Printable View
شاید دلیل از این بهتر برای ازدواج نکردن وجود نداشته باشه...نقل قول:
نکته ای که گفتید رو من هم کاملا بهش معتقدم و به نظر مهمترین دغدغه برای ازدواج باید نوع نگاه دو فرد به زندگی باشه. چیزی که تو یه کلمه میشه بهش گفت فلسفه هر فرد.
این دغدغه شما کاملا منطقیه اما به نظرم با این دید که بقیه درک نمیکنن استپ نکنید. بدنیال کسانی باشید که مثل شما جزو اون ده درصد هستن. شناخت پیدا کنید و وقتی دیدید این مشکل مرتفع هست بقیه ملاکهارو در نظر بگیرید.
Sent from my GT-N5100 using Tapatalk
منم وضعیت مشابهی دارمنقل قول:
بهترین راه حل رو برا خودم رفتن از اینجا میدونم و همه سعیمو میکنم این اتفاق بیفته.
دلیل من اینه که کسی رو دوست ندارم و صرفا با کسی ازدواج می کنم که دوستش داشته باشم
سلامنقل قول:
یکی از ملتهای دنیا در امثال و حِکَمشون حکمتی دارند که میگه:
با کسی ازدواج کن که دوستت داره , نه کسی که دوستش داری
=====================================
ازدواج خیلی شبیه یک داد و ستد تجاری یا خرید هست . هر کسی دوست داره با خیال راحت و شرایط قابل قبول انجامش بده و بعد از انجامش هم پشیمون نشه از انجامش بلکه روز به روز راضی تر بشه از انجامش . اینجوری سالهای سال با خشنودی و رضایت زندگی میکنه با چیزی که خریده
مثال:
بنده موبایلم رو 7 سال و 3 ماه پیش خریدم , لپ تاپم رو حدود 11 سال پیش خریدم , ماشینم رو قسطی سالهای سال پیش خریدم اما روز به روز از داشتنشون راضیتر شدم و همیشه به چشم یاران باوفا و با معرفت بهشون نگاه میکنم و ازشون خیلی خوب نگهداری میکنم چون دارند به من خدمت میکنند . گاهی مثلاً موبایلم رو ناز میکنم میگم بنازمت تو خیلی بامعرفت بودی , واقعاً از خریدت و داشتنش راضیم . البته کاستی هایی هم دارند اما بنده قانع هستم و کاستیهاشون برام اهمیت چندانی نداره . بهشون میرسم و هر کسی میبینه تعجب میکنه که اینقدر سالم و تمیز و مرتبند
===============================
ازدواج هم همینطوره , همه دوست دارند که شریک با منفعت گیرشون بیاد با شرایط معقول و قابل قبول و در حدِ توان . همه دوست دارند بعد از ازدواج پشیمون نشند از انجام ازدواج و انتخاب اون شریک زندگی , بلکه روز به روز هم بیشتر راضی بشند از انتخاب و گرفتن اون همسر
قبل از ازدواج , هر کسی باید از خودش بپرسه آیا من مالِ ازدواج هستم ؟ آیا برای همسر بودن مناسبم ؟ آیا میتونم با شرایطِ قابلِ قبولِ مادی یک خانواده تشکیل بدم ؟ آیا از گفتنِ من متاهلم لذت میبرم ؟ آیا احساس مسئولیت دارم ؟ تفریح و سرگرمی من الکل و مواد و قمار و رفیق بازی و بی بندباری جنسی نیست ؟ ظالم و دیکتاتور نیستم ؟ رحم و مروت دارم ؟ درآمدِ پاکی دارم برای گرداندنِ چرخ مخارج خانواده ام ؟
خیلیها اصلاً مال ازدواج نیستند و ازدواجشون اشتباهه و شکستش حتمیه . همسر رو میخواد فقط به عنوان یک روباتِ غذاپز و ظرفشور , بچه درست کن و بچه نگهدار و اینها . همسر رو میخواد فقط به عنوان یک روبات پولساز و کارگر تا فقط مخارج لباس و غذا و ماشین و موبایل و مسکن و تجملات و غیره رو تامین کنه و راحت بره دنبال عیش و نوش خودش
توی طبیعت هم بیشتر حیواناتی که لایق جفت داشتن و ادامه نسل نیستند جفت پیدا نمیکنند
کسی که حداقلِ شرایط مالی و جسمی و اخلاقی رو برای همسر شدن و پدر یا مادر شدن نداره همون بهتر که ازدواج نکنه
البته بودند و هستند کسانی که بعد از ازدواج درست شدند . اینها هم لایق ازدواجند چون اگر هم بد باشند اما روز به روز تغییر میکنند به سمتِ بهتر شدن .
فقط کسی خوب هست یا خوب میشه که از خوب بودن لذت میبره و از بد بودن متنفره .
توجه به عقاید و تفکرات طرف مقابل فاکتور بسیار مهمیه اما همه ی ماجرا نیست. قرار نیست هرکسی مثل شما فکر کرد دیگه بقیه ی مشکلاتی که باهاش برای شما پیش میاد حل شدنی باشه.نقل قول:
ازدواج یک مسئله ی مولتی فاکتوریاله. یه سری مسائل مهمتر و یه سری کم اهمیت تر هستن اما همیشه و همیشه درنظر گرفتن یک فاکتور بعنوان مهمترین اصل انتخاب برای شما اشتباه محضه. اولین کار تعیین معیار های شما به ترتیب اولویته و بعد کنار هم گذاشتن اونها و رفتن سراغ تجربه.
تجربه ی اول ممکنه فردی باشه هم فکر شما اما از نظر ظاهر شما رو جذب نکنه, تجربه ی دوم ممکنه فردی باشه هم فکر شما و ظاهرش هم شما رو جذب کنه اما از کنار هم بودن و باهم گشتن لذت نبرین, تجربه ی بعدی ممکنه کسی باشه که با وجود داشتن همه ی شرایط نتونه با شرایط شغلی و مالی شما کنار بیاد. تجربه های بعدی همینطور میتونه شما رو جلو ببره و معیارهای شما رو بالا و پایین کنه تا به یه نظریه ی بهتر درمورد انتخاب فرد مقابل برسین.
شما یک جا ایستادین که فقط یک پله از سایرین بالاتره و اون هم مهمتر بودن عقیده و تفکر نسبت به سایر معیارهاست.
بسیار اشتباه میگن حالا جمله ی حکیمانه ی هرکجای دنیا که میخواد باشه.نقل قول:
دوست داشتن فاکتور مهمیه... به نظر من عشق باید در ازدواج باشه ولی یه مسئله که تو روانشناسی روابط بهش تاکید میشه اینه که عشق اصلا کافی نیست و شرط لازمه.نقل قول:
یک مسئله که میتونه ازدواج رو به مخاطره بندازه اینه که یکی یا هر دو طرف مشکلی داشته باشن. این مشکل میتونه.برگرده به فرهنگ یا مشکل روانی خاصی. ولی گاهی هر دو طرف کاملا در سلامت روانی و فرهنگ جا افتاده ای هستن و همدیگر رو دوست هم دارند ولی مناسب همدیگه نیستن!
الان یادم افتاد به دوستان پیشنهاد کنم کتاب "آیا تو نیمه گمشده من هستی؟" باربارا دی آنجلس که مسئله عشق و شکست های ازدواج رو به خوبی شرح میده و به نظرم کتاب ضروریه که هر فردی که قصد ازدواج داره یا حتی ازدواج کرده بخونه.
Sent from my GT-N5100 using Tapatalk
تو جامعه امروزی ما دوست داشتن معنی نداره و میشه اسمشو کشک گذاشتنقل قول:
الان بلانصبت خانواده دوستان خیلی از خانم ها هستم فقط فکر پول هستن و حاظر به اینکه زندگی رو دو نفره بسازن نیستن
من الان 27 سالمه و تحت هیچ شرایطی حاظر به ازدوتج نیستم .. پسر خاله من به دلیل اینکه خانم بازی میکرد تو سن 25 سالگی زنش دادن که سربه راه شه رو من فشار ازدواج یک مدت بود که تحت هیچ شرایطی حاظر به این کار نیستم
چون دخترای الان دنبال پول زیاد - مهریه بالا . پس انداز بالای پسر - خانه تو ولنجک . ماشین مدل بالا و عنوان شغلی باالا در حد معاونت هستن ... الانم نصف ارتباط ها شده اینیستاگرامی و تلگرامی ... و به حرف هیچ دختری نمیشه اعتماد کرد ... حرف آخرم اینه عشق و علاقه یعنی کشک .. اگر پول داری همه عاشقتن ... اونم زیادش ... نداری مجرد باش
در مورد خود ارضایی و اینا هم دوستان صحبت کردن ... به نظرم بزارید تو خواب اذیت بشین .. ولی با کسی که متعلق به شما نیست همبستر نشید .. حالا به غیر از مریضی که میشه جلوگیری کرد .. عادت میکنید و این براتون زیاد مناسب نیست ..
نمیتونم در یک کلمه بگم که با حرفتون مخالفم یا موافق... از نظر من تا زمانی که تو سطح به قضیه عشق نگاه کنیم همینطور به نظر می‌رسه. با ذکر این نکته که من مسئله رو از زاویه سکسیم نگاه نمیکنم که بگم صرفا دخترها تو جامعه ما نگاه نامناسبی به عشق و رابطه دارن. بلکه وضع پسرها هم به همون اندازه مخدوشه!! اما میشه درک کرد چرا اینطوره و چرا با یه نگاه کلی این آشفتگی رو می‌بینیم.نقل قول:
اما از یک طرف میشه به عمق قضیه رفت. عشق واقعا یک مفهوم پیچیده و چندبعدیه. فکر میکنم جالب باشه این ویدئو رو ببینید که چکیده‌ای از عقاید فلسفی و تا حدی علمی رو پیرامون عشق رو شرح میده :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
(زیرنویس فارسی هم داره اگر با زبانش مشکلی دارید)
سوالی که با دیدن این ویدئو برامون میتونه پیش بیاد اینه که عشق واقعا کدومه؟ ریشش کجاست؟ من خودم به این نتیجه رسیدم که همه عقایدی که مطرح شده درست هستن (بجز افلاطون که یکم فضایی فکر میکرد:n09::n02:). همه‌ی اینها جنبه ای از عشق رو تحلیل کردن و میشه گفت عشق همه ی اینهاست. از انگیزه های مادی و لذت های شهوانی گرفته تا تمایل به کامل شدن، امنیت و حتی گرفتار شدن در رنج!
به نظرم بهتره عمیقتر بهش نگاه کنیم و دیدمون رو محدود به نگاه کلی از جامعه نکنیم.
به نظرم عشق تو جامعه کنونی ما مفهومی نداره ..تو جامعه کنونی ما فعلآ همه چی شده تلگرام - اینیستا -- یک الی 2 هفته با هم دوست بودن و رفتن به دربند و درکه قلیون کشیدن و عکس گرفتننقل قول:
یعنی حالم داره بهم میخوره هر دختری رو میبینم شیلنگ قلیون دستشه ..
90 درصد عشق تو جامعه کنونی ما گمه ... حالا بخواهیم 100 تا فیلم هم نگاه کنیم ...