مشاعره

تمام دلخوشی ام توی زندگی بودی
امید واهی فردای من ، خداحافظ
چه آرزوی محالی شدی برای دلم
دلیل آن همه امضای من ، خداحافظ
چقدر خالی ام از حس و حال خوشبختی
سرابِ آدمِ حوای من ، خداحافظ
من از تو چیز زیادی نخواستم ، اما...

افتاده ام به پهنه ی دریای بیکران
دل را به سوی ساحل چشمان خود بخوان
ای آنکه هر نگاه تو اعجاز رنگهاست
بی تو گرفت باغ دلم زردی خزان

نگو که اون حرفای خوب
تمومشون یه قصه بود
طفلی دل ساده ی من
به پای کی نشسته بود

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد
سعادت انکسی دارد که از تن ها بپرهیزد

دو بار زاده می شویم : یکبار در سطور ِشناسنامه
یکبار ، بر بال ِ پرنده ی سپید ِ عشق .
اکنون ، نمی دانم ؛
دلخوش ِ یادواره ی تولد ِ نخستین باشم
یا سوکوار ِ احتضار ِ تولد دوم ؟ ...
آنگاه که تــــــو نباشی ؛
سالگـشـت ِ تولـــد ِ اول
سوکواره ای بیش نیست .

ديوانه چون طغيان كند زنجير و زندان بشكند
از زلف ليلي حلقه اي در گردن مجنون كنيد

دلم کسی رو نمیخواد فقط به خاطر تو
.غرور من رفته به باد فقط به خاطر تو

تا اخر دنیا میرم به دیدن خدا میرم
میرم به جنگ سر نوشت برات میسازم یه بهشت
غریب و بی نشون میشم هرچی بخوای همون میشم
میام و پیدات میکنم یه عمر تماشات میکنم

منم اون همسايه ديوار به ديوار
منم اون مرغك عشقت روي ديوار

رفتی و نوشتی که از دوری من ملالی نیست
رفتی با یکی دیگه دوست شدی هیچ خیالی نیست