Printable View
یادمه فصل پاییز توی چشمات
یادمه فصل موندن توی حرفات
میدونم میخوای بری سفر سلامت
میمونم منتظرت
تا صبح برگشت
رفتی و پاییز اینجا
بی تو هیچ رنگی نداره
ابرای تیره و خسته
حال باریدن نداره
رفتی و کبوتر دل
بی تو اهنگی نداره
تو بگو که اين جدايی تا کجا ادامه داره
چه غمگینانه میپیچد درون کوچه قلبم
صدای تو که میگفتی به جز تو دل نمیبندم
فریب وعده هایت را ندانستم ولی اکنون
به یاد خنده های تو میان گریه میخندم ....
با تو هستم اي غريبه ... آشنايم مي شوي ؟
آشناي گريه هاي بي ريايم مي شوي ؟
من تمام درد باران را خودم فهميده ام
مثل باران آشناي بي صدايم مي شوي ؟
روزگار، اين روزگار بي خدا تا زنده است
اي غريبه آشنا ، آشنايي با خدايم مي شوي؟
من که شاعر نيستم شکل غزل را مي کشم
رنگ سبز دلنشين صفحه هايم مي شوي ؟
اي غريبه فقط سبز و باشکوه و دلخوشي
همسراي خنده هاي با صفايم مي شوي ؟
بوي غربت مي دهد اين لحظه هاي بي کس?
با تو هستم اي غريبه آشنايم مي شوي
گذشت لحظه های با تو بودن
و درپاییز عشقمان،نامی از دوست داشتن باقی نماند
چقدر زودگذر بود قصه من و تو
و در آنروز که دست بی رحم تقدیر
درو کرد گندمزار دلهایمان را
و تهی شد همه جا از عطر گل عشق
و در کوچ پرنده های غمگین
در آن کویر آرزو
شاعری دل شکسته و تنها
می نوشت شعری به یاد با هم بودن ها
شعری برای خشکیدن گلهای عشق در مزرعه دوست داشتنیها
قطره اشکی به یاد همه خاطره ها
تو نشستی و مرا نگاه کردی
و من با ناز نگاه تو دل را سر هم کردم ...
نگاه کن ببین
که امشب جز تو هــــــــــــــــــیچکس در این خانه نیست ...
از این همه پرسه زدن
کوچه به کوچه خسته ام
تو لحظه هایه بیکسی اسیره ناباوریم
تو قاب خالیه جنون یه عکسه خاکستریم
دلم گرفت
ازاين غارهاي بي منفذ
به آفتاب
بگو نيزه هاي نورش كو؟
گل خاطر تو یخ زد تو شب کویر قلبم
انتظار تو نمک زد به تن زخمی دردم
چه شبایی که خدا رو، تو دلم صدا نکردم
برای رسیدن تو ،چه دعاها که نکردم
روی شونه ی صبوری، زجه می زدم همیشه
می دونستم که وجودم بی وجود تو نمیشه
توی اوج بیقراری، دیگه صبر من سراومد
روز و شب گذشتن اما، خبری از تو نیومد
سخت تو فکر تو
سوار اتوبوس شدم
۳۰ سنت کرایه دادم و از راننده
۲ تا بلیت خواستم
پیش از ان که یادم بیاد
تنها هستم.
شباهنگام
چون به خانه بازمی گردم
از پشت پنجره به سراغم می آیند
زمستان
عشق تو
و اندوه میهنم