مشاعره سنتی

یکی پیش رو بود مهتر ز پیل / به سر بر سرو داشت همرنگ نیل
ازین نامداران فراوان بکشت / بسی حمله بردند و ننمود پشت
بکشتند فرجـام کارش به تیر / یکی آهنین کوه بد پیل گیر

فردوسی

◙

راه به دل شو چو بدیدی خزان / کاب به دل می شود آتش به جان
صورت شیری دل شیریت نیست / گر چه دلت هست دلیریت نیست
شیر توان بست ز نقش سرای / لیک به صد چوب نجنبد ز جای
نظامی

یا رب ز کرم دری برویم بگشا / راهی که در او نجات باشد بنما
مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم / جز یاد تو هر چه هست بر از دل ما

ابوسعید ابوالخیر

آن کس که ترا نقش کند او تنها .:.:. تنها نگذاردت میــان سودا

در خانه تصویر تو یعـنی دل تـــو .:.:. بر رویاند دو صد حریف زیبا

مولانا

آنچه تغیر نپذیرد توئی / آنچه نمردست و نمیرد توئی
ما همه فانی و بقا بس تراست / ملک تعالی و تقدس تراست

نظامی

تا دم از شام سر زلف تو هر جا نزنند
با صبا گفت و شنيدم سحري نيست كه نيست

من از اين طالع شوريده برنجم ور ني
بهره مند از سر كويت دگري نيست كه نيست

ز حياي لب شيرين تو اي چشمه نوش
غرق آب و عرق اكنون شكري نيست كه نيست

مصلحت نيست كه از پرده برون افتد راز
ور نه در مجلس رندان خبري نيست كه نيست

حافظ

تو نیک و بد خود هم از خود بپرس/چرا بایدت دیگری محتسب
و من یتق ا..ه یجعل له/و یرزقه من حیث لا یحتسب
حافظ

باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد / با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خام را
سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می‌رود / صوفی گران جانی ببر ساقی بیاور جام را

سعدی

◙

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند/بر جای بدکاری چو من یک دم نکوکاری کند
اول به بانگ نای و نی آرد به دل پیغام وی/وان گه به یک پیمانه می با من وفاداری کند
دلبر که جان فرسود از او کام دلم نگشود از او/نومید نتوان بود از او باشد که دلداری کند
گفتم گره نگشوده​ام زان طره تا من بوده​ام/گفتا منش فرموده​ام تا با تو طراری کند

حافظ

دل مي نرود سوي دگران * چون رفته بود سوي خوش تو
..........................
ور دل برود سوي دگران * اورا بكشد اوي خوش تو
..........................
اي مستي ما از هستي تو * غوطه گه ما جوي خوش تو
..........................
زرين شدم از سيمين بر تو * يكتو شدم از توي خوش تو

مولانا