Printable View
بر ما نبود تا ميان تولد و تابوت
تنها يکی را برگزينيم.
بر ما نبود تا ميان دشنه و سيلی
تنها يکی را برگزينيم.
بر ما نبود تا ميان خويش و ترانه
تنها يکی را برگزينيم.
بر ما نبود تا ميان فرجام و سرآغاز
تنها يکی را برگزينيم.
بر ما نبود تا ميان زورق و دريا
تنها يکی را برگزينيم.
بي تو دنيا بر سرم آوار شد
بين ما هر پنجره ديوار شد
آنكه اول نوش دارو مي نمود
برلب ما زهر نيش مار شد
درد ما در بودن ما ريشه داشت
رفتن و مردن علاج كار شد
عيب از مابودن از ياران نبود
تا كه ياري يار شد بيزار شد
عاقبت با حيله سودا گران
عشق هم كالاي هر بازار شد
آب يكجا مانده ام دريا كجاست؟
مردم از بس زندگي تكرار شد
می خواست جایی داشته باشد
در قلب کسی
جایی دارد
در شناسنامه ای
مثل مهری که گواهی میدهد
درود گفته
زمانی
به کسی
یا مثل صفحه بدرود آخر
که نوشته شده است
مرگ
حیف!!
اما،من و تو،دور از هم،
می پوسیم
غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو در این لحظه ی پردلهره است
دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست...
از مسیر این بام،
این صحرا،این دریا
پر خواهم کشید...خواهم مرد
غمم،تو،
این غم شیرین را باخود خواهم برد...
گفتم: چیزی بگو!
سکوت کرد و رفت...
و من هنوز
گوش می کنم
.
.
.
به خدا من نمی گویم! این دلم است که تو را بهانه می کند
باور کن!
من نپرسیدم! دلم از دسته پرندگانی که امروز
بر فراز پنجره ی اتاق گذشتند
تو را پرسید
اگر به من باشد، که می دانی،
هیچ نخواهم گفت
سکوت...سکوت
نه!!قولم یادم نرفته
گفتی فراموش کنم و سکوت
به خدا حتی چشم هم به در نمی دوزم
مبادا این لنگه ی در از نی نی چشمانم بخواند که منتظرم...
اما این دل، مرا عاصی کرده...
می خواهم زنده به گورش کنم
اما ترسم از این است که زیر سنگ قبر آرزو،
باز هم خاطره ی اولین دیدار را ،
برای تمام آرزوهایی که به زحمت خاک کرده ام
باز گوید...
تو بگو چه کنم با این دل؟؟
در آتش می سوخت
به ما خیره بود.
طلب یاری داشت
در آتش صاحب دو قلب
شده بود.
قلبی برای ماندن و قلبی برای
رفتن.
احمدرضا احمدی
آسان است براي من
كه خيابان‌ها را تا كنم
و در چمداني بگذارم
كه صداي باران را به جز تو كسي نشنود
آسان است آفتاب را سه شبانه‌روز بي‌آب و دانه رها كنم
و روز ضعيف شده را ببينم كه عصا زنان از آسمان خرد بالا مي‌رود.
آسان است كه چهچهه گنجشك را ببافم و پيراهن خوابت كنم.
آسان است ناممكن‌ها را ممكن شوم
اما آسان نيست معني مرگ را بدانم
وقتي تو به زندگي آري گفته‌اي»
گر چه روز قيامت عظيم و پر خطر است
ولي روز جدايي دوست قيامتي دگر است
قصه ها چه کوتاه می شوند
وقتی که هر روز با - آمد ـ شروع می شود
و هر شب با ـرفت ـ تمام می شود.
چه فعل ساده ایست
آمد
و
چه شعر حزینی
رفت