وقتی ادم بخواد شرایط و محیط جدیدی رو تجربه کنه که شناختی جز حرف های دیگران نداره کمی نگران یا استرس داشتن طبیعیه (بخصوص وقتی که دل خوشی از شرایطی که در ان قرار میگیره نداشته باشه).اما وارد کردن فشار عصبی و روحی از همین ابتدا شرایط را تا پایان حدمت سخت میکنه ، شما در اموزشی عملا جز سختی فیزیکی چیزی احساس نمی کنید و همچنین همه در یک شرایط هستند (یعنی از لحاظ مدت خدمت ) به جرات نه تنها من بلکه همه افرادی که خدمت رو تجربه کرده باشند میگن که بهترین دوران خدمت آموزشیه.
اصل خدمت بعد از اموزشی است ، فشار روحی یک طرف ، شاید اخلاق نا پسند برخی پرسنل کادر هم یک طرف دیگر. من خودم یک مدتی بعد از تقسیم در یگان همیشه احساس کلافگی و خشم داشتم که این ۲۱ ماه کی تمام میشه و عملا اعصابم ضعیف شده بود اما تصمبم گرفتم هر روز صبح وقتی وارد پادگان میشم بیخیال همه چی شم و مطمن یاش که افرادی که خدمت میکنند همبن طوری اند و اگر نه هر ثانیه و دقیقه اش جهنم میشه.
باز خوب شما سوال و مشاوره از بچه های تاپیک میگیرین ، زمانی که من دو سال و نیم قبل اعزام شدم از وجود همچین تاپیکی بی خبر بودم بک روز دفترچه رو پست کردم ، اول ماه هم ساک رو بستم رفتم ۰۱.