Printable View
خدا رو خوش نمياد دل منو شكستي
رفتي جدا از منو كنار اون نشستي
خدا رو خوش نمياد بي جا قضاوت كني
با رفتنت عزيزم به من خيانت كني
خدا رو خوش نمياد تو مال من نباشي
با رفتنت غصه رو به قلب من بپاشي
خدا رو خوش نمياد سراغمو نگيري
تنها بزاري منو با اينهمه غريبي
خدا رو خوش نمياد دل منو رد كني
تو چشمه ي آرزوم حسرت و بي حد كني
تکیه گاهی نیست، اینجا باد غربت می وزد
در دیار آشنا هم یاد غربت می وزد
آشنایی نیست، اینجا غربتی بی انتهاست
رهگذر! ما را ببر، پایان تنهایی کجاست؟
دست سردم را بگیر و نور امیدم بده
باد وحشی می وزد گرمای خورشیدم بده
رهگذر! بی ما نرو این باد ما را می برد
زندگی رحمی ندارد، قصه ها را می برد
راه فتن را، رسیدن را، تو می دانی کجاست
آبی بال پریدن را، تو می دانی کجاست
رهگذر! چیزی ندارم، توشه ام تنهایی است
عشق هم در کوله بارم مایه ی رسوایی است
آیه ی سبز بهاری تو، مرا هم سایه باش
در کنار کلبه ام بنشین دمی، همسایه باش
برگ برگ قصه هایم را سیاهی می برد
عشق را خط می زند، از تنگ ماهی می برد
رهگذر با گوشه ی چشمش نگاهم می کند
می رود زود از کنارم، یار آهم می کند
موج موج گریه هایم مشت بر در می زند
ابر ماتم در نگاه خسته ام پر می زند
باز هم با گریه هایم می نشینم با سحر
می روم دنبال خورشید کلامش با سحر
ا که شاید باز هم در کوچه هایم پر زند
با نگاه مهربانش باز هم بر در زند
نمي دانم كدام شانه را تنها تكيه گاه اشكهايم كنم
نميدانم با كه همسفر شوم،نميدانم چطور چراغ اينده راروشن سازم
سردرگمم،گم كرده راهم پس تو بيا و نجاتم ده،
بيا من چشم انتظار توام
به دنبال کدامین قصه و افسانه می گردی ؟؟؟
در این بیغوله رد پایی از یاران نمی یابی...
چراغ شیخ شد خاموش و این افسانه روشن شد...
که در شهر بدان میراثی از انسان نمی یابی...
در دو روز عمر کوته سخت جانی کرده ام...
با همه نا مهربانان مهربانی کرده ام....
هم دلی ،هم آشیانی، هم زبانی کرده ام...
پشت سر پل ها شکسته...
پیش رو نقش سرابی...
هوشیار افتاده مستی...
در خرابات خرابی...
مهربانی کیمیا شد...
مردمی دیریست مرده...
سرفرازی را چه دانم؟...
سر به زیری ؟سر سپرده؟!!!...
میروم دل مردگی ها را ز سر بیرون کنم...
گر فلک با من نسازد چرخ را وارون کنم...
بر کلام نا هماهنگ جدایی خط کشم...
در سرود آفرینش نغمه ای موزون کنم...
برای وصف خاطرات
کلمان را یکی یکی مزه کرد
همه تلخ بود!
آواز بلبل امروز
آواز هر روزی نیست
دیروز برای گل می خواند
امروز به یاد گل!
خالی شدم از رویا
حسی منو از من بُرد
یه سایه شبیهِ من
پشتِ پنجره پژمرد
ای معجزه‌ی خاموش
یه حادثه روشن شو
یه لحظه، فقط یک آه
همجنس شکفتن شو
از روزن این کنجِ
خاکستری پَرپَر
مشغولِ تماشای
ویرون شدنِ من شو
برگرد به برگشتن
از فاصله دورم کن
یه خاطره با من باش
یه گریه مرورم کن
از گرگر بی‌رحم
این تجربه‌ی من سوز
پرواز رهایی باش
به ضیافت دیروز
رفت انكه در جهان هنر جز خدا نبود
رفت آنكه يك نفس ز خدايي جدا نبود
افسرد ناي و ساز و شكست و ترانه مرد
ظلمي چنين بزرگ خدايا روا نبود
بي او ز ساز عشق نوايي نمي رسد
تا بود خود به روي هنر مايه ميگذاشت
وزاين محيط قسمت او جز بلا نبود
عمري صبا به پاي نهال هنر نشست
روزي ثمر رسيد كه ديگر صبا نبود
اما صبا ترانه جاويد قرنهاست
گيرم دو روز در بر ما بود يا نبود
اي پر كشيده سوي ديار فرشتگان
چشم تو جز به عالم لاهوت وا نبود
بال و پري بزن به فضاي جهان روح
در اين قفس براي تو يك ذره جا نبود
پرواز كن كه عالم جان زير بال تست
جفاي تو در تباهي اين تنگنا بود
مرهم گذار خاطر ما در عزاي تو
جز ياد نغمه هاي تو اشك ما نبود
هرگاه که انسانی دروغ می‌گوید
بخشی از جهان را به قتل می‌رساند.
این‌ها مرگ‌های کم‌رنگی هستند
که انسان‌ها به اشتباه زندگی می‌نامند.
کلیف برتون
دلم تو شک موندن و
پاهام رو ریل رفتنه
گناه این جدا شدن
نه از تو و …
نه از منه…