شعر گمنام

بیا مثل همیشه خداحافظی کنیم:


" من میبوسمت
هنوز هم سرخ میشوی

- مراقب خودت باش
-سعی میکنم!..."


این خاطرات را به باد نده
نگو که دیگر ...


بیا مثل همیشه خداحافظی کنیم
وقتی رفتی ...
بگذار من منتظر بمانم
شاید برای همیشه...

فراموش کردنت
انقدر هم سخت نیست
وقتیکه نباشی !

صبحها دیرتر بیدار میشوم
بیشتر پارک میروم
کتاب میخوانم
فیلم...

خیلی کار میشود کرد
برای فراموش کردنت
وقتی که نباشی

دنيا به همين چند سطر رسيده است

به اينكه انسان

كوچك بماند بهتر است

Məhşərdə xələl yetməsə idrakımıza,
Gəlməz ələmi-həşr bizim bakımıza,
Miras atamızdan bizə qalmış cənnət,
Kimdir bizi qoymayan öz əmlakımıza?!

Seyyid əzim şirəvani

محشرده خلل یئتمسه ایدراکیمیزا
گئلمز المی حشر بیزیم باکیمیزا
میراث آتامیزدان بیزه قالمیش جتتت
کیمدیر بیزی قویمایان ئوز املاکیمیزا!؟

سید عظیم شیروانی

اگر در محشر خللی بر ادراکمان نرود
ازدرد روز حشر ،باکی نخواهد بود
جنّت خود میراث پدرمان است
کیست که ما را به ملک خودمان راه ندهد!؟

ای روح سرد مهر زمستان!
دیگر از آن طلوع طلایی چه مانده است
جز این غروب زرد
روز خوشی که دیدم،آیا به خواب بود؟
شب با هزار چشم
خندید به من که:روز تو در خواب گذشت
روزی که شمع مرده در آن،آفتاب
بود...

نادر نادر پور

وقتی که من بچه بودم،
پرواز یک باد بادک
می بُردت از بام سحر خیزی ِ پلک
تا
نارنجزاران خورشید
آه،
آن فاصله های کوتاه!


وقتی که من بچه بودم
خوبی زنی بود
که بوی سیگار می داد
و اشکهای درشتش
از پشت آن عینک ذره بینی
با صوت قرآن می آمیخت

...
وقتی که من بچه بودم
میشد ببینی
آن قمری ناتوان را
که بالش
زین سوی قیچی
با باد میرفت
می شد،
آری،
می شد ببینی
و با غروری به بیرحمی ِ بی ریایی
تنها بخندی
...
وقتی که من بچه بودم
زور خدا بیشتر بود
...
وقتی که من بچه بودم،
مردم نبودند
وقتی که من بچه بودم
غم بود
اما
کم بود.

اسماعیل خویی

بردن یا باختن

برگی نمانده است

چرا پائیز

دست بر نمی دارد؟…

یک کوچه تنگ

یک خط باریک خاکستری

سهم من چرا این قدر کوچک است؟

آسمان که مال کسی نیست…

غم

دانه دانه

می افتد روی صورتم

شور است

طعم نبودنت…

رفاقـــتای ِ پـفکـی/دوسـتیای ِلواشکی/عاشقـیای ِتـُشکی /اِفـاده های ِ خرکی /تعهـدات ِ کشکـکی //شوهرای ِ یواشکی /پاســبونای ِ پــول /