Printable View
سلام ، من با صحبت های شما کاملا موافقم . ولی اگه کسی نظر متفاوتی داشت مثلا به نظرش ۱۵ سالگی برای ازدواج مناسب بود (البته ازدواج تحمیلی نه) اون هم باید آزادی عمل به شیوه ای که فکر میکنه صحیح هست رو داشته باشه. ما مجبور نیستیم هر چی در اروپا پیاده میشه رو تقلید کنیم مجبور هم نیستیم تقلید نکنیم!نقل قول:
الان مشکلات فرهنگی فقط به ما مربوط نمیشه اکثر جوامع مشکلات فرهنگی خودشون رو دارند و خیلی از مسائل اصلا مشکل نیستند بلکه تفاوت های فرهنگی هستند.
سلام دوستان
چند روز پیش تو یکی از گروه ها تلگرامی که اتفاقا از بچه های سابق دانشگاه تشکیل شده بود , بحث به ازدواج و ... کشیده شد
من با توجه به انیکه تقریبا هممون فارغ التحصیل شدیم و گاها عده ای از بچه ها در مقطع ارشذ در حال ادامه تحصیل ان یه سوالی بخ ذهنم رسید و مطرح کردم
خانمها و آقایون گروه حدودا بالای 27 سال سن دارن و میانگین سنی افراد گروه هم به سی ال میرسه .
سوالم این بود که با توجه به بالا رفتن سن ازدواج خانمها و تقریبا گذر از سی سال آیا امیدی به ازدواج هست یا نه ؟؟؟
البته سوالم گویا باعث ناراحتی تعداد از بچه ها شد و سعی کردم سوالم و به شکل دیگه ای مطرح کنم که چرا تا این سن هنوز ازدواج نکردن...
جوابشون جالب بود عمدتا
اینکه حس کردم شاید خیلی از دختر و پسرایی که ازدواج نمیکنند شاید از خصلت خودخواهی و خودرایی بهره مند و یا بهتره بگم رنجوران ....
نظر شما چیه ؟؟؟
به سختی میشه چنین ادعایی کرد. از اونجایی که میانگین سن ازدواج در کل جامعه بصورت محسوسی بالاتر رفته قاعدتا هر عاملی رو که علت این مسئله بدونیم هم باید تو این بازه تغییر قابل ملاحظه ای کرده باشه.نقل قول:
اگر نظر شما درست باشه باید بگیم در دهه ی اخیر مردم ایران خودرای و خودخواه تر شدن که چندان قابل دفاع نیست این حرف.
حتی اگر خودخواهی یا خودرای بودن عامل باشه، باید پرسید چی باعث این تغییر رفتار شده و در واقع قطعا یک علت اصلی تری وجود داره.
من که نگاه میکنم میبینم تو این دوره چند تحول اساسی داشتیم که با ازدواج رابطه مستقیم داره و میتونه دلیل این اتفاق باشه. تحول جمعیتی و رسیدن قله جمعیت کشور به سن ازدواج همزمان شده با وقامت اوضاع اقتصادی کشور و از سویی تغییرات فرهنگی و کمرنگتر شدن سنت تو جامعه. فکر میکنم علت اصلی اوضاع اقتصادی و تحولات فرهنگی هست.
دیدگاه شما یک تحلیل سطح فردی رو هدف قرار میده در حالی که ایده ی من سطح کلان نگاه میکنه. هر پدیده ی اجتماعی این قابلیت رو داره که تو سطح فردی و جمعی تحلیل بشه و باید بشه این دو نگاه رو بهم نزدیک و با هم هماهنگ کرد.
Sent from my GT-N5100 using Tapatalk
با مشکلات اجتماعی و تغییرات فرهنگی موافقم قطعانقل قول:
یه بخش این تغییرات هم شاید از همین تغییرات خلقی و صفتی جامعه باشه ...
مثلا توقعات کاذبی که بین پسران و دختران بوجود آمده
یکی از دوستان سوال قشنگی تو گروه پرسید
اولش گفت خانمها از بیست تا سی سالگی حداقل 10 تا خواستگار جدی داشتند ؟؟؟ که تقریبا همه دختر خانمها گفتن بله و اینکه بیشتر هم بوده
گفت تو گروهی که 10 تا دختر وجود داره و تقریبا بالای 100 خواستگار اومده این عجیبی نیست که هیچ کدوم از این خواستگارا از طرف دختر خانمها جواب بلی نشنیدن:n02:
به نظرم برمیگرده به گذر ما از سنت ها. خب سالهای گذشته خیلی از دخترها عملا تحت فشار خانواده مجبور میشدن (یا خودشون رو مجبور می دیدن) پاسخ مثبت رو بدن. این به اون معنی نیست که قبلا توقعاتی که الان وجود داره نبود. صرفا نمیتونست تو تصمیم دخترها خیلی موثر باشه ولی الان تاثیرش رو میتونه بذاره چون اون فشارها کمتر شده.نقل قول:
صمن اینکه فکر کنم نباید بگیم توقع کاذب یا بیجا. لفظ مناسبی نیست. خیلی از این توقعات از هر دو طرف کاملا لازمن برای ازدواج.
Sent from my GT-N5100 using Tapatalk
سلام و وقت بخیر و تبریک سال نو
نظر شما در مورد ازدواج با دختری که 10 سال کوچک تر هست چیه؟ مثلا پسر سی باشه و دختر بیست
این فاصله اگه سن طرفین بیشتر بود کمتر خودش رو نشون میداد مثلا آقای 40 خانم 30 ولی باز هم به نظر من مشکل خاصی نیست مخصوصا اگر آقا وضع مالی ثابتی و مناسبی داشته باشد.نقل قول:
سلامنقل قول:
چنتا مساله به ذهن من میرسه ... اول اینکه از نظر توانایی درک مسولیت هایی ازدواج اختلاف سنی معمولا بعد از یه سن خاص، اهمیت خودش رو از دست میده ... یه دختر 20 ساله الان فکر میکنم دیگه بچه نیست و آمادگی ازدواج و درک وظایف اون رو داره ...
مساله دیگه توانایی درک کردن همدیگه هست، که این موضوع بعد از گذر از نوجوانی دیگه ربط چندانی به سن نداره و بیشتر اختلاف هایی فرهنگی، ژنتیکی، مذهبی، اقتصادی و ... هست که تعیین کننده است
دیگر اینکه این اختلاف اگر الان ایجاد مشکل نکنه به این معنا نیست که بعد از 20 - 30 دیگه هم مشکل ساز نخواهد، اون زمان کسی که سنش بالاتر هست ممکنه از نظر حوصله و توانایی جنسی و ... نتونه همسرش رو درک یا تامین کنه ... البته ممکنه اینطور هم نشه
مورد دیگه اینه که به صورت کلی اگه مرد سنش بیشتر باشه، به نفع مرد و رابطه شون هست، البته نه اختلاف خیلی زیاد، چون همسرش دیرتر و بعد از خودش شکسته میشه ...
در کل شکی نیست که بالا رفتن سن فرد پخته تر میشه، اما اینکه این پختگی چقد به ازدواج و توانایی کنترل و حفظ رابطه مربوط میشه نیاز به تحقیق و بررسی زندگی افرادی که چنین شرایطی داشتن داره ...
چیزی که در کتابهای قصه در مورد ازدواج مینوسین با واقعیت ماجرا کمی متفاوت هست.
2 طرف که بعد ازدواج یک خانواده محسوب میشن، ضمن جنگیدن با انواع و اقسام مشکلات اقتصادی و... عملا باید با خودشون و با اطرافیان هم به نوعی بجنگند.
این وجه تمایز ازدواجهای امروزی با دوران قدیم هست.
وگرنه واضحه که ازدواج هزینه های سنگینی داره و قطعا با زندگی مجردی تفاوتهای مشخصی داره.
اما مانع اصلی به نظر من ترس از پذیرش مسئولیت نیست بلکه همدل نبودن طرفین و همراهی نکردن خانواده ها هست که باعث پررنگ شدن این ترس میشه.
زندگی امروزی به اندازه کافی مصیبت و گرفتاری داره؛ کاش با مردم آزاری و سختگیری های بیجا اون رو تلخ نکنیم.
سلامنقل قول:
به نظر من سن فاکتور خیلی مهمی نیست به شرط اینکه طرفین به عوامل مهمتری توجه کنن که میتونه تحت تاثیر سن باشه. مثلا نوع نگاه به زندگی و اعتقادات. همونطوری که قبلا هم گفتم به نظر من فلسفه و نگاه هر فرد به زندگی مهمترین فاکتور برای ازدواجه که یک ازدواج رو موفق میکنه. قطعا نوع نگاه همه ما به زندگی تحت تاثیر سن ما هست. کافیه هر کدوم از ما به 5 تا 10 سال گذشته زندگی خودمون نگاه کنیم و ببینیم که چقدر متفاوت شدیم. فاصله ی تفکرات من با 5 سال قبلم فوق العاده زیاده. بنابراین اگر قرار باشه با فردی ازدواج کنم که 5 سال از من کوچیکتره این احتمال وجود داره که اون فرد در وضعیت فکری 5 سال قبل من باشه و همین ایجاد ناسازگاری کنه.
اگر ازدواج به شکل سنتی و بدون شناخت چندانی صورت بگیره متاسفانه مجبورید فاکتورها رو کلی کنید و سن رو معیار قرار بدید و در اینصورت من معتقدم ازدواج سنتی با فردی که 10 سال از شما کوچیکتره خیلی پر ریسکه تو شرایط فرهنگی امروز. اما اگر ازدواج شکل مدرن داره، نیازی به توجه به سن نمی‌بینم چون خودبخود با در نظر گرفتن فاکتورهای مهم دیگه، اون تاثیراتی که فاصله سنی میتونه بذاره مد نظر قرار میگیره. ممکنه فردی از من 5 یا 10 سال کوچکتر باشه ولی از نظر تفکر نزدیک به من باشه و کنار هم تفاهم داشته باشیم.
الان هم تو جامعه ما فاصله سنی ازدواج خیلی کاهش پیدا کرده بخاطر اینکه اون فرهنگ مردسالاری به مرور کم رنگتر شده و ازدواج ها مدرن تر شده که خب نشونه ی اینه که افراد تعادل خودشون رو در ازدواجی میبینن که فرد مقابل فاصله سنی زیادی باهاشون نداره که طبیعیه هر چه فاصله سنی کم بشه تفکرها نزدیکتره (بطور متوسط و در یک نمونه بزرگ).
در مجموع به نظرم نمیشه نظر قطعی و کلی داد که در سطح فردی خیلی راهگشا باشه. ولی به نظرم تا زمانی که اون تفاهمه با شناخت مطمئن بشید وجود داره فاصله سنی اهمیت چندانی نخواهد داشت.