مشاعره

نقل قول:

---

دیروز در کنار تو احساس عشق بود دستان کوچکت که پر از یاس عشق بود
دستان کوچکت که جنون مرا نوشت
این واژه های غرق به خون مرا نوشت

---

تو از من قول گرفتی
.كه روز مرگت گلدان ها را آب بدهم
:بخنده گفتم
مگر چقدر مانده به مرگ اولین شب بو!؟
خندیدی
و باز تن لخت دیوار نگاه ترا ربود
همیشه در متن تشویش ثانیه بودی
همیشه امتداد نگاهت تقاطع ابر و اشك بود
.و من همیشه مبتلای تو

نقل قول:

---

نوشته شده توسط hamid2006gh [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دوست عزيز مشكل حل نشد
مشكل با رفرش و از اين حرفا حل نميشه نميدونم مشكل از كجاست فقط با همين تاپيك مشكل دارم
هميشه 4 صفحه مونده به آخر رو ميتونم باز كنم و رو صفحات بعدي كه ميرم بازم همين صفحه بازميشه
مثلا الان اون بالا من تاصفحه 2644 ميبينم ولي آخرين صفحه اي كه ميتونم باز كنم 2641 هست
وهمچنين آخرين پستي كه ميتونم ببينم پست دوستمون CG art پست شماره26406 هست با اين متن:

دیروز در کنار تو احساس عشق بود دستان کوچکت که پر از یاس عشق بود
دستان کوچکت که جنون مرا نوشت
این واژه های غرق به خون مرا نوشت

لطفا راهنمايي كنيد . باز هم عذرخواهم كه وسط مشاعره ميام ولي چون پست جالبي هست ميخوام استفاده كنم
با تشكر و عذرخواهي از همه دوستان

---

سلام
این مشکل خیلی وقته ایجاد شده و شما هم زیاد جدی نگیرید. همون صفحه ای که بعنوان آخرین صفحه میاد آخرینه.
یعنی 3 تا صفحه بعدی عملا وجود ندارن. گاهی 3 تاست و گاهی 4 تا و گاهی دو تا!

نقل قول:

---

تو از من قول گرفتی
.كه روز مرگت گلدان ها را آب بدهم
:بخنده گفتم
مگر چقدر مانده به مرگ اولین شب بو!؟
خندیدی
و باز تن لخت دیوار نگاه ترا ربود
همیشه در متن تشویش ثانیه بودی
همیشه امتداد نگاهت تقاطع ابر و اشك بود
.و من همیشه مبتلای تو

---

وقتي سكوت ِ دهكده فرياد مي شود
تاريخ ، از انحصار ِ تو آزاد مي شود
تاريخ ، يك كتاب ِ قديمي ست كه در آن
از زخم هاي كهنه ي من ياد مي شود

در کنج غم نصیب من از عشق روی او
جز درد و رنح و گریۀ بی اختیار نیست
دردا که باخبر ز دل بیقرار من
آن مایۀ قرار دل بیقرار نیست

تو باید بدانی
عشق
شکسته ی نستعلیق ست

ویک غزل
خوابش پریدو بعد خودش را که بند کرد
پیش خودش صدای تورا هی بلند کرد
کم کم نشست توی رلی باب میل تو
خودرا که گریه بود بگو و بخند کرد
خودرا گذاشت جای تو هی غصه می خورد
دل را میان تلخی روح تو قند کرد
در چشمهای فلسفی و گیج نیچه ایت
ابرو کمان کشید ه وگیسو کمند کرد
اینها فقط خیال خوشی بودو می گذشت
یک عمر باتوو دل خود چون وچند کرد
این چون وچندها که حسابی بزرگتر...
خودراگرفته ازتو پراز قیدوبند کرد
وقتی تمام استرس عشق را مکید
حالش به هم ...به هم...به همه چیز گندزد

دوستان خوبم درسته چند صفحه زیاد نشون میده
ولی تو همون موقعی که میخواید پستتون رو ارسال کنید مطلبتون رو کپی کنید و
روی اخرین شماره ( اخرین صفحه کلیک کنید
هر صفحه ای که اومد همون صفحه اخره
چون امکار داره اگه رفرش کنید صفحه جلوتر رفته باشه و مشخص نشه
موفق باشید
..................
خواب مانده بودم
آفتاب دم صبح را زیارت نکردم
تا غروب خواب دیدم
آفتاب دم ظهر را تماشا نکرده بودم
و در غروب نگاه کردم به خداحافظی آفتاب
و دلم گرفت
من از شب می ترسیدم
شب هجوم خیال های نزدیک بود
و من همیشه در دورها بودم
در دوردست خودم
و در دور دست جهان
در دورها صدایی بود که من را دعوت می کرد به سفر
به شوق
به وصل
به سکوت
به تماشا
هرچه دورتر بهتر
روز آغاز خیال های دور بود
ساعت را کوک کرده بودم که صبح با صدای زنگش از خواب بیدار شوم
اما ساعت خوابیده بود
نباید اعتماد می کردم به ساعت
حیف
...

فریاد من به گوش خلایق نمی رسد
این دست ها همیشه پر از بوی یاس نیست
یا مثل چشم های شما با کلاس نیست
این رسم زندگی ست بزرگ و بزرگ تر
هر چه بزرگ تر و سپس هرچه گرگ تر
بین خودم و آینه دیوار می کشم
هرشب که پشت پنجره سیگار می کشم
شاید هنوز فرصت عصیان و مرگ هست
در ذهن ابرهای درونم تگرگ هست

تو را در خوابی دیده بودم
هر چند یادم نمی آید کدام خواب بود
امّا یادم است که رنگ آن خواب آبی بود،
بر خلاف بیشتر خواب هایم که سیاه و سفید است
و من آن قدر محو رنگ آن خواب شده بودم از نگاه به خودت غافل ماندم
و همین شد حسرت برزگ خواب هایم تا به امروز.
...

زخـم زبان مردم ِ چشـمت ، به جان ِ من
باید که باز با تو خـدا حا فظـی کنـم
آخر رسیـده است به پایـان ، زمان من

نفسِ ستاره ها را.
دلم اشیانِ دریا شد و نغنۀ صبوحم
گل و نکهتی ستاره
همه لحظه هام محرابی نیایشِ محبت،
تو بمان که جمله هستی به صفای تو بماند!

دیگر نیازی نیست بر بانگ خروس صبح
زیرا خروسی نیز در زیر چپن داری

لعل بدخشان پیش تو بی رنگ گردیده
شاید به انگشتت عقیقی از یمن داری

وقتی صداهای مزاحم می وزد سویت
باید شود خاموش در دستت رسن داری