مشاعره

دعا بدنبال دعا, براي خوشبختي تو
يوقت خدا راضي نشه, به غصه و سختي تو

باشه عزيز من برو, به شادي تو دلخوشم
منم تا وقتي جون دارم عشقتو با دل ميکشم

باشه برو عزيز من , دعاي من دنبال تو
گرچه تو بودي که يه روز, بهم ميگفتی که برو

باشه اميد من برو ,تو تا ابد عشق مني
توئي که توي قلب من به سينه ضربه ميزني

هم ضربه شکستنه, هم طپشي پر از غمه
عيبي نداره عزيزم بپاي تو اينم کمه

اما، از ياد نبر! بيبي باران!

در اين روزهاي ناشاد دوري و درد،

هيچ شانه اي، تكيه گاه ِ رگبار گريه هاي من نبود!

هيچ شانه اي!?

....................................
یکی نیست که قدر دلم رو بدونه
گناهی ندارم ولی قسمت اینه
که چشمای کورم به راهت بشینه

هي ميخورم به سنگ , هي ميروم در آب



چونتخته پاره ايي در اين كرانه ها



همبال خسته ام ديوانگي نكن

بال مرا ببين , بگذر ز دانه ها



اي درد رو به رشد آرام من كجاست



واي از سكوت محض , واي ازترانه ها

آخه دل من دل ساده من
تا کی میخوای خیره بمونی به عکس روی دیوار
آخه دل من دل دیوونه من
دیدی اونم تنهات گذاشت بعد یه عمر آزگار

رنگ چشم ِ روشنت، بوي وحشي ِ تنت
اي بهار قد بلند! رنگ و بوي کوچه بود

ناگهان دلت گرفت، رفتي و از آن به بعد
آن چه رفت و برنگشت، آبروي کوچه بود

ديشب براي سومين بار مات شدم
تو خوب كيش مي دهي
همه مهره هايت درست و بجا جابه جا مي شوند
ملاحظه ات را كه مي كنم اينطور مي شود

دوران جهان بی می و ساقی هيچ است،
بی زمزمه‌ی نای عراقی هيچ است؛
هرچند در احوال جهان می‌نگرم،
حاصل همه عشرت است و باقی هيچ است

تا ز ميخانه و می نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پير مغان خواهد بود
حلقه پير مغان از ازلم در گوش است
بر همانيم که بوديم و همان خواهد بود

برو که من عشق ترو به دست دنيا نميدم
قسم اگه قسم باشه ,توئي هميشه اميدم

دوست دارم يه عالمه, خدا ميدونه که چقد
عشق تو يه مُهري شده,که اون خدا به سينه زد

چه بي خبر بودي که تو خودت فقط باغ مني
امروز نگا کن و ببين تو حسرت و داغ مني