ام که ساده فریبم داد!
قصه به آخر رسید و من هنوز بی عشق تو از تمام رویا ها دلگیرم !

درآسمان
دوچیزمبهوتم میکند
آبی بیکران وخدا
آن رامیبینم ومیدانم که نیست
آن رانمی بینم ومیدانم که هست.

کلاغ به همه می گفت که جان می دهم برای جوجه هایم! کلاغهای باغستان از این بابت همیشه او را می ستودند. مگر کسی جرات می کرد دانه ارزنی را از منقار جوجه ها به یغما ببرد! روزی بر حسب اتفاق روباه تسلط یافت بر کلاغ و جوجه هایش. روباه دو انتخاب پیش روی کلاغ مادر گذاشت: یکی از جوجه ها یا خود کلاغ مادر. کلاغ گفت اگر خودش خورده شود همه بچه ها بی سرپرست می شوند. پس بهتر که یکی از دست برود تا همه. روباه جوجه ای را برداشت و برد. ماجرا چندین بار تکرار شد و هر بار کلاغ با همان دلیل و منطق قبل یکی از جوجه ها را به روباه می داد. روزی رسید که دیگر جوجه کلاغی نمانده بود! آن روز بود که همه کلاغ را آنطور که بود شناختند!

گاهیبا خودم فکر ميکنم گفتن بعضی حرف ها چقدر سخت بود که هيچ وقت نگفتم....

گاهی با خودم فکر می کنم مگه بين من و تو چقدر فاصله بود که هيچکدوممون نتونستيم این راهو بريم........

گاهی با خودم فکر ميکنم مگه منو تو چقدر ضعيف شده بوديم که این قدر راحت شکستيم......

هر چقدر که فکرمی کنم بيشتر نا اميد می شم مثل يه حقيقتی میمونه که انگار هميشه میدونستم و هميشه به خودم گفتم که وجود نداره دلم می خواست این قدر بزرگو قوی باشی که هميشه بتونی از اشتباهاتت پلی از تجربه بسازی........

اولينكسي كه عاشقش ميشي دلتو ميشكونه و ميره . دومين كسي رو كه مياي دوستداشته باشي و از تجربه قبلي استفاده كني دلتو بدتر ميشكنه و ميزارهميره . بعدش ديگه هيچ چيز واست مهم نيست و از اين به بعد ميشي اون آدميكه هيچ وقت نبودي . ديگه دوست دارم واست رنگي نداره .. و اگه يه آدمخوب باهات دوست بشه تو دلشو ميشكوني كه انتقام خودتو ازش بگيري و اونميره با يكي ديگه ...... اينطوريه كه دل همه آدما ميشکنه

دربستر احتضاراست که هرکسی خودش است. وحشت مرگ آنچنان انسان را سراسیمه میسازدکه دیگرمجال تظاهر نمی یابد.

چه بهتر كه شرح عشق به زبان نيايد, چه خوب تر كه راز محبت, محو و مبهم باشد... دنيا را بايد در مهتاب ديد تا قابل زندگي بشود. واي اگر دوستيِ دوستان را بخواهي زير آفتاب بشكافي, يا اگر بخواهي در عشق, حـدِ فداكاري را بداني! بيچاره آن كه بخواهد بـد و خـوب و اوّل و آخِر زندگي را روشن ببيند!
در بزمِ شب, اگر مهتاب نباشد, چراغ را بپوشان؛ در عيشِ روز, پرده را بكش تا خرده را نبيني, اما اگر بخواهي دايم در خاطر, خوش باشي, شب و روز در دلــت مهتاب بيفروز...
با معشوق در مهتاب زندگي كن و عيب ها را مـبين

ساکنان دریا پس از مدتی صدای امواج دریا را نمی شنوند
چه تلخ است قصه عادت

بیچاره سنگ که از دست کودک به طرف پرنده پرتاب میشود
و نمی داند دل کودک را بشکند یا سر کبوتر را

میگی بارونو دوست دارم، با چتر میری زیرش
میگی پرنده ها رو دوست دارم، توی قفس اسیرشون میکنی
میگی گلو دوست دارم، از شاخه می چینیش
می خوای نترسم وقتی میگی دوستم داری؟؟!!

عشق نمی پرسه تو کی هستی؟
فقط ميگه: تو ماله منی .
عشق نمی پرسه اهل کجايی؟
فقط ميگه:توی قلب من زندگی می کنی .
عشق نمی پرسه چه کار مي کنی؟
فقط ميگه: باعث می شی قلب من به ضربان بيفته .
عشق نمی پرسه چرا دورهستی؟
فقط ميگه:هميشه با منی.
عشق نمي پرسه دوستم داری؟
فقط ميگه: دوستت دارم

ای دو چشمانت چمنزاران من
داغ چشمت خورده بر چشمان من
پیش از اینت گر که در خود داشتم
هر کسی را تو نمی‌انگاشتم

برای عشق تمنا کن ولی خوار نشو
برای عشق قبول کن ولی غرورت را از دست نده
برای عشق گریه کن ولی به کسی نگو
برای عشق مثل شمع بسوز ولی نگذار پروانه ببینه
برای عشق پیمان ببند ولی پیمان نشکن
برای عشق جان خود را بده ولی جان کسی را نگیر

آرزو دارم كه بميرم ....

سالهاست كه به اميد مردن زنده ام

دلم ميخواهد كه مرگ ......فقط مرگ به سراغ من بيايد .......

اما از بخت بدم مرگ هم براي من ناز ميكند......

شب را دوست دارم به خاطر تاریکی
تاریکی را دوست دارم به خاطر تنهایی
تنهایی را دوست دارم به خاطر فکر کردن
فکرکردن را دوست دارم به خاطر تو
تو را دوست دارم به خاطر چشمانت
چشمانت را دوست دارم به خاطر قطرات اشکی که می دانم بر سر مزارم خواهی ریخت

شاید به همان سادگی ای که فکر می کردیم نبود
به سادگی درک مردمان بی فردا و زودباور
که آینده ی خود را
میان کاغذ پاره های خاطرات گذشته شان جستجو می کنند!
نه، به این سادگی ها نبود
تحمل سالها دوری و تنهایی
و حالا، دیگر اصلاْ آسان نیست
جدایی تا نرسیدن
جدایی برای نرسیدن ها...

کاش ساده بودیم!
به سادگی همان مردم ساده و صبور
همان مردم زودباور...
که غصه هایشان به اندازه دلهایشان کوچک است
کاش ما هم از این مردمان ساده دل بودیم...
کاش صبور بودیم...

هیچ وقت نفهمیدم
آنقدر که دوستت داشتم
دوستم داشتی یا نه؟
نمی دانم
آنقدر که به یادت هستم
از من یاد می کنی یا نه؟

دوست دارم مسافری باشم بی هیچ کوله باری از این دنیای گنگ

مسافر یک جزیره (دور تادور آب) من باشم و یک دل و یک خدا

من باشمو تمام تنهاییهایم من باشمو لحظه های مقدس نیاز

من باشم و منو منو منو منو ..... خدا و بس./

سلام ...

خداوندا خداوندا خداوندا ...

خداوندا قسم بر پاکبازان
بلندآوازگان و سرفرازان

مرا زين خود پرستی‌ها رها کن
چنان انديشه‌ای بر من عطا کن

که تقديری که از آن ناگزيرم
توانم جبر و قهرش را پذيرم

و يا عزمی چنان پی‌گير بخشم
که تا تقدير را تغيير بخشم

توانی ده تو ای بانی تقدير
که بشناسم ز هم تقدير و تغيير

الهی آمین ...

.

سلام ...

آسمان را ستاره زیبا میکند
باغچه را گل
عشق را محبت
و تو را معرفت
شادی را هديه كن حتا به كسانی كه آنرا از تو گرفتند
عشق بورز به آنها كه دلت را شكستند
دعا كن براي آنها كه نفرينت كردند
درخت باش به رغم تبرها
پرنده باش بپر با بهار شو و بخند
كه خدا آن بالا با ماست

.

پرنده لب تنگ ماهي نشسته بود...
با تعجب به ماهي نگاه ميكرد...
با خود ميگفت: سقف قفسش كه شكسته پس چرا پرواز نميكند!؟؟؟

نمی نويسم ..........چون می دانم هيج گاه نوشته هايم را نمی خوانی

حرف نمی زنم ......چون می دانم هيج گاه حرفهايم را نمی فهمی

نگاهت نمی كنم.......چون اصلا نگاهم را نمی بينی

صدايت نمی زنم.....زيرا اشك های من برای تو بی فايده است

فقط می خندم........چون تو در هر صورت ميگویی من ديوانه ام

اه از تنهایی من كه تو هيج گاه من را نمی بينی

تنها ماندم پيشم نيامدی

اگر در غروبی از تو پرسیدند :


آن موجودی که یک زمانی با تو بود که بود؟

بگو: دریایی از عشق که به هیچ دیده ای جز دیده ی من آشیان ندارد

بگو : دیوانه ای بت پرست است که بتش را دیوانه وار دوست می دارد

بگو : عاشقی ک از تمام دنیا دل کنده و تنها به من روی آورده

بگو : مرا دلخوش خود می داند و بدون من راضی به مرگ است

و اگر از تو پرسیدند که دوستش داری؟

بگو : آری دوستش دارم

دلتنگی همیشه زا ندیدن نیست........


لحظه های دیدار با همه ی زیبائی گاه پر از دلتنگی اند......

که مبادا دیدار شیرین امروز خاطره تلخ فردا باشد ........

اگر کلمه دوستت دارم قيام عليه بندهاي ميان من و توست اگر کلمه دوستت دارم راضي کننده و تسکين دهنده قلب هاست اگر کلمه دوستت دارم پايان همه جدايي هاست اگر کلمه دوستت دارم نشانگر عشق راستين من به توست اگر کلمه دوستت دارم کليد زندان من و توست پس با تمام وجود فرياد ميزنم دوستت دارم

آموخته ام ...... كه چشم پوشي از حقايق آنها را تغيير نمي دهد .
آموخته ام ...... كه اين عشق است كه زخمها را شفا مي دهد نه زمان .
آموخته ام ...... كه وقتي با كسي روبرو مي شويم انتظار لبخندي از سوي ما را دارد .
آموخته ام ...... كه هيچ كس در نظر ما كامل نيست تا زماني كه عاشق بشويم.
آموخته ام ...... كه زندگي دشوار است اما من از او سخت ترم .
آموخته ام ...... كه فرصتها هيچگاه از بين نمي روند ،‌ بلكه شخص ديگري فرصت از دست داده ما را تصاحب خواهد كرد.
آموخته ام ...... كه لبخند ارزانترين راهي است كه مي شود با آن نگاه را وسعت داد.
آموخته ام ...... كه نمي توانم احساسم را انتخاب كنم اما مي توانم نحوه بر خورد با آنرا انتخاب كنم.
آموخته ام ...... كه همه مي خواهند روي قله كوه زندگي كنند ، اما تمام شادي ها و پيشرفتها وقتي رخ مي دهد كه در حال بالا رفتن از كوه هستيد .

حسرت ديدارش در درونم غوغا می کند.شادی را از ذهنم می ربايد و به اشکهايم می

سپارد.تنهايی از پس چشمهايم فرياد می زند.سکوت شب با حرکت قلم روی کاغذ می

شکند.تيک تيک ساعت خبر گذشتن زمان را در گوشهايم فرياد می زند.هر لحظه از

خودم دورتر می شوم.اشکی چشمهايم را تار می کند و بودنش را در من فرياد می زند

و من دلتنگی ام را در شفافی او.غمی در درونم شکل گرفته و در انتظار صدايی آشنا

گوشهايم تيز گشته.به تولدی دوباره نيازمندم تا بودنم را ثابت کنم.بايد کاری بکنم اما

دست و بالم بسته است.نميدانم چه بايد بکنم.

خدايا رهايم کن از اين تيرگی و تنهايی.

عشق یعنی حسرتی در یک نگاه
عشق یعنی غربتی بی انتها
عشق یعنی فرصت اما کوتاه
عشق یعنی مر گ اما بی صدا . . .