مشاعره

به قدر فهم تو کرده اند وصف دوزخ را
که مار هفت سر و عقرب دو سر دارد
////
خدای خواهد اگر بنده عذاب کند
ز مار و عقرب گزنده تر دارد
////
از آن گروه چه خواهی کز هزار نفر
اقل دویست روضه خوان خر دارد
////
دویست دیگر جنگیر و شاعر و رمال
دویست واعظ از روضه خوان بتر دارد

ایرج میرزا

دل رمیده ی ما را صدای پا سنگ است
بر آبگینه ی ما نقش آشنا سنگ است

صائب

تا شمع قلندری بهائی افروخت
از رشته ی زنار دو صد خرقه بسوخت

دی پیر مغان گرفت تعلیم از او
و امروز دوصد مساله مفتی آموخت!

تا نفس در سینه دارم قطره خونی در عروقم
عهدها با خلق بستم پایبند آن عهودم

مجید صبّاغ ایرانی

مرا هجر تو مي سوزد دمادم
زدودش تيره گشته کل عالم
اگر عالم زحُسنت با خبر بود
جهان مي شد سراسر غرق ماتم

مانده ام اینک پس ابر زمان
همچو خورشیدی به کنج آسمان

مجید صبّاغ ایرانی

نا بهنگام زند نوبت صبح و شب وصل
من گرفتم که بهنگام چه خواهد بودن
چند کوشی که به فرمان تو باید ایام
نه تو باشی و نه ایام چه خواهد بودن

نئدن أوزوم گؤلسؤن بابا گؤرگؤروم
آز قالیبدی شیرین عقلیم چیلدیروم
سندن باشقا دردیم کیمه بیلدیریم

بو ایشه بیر چاره آللاه عشقینه
چوخ واراییق بنزیریک چوخ دوشکونه

بندر اوغلو

هوای قریه را مسموم کردند
قناری هایمان را بوم کردند

حیاط خانه مان را تنگ کردند
تمام شیشه ها را رنگ کردند

تمام دختران در خواب بودند
زنان قربانی مهتاب بودند

حرامی ها خدا را کور کردند
و از این دور و بر ها دور کردند

دیل دئمک دن کسیلیب،تن حرکت دن وه کیم
کنج ِ غم خانه یه بیر صورتِ دیوار اولوبام

مولانا حکیم محمد فضولی بغدادی